Το μόνο καλό είναι ότι τελείωσε
Του Τάκη Πανούλια
www.basketblog.gr
Το μόνο καλό του παιχνιδιού εναντίον της Τουρκίας είναι ότι τελείωσε. Στις λογικές του παίζω όσο χρειάζεται για να κερδίσω ή να χάσω για να βγω τρίτος, αν τελικά με βολεύει, εγώ δεν μπαίνω. Δεν το ξέρω αυτό το άθλημα σαν προπονητής. Ομάδα στην οποία επιτρέπει κάποιος τέτοιες συμπεριφορές θα τις εισπράξει και όταν δεν το επιθυμεί.
Επομένως τέτοια κουβέντα δεν κάνουμε. Είναι κάτι σαν το επαγγελματική νίκη… που λένε οι δημοσιογράφοι του ποδοσφαίρου. Δεν υφίσταται αυτό το πράγμα κύριοι δεν υπάρχει. Υπάρχει η νίκη και η ήττα. Υπάρχει η καλή και η κακή απόδοση.
Κάθε προπονητής ή αθλητής που σέβεται τον εαυτό του μπαίνει μέσα στο γήπεδο για να δώσει ότι έχει σωματικά, πνευματικά και ψυχικά για να κερδίσει τον αγώνα. Γι' αυτό άλλωστε και παίζει. Δεν είναι ντροπή να χάσεις συμβαίνει και στους καλύτερους. Κάποτε χάνουν και κάποιες φορές χάνουν και άσχημα. Επομένως, η συζήτηση που μπορούμε να κάνουμε είναι γιατί δεν είχαμε καλή απόδοση και χάσαμε. Τη νίκη σε έναν αγώνα την καθορίζουν σωματικοί, πνευματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες.
• Είμαστε ψηλότεροι, δυνατότεροι ή γρηγορότεροι;
• Πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους πνευματικούς παράγοντες προς όφελος μας;
• Πότε οι ψυχολογικοί παράγοντες έρχονται να παίξουν τον ρόλο τους;Μελετάς τον αντίπαλο συγκρίνεις καταστάσεις και επιλέγεις την στρατηγική σου. Αλλά να ξέρεις ότι και ο αντίπαλος σου μελετά εσένα.
• Το ότι παίζαμε στην έδρα του αντιπάλου το ξέραμε.
Αυτό ήταν μειονέκτημα. Αλλά σε περίπτωση που το παιχνίδι στράβωνε για την Τουρκία η πίεση θα μπορούσε να αποβεί σε βάρος τους. Άλλωστε είχαν πολλά χρόνια να μας κερδίσουν σε σημαντικό παιχνίδι.
• Όποιος μας έπαιξε ζώνη μας έβαλε δύσκολα. Ο Τάνιεβιτς δεν χρειαζόταν να δει τους δύο προηγούμενους για να το χρησιμοποιήσει. Έχει την δικιά του ζώνη και είναι και πιο μελετημένη. Με τέσσερις "κύκλωπες" πάνω από 2.08, που μίκραιναν απελπιστικά το γήπεδο. Σε διάταξη 1-3-1 και 2-1-2 match up πολύ ψηλά και " κόβοντας" τις γραμμές πάσας. Οδηγώντας τους περιφερειακούς μας προς το καλάθι για να πέσουν πάνω στους πύργους της δικής του ομάδας.
• Αν και πολλοί πριν το παιχνίδι εστίαζαν την προσοχή τους στους guards τωνΤούρκων η πραγματική δύναμη των γειτόνων μας είναι στους forward. Παίκτες σαν τους Ιλιάσοβα και Τούρκογλου δεν παράγει το ελληνικό μπάσκετ. Ναι το είπα... ψηλά, αθλητικά, και μπασκετικά forward/guard δεν έχουμε. Είναι σαν να την έχουμε καταργήσει την θέση στην εθνική και τις ομάδες μας. Παίζουμε με point guards, combo guards, power forwards που τα βαφτίζουμε small και centers!!!
