And what about basket; --Γιορτές - Σπίτι - Τηλεόραση, αλλά όχι μπάσκετ. (ΠΗΓΗ .basketblog.gr)

Του Νίκου Σπανού


Η αντιμετώπιση που τυγχάνει το άθλημά μας από τους "αντιπάλους" του είναι κάτι το οποίο δεν έπρεπε να ξενίζει κανέναν. Εξάλλου, κάθε άθλημα οφείλει να ενεργεί για τα δικά του συμφέροντα. Η αντιμετώπιση, όμως, που λαμβάνει το μπάσκετ από τους ίδιους τους ανθρώπους του, είναι κάτι που ξεπερνάει τα όρια της αδιαφορίας και πλησιάζει αυτά του μεταφυσικού.

Αναφέρομαι, βέβαια, στο γεγονός ότι το πρωτάθλημα σταμάτησε 19 Δεκεμβρίου και μετά από αναβολή της αγωνιστικής της 2ας Ιανουαρίου, ξεκινάει πάλι στις 5 Γενάρη.

Αρχικά, να ξεκαθαρίσω ότι ούτε σε εμένα ήταν ποτέ ευχάριστο -ως παίκτης- να κάνω προπονήσεις μέσα στις γιορτές. Παρόλα αυτά ήμουν πάντα ο πρώτος που, ακόμα και όταν ήμουν παίκτης, έλεγα ότι πρέπει να ενεργούμε με βάση την προσπάθεια ανύψωσης του αθλήματος και, αν είναι σημαντικό για αυτήν να γίνονται αγώνες μέσα στις γιορτές, πρέπει να το υποστούμε.

Δεν γίνεται να παραπονιόμαστε ότι αμειβόμαστε λίγο και άσχημα, και όταν φτάνει η ώρα να συνεισφέρουμε με τις θυσίες μας, ώστε αυτό να αλλάξει, εμείς να λέμε ότι θέλουμε να κάνουμε διακοπές.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό με το οποίο αναβλήθηκε η αγωνιστική στις 2 Ιανουαρίου και μεταφέρθηκε στις 5, τη στιγμή που πιστεύω ότι μάλλον θα έπρεπε να είχε μπει αγωνιστική και στις 29 Δεκεμβρίου.

Προφανώς οι Ισπανοί που έχουν ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα είναι ανόητοι. Εξάλλου, τα γήπεδά τους έχουν πληρότητα μόνο 90% σε
κάθε αγωνιστική!

Ας αφήσουμε, όμως, τους Ισπανούς και ας πάμε στα δικά μας: Δεύτερη μέρα του χρόνου, κλασική μέρα σπιτιού και ξεκούρασης. Όλοι έχουν κουραστεί από τα συνεχόμενα ξενύχτια των γιορτών και αναζητούν είτε κάτι ήρεμο αν βγουν από το σπίτι, ή τη ζεστασιά του σπιτιού και την παρέα της τηλεόρασης.

Την ίδια στιγμή, αθλητικά γεγονότα δεν υπάρχουν. Ποδοσφαιρική αγωνιστική δεν υπάρχει και συνεπώς οι φίλοι του αθλητισμού δεν έχουν κάτι να δουν. Αυτήν, λοιπόν, την ημέρα είχε προγραμματιστεί (σωστότατα) η αγωνιστική του μπάσκετ. Αναγκαστικά όσοι θελαν να παρακολουθήσουν κάτι αθλητικό θα έβλεπαν μπάσκετ.

Με λίγη τύχη και κάνα δυο αμφίρροπα παιχνίδια, μπορεί να κερδίζαμε μεγάλο αριθμό φιλάθλων. Παρόλα αυτά, προφανώς το να κερδίσουμε κόσμο, το να φέρουμε ανθρώπους στο μπάσκετ, είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει. Είναι κάτι που μπαίνει δεύτερο, σε σχέση με τη βολή μας.

Μετά όμως γκρινιάζουμε που ο ΟΠΑΠ δεν δίνει παραπάνω χρήματα, σε ένα άθλημα που έχει τηλεθεάσεις του επιπέδου του 2% επί του πληθυσμού κάθε αγωνιστική. Μετά γκρινιάζουμε που στις 5 Γενάρη, οπότε θα γίνει η εν λόγω αγωνιστική, θα την παρακολουθήσουν ελάχιστοι τηλεθεατές.

Βέβαια, η ανοησία μας δεν μπορεί να φανταστεί ότι στις 5 Γενάρη έχει αγωνιστική στο ποδόσφαιρο και το άθλημά μας θα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Όπως επίσης η ανοησία μας δεν μπορεί να καταλάβει ότι το μοναδικό παιχνίδι που θα φέρει τηλεθέαση στο μπάσκετ, ΔΕΝ πρέπει να γίνει Τετάρτη. 

Για την ακρίβεια, δεν με νοιάζει με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να επιτευχθεί, αλλά έπρεπε το μεγάλο ντέρμπι να διεξαχθεί 2 Ιανουαρίου, ώστε να είναι το μεγάλο αθλητικό γεγονός μίας κατά τα άλλα βαρετής ημέρας για όλους τους φίλους του αθλητισμού.

Αυτή είναι η σωστή λογική, αυτή είναι η σκέψη μάρκετινγκ, αυτό είναι ένα παράδειγμα ενέργειας για την αύξηση της δημοτικότητας του αθλήματος. Και δεν είναι το μόνο βέβαια.

Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της ACB με αθλητές να τραγουδάνε και να εύχονται Χρόνια Πολλά, με video clips με τη συμμετοχή παικτών να έχουν φτιαχτεί για τις ημέρες των Χριστουγέννων, μας προκαλεί μόνο θλίψη για την απέραντη σιωπή του αθλήματός μας….
ΠΗΓΗ http://www.basketblog.gr/