Πρώτα αθλητές μετά μπασκετμπολίστες

Του Νικήτα Αυγουλή 
ΠΗΓΗ http://www.basketblog.gr/ 

Όταν είσαι καλύτερος από τον αντίπαλό σου, το μπάσκετ μοιάζει να είναι απλό. Δεν θέλει τακτική και πνεύμα υψηλού επιπέδου, δεν θέλει ώρες στο scouting, ούτε ανάλυση για το που γυρίζει το "5" του αντιπάλου και ποιο drive προτιμάει ο "1". Αν είσαι καλύτερος φτάνουν μερικά πικ εν ρολ και πολλά ένας εναντίον ενός.


Αν είσαι ο καλύτερος και ο πιο αθλητής είναι δεδομένο ότι θα πάρεις ταριμπάουντ, ότι θα τρέξεις στον αιφνιδιασμό, ότι θα βγάλεις τις προσωπικές άμυνες και τελικά θα πάρεις το παιχνίδι.   

Οι Αμερικάνοι εξήγησαν σήμερα κάτι πολύ σημαντικό και ιδιαίτερα απλό. Το μπάσκετ είναι παιχνίδι για έξυπνους, αλλά κυρίως είναι σπορ. Όσο πιο καλός αθλητής είσαι τόσο καλύτερα θα παίζεις. Για πιο λόγο ο Σιζέφκσι να βάλει στο παιχνίδι των ΗΠΑ "screen the screener" και άλλα τέτοια εξεζητημένα; Αρκεί να απομονώσει τον καθένα από τους παίκτες του και να βρει τρόπους για "1 on 1".   

Η τακτική θα κερδίσει τον αθλητή μία φορά στις δέκα. Αυτή τη σπάνια φορά έτυχε να τη χαρεί και η Ελλάδα. Όχι όμως, ξανά φίλοι Τούρκοι. Οι ζωνάρες του Τάνιεβιτς δεν ήθελαν σπουδή όπως αποδείχθηκε, έναν παίκτη με "balls" ήθελαν (σ.σ. βλέπε Ντουράντ) και την αίσθηση ανωτερότητας που την είχαν όλοι οι Αμερικάνοι.   

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ λόγω κυρίως τον προπονητών κατάφερε τα τελευταία χρόνια να κλείσει σημαντικά τη ψαλίδα με την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ποτέ όμως, οι δύο κόσμοι δεν θα εξισωθούν, τουλάχιστον όσο οι Αμερικάνοι στο σχολεία τους μαθαίνουν τα παιδιά τους να είναι πρώτα αθλητές και

μετά μπασκετμπολίστες. 

Μην αρχίσετε να μου λέτε τώρα για το ντόπινγκ και τη σίγουρα ύποπτη στάσητης λίγκας να μην διεξάγει ελέγχους. Ακόμα και να πάρουμε σαν δεδομένο ότι στο ΝΒΑ ντοπάρονται παραμένουν καλύτεροι αθλητές από το μέσο Ευρωπαίοτουλάχιστον στο δικό μας άθλημα.   

Οι Αμερικάνοι λοιπόν πήραν ένα πανάξιο χρυσό μετάλλιο και επειδή είναι της μόδας να μιλάμε για τη διαιτησία ας κλείσουμε με μια ακόμα διαπίστωση. Ακόμα και σήμερα οι διαιτητές έψαχναν να δημιουργήσουν μια νέα ευρωπαϊκή αγορά. 

Αν η Τουρκία έπαιρνε το χρυσό η δημοτικότητα του αθλήματος θα χτύπαγε κόκκινο στη συγκεκριμένη χώρα. Ο καλύτερος όμως, κερδίζει τους πάντες ή για να ακριβολογούμε δεν επιτρέπει σε κανέναν να αμφισβητήσει ότι είναι καλύτερος.   

ΥΓ: Great respect Kevin Durant