Για να μην πω ότι και καθαρούς shooting guards έχουμε λίγους. Για αυτό είχαμε τονίσει ότι η παρουσία του Βασιλειάδη θα ήταν χρήσιμη.
Αυτά και πολλά άλλα τα ξέραμε. Το θέμα είναι τι κάναμε. Γιατί όλα ταμειονεκτήματα μπορείς να τα κάνεις και πλεονεκτήματα. Η τακτική είναι σαν το νερό που κυλάει στο ποτάμι. Προσαρμόζεται ανάλογα με την επιφάνεια του εδάφους. Έτσι και η τακτική προσαρμόζεται ανάλογα με τον αντίπαλο. Τίποτα στο μπάσκετ δεν είναι ίδιο.
Σε αυτό το κομμάτι της στρατηγικής και της τακτικής μας κέρδισαν οι Τούρκοι. Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι διάβασαν και προετοίμασαν το παιχνίδι τουςκαλύτερα από εμάς. Αλλά να το παραδεχτούμε, για να μπορέσουμε έτσι να βελτιώσουμε την εικόνα μας στο επόμενο παιχνίδι αλλά και την συνέχεια του τουρνουά. Αλλιώς είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι αυτές είναι οι δυνατότητες της ομάδας μας οπότε δεν πρέπει να έχουμε και απαιτήσεις. Σημεία συζήτησης
• Τακτικά η συγκεκριμένη ζώνη των Τούρκων έπασχε στην πλάτη της. Σε κάθε διείσδυση έπρεπε να υπάρχει ψηλός κρυμμένος στην τελική γραμμή (baseline), για να δεχθεί κοντινή πάσα για τελείωμα με lay up. Δεν αρκεί να κάνουμε διείσδυση και να ψάχνουμε μόνο τέσσερις (4) ακροβολισμένους σουτέρ. Συγκεκριμένος παίκτης μέσα και συγκεκριμένοι για τα σουτ. Να παίξουμε δηλαδή στην πλάτη του κεντρικού παίκτη της ζώνης τους. Να φάει ένα κάρφωμα όπως λέμε στην προπονητική αργκό...να μάθει. Να κλείσουν οι δύο παίκτες δεξιά και αριστερά του και να μείνουν οι σουτέρ διάπλατα αμαρκάριστοι. Αλλά ένας διείσδυση και όλοι έξω δεν γίνεται.
• Αν δεν είσαι η ομάδα με τους κλασικούς σουτέρ χρειάζεται κινήσεις τέτοιες που να κάνουν την ζώνη man-to-man. Γιατί κάθε ζώνη μπορείς να τη κάνεις man-to-man. Ένα παράδειγμα είναι η χρήση των σκρην που οι ομάδες δεν επιχειρούν απέναντι σε άμυνες ζώνης. Και το τονίζω αυτό, γιατί όταν όλοι σε παίζουν ζώνη, πρέπει να αντιμετωπίσεις το θέμα πιο σοβαρά από όταν οι αντίπαλοι παίζουν την συγκεκριμένη άμυνα περιστασιακά. Πάντως σε κάθε περίπτωση τα περισσότερα τρίποντα από δίποντα δεν είναι σωστή συμπεριφορά.
• Το θέμα με το γρήγορο μπάσκετ το έχουμε αναλύσει και στα προηγούμενα άρθρα. Δεν είναι το ίδιο ένα φιλικό προετοιμασίας με τον Καναδά και ίδιο το παιχνίδι με την Τουρκία στην έδρα της για το παγκόσμιο. Για να επιβάλεις το ρυθμό σου ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ πρέπει να έχεις παράδοση σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Δεν είναι κάτι που διδάσκεται σε 2 εβδομάδες.
