Η ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ
ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΜΑΓΟΥΛΑ
ΠΗΓΗ http://www.contra.gr/
Σε περίπτωση που ρωτήσετε τον Ζοτς για τους συναδέλφους του προπονητές θα σας πει τα καλύτερα λόγια. Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι πάντα τόσο καλόβολος, έχει μάθει όμως να μην προσβάλει αντιπάλους. Ασχέτως εκτιμήσεως ή όχι. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που αξίζει να τον υποβάλεις στον ορό της αλήθειας.
Γιατί αυτή η εισαγωγή μετά από την πρώτη ανάλυση
του νέου Παναθηναϊκού; Διότι για μία ακόμα φορά αποδείχθηκε πως ο Σέρβος
είναι μεγάλος όχι μόνο για τις επιτυχίες του, αλλά για το γεγονός ότι
αυτό που ο ίδιος παρουσιάζει στην Ελλάδα σήμερα, στο σήμερα και …10
λεπτά, το αντιγράφουν οι υπόλοιποι. Συνήθως δε με ελάχιστη επιτυχία.
Μέσα σε ένα καλοκαίρι αποφάσισε ότι θέλει να αλλάξει την φιλοσοφία των πολλών πλέι μέικερ μαζί στην ίδια πεντάδα. Με τρία πλέι μέικερ το είδαμε ότι απέτυχε, με δύο ήρθαν τίτλοι, επιτυχίες έστω και δύσκολα. Πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού διερωτήθηκαν και διερωτώνται ακόμα πώς θα βαδίσει αυτή η ομάδα φέτος με έναν σπουδαίο πλέι μέικερ (Διαμαντίδης), με έναν άπειρο (Καλάθης) και με έναν κατά συνθήκη (Τέπιτς). Το ίδιο σύνολο που πέρυσι έριχνε στο παρκέ ως τελευταία αλλαγή τον κορυφαίο οργανωτή της τελευταίας δεκαετίας και είχε ως θεατή τον Καλάθη.
Μα αυτός είναι ο Ομπράντοβιτς. Αυτός ξεκίνησε την ιστορία, αυτός την τελειώνει. Γιατί; Διότι μπορεί κυρίως δε, ξέρει.
Είδαμε στην Βοσνία έναν Παναθηναϊκό που πηγαίνει πλέον στην λογική των…θέσεων. Άσος, δυάρι, τριάρι, τεσσάρι, πεντάρι. Όλα αυτά με συγκεκριμένους παρανομαστές: την ταχύτητα(σε άμυνα, επίθεση) και το καλό σουτ. Σίγουρα θα υπάρχουν και στιγμές όπου θα παίζουν μαζί δύο οργανωτές, αλλά φαίνεται(με μία πρώτη και πρόχειρη ματιά) ότι οι πρωταθλητές θα περάσουν την χρονιά τους με λιγότερες αλλαγές στην περιφέρεια, περισσότερα λεπτά συμμετοχής στον ηγέτη τους τον Διαμαντίδη(είχε μόλις 20 πέρυσι) αλλά συνεχόμενες εναλλαγές στους ψηλούς οι οποίοι με τις νέες συνθήκες(μεγαλύτεροι χώροι για κάλυψη) θα τρέχουν περισσότερο.
Το πικ εν ρολ περνάει σε δεύτερη μοίρα, δίνοντας στην θέση του σε γρήγορες επιθέσεις, μπάσκετ που κτυπάει αμέσως την άμυνα, στοχεύει στον ταχύτατο ρυθμό και όποιος μπορεί να ακολουθήσει. Αν προσέξει κανείς, όλοι οι ψηλοί του έχουν ως χαρακτηριστικό την γρήγορη εκτέλεση είτε με πρόσωπο(Μπατίστ, Τσαρτσαρής, Καϊμακόγλου) είτε με πλάτη (Βουγιούκας, Μάριτς). Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι δεν είναι μόνο πιο μακριά το τρίποντο αλλά έχει μεγαλώσει η ρακέτα με το παραλληλόγραμμο σχήμα άρα και ο κίνδυνος για τρία δευτερόλεπτα ακόμα και σε σημεία όπου έως τώρα θεωρούνταν εκτός ρακέτας.
