Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος στο Sport24.gr
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΆ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ COACH ΔΙΚΑΙΟΥΛΑΚΟΥ.
Επιμέλεια: Κώστας Σωτηρίου
Ο προπονητής του Αθηναϊκού Τζώρτζης Δικαιουλάκος κάλεσε… τάιμ άουτ από τους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του Eurocup γυναικών και με την προτροπή του Sport24.gr ξετύλιξε την απίστευτη ιστορία του, η οποία περιλαμβάνει… αληθινούς βομβαρδισμούς στο Σεράγεβο, μια καρδιακή προσβολή, τις ευλογίες της κόρης του και αρκετή σαμπάνια. Διαβάστε και θα καταλάβετε…
-Κόουτς, συγχαρητήρια. Πετύχατε κάτι ανεπανάληπτο στην ιστορία του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ. Τι θα λέγατε, όμως, να γυρίζαμε τον χρόνο πίσω; Γύρω στο 1987, οπότε και αποφασίσατε να σπουδάσετε παίζοντας και μπάσκετ στην πρώην Γιουγκοσλαβία…
«Σας ευχαριστώ! Κανένα πρόβλημα. Στα 18 μου είχα δύο επιλογές. Να σπουδάσω και να παίξω μπάσκετ στις ΗΠΑ ή στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Εκρινα ότι ήταν καλύτερο το δεύτερο σενάριο που είχα μπροστά μου και βρέθηκα στο Κόσοβο, μετά στην Πρίστινα και στο Σεράγεβο».
-Θυμίζει πολεμική ανταπόκριση…
«Μέχρι τότε ναι. Μετά έγινε και στην πράξη»!
-Δηλαδή;
«Ημουν στο Σεράγεβο όταν έγιναν οι μεγάλοι βομβαρδισμοί. Επί 26 ημέρες σχεδόν αιχμάλωτος σε μια ξένη χώρα. Τότε έπαθε καρδιακή προσβολή ο πατέρας μου».
-Το λέτε μεταφορικά ή κυριολεκτικά;
«Εντελώς κυριολεκτικά. Η οικογένειά μου στην Ελλάδα και το παιδί τους να βομβαρδίζεται. Είδα πολλά εκείνες τις ημέρες. Τόσα που δεν ξεχνιούνται. Θυμάμαι ότι είχε έλθει ένα αεροπλάνο να μας πάρει από την Ελλάδα. Ημουν εγώ και κάποιοι άλλοι φοιτητές. Το αεροπλάνο, όμως, γέμισε από λογής-λογής εθνικότητες και οι μισοί έμειναν απέξω. Ευτυχώς πρόλαβα να επιβιβαστώ και να γυρίσω στην Ελλάδα»…
-Απίστευτο!
«Απίστευτο δεν λέτε τίποτα. Από τις πιο ισχυρές εμπειρίες που θα έχω να διηγούμαι».
-Από χθες έχετε και άλλη μια. Πολύ πιο ευχάριστη. Όπως και η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική Νέων στη Ρόδο. Πήρατε το Eurocup γυναικών εξασφαλίζοντας συμμετοχή στην Ευρωλίγκα της επόμενης περιόδου.
«Είναι πολύ σημαντικό για τον σύλλογο, για την προσπάθεια της διοίκησης, του δημάρχου, όλων όσοι πονάνε αυτή την ομάδα. Και φυσικά των κοριτσιών, οι οποίες θυσίασαν ακόμη και την υγεία τους για να βοηθήσουν στον δεύτερο αγώνα. Η Ράιλι και η Ουίγκινς έκαναν ένεση για να μπορέσουν να αγωνιστούν. Η Ουίγκινς μάλιστα έπαιξε με σπασμένο μηνίσκο και θα χάσει το WNBA και το Μουντομπάσκετ της Τσεχίας. Αυτές τις συμπεριφορές δεν τις συναντάς συχνά».
