ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Ο ΠΡΟΠΟΝΤΗΣ ΩΣ ΗΓΕΤΗΣ

Ένας ορισμός της ηγεσίας που βρίσκει εφαρμογή στον αθλητισμό είναι «το να πείσεις άλλα άτομα να αφήσουν στην άκρη ατομικές επιδιώξεις και να επιδιώξουν έναν κοινό στόχο, ο οποίος είναι σημαντικός για την ευημερία του συνόλου». Στον αγωνιστικό αθλητισμό ίσως φαίνεται απλοϊκό να τεθούν κοινοί στόχοι, καθώς πρωταρχικός σκοπός είναι η νίκη. Όμως δεν είναι απλώς έτσι, αφού για να εκπληρωθεί ο κοινός στόχος, πρέπει να εκπληρωθούν πολλοί επιμέρους στόχοι που τον αποτελούν.

ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ

Η αποτελεσματικότητα της ηγεσίας εξαρτάται από 3 παράγοντες: α) τη συμπεριφορά του ηγέτη προς τα μέλη, β) την απαιτούμενη συμπεριφορά που πρέπει να επιδείξει ο ηγέτης και γ) τις προτιμήσεις των μελών της ομάδας σχετικά με τη συμπεριφορά του ηγέτη. Μπορούμε να κατατάξουμε την συνολική ηγετική συμπεριφορά ενός προπονητή στις ακόλουθες πέντε κατηγορίες:

Δημοκρατική Συμπεριφορά
Αυταρχική Συμπεριφορά
Θετική Ανατροφοδότηση
Κοινωνική Υποστήριξη
Τεχνική Καθοδήγηση

ΠΩΣ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Υπάρχουν 5 διαφορετικά στυλ λήψης αποφάσεων από τον προπονητή.

Αυταρχικό στυλ
Ο προπονητής παίρνει μόνος του την απόφαση.
Αυταρχικό στυλ με πληροφόρηση
Ο προπονητής ζητά πληροφορίες από τους παίκτες και μετά αποφασίζει μόνος του.
Ατομικό συμβουλευτικό
Ο προπονητής αποφασίζει μόνος του, αφού ζητήσει τη γνώμη μερικών αθλητών ατομικά.
Ομαδικό συμβουλευτικό
Ο προπονητής ζητά τη γνώμη της ομάδας και στη συνέχεια αποφασίζει μόνος του.
Δημοκρατικό
Ο προπονητής συναποφασίζει με την ομάδα.

Κανένα στυλ δεν υπερτερεί των άλλων. Τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής των αθλητών στη λήψη απόφασης είναι τα εξής:

Οδηγεί σε καλύτερες αποφάσεις, καθώς υπάρχουν πιο πολλές πληροφορίες και μεγαλύτερος προβληματισμός.
Οι αποφάσεις γίνονται περισσότερο αποδεκτές.
οι αθλητές αναπτύσσονται καλύτερα με τον τρόπο αυτό...............................

Από την άλλη μεριά υπάρχουν και μειονεκτήματα:

Η διαδικασία λήψης απόφασης γίνεται χρονοβόρα
Αν έχουμε να λύσουμε σύνθετα προβλήματα, η συμμετοχή πολλών ατόμων είναι αναποτελεσματική.
Αν η ομάδα δεν είναι ενωμένη, δεν μπορούν να ληφθούν σωστές αποφάσεις.

Παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τη λήψη απόφασης

Η χρονική πίεση.
Η σημαντικότητα της απόφασης.
Πού βρίσκονται οι πληροφορίες.
Η συνθετότητα του προβλήματος.
Η αποδοχή της απόφασης από την ομάδα.
Η ισχύς του ηγέτη.
Η ενότητα της ομάδας.