Ένα σύστημα διδάσκεται, μια άμυνα διδάσκεται, όμως το στυλ του παιχνιδιού, οι αυτοματισμοί της ομάδας, θέλουν χρόνο. Δεν "φτιάχνεις" άμεσες αντιδράσεις, αυτοματισμούς, και αυθόρμητες εμπνεύσεις επειδή αποφάσισες να παίξεις γρήγορα.
• Η χρήση του πάγκου μας παραμένει ένα θέμα. Μπορούμε να παίξουμε με περισσότερους και κυρίως όσοι παίξουν να προσφέρουν έναν πλουραλισμό, μια καινούργια πρόταση. Αλλά πρέπει να είναι έτοιμοι ψυχολογικά και αυτό δεν είναι κάτι μεταφυσικό. Όταν ο αθλητής ξέρει το ρόλο του, και νιώθει τις δυνάμεις του επαρκείς για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του αγώνα, τότε δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Όταν διαισθάνεται τον αντίπαλο ανώτερο τότε είναι που αρχίζει να βράζει ή ψυχή του στο καζάνι της κόλασης. Και δεν χρειάζονται οι λεγόμενες ψυχολογικές ντόπες. Όσες περισσότερες πληροφορίες έχει ο παίκτης τόσο καλύτερα νιώθει μέσα στον αγώνα.
• Στο κομμάτι άμυνα όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια εμφανίσαμε τα ίδια συμπτώματα. Απουσία πίεσης, ασυνεννοησία και έλλειψη συγχρονισμού, σύγχυση στις βασικές κατευθύνσεις. Η φάση που ο Διαμαντίδης δείχνει στον Καλάθη στην ζώνη μας να πάει πάνω στον Ιλιάσοβα και δεχόμαστε τρίποντο σε καθοριστικό σημείο του αγώνα είναι χαρακτηριστική.
• Επίσης το γεγονός ότι δεν επιλέξαμε να παίξουμε πίεση στο σχήμα με τους τέσσερις ψηλούς της Τουρκίας αφού δεν ματσάραμε μαζί τους ήταν λάθος. Δεν χρειάζονταν παγίδες γιατί σαν ψηλή ομάδα μπορούσε να πασάρει πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά μια πιεστική άμυνα man-to-man θα τους ανάγκαζε να ντριπλάρουν και μπορούσε να αποφέρει λάθη.
Σε τελική ανάλυση μπορούσε να τους αναγκάσει να ξοδέψουν χρόνο στο κατέβασμα και το στήσιμο ώστε να υπάρξει πίεση χρόνου στην εκδήλωση της επίθεσης. Και ο χρόνος όπως όλοι ξέρουμε ασκεί τεράστια ψυχολογική πίεση. Η ομάδα του είχε έναν μόνο ball handling στο διάστημα αυτό το παιχνιδιού που μας πήραν την διαφορά.
• Στο ίδιο διάστημα η τουρκική ομάδα χτυπούσε μόνιμα στον Σχορτσιανίτηστο pick and roll και δεχθήκαμε τόσα καρφώματα που χάθηκε ο λογαριασμός, δίνοντας εύκολα καλάθια στον αντίπαλο αλλά και ψυχολογική ανάταση.
Όλα αυτά είναι λάθη που επαναλαμβάνονται και οι επισημάνσεις δεν αφορούν μόνο την ήττα από την Τουρκία. Απλά η Τουρκία, σε καλή μέρα η ίδια είναι η αλήθεια, τα ανέδειξε με ξεκάθαρο τρόπο. Δεν ήρθε η καταστροφή με την συγκεκριμένη ήττα. Απλά μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας, να τις κρύψουμε και να παίξουμε τα παιχνίδια στα δυνατά μας σημεία. Μερικές μικρές αλλαγές μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Για το παιχνίδι με την Ακτή έχω να πω ότι το μόνο καλό είναι ότι έγινε!!! Στο επόμενο παιχνίδι με την Ρωσία μπορούμε να δούμε αν η Εθνική μας πήρε τα μηνύματα.
