Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!

Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach

Όταν στην Ελλάδα διοργανώναμε Ολυμπιακούς Αγώνες, γράφαμε ποίηση και φιλοσοφούσαμε, στον υπόλοιπο κόσμο επικρατούσε ο νόμος της ζούγκλας, με τους ανθρώπους να ζουν σε  σπηλιές και να συνεννοούνται με νοήματα και άναρθρες κραυγές! Η χώρα μαςδίδαξε πολιτισμό σε όλο τον κόσμο και κάποιοι θα πρέπει να μην το ξεχνούν ποτέ!

Το βασικότερο κριτήριο για τον πολιτισμό ενός λαού δεν είναι τα μνημεία και τα αγάλματα, αλλά ο τρόπος που εκπαιδεύει τα παιδιά του. Στην αρχαία Ελλάδα η παιδεία ήταν κάτι ιερό. Τα παιδιά είναι το μέλλον και αυτό οι πρόγονοί μας το ήξεραν πολύ καλά! Προετοίμαζαν τους νέους πνευματικά και σωματικά.

Πνευματικά προσπαθούσαν να αναπτύξουν την ορθή κρίση, τη λογική, το ήθος και τις αξίες και γενικά όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία που χρειάζεται ένας άνθρωπος στη ζωή του για να είναι χρήσιμος και παραγωγικός.
Σωματικά, τα παιδιά γυμνάζονταν συστηματικά, αρκετά σκληρά και εφάρμοζαν μεθόδους αερόβιας και αναερόβιας προπόνησης, κάτι που σημαίνει ότι οι γυμναστές της εποχής γνώριζαν πολλά! Η πιο σημαντική γνώση όμως που είχαν είναι το ότι η αθλητική ανάπτυξη συνδυάζεται άριστα με τη πνευματική αφού η μια συμπληρώνει την άλλη!

Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και θα έλεγα σχεδόν τραγικά!
Η παιδεία μας σχεδόν δεν υπάρχει πια! Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι στημένο εντελώς λάθος. Κανείς δεν ασχολείται με την διδασκαλία των παιδιών. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να ακονίσει το μυαλό τους, να τους κάνει πιο εύστροφους, πιο άξιους και πιο δημιουργικούς. Το βασικότερο κριτήριο επιτυχίας και ικανότητας είναι η αποστήθιση,  ο χειρότερος και πιο αντιπαιδαγωγικός τρόπος για να κρίνεις τις ικανότητες ενός παιδιού. Έτσι χάνονται πολλά ταλέντα για τη χώρα μας τα οποία ή καταλήγουν να ασχολούνται με ασήμαντα πράγματα ή μεγαλουργούν ως λαμπροί επιστήμονες σε ξένα κράτη, έχοντας πολλές φορές ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους. Κι όλα αυτά επειδή δεν έγραψαν κατά λέξη το θέμα στις πανελλήνιες… Δεν είναι τραγικό?

Για τον σχολικό αθλητισμό ούτε λόγος! Ελάχιστες ώρες γυμναστικής την εβδομάδα, χωρίς πρόγραμμα,
χωρίς αντικείμενο χωρίς καμία λογική. Οι γυμναστές δεν ασχολούνται σοβαρά. Πολλοί από αυτούς δεν εμφανίζονται καν στο προαύλιο! Και τα παιδιά βλέποντας αυτή τη κατάσταση υποτιμούν  τη χρησιμότητα της καλής φυσικής κατάστασης και τα οφέλη της σε όλους τους τομείς της ζωής τους…

Η έλλειψη υποδομών στα σχολεία δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για κανέναν.Αν ο εκπαιδευτικός θέλει να προσφέρει θα βρει τον τρόπο. Θα αυτοσχεδιάσει, θα προτείνει, θα το παλέψει και θα τα καταφέρει. Παρατηρώ τη γυναίκα μου που εργάζεται ως μόνιμη πλέον σε ελληνικά σχολεία. Παρότι δεν υπάρχουν οι χώροι, βρίσκει πάντα τον τρόπο να μάθει στα παιδιά πολλά πράγματα, να τους διοργανώσει εσωτερικά πρωταθλήματα, αθλητικές και όχι μόνο  εκδηλώσεις και το βασικότερο να τους βάλει σε μια διαφορετική διαδικασία σκέψης, η οποία θα έχει και τον αθλητισμό σε περίοπτη θέση!