Το προτιμότερο από τους αθλητές στυλ λήψεως αποφάσεων είναι το αυταρχικό, παρά τη γενικευμένη αρνητική προκατάληψη που προκαλεί η λέξη αυταρχισμός. Η αρνητική χροιά που προκαλεί αυτό το στυλ έγκειται κυρίως στον τρόπο που εκφράζεται η απόφαση, αφού συνήθως δε χρησιμοποιείται η πειθώς για την εφαρμογή των αποφάσεων αλλά η τιμωρία και ο φόβος.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο μπάσκετ η επικοινωνία παίζει ουσιαστικό ρόλο στην καλύτερη λειτουργία και κατανόηση όλων των παραγόντων που συμβάλουν σε αυτό. Ιδιαίτερα το επάγγελμα του προπονητή βασίζεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στη σωστή επικοινωνία, γιατί αυτός έχει μεγάλη ανάγκη να επικοινωνεί με αθλητές, παράγοντες, γονείς, φιλάθλους, Μ.Μ.Ε., διαιτητές και συναδέλφους. Επικοινωνία ονομάζουμε κάθε αμφίδρομη ροή πληροφοριών, πράγμα που περιλαμβάνει όχι μόνο τη διαδικασία αποστολής μηνυμάτων αλλά και την αποδοχή τους από τους συνομιλητές μας. Η επικοινωνία έχει δύο διαφορετικές μορφές τη ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ που είναι η κάθε προσπάθεια επικοινωνίας που κάνουμε χρησιμοποιώντας λέξεις ή προτάσεις στον γραπτό ή προφορικό λόγο, και τη ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, που είναι η επικοινωνία που γίνεται με το ύφος, τον τόνο, τη διάθεση, τις χειρονομίες και γενικά τη σωματική και συναισθηματική συμπεριφορά των συνομιλητών.

Διαδικασία επικοινωνίας

1.	Καταρχάς έχουμε σκέψεις και ιδέες για κάποιο συγκεκριμένο θέμα.
2.	Αυτές τις σκέψεις και ιδέες τις μετατρέπουμε σε μία μορφή μηνύματος.
3.	Μεταδίδουμε το μήνυμα με λεκτική ή με μη-λεκτική μορφή.
4.	Ο συνομιλητής ή οι συνομιλητές μας λαμβάνουν το μήνυμα.
5.	Το επεξηγούν διανοητικά (το ερμηνεύουν, για να το κατανοήσουν).
6.	Αντιδρούν στο περιεχόμενο του μηνύματος με μια σειρά σκέψεων και ιδεών, που μπορεί με τη σειρά τους να μετατραπούν σε μια μορφή απαντητικού μηνύματος (ανατροφοδότηση).

Αποτελεσματικότητα των τρόπων επικοινωνίας
Στην επικοινωνία η σημασία του μηνύματος μεταδίδεται και με τους δύο τρόπους. Μετά από μακροχρόνιες μελέτες όμως έχει αποδειχθεί ότι η απλή λεκτική επικοινωνία δεν είναι ο σημαντικότερος φορέας του μηνύματος. Ο τρόπος ομιλίας καθώς και η σωματική και συναισθηματική «γλώσσα» του ομιλητή παίζει σπουδαιότερο ρόλο στην επιτυχημένη επικοινωνία. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι η σημασία ενός μηνύματος μεταδίδεται κατά 10% με τη λεκτική επικοινωνία και κατά το 90% με τη μη λεκτική. Από τη μη λεκτική το 40% περίπου μεταδίδεται με τον τρόπο ομιλίας και το 50% με τη «γλώσσα» του σώματος.Κατανόηση της Μη Λεκτικής επικοινωνίαςΕίναι κατανοητό ότι η μη λεκτική επικοινωνία είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας στην διαδικασία της επικοινωνίας. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη μη-λεκτική επικοινωνία, μπορούμε να την χωρίσουμε σε τρεις επιμέρους διαδικασίες.

