O Aντιγράψιμος Drazen Petrovic

Του Αντώνη Νικολετάκη
Άκουσα πρώτη φορά γι’αυτόν, το 1982.

Εκείνη την εποχή, κυκλοφορούσαν δύο μπασκετικά περιοδικά.

Το ”SUPER BASKET” και ”ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ BASKETBALL”.


Δεν θυμάμαι σε ποιό από τα δύο, διάβασα ένα άρθρο που αφορούσε το Βαλκανικό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών.
που μόλις είχε γίνει στην Πάτρα.


Δυστυχώς λίγο πρίν, εγώ με την οικογένειά μου, μετακομίσουμε εκεί, από την Χαλκίδα όπου μέναμε μέχρι τότε.

Το άρθρο μιλούσε για έναν πιτσιρίκο, που η μπάλα ήταν προέκταση του χεριού του.

”Η μπάλα προέκταση του χεριού του”…

Kαμμία απ’όλες τις υπερβολές που ακολούθησαν (”γιός του διαβόλου”, ”Μότσαρτ” κτλ), νομίζω πως δεν περιέγραψε τόσο πιστά τον Petrovic.

Ο Drazen έκανε ότι ήθελε με την μπάλα. Mε τρόπο φυσικό σαν την ανάσα κι όχι φλύαρο, τσαρλατάνικο.

Ακόμα κι όταν σε αιφνιδιασμούς, έκανε πάσες κάτω από τα πόδια στον αέρα, η εκτέλεση ήταν τόσο φυσική, πού σκεφτόσουν πώς αυτή ήταν πράγματι η ενδεδειγμένη ενέργεια εκείνη τη στιγμή.

Άν έπρεπε οπωσδήποτε να επιλέξω κάποιον ώς κορυφαίο ευρωπαίο, άν και διαφωνώ με αυτές τις ανακηρύξεις, αυτός θα ήταν σίγουρα ο Drazen Petrovic.

Yπάρχουν άρθρα, που μπορείτε να ανατρέξετε για να διαβάσετε για τη ζωή και τα έργα του.

Το άρθρο μου δεν έχει τέτοιο σκοπό.

Θα επιχειρήσω να αναλύσω τον τρόπο που επιτίθονταν και να δικαιώσω τον τίτλο που επέλεξα.
O Aντιγράψιμος Drazen Petrovic

Ο Drazen Petrovic που λέτε, δεν πήδαγε πάνω από αντιπάλους, δεν έτρεχε το γήπεδο σε 3 δεύτερα και επίσης δεν στεκόταν στον αέρα (μεταξύ μας… ποτέ κανείς δεν στάθηκε στον αέρα) κάνοντας 5-6 προσποιήσεις στον αέρα.

Ο Drazen Petrovic ήταν ένας κανονικός μπασκετμπωλίστας, που έκανε τα βασικά και μόνο τα βασικά στην απόλυτη μορφή τους.

Ο Drazen Petrovic πάσαρε τέλεια, ντρίμπλαρε τέλεια και σούταρε τέλεια.

Τον παρακολουθούσα στους αγώνες του και ήταν πάντα σαν να δείχνει τα βασικά σε μικρά παιδιά.

Και πως από την σωστή εκτέλεσή του, εξαρτιόταν το μπασκετικό τους μέλλον.

Σούταρε σαν τον Drazen

O Drazen δεν χρησιμοποιούσε την παλάμη του, ούτε στο χέρι στήριξης.

Ο Petrovic χρησιμοποιούσε τα δάχτυλά του κι όχι την παλάμη του στο χέρι στήριξης

Το αριστερό του χέρι, ήταν σχετικά κοντά στο δεξί του, χωρίς όμως ποτέ να συμμετέχει στην διαδικασία.

Έφευγε νωρίς από την μπάλα και δεν εξυπηρετούσε κανέναν άλλο σκοπό.

Παρατηρήστε στην φωτογραφία ότι ενώ δεν έχει σουτάρει ακόμη, τραβάει το αριστερό του χέρι.

Το αριστερό του χέρι στήριζε αλλά έφευγε γρήγορα από την μπάλα

Απελευθέρωνε λίγο πάνω και μπροστά από το μέτωπό του με τέλεια μηχανική (τεντώνοντας το δεξί του χέρι και σπάζοντας το καρπό του) , πάντα με άλμα, χωρίς όμως να υπερβάλλει.

Πηδούσε όσο του χρειαζόταν για να βρεί ισορροπία.