Και το περίεργο ξέρετε ποιο είναι? Ότι τα παιδία θέλουν!!!
Τα παιδιά έχουν πολιτισμό μέσα τους και θέλουν να τον εκφράσουν! Το σχολείο θα έπρεπε να είναι ο βασικός τρόπος έκφρασης γι αυτά!  Ο σχολικός αθλητισμός, η μουσική, τα καλλιτεχνικά μέσα στα σχολεία θα συνέβαλαν  αποφασιστικά σε αυτό. Όμως δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο…

Τα παιδιά ψάχνουν αλλού πεδίο να πουν αυτό που θέλουν, να εκτονωθούν και να μας δείξουν ότι υπάρχουν! Κάποιοι τα καταφέρνουν μέσα  απο τον σωματειακο αθλητισμο, τις σπουδες, τη μουσική κτλ Κάποιοι όμως χάνουν τον δρόμο τους, μπερδεύονται και η πορεία τους δεν είναι αυτή που και οι ίδιοι θα ήθελαν…  Πέρα από την οικογένεια, το σχολείο θα έπρεπε να φροντίζει για όλα αυτά. Όμως δεν κάνει τίποτα… απολύτως τίποτα…

Παλιά πίστευα ότι είμαστε άσχετοι! Ότι δεν ξέρουμε τον τρόπο να λειτουργήσουμε σωστά… Στα 38 μου χρόνια πλέον έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δυστυχώς τα παιδιά είναι θύματα ενός οργανωμένου σχεδίου! ‘’Κάποιοι’’ δεν θέλουν να έχουμε νέους δραστήριους, έξυπνους, δυνατούς και αποφασιστικούς! Δεν τους συμφέρει! Δεν θέλουν να έχουν εμπόδια στη προσπάθεια τους να ελέγξουν τα χρήματα μας, τα συναισθήματά μας, τα όνειρά μας και τελικά τις ίδιες τις ζωές μας…

Πάντα οι ‘’κάποιοι’’ προσπαθούν να ελέγχουν τους νέους. Όταν εμφανίζονται γενιές με στόχους και δύναμη βρίσκουν τρόπους να τους καταστρέφουν. Τρόπους σκληρούς και άμεσους όπως τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός, ο χουλιγκανισμός και τρόπους έμμεσους αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικούς όπως η κατευθυνόμενη παιδεία, η τηλεόραση ‘’σκουπίδι’’,  το υπερβολικό internet, το  ‘’υπνωτικό’’ play station  κτλ

Η δημιουργία πολιτών χωρίς ικανότητες και καθαρό μυαλό είναι το ζητούμενο γι αυτούς. Μήπως και η ‘’οικονομική κρίση’’ αυτό δεν έχει κάνει? Δεν μπορούμε να κρίνουμε πια αυτά που γίνονται γύρω μας! Δεν αντιδρούμε! Χάσαμε σε μια νύχτα δικαιώματα για τα οποία κάποιοι στο παρελθόν έχυσαν ακόμα και το αίμα τους για να κερδηθούν! Είναι κρίμα…

Κλείνοντας θέλω να ξεκαθαρίσω ότι το άρθρο μου δεν έχει κανένα πολιτικό φόντο. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η πολιτική, δεν έχω ασχοληθεί και ούτε πρόκειται να το κάνω. Αγανακτώ όμως να βλέπω τη χώρα μου να ξεφτιλίζεται και να γίνεται ο περίγελος  όλων! Αγανακτώ να μας βλέπω να υποκύπτουμε τόσο εύκολα σε αυτούς που θα έπρεπε να μας σέβονται αφού σε μας χρωστούν την ύπαρξή τους!

Εύχομαι να καταλάβουμε κάποια στιγμή τι πραγματικά σημαίνει να είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ και όχι τι οι ‘’κάποιοι’’ θέλουν να νομίζουμε ότι σημαίνει! Έχουμε  πολλές δυνατότητες. Και τα νέα παιδιά  περισσότερες! Και τα επόμενα νέα παιδία ακόμα παραπάνω! Πρέπει να ενεργοποιηθούμε και να αλλάξουμε επίπεδο! ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

http://www.despotakis.gr