«Γλώσσα» του σώματος

α.	Σωματική διάπλασηΌταν κάποιος υπέρβαρος προπονητής μιλά για τη σημασία της καλής φυσικής κατάστασης, η σωματική του διάπλαση διαψεύδει τα λεγόμενα του.
β.	ΠαράστημαΟ τρόπος που στέκεται κάποιος κατά την διάρκεια της επικοινωνίας είναι επίσης σημαντικός παράγοντας επικοινωνίας.
γ.	ΧειρονομίεςΕιδικά στην Ελλάδα όπου οι χειρονομίες είναι αναπόσπαστο μέρος κάθε συνομιλίας, ο τρόπος, η ένταση και η ποσότητα τους επαυξάνουν ή μειώνουν τη σημαντικότητα του μηνύματος.
δ.	ΕπαφέςΗ σωματική επαφή κατά τη διάρκεια της συνομιλίας είναι και αυτός ένας σημαντικός παράγοντας μεταφοράς μηνυμάτων.
ε.	ΜορφασμοίΟι μορφασμοί των συνομιλητών πρέπει να είναι ανάλογοι με τα λεγόμενα και να μη μεταδίδουν διαφορετικά μηνύματα.

Θέση του ομιλητή μέσα στο χώροΠοια είναι η θέση των συνομιλητών μέσα στο συγκεκριμένο χώρο; Στον αθλητισμό συνήθως έχουμε τον προπονητή ή τους παράγοντες να στέκονται όρθιοι και οι αθλητές καθισμένοι κάτω. Το γεγονός αυτό και μόνο αυτόματα «βάζει» κάποιους σε πλεονεκτική και κάποιους σε μειονεκτική θέση.

Τρόπος ομιλίαςΟ τόνος της φωνής, η ένταση της και ο ρυθμός της μεταδίδουν τα δικά τους μηνύματα, όπως θα δούμε παρακάτω.

Συχνά δεν επικοινωνούμε σωστά. Γιατί;

Το περιεχόμενο του μηνύματος δεν ήταν κατάλληλο για την περίσταση.
Υπήρξε λανθασμένη κατανόηση του μηνύματος, γιατί περιείχε αντιφατικά, αντικρουόμενα ή ασαφή στοιχεία.
Το μήνυμα δε «φθάνει» ποτέ στον προορισμό του,
Η λεκτική επικοινωνία δεν ακολουθείται από το ανάλογο μη λεκτικό μήνυμα ή είναι εντελώς αντίθετα.

Βασικά Στοιχεία Επικοινωνίας

Ακρόαση
Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που πρέπει να προσέξουμε στην επικοινωνία είναι η αμφίδρομη δομής της. Όπως αναφέρθηκε στον ορισμό της επικοινωνίας, η υποδοχή ή η ακρόαση των μηνυμάτων από τον συνομιλητή μας είναι εξ ίσου σημαντική με την αποστολή τους. Με τον όρο ''ακρόαση'' εννοούμε τη διαδικασία εκείνη που περιλαμβάνει τη «σύλληψη» του μηνύματος από τον συνομιλητή μας, την αποκωδικοποίηση του, την κατανόηση του και την αρχή της διαδικασίας της ανατροφοδότησης, δηλαδή της απάντησης.Πολλές φορές χρησιμοποιείται ο όρος ''ενεργητική ακρόαση'', γιατί θέλουμε να δηλώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της ακρόασης καταβάλλεται προσπάθεια για καλύτερη υποδοχή του μηνύματος. Η ενεργητική ακρόαση θεωρείται ένα απαραίτητο κομμάτι κάθε διαπροσωπικής επικοινωνίας και είναι μια ικανότητα που μπορεί και πρέπει να αποκτηθεί μετά από συστηματική εξάσκηση.
Η ακρόαση είναι η πιο συνηθισμένη καθημερινή μας απασχόληση. Και όμως, δεν εκπαιδευόμαστε και δεν αφιερώνουμε χρόνο για τη βελτίωση της.
Η βελτίωση της ακρόασης μπορεί να γίνει με τους παρακάτω τρόπους:

1.	Ακούγοντας με προσοχή το συνομιλητή μας.

2.	Επαναδιατυπώνοντας τα λεχθέντα του συνομιλητή μας προς αυτόν, για να μας επιβεβαιώσει ότι καταλάβαμε το μήνυμα του.

