ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚ : http://run-n-gun.blogspot.com/

ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚ  : http://run-n-gun.blogspot.com/

Έχει περάσει μια εβδομάδα από το Final 4 της Euroleague και πλέον μπορούμε να προβούμε με ασφάλεια και ηρεμία σε κρίσεις και να αποφύγουμε τις απόλυτες, συναισθηματικά φορτισμένες απόψεις (είτε θετικές είτε αρνητικές). Μετά το τέλος του τελικού απέναντι στην Barcelona, σχεδόν το σύνολο του αθλητικού Τύπου της χώρας έσπευσε να κατακεραυνώσει το Γιαννάκη, αποδίδοντάς του το σύνολο των ευθυνών για τις κακές εμφανίσεις του Ολυμπιακού στο Παρίσι. Αντίθετα, οι υπέρμαχοι του Έλληνα coach αρνούνταν επιδεικτικά όλες τις κατηγορίες και υποστήριζαν την αθωότητα του "Δράκου". Θα ήθελα, λοιπόν, να πάρω και εγώ θέση σε όλα αυτά που ακούγονται τον τελευταίο καιρό. Είναι γεγονός ότι είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελαν να δουν τον κατηγορούμενο να καταδικάζεται και να φεύγει από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι. Αρκετοί, μάλιστα, ακόμα και αν οι ερυθρόλευκοι κατακτήσουν το πρωτάθλημα, απλά θα συμβιβαστούν με την παραμονή του.





Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να βρούμε ποιες ευθύνες αναλογούν στο Γιαννάκη και να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αν είναι τελικά αθώος ή ένοχος; Ας εξετάσουμε πρώτα το ματς της Κυριακής και εν γένει την παρουσία του Ολυμπιακού στο δεύτερο συνεχόμενο Final 4.

Το γεγονός είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε εύκολα από την Barcelona. Σε ελάχιστα σημεία κατάφερε να την κοντράρει και αυτό για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα. Όσοι ισχυρίζονται ότι ο Ολυμπιακός έχασε από το τρίποντο του Sada στη λήξη του χρόνου και ακολούθως το εκπληκτικό drive του Navarro πάλι στη λήξη της επίθεσης και μάλιστα χαρακτηρίζουν αυτά ως «τυχερά», τότε απλά εθελοτυφλούν. Το αν ένα σουτ γίνεται με κακές προϋποθέσεις έχει σαφώς τη σημασία του. Όσοι, ωστόσο, προσέξουν τις δύο φάσεις θα πρέπει να παρατηρήσουν ότι στο συγκεκριμένο σημείο του αγώνα ο Ολυμπιακός έχει κάνει εύκολα λάθη στην επίθεση, ενώ και η άμυνα του Παπαλουκά στο Sada δεν είναι καθόλου ικανοποιητική. Για το Navarro δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτα, γιατί από έναν τέτοιο παίκτη περιμένεις να βάζει και καλάθια σαν το προαναφερθέν.

O Ολυμπιακός δε βρήκε ποτέ απάντηση στη διαρκή κίνηση της Barcelona. Ούτε όταν αυτή γινόταν στην baseline και κατέληγε σε καλάθι μετά από γρήγορες συνεργασίες των ψηλών, ούτε όταν οι περιφερειακοί του Ολυμπιακού χάνονταν στα screens (παρότι αρκετά από αυτά ήταν αντικανονικά) και άφηναν το Navarro να εκτελεί από τη γραμμή του τριπόντου. Η αμυντική αυτή αδυναμία, πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στο τεχνικό επιτελείο που δεν είχε προετοιμάσει την ομάδα σωστά, δεν είχε διαβάσει το παιχνίδι του αντιπάλου, δεν προσαρμόστηκε ούτε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και έτσι οι ερυθρόλευκοι έμοιαζαν μια ταχύτητα πιο αργοί από την αντίπαλό τους, αλλά κυριότερα από τον ίδιο τους τον εαυτό μέχρι πριν το Final 4.

Ακόμα, παρουσιάστηκε από τον ελληνικό Τύπο ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε τα απαραίτητα μεγέθη για να κοντράρει την Barcelona. Επίρρωση αυτής της άποψης, μάλιστα, αποτέλεσαν οι πολλές τάπες που δέχθηκαν οι παίκτες του Ολυμπιακού από τους Καταλανούς. Δε νομίζω, ωστόσο, ότι το πρόβλημα ήταν η υψομετρική διαφορά. Οι ψηλοί του Ολυμπιακού καθυστερούσαν να εκτελέσουν χαρακτηριστικά, προκαλώντας έτσι την άμυνα (που δε φοβόταν το περιφερειακό σουτ) να κλείσει πάνω τους και να καταφέρει να τους περιορίσει, αρκετές φορές θεαματικά. Ούτε και σε αυτόν τον τομέα ήταν διαβασμένος ο Ολυμπιακός. Γρήγορη κυκλοφορία δεν υπήρχε, ούτε και ακροβολισμένοι σουτέρ και έτσι ο Vazquez έκανε πάρτι και μοίραζε τάπες σε όποιον επιχειρούσε να σκοράρει κάτω από το καλάθι. Προσωπική μου άποψη αποτελεί ότι ο Γιαννάκης δεν εκμεταλλεύτηκε σωστά τους παίκτες του. Φοβήθηκε να ρισκάρει. Μια 5άδα με Παπαλουκά, Childress, Bασιλόπουλο, Kleiza και Μπουρούση ίσως ήταν "άσσος στο μανίκι" του προπονητή του Ολυμπιακού καθώς θα συνδύαζε ψηλά κορμιά, δημιουργία, αξιοπρεπές περιφερειακό σουτ, συνέπεια στην άμυνα, δε θα υστερούσε στο rebound κλπ. Όλα αυτά, βέβαια, είναι εντελώς θεωρητικά, αλλά δυστυχώς δεν τα είδαμε και στην πράξη για να τα κρίνουμε.