-Κόουτς, λύστε μας μια απορία. Γιατί χρησιμοποιείτε συνεχώς ρητά στα αποδυτήρια και στις δηλώσεις σας; Διακρίνω μάλιστα μια τάση προς αγγλοαμερικανούς πολιτικούς. Επικαλεστήκατε ένα ρητό του Τσόρτσιλ και ένα του Ρούσβελτ…
«Σωστός! Ξέρετε κάτι; Μερικές φορές μέσα από ένα ρητό λες ευκολότερα όσα θα έλεγες σε μια ολόκληρη ομιλία. Θα σας πω και ένα τρίτο που είχε πει κάποτε ένας Αμερικανός προπονητής, σχετικά άγνωστος. Αν θέλεις να γίνεις πρωταθλητής, πρέπει να είσαι έτοιμος να πληρώσεις πολύ μεγάλο τίμημα. Τους το έγραψα, λοιπόν, στο φυσικοθεραπευτήριο για να το βλέπουν, όταν κάνουν θεραπεία. Όταν νιώθουν πόνο. Τα ρητά, άλλωστε, αρέσουν στις γυναίκες».
-Για να κάνουμε και λίγο πλάκα, μήπως αρέσει γενικότερα το… παραμύθι στις γυναίκες;
(σκάει στα γέλια) «Τι να απαντήσω τώρα σε αυτό; Σοβαρά, πιστεύω ότι οι κοπέλες μπορούν να καταλάβουν ποιος τους λέει παραμύθια και ποιος όχι. Αν, μάλιστα, πιστέψουν σε σένα, γίνονται οι πιο πιστοί στρατιώτες. Και εγώ αισθάνομαι ότι πίστεψαν πολύ σε αυτά που τους έλεγα και με ακολούθησαν».
-Μελετώντας τη διαδρομή σας (ασίσταντ κόουτς στις ανδρικές ομάδες των Ολυμπιακού, Πανιωνίου, Πανελληνίου, Δάφνης, Μίλωνα και χεντ κόουτς στον Παπάγου), θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι «μυριστήκατε» την οικονομική κρίση στην Α1 και πήρατε κατεύθυνση προς το γυναικείο μπάσκετ.
«Όλα αυτά που λέτε έπαιξαν ρόλο. Στις ανδρικές ομάδες έβλεπα να συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Θα έβρισκα δουλειά κάπου, αλλά δεν θα ήταν το ιδανικό περιβάλλον για έναν προπονητή. Από την άλλη, δέχθηκα μια πολύ καλή πρόταση από τον Αθηναϊκό, είχα και την εξοικείωση λόγω της απασχόλησής μου στην εθνική γυναικών και δεν το σκέφτηκα».
-Φοβηθήκατε μήπως γίνετε… δακτυλοδεικτούμενος για αυτή την απόφαση;
«Όχι καθόλου. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να μπαίνουν ταμπέλες. Δεν υπάρχουν προπονητές ανδρικού και προπονητές γυναικείου μπάσκετ. Πρόσφατα αποδέχθηκα την πολύ τιμητική πρόταση της εθνικής Λετονίας, αλλά δεν γυρίζω την πλάτη στις ανδρικές ομάδες. Κάθε πρόταση που έρχεται είναι καλοδεχούμενη και την εξετάζω με σοβαρότητα».
-Η χθεσινή ήταν η δεύτερη μεγάλη επιτυχία για το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ. Η πρώτη ήλθε το περασμένο καλοκαίρι με την κατάκτηση της πέμπτης θέσης στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας. Μετά ακολούθησε το χρυσό μετάλλιο με τους Νέους Ανδρες. Καλοκαίρι και αυτό για σας και για τον Κώστα Μίσσα!
«Το περυσινό καλοκαίρι ήταν απίστευτο, αλλά δεν ξέρω αν ήταν… καλοκαίρι! Προετοιμασία και Ευρωμπάσκετ με τις Γυναίκες, προετοιμασία και Ευρωμπάσκετ με τους Νέους Ανδρες και μετά προετοιμασία με τον Αθηναϊκό! Το σπίτι μου δεν με είδε ποτέ. Μόνο από την τηλεόραση».
-Σε μια συνέντευξη που είχαμε κάνει πέρυσι με τον Δημήτρη Ιτούδη, μας είχε πει ότι φεύγοντας μια μέρα για τη δουλειά, η κόρη του του είπε: «Μπαμπά, δεν μπορεί μια μέρα να έλθει η δουλειά στο σπίτι;»…
«Και η δική μου που είναι 3,5 ετών μου λέει κάτι αντίστοιχο. Μπαμπά, να τους κερδίσεις όλους και να έλθεις γρήγορα σπίτι. Μου το είπε και χθες και κατά κάποιο τρόπο μας έφερε γούρι. Μπορεί να μην κερδίσαμε, αλλά πήραμε το κύπελλο».