3.	Κάνοντας πάντα ερωτήσεις αποσαφήνισης.

4.	Δίνοντας πάντα μη λεκτική ανατροφοδότηση προς τον συνομιλητή μας ότι παρακολουθούμε το μήνυμά του.

5.	Δίνοντας πάντα λεκτική ανατροφοδότηση που πρέπει να είναι: Σχετική με το θέμα. Τίμια. Άμεση. Σύντομη.

Γενικότερα συνιστάται:

Ακρόαση χωρίς προκατάληψη απέναντι στον συνομιλητή μας.
Ακρόαση με συμπάθεια.
Ακρόαση με αυτοσυγκέντρωση στα λεγόμενα του συνομιλητή μας.
Εκπαίδευση για βελτίωση της αυτοσυγκέντρωσης.
Αξιολόγηση του συνομιλητή από το περιεχόμενο των μηνυμάτων του και όχι από την εμφάνιση του.
Προσοχή στη μη-λεκτική "γλώσσα" του συνομιλητή μας.
Προσοχή στο κυρίως θέμα και όχι σε μικρόλεπτομέρειες.
Απομάκρυνση των ηχητικών εμποδίων από το περιβάλλον της συζήτησης. Εάν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε στο συνομιλητή μας.
Προσπάθεια για να γίνεται καλύτερος ακροατής.

Επιδεξιότητες παρατηρητικότηταςΓια να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα, θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στη συστηματική παρατήρηση των αντιδράσεων και του τρόπου ομιλίας του συνομιλητή μας. Γι΄ αυτό είναι πολύ σημαντική η ανάπτυξη ικανοτήτων παρατηρητικότητας. Οι ενέργειες (η μη-λεκτική επικοινωνία) του συνομιλητή μπορούν και πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως ενδείξεις. Μερικές καταστάσεις δηλώνονται από τις αντίστοιχες ενδείξεις:

Η ανία, μπορεί να φαίνεται από το συνεχές κτύπημα των δακτύλων πάνω στα γόνατα ή από τη στήριξη του κεφαλιού στην παλάμη του χεριού ή από ένα αδιάφορο βλέμμα στο κενό ή το «ξάπλωμα» στον πάγκο κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας.
Η αυτοπεποίθηση μπορεί να φαίνεται από την καμαρωτή στάση, από την προς τα πίσω κλίση του σώματος με τα χέρια πίσω από το κεφάλι και τη συνεχή και σταθερή οπτική επαφή.
Το μίσος και άλλα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να επισημαίνονται από τη συρρίκνωση του συνομιλητή «μέσα» στον πάγκο, το αγριοκοίταγμα ή τα σαρκαστικά σχόλια.
Η απογοήτευση μπορεί να εκφράζεται με τρίψιμο των ματιών, ξύσιμο των αυτιών, μικρές αναπνοές και πλατάγιασμα των δακτύλων των χεριών.
Το πλησίασμα προς τον συνομιλητή, ενώ κάθεται κάτω, μπορεί να δείχνει ενδιαφέρον, φιλικότητα και δεκτικότητα αλλά μέχρι ορισμένου σημείου, γιατί μετά μπορεί να παρεξηγηθεί με πολλούς τρόπους.
Επιπλέον τα μη λεκτικά μηνύματα, τα οποία οι συνομιλητές χρησιμοποιούν κατά τη διάρκεια της συζήτησης, είναι επίσης σημαντικά. Μια καθαρή και σταθερή φωνή μπορεί να δείχνει ειλικρίνεια και κουράγιο, ενώ μια διστακτική ή δυνατή φωνή θα μπορούσε να σημαίνει νευρικότητα, υποψία, απογοήτευση, αμφιβολία. Οι κινήσεις του σώματος των συνομιλητών μπορούν να δείξουν αν ή συζήτηση πρέπει να αλλάξει τόνο ή να συνεχιστεί με τον ίδιο τρόπο.