www.basketblog.gr
Το μόνο καλό του παιχνιδιού εναντίον της Τουρκίας είναι ότι τελείωσε. Στις λογικές του παίζω όσο χρειάζεται για να κερδίσω ή να χάσω για να βγω τρίτος, αν τελικά με βολεύει, εγώ δεν μπαίνω. Δεν το ξέρω αυτό το άθλημα σαν προπονητής. Ομάδα στην οποία επιτρέπει κάποιος τέτοιες συμπεριφορές θα τις εισπράξει και όταν δεν το επιθυμεί.Επομένως τέτοια κουβέντα δεν κάνουμε. Είναι κάτι σαν το επαγγελματική νίκη… που λένε οι δημοσιογράφοι του ποδοσφαίρου. Δεν υφίσταται αυτό το πράγμα κύριοι δεν υπάρχει. Υπάρχει η νίκη και η ήττα. Υπάρχει η καλή και η κακή απόδοση.
Κάθε προπονητής ή αθλητής που σέβεται τον εαυτό του μπαίνει μέσα στο γήπεδο για να δώσει ότι έχει σωματικά, πνευματικά και ψυχικά για να κερδίσει τον αγώνα. Γι' αυτό άλλωστε και παίζει. Δεν είναι ντροπή να χάσεις συμβαίνει και στους καλύτερους. Κάποτε χάνουν και κάποιες φορές χάνουν και άσχημα. Επομένως, η συζήτηση που μπορούμε να κάνουμε είναι γιατί δεν είχαμε καλή απόδοση και χάσαμε. Τη νίκη σε έναν αγώνα την καθορίζουν σωματικοί, πνευματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες.
• Είμαστε ψηλότεροι, δυνατότεροι ή γρηγορότεροι;
• Πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους πνευματικούς παράγοντες προς όφελος μας;
• Πότε οι ψυχολογικοί παράγοντες έρχονται να παίξουν τον ρόλο τους;Μελετάς τον αντίπαλο συγκρίνεις καταστάσεις και επιλέγεις την στρατηγική σου. Αλλά να ξέρεις ότι και ο αντίπαλος σου μελετά εσένα.
• Το ότι παίζαμε στην έδρα του αντιπάλου το ξέραμε.
Αυτό ήταν μειονέκτημα. Αλλά σε περίπτωση που το παιχνίδι στράβωνε για την Τουρκία η πίεση θα μπορούσε να αποβεί σε βάρος τους. Άλλωστε είχαν πολλά χρόνια να μας κερδίσουν σε σημαντικό παιχνίδι.
• Όποιος μας έπαιξε ζώνη μας έβαλε δύσκολα. Ο Τάνιεβιτς δεν χρειαζόταν να δει τους δύο προηγούμενους για να το χρησιμοποιήσει. Έχει την δικιά του ζώνη και είναι και πιο μελετημένη. Με τέσσερις "κύκλωπες" πάνω από 2.08, που μίκραιναν απελπιστικά το γήπεδο. Σε διάταξη 1-3-1 και 2-1-2 match up πολύ ψηλά και " κόβοντας" τις γραμμές πάσας. Οδηγώντας τους περιφερειακούς μας προς το καλάθι για να πέσουν πάνω στους πύργους της δικής του ομάδας.
• Αν και πολλοί πριν το παιχνίδι εστίαζαν την προσοχή τους στους guards τωνΤούρκων η πραγματική δύναμη των γειτόνων μας είναι στους forward. Παίκτες σαν τους Ιλιάσοβα και Τούρκογλου δεν παράγει το ελληνικό μπάσκετ. Ναι το είπα... ψηλά, αθλητικά, και μπασκετικά forward/guard δεν έχουμε. Είναι σαν να την έχουμε καταργήσει την θέση στην εθνική και τις ομάδες μας. Παίζουμε με point guards, combo guards, power forwards που τα βαφτίζουμε small και centers!!!
