Μπορούν να γίνουν όλοι οι καλοί χειριστές της μπάλας Point Guards;

Πολλοί νέοι αθλητές του μπάσκετ με ύψος που παραπέμπει σε point guard, και με δεδομένο ότι βλέπουν ότι με αυτό το ύψος, δεν έχουν περιθώρια να παίξουν άλλη θέση σε υψηλό επίπεδο, προσπαθούν να βελτιώσουν την ντρίπλα τους και το χειρισμό της μπάλας για να "γίνουν" point guards.


Αυτό είναι ένα πρόβλημα που πολλοί προπονητές καλούνται να διαχειριστούν. Επομένως τίθεται το ερώτημα αν α) οι ασκήσεις χειρισμού μπορούν να μετατρέψουν έναν μπασκετμπολίστα σε point guard, β) ποια προσέγγιση από τον προπονητή πρέπει να έχουν αυτές οι ασκήσεις και γ) είναι αυτό τελικά το ζητούμενο ή η νοοτροπία του αθλητή.
Για να κάνουμε μια μεγάλη ιστορία σύντομη, το να παίξει κάποιος τη θέση του point guard είναι καθαρά θέμα νοοτροπίας. Είναι θέμα κλίσης, συνήθειας, πνευματική στάση ή προδιάθεση που καθορίζει τις αντιδράσεις του παίκτη σε συγκεκριμένες ερμηνείες των καταστάσεων.
Αν για παράδειγμα έχουμε έναν παίκτη ο οποίος είναι καλός χειριστής της μπάλας και διεισδύει στο καλάθι με ευκολία εναντίον οποιουδήποτε αμυντικού αλλά εκβιάζει το καλάθι αυτός δεν είναι point guard. Συνήθως αυτοί οι παίκτες πασάρουν μόνο αν υπάρχει τοίχος στον διάδρομο τους στο καλάθι.
Αν αντίθετα έχουμε έναν παίκτη που ναι μεν βλέπει συχνά το καλάθι, αλλά όταν έχει αμαρκάριστο συμπαίκτη του κάνει πάσα τότε έχουμε έναν point guard. Ο Steve Nash είναι ένας point guard. Έχει δηλαδή την νοοτροπία του playmaker. Αντίθετα ο Dwayne Wade είναι σκόρερ.
Οι δεξιότητες του χειρισμού της μπάλας παίζουν σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι του point guard. Αν ο παίκτης αισθάνεται άνεση στο χειρισμό της μπάλας, μπορεί να ασχολείται περισσότερο με το να βλέπει το γήπεδο και λιγότερο με τον αμυντικό του.
Επομένως μπορεί να πασάρει πιο εύκολα, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο. Παρόλα αυτά οι ασκήσεις χειρισμού δεν κάνουν έναν παίκτη point guard.
Η διαφορά ενός playmaker και ενός παίκτη με καλό χειρισμό της μπάλας, βρίσκεται απλά στο που στρέφει την προσοχή του στο παιχνίδι. Βλέπει όλο το γήπεδο ή απλά μόνο το καλάθι. Ειδικά σε καταστάσεις πίεσης ο παίκτης θα κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει.
Για να γίνει ένας παίκτης ένα καλό point guard χρειάζεται να έχει γνώση του παιχνιδιού. Οι ασκήσεις ντρίπλας και χειρισμού 1 εναντίον 0 δεν δημιουργούν γνώση του παιχνιδιού. Οι ασκήσεις αυτές παίζουν έναν ρόλο, αλλά πολύ μικρό στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων του point guard. Βασικά αυτό που απαιτεί είναι αίσθηση του γηπέδου και μετατόπιση της προσοχής από στενή-εξωτερική σε πλατιά-εξωτερική.
Επομένως για να επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα, μπορεί αυτή η γνώση ή η αίσθηση του παιχνιδιού να διδαχθούν; Μπορούμε με λίγα λόγια να αναπτύξουμε το μπασκετικό I.Q ενός παίκτη και να αλλάξουμε την νοοτροπία του για το παιχνίδι; Αν ναι, πως ακριβώς γίνεται αυτό; Θα το απαντήσω στο επόμενο άρθρο μου…






ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥ COACΗ ΠΑΝΟΥΛΙΑ ΤΑΚΗ

http://panoulias.blogspot.com/