Αθλητική Ικανότητα και Ευρώπη

Διάβασα μ ενδιαφέρον το άρθρο του Νικήτα Αυγουλή στις 12/9 στο baksetblog.gr με τίτλο «Πρώτα αθλητές και μετά μπασκετμπολίστες». Το κείμενο αναφέρεται στην υπεροχή της ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών κυρίως λόγω της ανώτερης αθλητικής ικανότητας των παικτών της.


Επίσης, ο δημοσιογράφος επισημαίνει ότι, το χάσμα μεταξύ Ευρωπαϊκού και Αμερικάνικου μπάσκετ δεν θα γεφυρωθεί αν δεν γίνουν οι Ευρωπαίοι παίκτες καλύτεροι αθλητές.


Λόγω ιδιότητας και έχοντας δουλέψει και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις σχετικά με τη σύγκριση Ευρωπαίων και Αμερικάνων αθλητών και αθλητριών του μπάσκετ.


Συχνά ακούω – όπως άλλωστε έγραψε και ο Νικήτας Αυγουλής – ότι η ανώτερη αθλητική ικανότητα των Αμερικάνων μπορεί οφείλεται στην «ντόπα», στην λήψη δηλαδή παράνομων ουσιών. Ο ισχυρισμός αυτός μου ακούγεται σαν το ρητό «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»! Μπορεί μερικοί αθλητές όντως να λαμβάνουν τέτοιες ουσίες. Αυτό άλλωστε συμβαίνει και σε άλλα μέρη του κόσμου, καθώς και σε άλλα αθλήματα. Δεν είναι όμως η αιτία της αθλητικής ανωτερότητας. Εκεί που πρέπει να κοιτάξουμε, είναι η προσοχή που δίνουν οι Αμερικάνοι στην ανάπτυξη της αθλητικότητας από τις μικρές ηλικίες. Η πεποίθηση ότι, αν κάποιος δεν είναι πολύ καλός αθλητής δεν μπορεί εύκολα να γίνει μεγάλος παίκτης είναι κυρίαρχη στην μπασκετική κουλτούρα των ΗΠΑ. Έτσι, μέσα από μια διαδικασία «φυσικής επιλογής» καταλήγουν να παίζουν υψηλότερου επιπέδου μπάσκετ κυρίως αθλητικά παιδιά. Είναι όμως πολύ σημαντικό ότι πέρα από την επιλογή, υπάρχει μέριμνα και για την συστηματική εκγύμνασή στους. Η λέξη κλειδί εδώ είναι η λέξη «συστηματική».


Τα σχολεία, αναφέρομαι στα γυμνάσια και λύκεια κι όχι στα κολλέγια, επενδύουν δυσθεώρητα, για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, ποσά για την κατασκευή αιθουσών ενδυνάμωσης και τις εξοπλίζουν με τελευταίας τεχνολογίας όργανα. Υπάρχουν πολλά σχολεία που έχουν ξοδέψει πάνω από 300.000 δολάρια για την κατασκευή σχολικού γυμναστηρίου! Πόσα χρήματα άραγε επενδύουν οι Ευρωπαϊκές ομάδες σε τέτοιου είδους υποδομές; Τα ποσά αυτά

είναι πολλαπλάσια στο επίπεδο του Κολεγιακού και βέβαια επαγγελματικού Αθλητισμού.




Ακόμα, τα σχολεία προσλαμβάνουν (και πληρώνουν) γυμναστές (strength and conditioning coaches) οι οποίοι ασχολούνται καθημερινά με την βελτίωση της αθλητικής ικανότητας όλων των αθλητών και αθλητριών του σχολείου. Υπάρχει πρόγραμμα το οποίο εφαρμόζεται και επιβλέπεται σε όλα του τα στάδια όλα το χρόνο. Σίγουρα η ποιότητα της προπόνησης δεν είναι πάντα καλή. Αλλά είναι δεδομένο για τον αθλητή ότι θα ασχοληθεί με την βελτίωση της αθλητικής του ικανότητας για όσο συμμετέχει σε κάποια ομάδα του σχολείου.


Η ίδια φιλοσοφία επικρατεί φυσικά και στο επαγγελματικό επίπεδο. Εκεί, πέρα από τις ομάδες που διατηρούν εκπληκτικά γυμναστήρια, θεραπευτήρια κτλ, οι ίδιοι οι αθλητές ή τουλάχιστον οι περισσότεροι απ αυτούς, φροντίζουν να διατηρούνται μόνοι τους σε καλή κατάσταση και να βελτιώνουν τις αδυναμίες τους. Για τον λόγο αυτό, επενδύουν μεγάλα ποσά σε γυμναστές, σε ιδιωτικά προπονήτρια, έτσι ώστε να μείνουν υγιείς και να αποκτήσουν πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού, βελτιώνοντας την αθλητική τους υποδομή. Πόσοι άραγε Ευρωπαίοι κάνουν το ίδιο και πόσα τέτοια γυμναστήρια υπάρχουν;


Στις ΗΠΑ υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες επιμόρφωσης των γυμναστών, καθώς υπάρχουν ανάλογα προγράμματα σε πολλά πανεπιστήμια, υπάρχουν επαγγελματικές ενώσεις που διοργανώνουν αξιόλογα συνέδρια και γενικότερα υπάρχει η κουλτούρα της ανταλλαγής απόψεων και διάδοσης της γνώσης.


Για την καλύτερη κατανόηση του φαινομένου της ανώτερης αθλητικής ικανότητας των Αμερικάνων, θα πρέπει να επισημάνουμε συγκεκριμένες βασικές διαφορές στις αρχές της Αμερικάνικης κοινωνίας σε σχέση με την Ελληνική και γενικότερα την Ευρωπαϊκή. Η Αμερική είναι μια χώρα που έχει δομηθεί στην αρχή της «αξίας του καλύτερου». Υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός σε όλους τους τομείς της ζωής (πράγμα που όπως είναι φυσικό έχει και αρνητικές διαστάσεις), ωθώντας έτσι όποιον θέλει να




πετύχει να δουλεύει περισσότερο και να προσπαθήσει με κάθε μέσο να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των χιλιάδων άλλων που αγωνίζονται για την ίδια θέση. Έτσι, από μικρά τα παιδιά ωθούνται στο να κάνουν το κάτι παραπάνω. Στην ίδια λογική, οι ομάδες προσλαμβάνουν γυμναστές, όχι με κριτήρια του ποιος είναι πιο φθηνός ή φίλος του φίλου, αλλά με το ποιος θα ωφελήσει περισσότερο τους παίκτες (φυσικά κι εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις).


Όλα τα παραπάνω συμβάλλουν στην δημιουργία ενός σχεδόν ιδανικού περιβάλλοντος για πολύπλευρη ανάπτυξη των παικτών. Είναι θετικό το γεγονός ότι, και στην χώρα μας, αρχίζει να αξιολογείται η αθλητική ικανότητα ως σημαντικό στοιχείο για την επιτυχία του παίκτη και κατ’ επέκταση, της ομάδας. Χρειάζεται όμως να γίνει πιο συστηματική δουλειά στην επιμόρφωση των γυμναστών, στην επένδυση των ομάδων σε αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και σε επένδυση σε εξοπλισμό. Τέλος, πρέπει και οι ίδιοι οι παίκτες να καταλάβουν την μεγάλη αξία που έχει γι αυτούς η φροντίδα του σώματος, το οποίο αποτελεί και το πολυτιμότερου περιουσιακό τους στοιχείο.


ΠΗΓΗ http://www.sportstraining.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=83:manager&catid=13:2010-06-10-10-39-00&Itemid=13