Είναι όλα τέλεια, να πάρει το έκτο αστέρι πριν κατέβει; Όχι. Με εξαίρεση τον Νίκολας και τον Φώτση, το σουτ από τα 6.75 ζορίζει από λίγο έως πολύ βασικά κομμάτια του παζλ. Ο Διαμαντίδης αργά ή γρήγορα θα προσαρμοστεί δύσκολα όμως να είναι το ίδιο αποτελεσματικός όπως στο εγγύς παρελθόν. Το ίδιο ισχύει για τον Περπέρογλου, Τσαρτσαρή, τον Σάτο, τον Τέπιτς, τον Καϊμακόγλου. Η λογική λέει ότι οι πράσινοι θα σουτάρουν περισσότερο από μέση απόσταση, στα κενά των αμυνών, θα επιδιώκουν μέσα από συστήματα περισσότερα ντράιβ εγκαταλείποντας το παιχνίδι με τα τρίποντα που ήταν περισσότερα από τα δίποντα. Παράλληλα αποτελεί σοβαρό ερωτηματικό πόσο θα καταφέρουν να βοηθήσουν στην οργάνωση ο Καλάθης με τον Τέπιτς ή θα χρειαστεί ενίσχυση.
Η περυσινή αποτυχία στην Ευρώπη και οι νέες προϋποθέσεις ελέω κανονισμών και αποχωρήσεων(Σπανούλης, Πέκοβιτς), οδήγησαν τον Ομπράντοβιτς, με τον Δημήτρη Ιτούδη, να δουλέψουν στο κτίσιμο μίας καινούργιας ομάδας. Με άλλη φιλοσοφία, σίγουρα πολύ περισσότερη δουλειά στο επιθετικό κομμάτι επεκτείνοντας έξω από τα συνεχόμενα πικ εν ρολ ή την έξτρα πάσα. Μένει να δούμε αν η άμυνά του θα έχει την ίδια αποτελεσματικότητα στις περιστροφές. Βεβαίως επειδή μιλάμε για το συγκεκριμένο προπονητικό τιμ, μην εκπλαγείτε αν παρακολουθήσουμε αρκετές ζώνες ή άμυνες που θα …προκαλούν τον αντίπαλο να σουτάρει από τα 6.75 ή 6.60(από τις γωνίες) κάτι που καταρχάς δεν θα είναι εύκολο σε κανέναν.
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού περιμένουν ένα ακόμα τριπλ κράουν την απάντηση όμως θα την δώσει μόνο ο χρόνος. Αυτό που έδειξε καταρχάς ο Παναθηναϊκός είναι στροφή στο όμορφο μπάσκετ όπως το έκανε μέχρι και το 2007. Τα αποτελέσματα θα το δικαιώσουν ή όχι διότι δυστυχώς σε τέτοιο επίπεδο(στην Ευρώπη) δεν κρατάει κανείς το καλό θέαμα. Εκτός αν επιστρέψουμε κι εμείς ως φίλαθλοι στην λογική που μας έκανε να δούμε μπάσκετ για πρώτη φορά. Σίγουρα δεν ήταν η… Λιμόζ.
ΠΗΓΗ http://www.contra.gr/
Σε περίπτωση που ρωτήσετε τον Ζοτς για τους συναδέλφους του προπονητές θα σας πει τα καλύτερα λόγια. Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι πάντα τόσο καλόβολος, έχει μάθει όμως να μην προσβάλει αντιπάλους. Ασχέτως εκτιμήσεως ή όχι. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που αξίζει να τον υποβάλεις στον ορό της αλήθειας.
Μέσα σε ένα καλοκαίρι αποφάσισε ότι θέλει να αλλάξει την φιλοσοφία των πολλών πλέι μέικερ μαζί στην ίδια πεντάδα. Με τρία πλέι μέικερ το είδαμε ότι απέτυχε, με δύο ήρθαν τίτλοι, επιτυχίες έστω και δύσκολα. Πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού διερωτήθηκαν και διερωτώνται ακόμα πώς θα βαδίσει αυτή η ομάδα φέτος με έναν σπουδαίο πλέι μέικερ (Διαμαντίδης), με έναν άπειρο (Καλάθης) και με έναν κατά συνθήκη (Τέπιτς). Το ίδιο σύνολο που πέρυσι έριχνε στο παρκέ ως τελευταία αλλαγή τον κορυφαίο οργανωτή της τελευταίας δεκαετίας και είχε ως θεατή τον Καλάθη.
Μα αυτός είναι ο Ομπράντοβιτς. Αυτός ξεκίνησε την ιστορία, αυτός την τελειώνει. Γιατί; Διότι μπορεί κυρίως δε, ξέρει.