-Είναι απορία πολύ κόσμου. Γιατί καλέσατε τάιμ άουτ 3,6’’ πριν από τη λήξη;
«Θα σας απαντήσω με πάσα ειλικρίνεια. Ηθελα να οργανώσω την τελευταία επίθεση όσο καλύτερα γινόταν. Εχουν δει πολλά τα μάτια μας στο μπάσκετ. Μετά, βέβαια, όταν γύρισα και είδα τον χρόνο που απέμενε, το μετάνιωσα προς στιγμήν. Σκέφτηκα ότι ίσως θα έπρεπε να το είχα αποφύγει. Δεν πειράζει, όμως, ο Ρώσος συνάδελφος ήταν πολύ προκλητικός σε όλη τη σειρά».
-Γιατί το λέτε αυτό;
«Στον πρώτο αγώνα μετά τη νίκη μας στο Ορενμπουργκ, δεν δέχτηκε να καθίσει δίπλα μου στη συνέντευξη Τύπου. Εγώ, όμως, μίλησα γιατί σεβάστηκα τους Ρώσους δημοσιογράφους. Θέλετε να μάθετε και κάτι άλλο; Στην προημιτελική φάση, στο παιχνίδι με την ΑΕ Λεμεσού και εκείνος έκανε το ίδιο. Η ομάδα του είχε προκριθεί σίγουρα με δύο νίκες, ήταν μπροστά στο σκορ με δέκα πόντους και πήρε τάιμ άουτ. Μου το είπε ο συνάδελφος της ΑΕΛ. Βέβαια, όλα αυτά τα σκέφτομαι τώρα. Εκείνη τη στιγμή λειτούργησα ενστικτωδώς. Τώρα, όμως, που με ρωτάτε, δεν λυπάμαι κιόλας»…
-Κάτι τελευταίο για να σας αφήσουμε να ξεκουραστείτε. Πιστεύετε ότι το γυναικείο μπάσκετ θα έχει κέρδος από όλο αυτό; Η μόλις τελειώσει –μετά συγχωρήσεως- το πανηγύρι, θα ασχολούνται πάλι ελάχιστοι;
(δείχνει αρκετά σκεφτικός) «Καταλαβαίνω ακριβώς τι λέτε. Πιστεύω ότι το κέρδος θα είναι να έλθουν μικρά κοριτσάκια στις ακαδημίες των ομάδων, να αγαπήσουν το μπάσκετ. Και ένα δεύτερο, μακάρι ο Αθηναϊκός να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να δώσει το παράδειγμα και σε άλλους συλλόγους. Αυτά για μένα θα είναι τα κέρδη».
-Κόουτς, σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Και εις ανώτερα.
«Εγώ σας ευχαριστώ. Να είστε καλά»…
«Σας ευχαριστώ! Κανένα πρόβλημα. Στα 18 μου είχα δύο επιλογές. Να σπουδάσω και να παίξω μπάσκετ στις ΗΠΑ ή στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Εκρινα ότι ήταν καλύτερο το δεύτερο σενάριο που είχα μπροστά μου και βρέθηκα στο Κόσοβο, μετά στην Πρίστινα και στο Σεράγεβο».
-Θυμίζει πολεμική ανταπόκριση…
«Μέχρι τότε ναι. Μετά έγινε και στην πράξη»!
-Δηλαδή;
«Ημουν στο Σεράγεβο όταν έγιναν οι μεγάλοι βομβαρδισμοί. Επί 26 ημέρες σχεδόν αιχμάλωτος σε μια ξένη χώρα. Τότε έπαθε καρδιακή προσβολή ο πατέρας μου».
-Το λέτε μεταφορικά ή κυριολεκτικά;
«Εντελώς κυριολεκτικά. Η οικογένειά μου στην Ελλάδα και το παιδί τους να βομβαρδίζεται. Είδα πολλά εκείνες τις ημέρες. Τόσα που δεν ξεχνιούνται. Θυμάμαι ότι είχε έλθει ένα αεροπλάνο να μας πάρει από την Ελλάδα. Ημουν εγώ και κάποιοι άλλοι φοιτητές. Το αεροπλάνο, όμως, γέμισε από λογής-λογής εθνικότητες και οι μισοί έμειναν απέξω. Ευτυχώς πρόλαβα να επιβιβαστώ και να γυρίσω στην Ελλάδα»…
-Απίστευτο!