Γενικά, αυτό που με απογοήτευσε περισσότερο όσον αφορά στο προπονητικό θέμα ήταν ότι ο Γιαννάκης δε φάνηκε να έχει ετοιμάσει τίποτα το ξεχωριστό, τίποτα το ιδιαίτερο για αυτούς τους δύο αγώνες. Το να βάζεις τον Beverley και τον Penn να πιέζουν τους χειριστές του αντιπάλου (για παράδειγμα) δεν αποτελεί κάποια φοβερή έμπνευση. Αν πάλι, είχε σχεδιαστεί κάτι αλλά δε βγήκε ποτέ στο παρκέ, δεν μπορώ να το ξέρω. Για όσους, πάντως, κρίνουν αρνητικά την αλλαγή του Beverley στο comeback του Ολυμπιακού, οφείλω να πω ότι με Penn και Beverley μαζί, η ομάδα ήταν σε μειονεκτική θέση επιθετικά από τη στιγμή που δεν έβρισκε τρόπο να τους αξιοποιήσει, άρα καλώς βγήκε ένας από τους δύο. Αν με ρωτούσατε εκείνη τη στιγμή, θα προτιμούσα και εγώ να μην είναι ο νεαρός, αλλά ο ουδέτερος Scoonie που παρουσιάστηκε άτολμος πέραν του δέοντος .

Επίσης, θα καταλόγιζα στο Γιαννάκη ότι δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου καλά τον Kleiza. Μπορεί ο Λιθουανός να φαινόταν εκτός παιχνιδιού, όμως ούτε βρήκε περιφερειακό σουτ, εγκλωβιζόταν συχνά μέσα στη ρακέτα, δεν απείλησε από το high post όπως μπορεί και γενικά φάνηκε να μην έχει τις κατάλληλες οδηγίες για τη σύνθετη άμυνα της Barcelona και μοιραία μπερδευόταν και εκνευριζόταν (δε δικαιολογώ βεβαίως τις υπερβολές του). Επιπρόσθετα, δεν υπήρχε σε αυτό το Final 4 ένας σκόρερ που να έρχεται από τον πάγκο για τον Ολυμπιακό. Ο Παπαλουκάς σίγουρα δεν είναι τέτοιος, ο Μπουρούσης δεν επιτέλεσε αυτό το ρόλο και ο μόνος που θα μπορούσε ίσως να το κάνει (Halperin) αγωνίστηκε ελάχιστα. Ήταν λες και οι μόνες λύσεις που θα μπορούσαν να δώσουν οι αναπληρωματικοί του Ολυμπιακού περιορίζονταν στο αμυντικό κομμάτι και από τη στιγμή που και οι βασικοί είχαν επιθετικό πρόβλημα, αυτό διογκώθηκε και δεν επιλύθηκε ποτέ.

Είναι σαφές, λοιπόν, το κατηγορητήριο κατά του προπονητή του Ολυμπιακού. Οι ευθύνες που έφερε ήταν συγκεκριμένες και αυξημένες σε ορισμένα ζητήματα. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι ένας τελικός κρίνεται και από απροσδόκητα γεγονότα.

Ο τραυματισμός του Teodosic σίγουρα επηρέασε όλη την ομάδα. Ο Σέρβος ήταν ζεστός, ήταν αυτό που έλειπε από τον Ολυμπιακό, αλλά δεν είχε τις ανάσες για να κάνει τη διαφορά. Από την άλλη, ο Navarro είχε βρει ρυθμό και ήταν ασταμάτητος (σε αυτό βέβαια συνετέλεσε και η κακή άμυνα του Ολυμπιακού). Επίσης, ελαφρυντικό αποτελεί για τον προπονητή το πολύ κακό βράδυ του Childress και του Kleiza, οι οποίοι όσο και αν δε βοηθήθηκαν από το Γιαννάκη, ήταν εμφανώς εκτός ρυθμού και έκαναν τη ζωή των παικτών της Barcelona πολύ εύκολη. Τη συνομωσιολογία γύρω από τη διαιτησία, τις ισπανικές συμμαχίες και την καλά κρυμμένη σφαγή του Ολυμπιακού τη θεωρώ ασόβαρη και δε θεωρώ ότι οι referees έκριναν τον αγώνα σε κανένα σημείο.