Θετική διάθεσηΕιδικότερα στην επικοινωνία προπονητού παικτών έχει δυστυχώς δημιουργηθεί μια παράδοση αρνητικής προδιάθεσης. Η αρνητική διάθεση και τα σχεδόν πάντα διορθωτικά έως προσβλητικά σχόλια των προπονητών προς τους αθλητές τους είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Αυτό συμβαίνει ίσως γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη επιμόρφωση πάνω σε αυτό το θέμα. Ο κυριότερος όμως λόγος είναι η «παράδοση» της σκληρής γραμμής που υποτίθεται ότι πρέπει να κρατά ο προπονητής και η άμεση αποτελεσματικότητα που έχουν τα αρνητικά αλλά μικρής χρονικής διάρκειας σχόλια σε αρκετές περιπτώσεις. Για μακροχρόνια αποτελεσματικότητα τουλάχιστον στον τομέα της επικοινωνίας πάντα θα πρέπει να έχουμε θετική προδιάθεση, ειδικά στην εποχή μας που ο σκληρός και αρνητικός τρόπος επιβολής της θέλησης των «μεγάλων» απέναντι στους «μικρούς» αποδεδειγμένα δε φέρνει αποτελέσματα.
ΑξιοπιστίαΗ αξιοπιστία των συνομιλητών είναι ο σημαντικός παράγοντας για αποτελεσματική επικοινωνία. Για να αυξηθεί η αξιοπιστία, ο προπονητής θα πρέπει:

Να κάνει πράξη όσα λέει.
Να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα αρνητικά σχόλια.
Να μην προσπαθεί να καλύψει τυχόν αδυναμίες του από πλευράς γνώσεων ή τεχνικής με πολλά λόγια.
Να απευθύνεται στους αθλητές όπως απευθύνεται σε ενήλικες σκεπτόμενους ανθρώπους.
Να μη λέει ποτέ ψέματα.

Σταθερότητα Ένα άλλο σημείο που μπορεί να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας είναι η σταθερότητα και η συνέπεια στα λόγια, στις αποφάσεις και γενικά σε όλες τις εκδηλώσεις μας. Δεν υπάρχει ένα ιδεατό στυλ επικοινωνίας και χαρακτήρα, αντιθέτως όλοι έχουμε το δικό μας τρόπο επικοινωνίας. Αυτός ο τρόπος όμως πρέπει να είναι κατά το δυνατόν σταθερός και γνωστός στους συνομιλητές μας. Δεν μπορεί για παράδειγμα ο προπονητής να ζητά από τους αθλητές του να είναι ήρεμοι κατά την διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα και αυτός με την πρώτη ευκαιρία να χάνει τον έλεγχο των πράξεων του να λέει στους αθλητές του να σέβονται ο ένας τον άλλον και αυτός να μη δείχνει το παραμικρό ίχνος σεβασμού γι' αυτούς και να αντιδρά εντελώς διαφορετικά σε παρόμοιες πράξεις και γεγονότα που συμβαίνουν διαχρονικά είτε κατά την διάρκεια μιας προπόνησης ή μιας περιόδου.
Μηνύματα περιεκτικά σε πληροφορίεςΕίναι συνηθισμένο φαινόμενο σε μια συνομιλία να «ακούγονται πολλά και να μην ακούγεται τίποτα». Δηλαδή η ουσία του μηνύματος είτε να χάνεται μέσα στα πολλά λόγια είτε να παραλείπεται εντελώς. Αρκετοί προπονητές επικοινωνούν με τους αθλητές κάνοντας σχόλια, κρίσεις, παρατηρήσεις και εκτοξεύονται παράπονα και απειλές, χωρίς να τους παρέχουν όμως τις κατάλληλες εξηγήσεις και τους λόγους για τους οποίους συμπεριφέρονται έτσι. Κάτι που θα πρέπει να προσεχθεί εδώ είναι ότι ακόμη και εάν ο προπονητής εξηγήσει τους λόγους συμπεριφοράς τους μετά από μια σειρά αρνητικών σχολίων, οι αθλητές ήδη θα έχουν «κλείσει» τις διόδους επικοινωνίας μαζί του. Πολύ κοινό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση ενός χαμένου σουτ κάτω από το καλάθι ή μιας διείσδυσης (μπασίματος), όπου ο προπονητής παρατηρεί και επικρίνει τον αθλητή, χωρίς να του δίνει πληροφορίες για το τι έκανε λάθος και τι πρέπει να κάνει στην συνέχεια, για να μην ξανασυμβεί το ίδιο γεγονός.
Τρόποι Απαντήσεων - ΑνατροφοδότησηΣε κάθε μορφή επικοινωνίας δίνουμε στο συνομιλητή μας με κάποιο τρόπο μία απάντηση. Αυτή ή απάντηση μπορεί να είναι λεκτική ή μη-λεκτική ή και τα δύο. Ο τρόπος απαντήσεων είναι πολύ σημαντικός για την ομαλή διεξαγωγή μιας διαπροσωπικής επικοινωνίας.
Μια απλουστευμένη ανάλυση του τρόπου των απαντήσεων είναι η εξής:

1.	Αντικειμενικός Περιγραφικός Τρόπος.Με αυτόν τον τρόπο περιγράφουμε όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά τη συμπεριφορά και τα λεχθέντα των αθλητών μας. Δεν αξιολογούμε το περιεχόμενο.

2.	Ευθύς Περιγραφικός τρόπος.Πρώτα κάνουμε αναδρομή στη συμπεριφορά του αθλητή μας και μετά εκφράζουμε την προσωπική μας άποψη και τα αισθήματά μας για την απόδοση του.

3.	Ευθύς Αξιολογικός Τρόπος.Αυτός ο τρόπος απάντησης είναι και ο πιο επιθετικός. Απλά εκφράζουμε την προσωπική μας αξιολόγηση για την απόδοση των αθλητών μας, χωρίς να δικαιολογούμε το τι μας ώθησε σε αυτήν.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δώστε έμφαση σε ένα σημείο κάθε φορά.
Να μπαίνετε στο θέμα αμέσως με άμεσα καθαρά μηνύματα.
Τα μηνύματά σας θα πρέπει να είναι συγκεκριμένα και αυτοτελή.
Τα μηνύματά σας θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και χωρίς υπονοούμενα.
Με τα μηνύματά σας θα πρέπει να ξεχωρίζετε γεγονότα από γνώμες.
Πρέπει να έχετε το θάρρος να εκφράζετε τις προσωπικές σας απόψεις.
Τα λεκτικά και τα μη-λεκτικά μηνύματά σας θα πρέπει να είναι ανάλογα.
Θα πρέπει να επαναλαμβάνετε το κύριο θέμα του μηνύματός σας.
Το μήνυμά σας θα πρέπει να είναι κατάλληλο γι' αυτόν που θα σας ακούει.
Θα πρέπει να επιζητείτε και να προσέχετε τα λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα τα οποία εκπέμπουν οι συνομιλητές σας.
Δε θα πρέπει να έχετε αμυντική στάση.
Θα πρέπει να είστε συμπονετικός και συγκαταβατικός.
Οι ειρωνείες και οι σαρκασμοί θα πρέπει να αποφεύγονται.
Οι κρίσεις και τα σχόλια θα πρέπει να απευθύνονται προς τις πράξεις και τη συμπεριφορά του συνομιλητή και όχι προς την προσωπικότητα του.
Η χρησιμοποίηση μη λεκτικής ανατροφοδότησης, το γεγονός δηλαδή ότι παρακολουθείτε με θετική διάθεση τη συνομιλία, είναι απαραίτητη.
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας πρέπει να υπάρχει συζήτηση και όχι αγόρευση (ειδικότερα από το μέρος του προπονητή).
ΠΗΓΗ : http://www.ellinogermaniki.gr/ep/tfl/gr/training-gr/0932.htm