«Απίστευτο δεν λέτε τίποτα. Από τις πιο ισχυρές εμπειρίες που θα έχω να διηγούμαι».
-Από χθες έχετε και άλλη μια. Πολύ πιο ευχάριστη. Όπως και η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική Νέων στη Ρόδο. Πήρατε το Eurocup γυναικών εξασφαλίζοντας συμμετοχή στην Ευρωλίγκα της επόμενης περιόδου.
«Είναι πολύ σημαντικό για τον σύλλογο, για την προσπάθεια της διοίκησης, του δημάρχου, όλων όσοι πονάνε αυτή την ομάδα. Και φυσικά των κοριτσιών, οι οποίες θυσίασαν ακόμη και την υγεία τους για να βοηθήσουν στον δεύτερο αγώνα. Η Ράιλι και η Ουίγκινς έκαναν ένεση για να μπορέσουν να αγωνιστούν. Η Ουίγκινς μάλιστα έπαιξε με σπασμένο μηνίσκο και θα χάσει το WNBA και το Μουντομπάσκετ της Τσεχίας. Αυτές τις συμπεριφορές δεν τις συναντάς συχνά».
-Κόουτς, λύστε μας μια απορία. Γιατί χρησιμοποιείτε συνεχώς ρητά στα αποδυτήρια και στις δηλώσεις σας; Διακρίνω μάλιστα μια τάση προς αγγλοαμερικανούς πολιτικούς. Επικαλεστήκατε ένα ρητό του Τσόρτσιλ και ένα του Ρούσβελτ…
«Σωστός! Ξέρετε κάτι; Μερικές φορές μέσα από ένα ρητό λες ευκολότερα όσα θα έλεγες σε μια ολόκληρη ομιλία. Θα σας πω και ένα τρίτο που είχε πει κάποτε ένας Αμερικανός προπονητής, σχετικά άγνωστος. Αν θέλεις να γίνεις πρωταθλητής, πρέπει να είσαι έτοιμος να πληρώσεις πολύ μεγάλο τίμημα. Τους το έγραψα, λοιπόν, στο φυσικοθεραπευτήριο για να το βλέπουν, όταν κάνουν θεραπεία. Όταν νιώθουν πόνο. Τα ρητά, άλλωστε, αρέσουν στις γυναίκες».
-Για να κάνουμε και λίγο πλάκα, μήπως αρέσει γενικότερα το… παραμύθι στις γυναίκες;
(σκάει στα γέλια) «Τι να απαντήσω τώρα σε αυτό; Σοβαρά, πιστεύω ότι οι κοπέλες μπορούν να καταλάβουν ποιος τους λέει παραμύθια και ποιος όχι. Αν, μάλιστα, πιστέψουν σε σένα, γίνονται οι πιο πιστοί στρατιώτες. Και εγώ αισθάνομαι ότι πίστεψαν πολύ σε αυτά που τους έλεγα και με ακολούθησαν».
-Μελετώντας τη διαδρομή σας (ασίσταντ κόουτς στις ανδρικές ομάδες των Ολυμπιακού, Πανιωνίου, Πανελληνίου, Δάφνης, Μίλωνα και χεντ κόουτς στον Παπάγου), θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι «μυριστήκατε» την οικονομική κρίση στην Α1 και πήρατε κατεύθυνση προς το γυναικείο μπάσκετ.
«Όλα αυτά που λέτε έπαιξαν ρόλο. Στις ανδρικές ομάδες έβλεπα να συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Θα έβρισκα δουλειά κάπου, αλλά δεν θα ήταν το ιδανικό περιβάλλον για έναν προπονητή. Από την άλλη, δέχθηκα μια πολύ καλή πρόταση από τον Αθηναϊκό, είχα και την εξοικείωση λόγω της απασχόλησής μου στην εθνική γυναικών και δεν το σκέφτηκα».
-Φοβηθήκατε μήπως γίνετε… δακτυλοδεικτούμενος για αυτή την απόφαση;
«Όχι καθόλου. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να μπαίνουν ταμπέλες. Δεν υπάρχουν προπονητές ανδρικού και προπονητές γυναικείου μπάσκετ. Πρόσφατα αποδέχθηκα την πολύ τιμητική πρόταση της εθνικής Λετονίας, αλλά δεν γυρίζω την πλάτη στις ανδρικές ομάδες. Κάθε πρόταση που έρχεται είναι καλοδεχούμενη και την εξετάζω με σοβαρότητα».