Η εκτέλεση ήταν εξαιρετικά γρήγορη.

Αυτό όμως που κυρίως έκανε εντύπωση, ήταν ο τρόπος που οι ώμοι του και τα πόδια του κοιτούσαν πάντα το καλάθι, ανεξάρτητα από τις πιέσεις που δεχόταν.

Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, πιστέψτε με.

Ο Petrovic έτρωγε απίστευτο ξύλο μέχρι να βγεί να σουτάρει.

Θα περίμενε κανείς να δεί ”εκπτώσεις” στην τεχνική του.

Όχι.

Είτε έβγαινε από σκρίν, είτε δημιουργούσε ο ίδιος με ντρίμπλα, η στάση του ήταν για σεμινάριο.

Ακόμα και μετά από reverse και υπερπροσπάθεια, έβρισκε τον τρόπο να σουτάρει σωστά.

Να όπως εδώ στο 1:50




Οι τρόποι που επιτίθονταν


O Petrovic ντρίμπλαρε ψηλά.

Ποτέ πάνω από τη μέση του φυσικά, αλλά πάντως δεν χαμήλωνε πολύ.

Ήταν και αρκετά ψηλό γκάρντ για την εποχή και όχι ιδιαίτερα ελαστικό κορμί έχω την εντύπωση.

Ιδιαίτερα στην NBA εποχή του, που αναγκάστηκε να αυξήσει το μυικό του όγκο.

Κράταγε όμως απίστευτα προστατευμένη την μπάλα πάντα έξω από το πόδι της πλευράς που επέλεγε να επιτεθεί (ο Drazen δεν είχε αδύναμο χέρι), και 9 στις 10 φορές επιτίθονταν στο μπροστινό πόδι του αμυντικού.

Δείτε εδώ στο 0,52




Ας σταθούμε λίγο περισσότερο εδώ.

Ο Jordan σ’ενα εκπαιδευτικό βίντεο για το σταυρωτό βήμα λέει πως πρέπει να επιτίθεσαι στο μπροστινό πόδι του αντιπάλου για να έχεις τον έλεγχο εσύ κι όχι αυτός.

Το λέει ο Jordan άρα είναι έτσι, αλλά υπάρχει ένας σημαντικότερος λόγος από αυτόν και είναι τεχνικός.

Ο αμυντικός, για να οδηγήσει τον επιθετικό εκεί που έχει πάρει εντολή, βγάζει απαραίτητα ένα πόδι μπροστά.

Εάν ο επιθετικός επιλέξει να επιτεθεί από την πλευρά που οδηγείται, το πλεονέκτημα του εκμηδενίζεται γιατί ο αμυντικός από θέση είναι ένα βήμα μπροστά.

Έτσι λοιπόν για ν’ακολουθήσει, θα χρειαστεί να κάνει τόσα πλάγια αμυντικά βήματα, όσες και οι ντρίμπλες που θα κάνει ο επιθετικός.

Όσο εκρηκτικός κι άν είναι ο επιθετικός, δύσκολα θα αποκτήσει προβάδισμα.

Ταυτόχρονα δε, οδηγείται πάνω στην βοήθεια.

Για σοβαρές άμυνες αυτές είναι εύκολες καταστάσεις, αφού άλλωστε αυτό προετοιμάστηκαν να κάνουν όλη την εβδομάδα.

Όταν όμως ο επιθετικός επιτίθεται στο μπροστινό πόδι του αμυντικού όλα αυτά ανατρέπονται.

Υποθετικά λοιπόν, ο αμυντικός έχει δεξί πόδι μπροστά.

Στέλνει δηλαδή τον επιθετικό αριστερά.

Ο επιθετικός με μια σταυρωτή, περνάει από το δεξί πόδι του αμυντικού και εδώ πια ο επιθετικός αναγκάζεται για ν’ακολουθήσει ν’αλλάξει αμυντική θέση, πιβοτάροντας μετωπιαία στο αριστερό του πόδι και φέρνοντας πια το δεξί πόδι πίσω.

Για ν’ακολουθήσει, χρειάζεται πιά να κάνει τουλάχιστον ένα πλάγιο αμυντικό βήμα, παραπάνω από τις ντρίμπλες του επιθετικού.

Ταυτόχρονα δε, δεν έχει και την βοήθεια.

Δείτε το εδώ στο 0,55…

Μην κρατήσετε τίποτα άλλο από αυτό το άρθρο, αλλά πάντως κρατήστε αυτό. 