Για να μην πω ότι και καθαρούς shooting guards έχουμε λίγους. Για αυτό είχαμε τονίσει ότι η παρουσία του Βασιλειάδη θα ήταν χρήσιμη.
Αυτά και πολλά άλλα τα ξέραμε. Το θέμα είναι τι κάναμε. Γιατί όλα ταμειονεκτήματα μπορείς να τα κάνεις και πλεονεκτήματα. Η τακτική είναι σαν το νερό που κυλάει στο ποτάμι. Προσαρμόζεται ανάλογα με την επιφάνεια του εδάφους. Έτσι και η τακτική προσαρμόζεται ανάλογα με τον αντίπαλο. Τίποτα στο μπάσκετ δεν είναι ίδιο.
Σε αυτό το κομμάτι της στρατηγικής και της τακτικής μας κέρδισαν οι Τούρκοι. Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι διάβασαν και προετοίμασαν το παιχνίδι τουςκαλύτερα από εμάς. Αλλά να το παραδεχτούμε, για να μπορέσουμε έτσι να βελτιώσουμε την εικόνα μας στο επόμενο παιχνίδι αλλά και την συνέχεια του τουρνουά. Αλλιώς είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι αυτές είναι οι δυνατότητες της ομάδας μας οπότε δεν πρέπει να έχουμε και απαιτήσεις. Σημεία συζήτησης
• Τακτικά η συγκεκριμένη ζώνη των Τούρκων έπασχε στην πλάτη της. Σε κάθε διείσδυση έπρεπε να υπάρχει ψηλός κρυμμένος στην τελική γραμμή (baseline), για να δεχθεί κοντινή πάσα για τελείωμα με lay up. Δεν αρκεί να κάνουμε διείσδυση και να ψάχνουμε μόνο τέσσερις (4) ακροβολισμένους σουτέρ. Συγκεκριμένος παίκτης μέσα και συγκεκριμένοι για τα σουτ. Να παίξουμε δηλαδή στην πλάτη του κεντρικού παίκτη της ζώνης τους. Να φάει ένα κάρφωμα όπως λέμε στην προπονητική αργκό...να μάθει. Να κλείσουν οι δύο παίκτες δεξιά και αριστερά του και να μείνουν οι σουτέρ διάπλατα αμαρκάριστοι. Αλλά ένας διείσδυση και όλοι έξω δεν γίνεται.
• Αν δεν είσαι η ομάδα με τους κλασικούς σουτέρ χρειάζεται κινήσεις τέτοιες που να κάνουν την ζώνη man-to-man. Γιατί κάθε ζώνη μπορείς να τη κάνεις man-to-man. Ένα παράδειγμα είναι η χρήση των σκρην που οι ομάδες δεν επιχειρούν απέναντι σε άμυνες ζώνης. Και το τονίζω αυτό, γιατί όταν όλοι σε παίζουν ζώνη, πρέπει να αντιμετωπίσεις το θέμα πιο σοβαρά από όταν οι αντίπαλοι παίζουν την συγκεκριμένη άμυνα περιστασιακά. Πάντως σε κάθε περίπτωση τα περισσότερα τρίποντα από δίποντα δεν είναι σωστή συμπεριφορά.
• Το θέμα με το γρήγορο μπάσκετ το έχουμε αναλύσει και στα προηγούμενα άρθρα. Δεν είναι το ίδιο ένα φιλικό προετοιμασίας με τον Καναδά και ίδιο το παιχνίδι με την Τουρκία στην έδρα της για το παγκόσμιο. Για να επιβάλεις το ρυθμό σου ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ πρέπει να έχεις παράδοση σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Δεν είναι κάτι που διδάσκεται σε 2 εβδομάδες.