Είδαμε στην Βοσνία έναν Παναθηναϊκό που πηγαίνει πλέον στην λογική των…θέσεων. Άσος, δυάρι, τριάρι, τεσσάρι, πεντάρι. Όλα αυτά με συγκεκριμένους παρανομαστές: την ταχύτητα(σε άμυνα, επίθεση) και το καλό σουτ. Σίγουρα θα υπάρχουν και στιγμές όπου θα παίζουν μαζί δύο οργανωτές, αλλά φαίνεται(με μία πρώτη και πρόχειρη ματιά) ότι οι πρωταθλητές θα περάσουν την χρονιά τους με λιγότερες αλλαγές στην περιφέρεια, περισσότερα λεπτά συμμετοχής στον ηγέτη τους τον Διαμαντίδη(είχε μόλις 20 πέρυσι) αλλά συνεχόμενες εναλλαγές στους ψηλούς οι οποίοι με τις νέες συνθήκες(μεγαλύτεροι χώροι για κάλυψη) θα τρέχουν περισσότερο.
Το πικ εν ρολ περνάει σε δεύτερη μοίρα, δίνοντας στην θέση του σε γρήγορες επιθέσεις, μπάσκετ που κτυπάει αμέσως την άμυνα, στοχεύει στον ταχύτατο ρυθμό και όποιος μπορεί να ακολουθήσει. Αν προσέξει κανείς, όλοι οι ψηλοί του έχουν ως χαρακτηριστικό την γρήγορη εκτέλεση είτε με πρόσωπο(Μπατίστ, Τσαρτσαρής, Καϊμακόγλου) είτε με πλάτη (Βουγιούκας, Μάριτς). Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι δεν είναι μόνο πιο μακριά το τρίποντο αλλά έχει μεγαλώσει η ρακέτα με το παραλληλόγραμμο σχήμα άρα και ο κίνδυνος για τρία δευτερόλεπτα ακόμα και σε σημεία όπου έως τώρα θεωρούνταν εκτός ρακέτας.
Είναι όλα τέλεια, να πάρει το έκτο αστέρι πριν κατέβει; Όχι. Με εξαίρεση τον Νίκολας και τον Φώτση, το σουτ από τα 6.75 ζορίζει από λίγο έως πολύ βασικά κομμάτια του παζλ. Ο Διαμαντίδης αργά ή γρήγορα θα προσαρμοστεί δύσκολα όμως να είναι το ίδιο αποτελεσματικός όπως στο εγγύς παρελθόν. Το ίδιο ισχύει για τον Περπέρογλου, Τσαρτσαρή, τον Σάτο, τον Τέπιτς, τον Καϊμακόγλου. Η λογική λέει ότι οι πράσινοι θα σουτάρουν περισσότερο από μέση απόσταση, στα κενά των αμυνών, θα επιδιώκουν μέσα από συστήματα περισσότερα ντράιβ εγκαταλείποντας το παιχνίδι με τα τρίποντα που ήταν περισσότερα από τα δίποντα. Παράλληλα αποτελεί σοβαρό ερωτηματικό πόσο θα καταφέρουν να βοηθήσουν στην οργάνωση ο Καλάθης με τον Τέπιτς ή θα χρειαστεί ενίσχυση.
Η περυσινή αποτυχία στην Ευρώπη και οι νέες προϋποθέσεις ελέω κανονισμών και αποχωρήσεων(Σπανούλης, Πέκοβιτς), οδήγησαν τον Ομπράντοβιτς, με τον Δημήτρη Ιτούδη, να δουλέψουν στο κτίσιμο μίας καινούργιας ομάδας. Με άλλη φιλοσοφία, σίγουρα πολύ περισσότερη δουλειά στο επιθετικό κομμάτι επεκτείνοντας έξω από τα συνεχόμενα πικ εν ρολ ή την έξτρα πάσα. Μένει να δούμε αν η άμυνά του θα έχει την ίδια αποτελεσματικότητα στις περιστροφές. Βεβαίως επειδή μιλάμε για το συγκεκριμένο προπονητικό τιμ, μην εκπλαγείτε αν παρακολουθήσουμε αρκετές ζώνες ή άμυνες που θα …προκαλούν τον αντίπαλο να σουτάρει από τα 6.75 ή 6.60(από τις γωνίες) κάτι που καταρχάς δεν θα είναι εύκολο σε κανέναν.
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού περιμένουν ένα ακόμα τριπλ κράουν την απάντηση όμως θα την δώσει μόνο ο χρόνος. Αυτό που έδειξε καταρχάς ο Παναθηναϊκός είναι στροφή στο όμορφο μπάσκετ όπως το έκανε μέχρι και το 2007. Τα αποτελέσματα θα το δικαιώσουν ή όχι διότι δυστυχώς σε τέτοιο επίπεδο(στην Ευρώπη) δεν κρατάει κανείς το καλό θέαμα. Εκτός αν επιστρέψουμε κι εμείς ως φίλαθλοι στην λογική που μας έκανε να δούμε μπάσκετ για πρώτη φορά. Σίγουρα δεν ήταν η… Λιμόζ.
About STARENTZIS SAKIS
.jpg)