-Η χθεσινή ήταν η δεύτερη μεγάλη επιτυχία για το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ. Η πρώτη ήλθε το περασμένο καλοκαίρι με την κατάκτηση της πέμπτης θέσης στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας. Μετά ακολούθησε το χρυσό μετάλλιο με τους Νέους Ανδρες. Καλοκαίρι και αυτό για σας και για τον Κώστα Μίσσα!
«Το περυσινό καλοκαίρι ήταν απίστευτο, αλλά δεν ξέρω αν ήταν… καλοκαίρι! Προετοιμασία και Ευρωμπάσκετ με τις Γυναίκες, προετοιμασία και Ευρωμπάσκετ με τους Νέους Ανδρες και μετά προετοιμασία με τον Αθηναϊκό! Το σπίτι μου δεν με είδε ποτέ. Μόνο από την τηλεόραση».
-Σε μια συνέντευξη που είχαμε κάνει πέρυσι με τον Δημήτρη Ιτούδη, μας είχε πει ότι φεύγοντας μια μέρα για τη δουλειά, η κόρη του του είπε: «Μπαμπά, δεν μπορεί μια μέρα να έλθει η δουλειά στο σπίτι;»…
«Και η δική μου που είναι 3,5 ετών μου λέει κάτι αντίστοιχο. Μπαμπά, να τους κερδίσεις όλους και να έλθεις γρήγορα σπίτι. Μου το είπε και χθες και κατά κάποιο τρόπο μας έφερε γούρι. Μπορεί να μην κερδίσαμε, αλλά πήραμε το κύπελλο».
-Είναι απορία πολύ κόσμου. Γιατί καλέσατε τάιμ άουτ 3,6’’ πριν από τη λήξη;
«Θα σας απαντήσω με πάσα ειλικρίνεια. Ηθελα να οργανώσω την τελευταία επίθεση όσο καλύτερα γινόταν. Εχουν δει πολλά τα μάτια μας στο μπάσκετ. Μετά, βέβαια, όταν γύρισα και είδα τον χρόνο που απέμενε, το μετάνιωσα προς στιγμήν. Σκέφτηκα ότι ίσως θα έπρεπε να το είχα αποφύγει. Δεν πειράζει, όμως, ο Ρώσος συνάδελφος ήταν πολύ προκλητικός σε όλη τη σειρά».
-Γιατί το λέτε αυτό;
«Στον πρώτο αγώνα μετά τη νίκη μας στο Ορενμπουργκ, δεν δέχτηκε να καθίσει δίπλα μου στη συνέντευξη Τύπου. Εγώ, όμως, μίλησα γιατί σεβάστηκα τους Ρώσους δημοσιογράφους. Θέλετε να μάθετε και κάτι άλλο; Στην προημιτελική φάση, στο παιχνίδι με την ΑΕ Λεμεσού και εκείνος έκανε το ίδιο. Η ομάδα του είχε προκριθεί σίγουρα με δύο νίκες, ήταν μπροστά στο σκορ με δέκα πόντους και πήρε τάιμ άουτ. Μου το είπε ο συνάδελφος της ΑΕΛ. Βέβαια, όλα αυτά τα σκέφτομαι τώρα. Εκείνη τη στιγμή λειτούργησα ενστικτωδώς. Τώρα, όμως, που με ρωτάτε, δεν λυπάμαι κιόλας»…
-Κάτι τελευταίο για να σας αφήσουμε να ξεκουραστείτε. Πιστεύετε ότι το γυναικείο μπάσκετ θα έχει κέρδος από όλο αυτό; Η μόλις τελειώσει –μετά συγχωρήσεως- το πανηγύρι, θα ασχολούνται πάλι ελάχιστοι;
(δείχνει αρκετά σκεφτικός) «Καταλαβαίνω ακριβώς τι λέτε. Πιστεύω ότι το κέρδος θα είναι να έλθουν μικρά κοριτσάκια στις ακαδημίες των ομάδων, να αγαπήσουν το μπάσκετ. Και ένα δεύτερο, μακάρι ο Αθηναϊκός να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να δώσει το παράδειγμα και σε άλλους συλλόγους. Αυτά για μένα θα είναι τα κέρδη».
-Κόουτς, σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Και εις ανώτερα.
«Εγώ σας ευχαριστώ. Να είστε καλά»…
About STARENTZIS SAKIS
.jpg)