Πηγαίνοντας τώρα στην υπεράσπιση του "Δράκου", θεωρώ ότι η όλη κριτική που του ασκείται είναι έως ένα βαθμό υπερβολική. Ο Ολυμπιακός πήγε στον τελικό της Euroleague γιατί ήταν μία από τις δύο καλύτερες ομάδες φέτος στην Ευρώπη και σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο προπονητής του. Υποθετικά σενάρια στα οποία ο Ολυμπιακός θα είχε διαφορετικές κληρώσεις, δυσκολότερους αντιπάλους κλπ. δεν έχουν καμία πρακτική εφαρμογή γιατί από την αρχή της χρονιάς, η ομάδα έφτιαξε μόνη της το δρόμο της βγαίνοντας πρώτη και στους δύο ομίλους, εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα στα playoffs και νικώντας την έκπληξη της διοργάνωσης στον ημιτελικό. Δε γίνεται, λοιπόν, ο προπονητής του Ολυμπιακού να μην έχει μερίδιο σε όλα αυτά.

Στο Γιαννάκη πιστώνεται και το πολύ όμορφο μπάσκετ που παίζει φέτος ο Ολυμπιακός. Παρατώντας το πατροπαράδοτο στιλ, στο οποίο τον είχαμε συνηθίσει, ο προπονητής του Ολυμπιακού άφησε την ομάδα να τρέξει, άφησε πρωτοβουλίες στους παίκτες του, επεδίωξε το θέαμα και χειρίστηκε ικανοποιητικά όλες τις καταστάσεις που προέκυψαν στο δρόμο για το Παρίσι. Το θεωρώ άδικο, λοιπόν, να κατακεραυνώνεται επειδή η ομάδα έκανε δύο άσχημα παιχνίδια και τελικά έχασε από μια εξαιρετική Barcelona, που έχει ισοπεδώσει τους πάντες στο διάβα της φέτος.

Σίγουρα ο σχεδιασμός του roster θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Η φημολογούμενη επιθυμία του Γιαννάκη για αποχώρηση του Teodosic και του Σχορτσιανίτη αποτελεί αρνητικό στοιχείο, όπως άλλωστε και η αδυναμία του να αξιοποιήσει το Von Wafer (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έφταιγε εξίσου και ο παίκτης). Ακόμα, η γύμνια του Ολυμπιακού στη θέση «2» όταν λείπει ο Teodosic είναι χαρακτηριστική και σε συνδυασμό με την καθίζηση του Halperin βαραίνει σε μεγάλο βαθμό τον προπονητή του Ολυμπιακού, ο οποίος θέλω να πιστεύω ότι κάνει τις επιλογές για τους παίκτες που αποκτώνται (π.χ. Penn). Ακόμα και έτσι, ωστόσο, η πορεία σε έναν τελικό Euroleague δεν μπορεί να κριθεί αποτυχημένη, έστω και αν αδιαμφισβήτητος στόχος ήταν η κατάκτηση του τροπαίου.

Σίγουρα, λοιπόν, ο coach των "κόκκινων" έχει κάνει αρκετά και σοβαρά λάθη, όπως επεσήμανα και παραπάνω (διαχείριση ρυθμού, έλλειψη "σκληράδας", έλλειψη επιθετικού πλάνου, κακό scouting αντιπάλου κλπ). Είναι, ωστόσο, αναντίρρητο ότι ο Ολυμπιακός παίζει εξαιρετικά και έφτασε ένα βήμα από την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Προσωπικά, και ενώ ο Ολυμπιακός είναι ακόμα στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος Ελλάδας, θα ήθελα να δω πώς θα διαχειριστεί ο Γιαννάκης και αυτά τα παιχνίδια πριν βγάλω μια τελεσίδικη απόφαση. Όσον αφορά στις καταστροφικές κρίσεις του Τύπου, θα τις χαρακτήριζα άτοπες, υπερβολικές και έως ένα βαθμό εμπαθείς.

Μένει, λοιπόν, να δούμε αν το τεκμήριο αθωότητας του Έλληνα προπονητή θα καταρριφθεί με την απώλεια του πρωταθλήματος ή αν θα μάθει από τα λάθη του (όπως συνηθίζει να κάνει φέτος) και θα καταφέρει να εξιλεωθεί για την κακή του εμφάνιση στην πόλη του φωτός, κατακτώντας τον τίτλο με μειονέκτημα έδρας απέναντι στον Παναθηναϊκό.

Ας δούμε μερικές περιπτώσεις κακών επιθετικών και αμυντικών αντιδράσεων του Ολυμπιακού στον τελικό.

ΠΗΓΗ : http://run-n-gun.blogspot.com/2010/05/blog-post_17.html