Ένα σύστημα διδάσκεται, μια άμυνα διδάσκεται, όμως το στυλ του παιχνιδιού, οι αυτοματισμοί της ομάδας, θέλουν χρόνο. Δεν "φτιάχνεις" άμεσες αντιδράσεις, αυτοματισμούς, και αυθόρμητες εμπνεύσεις επειδή αποφάσισες να παίξεις γρήγορα.
• Η χρήση του πάγκου μας παραμένει ένα θέμα. Μπορούμε να παίξουμε με περισσότερους και κυρίως όσοι παίξουν να προσφέρουν έναν πλουραλισμό, μια καινούργια πρόταση. Αλλά πρέπει να είναι έτοιμοι ψυχολογικά και αυτό δεν είναι κάτι μεταφυσικό. Όταν ο αθλητής ξέρει το ρόλο του, και νιώθει τις δυνάμεις του επαρκείς για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του αγώνα, τότε δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Όταν διαισθάνεται τον αντίπαλο ανώτερο τότε είναι που αρχίζει να βράζει ή ψυχή του στο καζάνι της κόλασης. Και δεν χρειάζονται οι λεγόμενες ψυχολογικές ντόπες. Όσες περισσότερες πληροφορίες έχει ο παίκτης τόσο καλύτερα νιώθει μέσα στον αγώνα.
• Στο κομμάτι άμυνα όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια εμφανίσαμε τα ίδια συμπτώματα. Απουσία πίεσης, ασυνεννοησία και έλλειψη συγχρονισμού, σύγχυση στις βασικές κατευθύνσεις. Η φάση που ο Διαμαντίδης δείχνει στον Καλάθη στην ζώνη μας να πάει πάνω στον Ιλιάσοβα και δεχόμαστε τρίποντο σε καθοριστικό σημείο του αγώνα είναι χαρακτηριστική.
• Επίσης το γεγονός ότι δεν επιλέξαμε να παίξουμε πίεση στο σχήμα με τους τέσσερις ψηλούς της Τουρκίας αφού δεν ματσάραμε μαζί τους ήταν λάθος. Δεν χρειάζονταν παγίδες γιατί σαν ψηλή ομάδα μπορούσε να πασάρει πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά μια πιεστική άμυνα man-to-man θα τους ανάγκαζε να ντριπλάρουν και μπορούσε να αποφέρει λάθη.
Σε τελική ανάλυση μπορούσε να τους αναγκάσει να ξοδέψουν χρόνο στο κατέβασμα και το στήσιμο ώστε να υπάρξει πίεση χρόνου στην εκδήλωση της επίθεσης. Και ο χρόνος όπως όλοι ξέρουμε ασκεί τεράστια ψυχολογική πίεση. Η ομάδα του είχε έναν μόνο ball handling στο διάστημα αυτό το παιχνιδιού που μας πήραν την διαφορά.
• Στο ίδιο διάστημα η τουρκική ομάδα χτυπούσε μόνιμα στον Σχορτσιανίτηστο pick and roll και δεχθήκαμε τόσα καρφώματα που χάθηκε ο λογαριασμός, δίνοντας εύκολα καλάθια στον αντίπαλο αλλά και ψυχολογική ανάταση.
Όλα αυτά είναι λάθη που επαναλαμβάνονται και οι επισημάνσεις δεν αφορούν μόνο την ήττα από την Τουρκία. Απλά η Τουρκία, σε καλή μέρα η ίδια είναι η αλήθεια, τα ανέδειξε με ξεκάθαρο τρόπο. Δεν ήρθε η καταστροφή με την συγκεκριμένη ήττα. Απλά μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας, να τις κρύψουμε και να παίξουμε τα παιχνίδια στα δυνατά μας σημεία. Μερικές μικρές αλλαγές μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Για το παιχνίδι με την Ακτή έχω να πω ότι το μόνο καλό είναι ότι έγινε!!! Στο επόμενο παιχνίδι με την Ρωσία μπορούμε να δούμε αν η Εθνική μας πήρε τα μηνύματα.
About STARENTZIS SAKIS
.jpg)