Επιτεθείτε πάντα στο μπροστινό πόδι του αμυντικού.

O Petrovic λοιπόν χρησιμοποιούσε συγκεκριμένους συνδυασμούς για να επιτεθεί.

Εδώ θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να αποδομήσουμε άλλον ένα μύθο.

Βλέπω σε εκπαιδευτικά βίντεο οι προπονητές να δείχνουν διάφορους συνδυασμούς επιθετικών κινήσεων και να τονίζουν πως π.χ. ”κάνω σταυρωτή και διαβάζω την άμυνα. Αν ή άμυνα δεν ακολουθήσει, πάω μέχρι το καλάθι. Αν όμως ακολουθήσει κάνω μια δεύτερη σταυρωτή και περνάω από την άλλη πλευρά.”

Οι προπονητές αυτοί απλώς προσπαθούν να εντυπωσιάσουν.

Οι κινήσεις γίνονται με τέτοια ταχύτητα, που είναι απολύτως αδύνατη εγκεφαλικά η αλλαγή απόφασης ανάλογα με το άν προσαρμοστεί ή όχι η άμυνα στο πρώτο σκέλος του συνδυασμού.

Οι συνδυασμοί λοιπόν δύο ή και κάποιες φορές τριών επιθετικών κινήσεων αποτελούν στην πραγματικότητα μια ενιαία επιθετική κίνηση.

Ο επιθετικός δηλαδή, έχει από πρίν αποφασίσει ότι θα εκτελέσει το συνδυασμό του μέχρι τέλους.

Δείτε εδώ στο 1:59…



Ο Petrovic εδώ χρησιμοποιεί τη χαρακτηριστική σταυρωτή του κάτω από τα πόδια και αμέσως μετά πίσω από τη μέση.

Όχι σπάνια , αντικαθιστούσε την ντρίμπλα πίσω από τη μέση με reverse.

Έχω εκφράσει την άποψη μου για τους συνδυασμούς που περιλαμβάνουν reverse.

Τους θεωρώ αδύναμους.

Έχω δε την πεποίθηση πως άν έπαιζε τώρα ο Petrovic δεν θα συμπεριλάμβανε reverse στους συνδυασμούς του.

Η ταχύτητα του παιχνιδιού έχει εκτοξευτεί και δεν θα είχε αποτέλεσμα.

Παρ’όλα αυτά ο Petrovic ”βίδωνε” πάνω στο πίβοτ του και κατόρθωνε

κι αυτή ακόμη την ουσιαστικά control ντρίμπλα, να την κάνει επιθετική.

Δείτε εδώ στο 0:22…



Δεν είναι πάντως από τα στοιχεία του που θα αντέγραφα.

Τι θα αντέγραφα;

Μα φυσικά τη σταυρωτή του και τις αλλαγές ρυθμού χρησιμοποιώντας αριστερό μπάσιμο με δεξί χέρι.

Ο Drazen έκανε λοιπόν δύο τρείς αργές ντρίμπλες, πολλές φορές με πλάγια βήματα πρός την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που είχε αποφασίσει ότι θα επιτεθεί και αμέσως μετά σαν όπλο που εκπυρσοκροτεί, σταύρωνε την μπάλα κάτω από τα πόδια του με μια κυκλική κίνηση του χεριού του πάνω στην μπάλα.

Η ντρίμπλα αυτή μου αποκάλυψε ένα στοιχείο, που κατά τη γνώμη μου μεταλλάσει μια σταυρωτή από μια επιθετική κίνηση σε φονικό όπλο.

Έχω παρακολουθήσει εκατοντάδες εκπαιδευτικά βίντεο για τη σταυρωτή.

Πουθενά δεν το είδα να περιγράφεται.

Ίσως να το περιγράψω με βίντεο στο μέλλον.’Ισως!

Ο Petrovic επέμενε να επιτίθεται με την χαρακτηριστική σταυρωτή του κάτω από τα πόδια και κανείς θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει εμμονικό μ’αυτήν, αλλά σε αντίθεση με ότι έχει καθιερωθεί να πιστεύουμε τα σημαντικά στοιχεία του παιχνιδιού του δεν ήταν όσα συνέβαιναν όσο ντρίμπλαρε, αλλά κατά τη γνώμη μου όσα έκανε αφού σταματούσε τη ντρίμπλα.

Αναφέρομαι φυσικά, στις δικής του έμπνευσης αλλαγές ρυθμών από γρήγορα σε αργά και τον τρόπο που προσποιούνταν μετά από jump stop σε δύο χρόνους.

Για τις αλλαγές ρυθμού έχω αναφερθεί πολύ αναλυτικά στο άρθρο μου.

”Ο Chris Paul Αλλάζει Έως και Τρείς Φορές την Ταχύτητά του”

Ανατρέξτε εκεί.

Για τις προσποιήσεις του όμως μετά το jump stop σε δύο χρόνους, θα χρησιμοποιήσω κάποια βίντεο γιατί με λόγια δύσκολα περιγράφεται η μπασκετοσύνη τους.

Να, δείτε εδώ στο 2:27 που κάνει μια προσποίηση ακριβώς στο δεύτερο χρόνο του jump stop του και αμέσως μετά σηκώνεται για σούτ.

Η εδώ στο 3:01… όπου αμέσως μετά την προσποίηση, μπαίνει κάτω από το σώμα το αμυντικού που έχει ήδη σηκωθεί αλλά σε λάθος χρόνο και σκοράρει.



Και η αγαπημένη μου, εδώ στο 0:04, όπου αμέσως μετά την προσποίηση στον Olajuwon, μπαίνει κάτω από το σώμα του και επειδή γνωρίζει ότι αντανακλαστικά ο αμυντικός σε μια τέτοια περίπτωση είτε σηκώνεται δεύτερη φορά στα τυφλά αυτή τη φορά να κόψει εκεί που υπολογίζει ότι θα βρίσκεται ο επιθετικός, είτε όπως στην περίπτωση που έχουμε εδώ του Olajuwon που έχει φάει την προσποίηση, είναι βέβαιος ότι το σουτ έχει ήδη γίνει και κινείται προς το καλάθι για το αμυντικό ριμπάουντ.

Ο Petrovic τραβιέται αμέσως πίσω κάνοντας ένα εύκολο ισορροπημένο σούτ από τα 5 μέτρα.

Πολύ μπάσκετ!!!

Απολαύστε τη…




Ώς επίλογο θα έλεγα λοιπόν, πως ο Petrovic δεν σκότωνε τους αντιπάλους του με ζογκλερικές ντρίμπλες, αλλά με απλές μπασκετικές κινήσεις που θα μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε που θα έβαζε τον κ… του κάτω να τελειοποιήσει τα βασικά του.

Ο τίτλος του άρθρου αφορά ακριβώς στην εκτέλεση των επιθετικών του κινήσεων.

Αυτές πράγματι θα μπορούσαν ν’αντιγραφούν.

Όμως πως ν’αντιγράψει κανείς αυτή τη σύνθεση χαρακτηριστικών.

Το μέταλλό του, την άρνησή του να είναι δεύτερος και την ικανότητα του να κερδίζει με την απόλυτη τεχνική του, τη μοναδική γνώση του παιχνιδιού σε συνδυασμό με αυτήν τη φαινομενική αφέλεια που τόσο απολάμβανα, κυρίως τις στιγμές που κρινόντουσαν τα παιχνίδια και οι υπόλοιποι καιγόντουσαν κι αυτός έδειχνε να μην το έχει συνηδητοποιήσει.

Αυτό το τόσο γοητευτικό στοιχείο του μπασκετικού του χαρακτήρα, που έχασε τα χρόνια του στο Portland και δυστυχώς δεν ξαναβρήκε ποτέ.

Έμαθα για το θάνατό του όταν ήμουν στην προπόνηση με την ομάδα της αεροπορίας στην Αθήνα όταν προετοιμαζόμασταν για το πρωτάθλημα ενόπλων δυνάμεων.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα βλέματα και την παγωμάρα στα πρόσωπα όλων.
O Aντιγράψιμος Drazen Petrovic

Άν το άρθρο μου σε βοήθησε, σε παρακαλώ να το μοιραστείς με τους φίλους σου στα Social Media.

Δεν περιμένω από κανέναν να συμφωνεί ντε και καλά με τα άρθρα μου.

Θέλω πάρα πολύ τα σχόλιά σας, είτε συμφωνείτε είτε ακόμη περισσότερο όταν διαφωνείτε.

Θα εγκρίνω όλα όσα είναι ευγενικά και θα απαντώ.

ΠΗΓΗ http://basketballmind.com/Αν το επιθυμείτε πατήστε LIKE στην επίσημη σελίδα του Coachbasketball.gr στα  social media και στηρίξτε την προσπάθεια μας H ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...!!!