Η επίδραση της συμπληρωματικής χορήγησης της βιταμίνης Ε στην εκδήλωση του οξειδωτικού στρές και στον αντιοξειδωτικό μηχανισμό μετά από άσκηση σε καλαθοσφαιριστές

 ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ Φωτεινάκης, Παναγιώτης

 (2007, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (ΔΠΘ)), 

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟΝ ΥΠΕΡΣΥΝΔΕΣΜΟ:http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/17202#page/1/mode/2up

Η επιστημονική έρευνα τα τελευταία χρόνια έδειξε ότι η έντονη άσκηση αυξάνει τον σχηματισμό ελευθέρων ριζών μέσα στους μύες. Η αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού, συμπεριλαμβανομένης και της βιταμίνης Ε, έχει προταθεί ότι είτε αποτρέπει τον σχηματισμό των ελευθέρων ριζών είτε τις εξουδετερώνει, μετατρέποντάς τις σε αβλαβείς ουσίες. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει το μέγεθος του οξειδωτικού στρες στο οποίο υποβάλλονται αθλητές καλαθοσφαίρισης
κατά τη διάρκεια της προαγωνιστικής τους προετοιμασίας και να μελετήσει την επίδραση διαφορετικών δοσολογιών βιταμίνης Ε στην παραγωγή οξειδωτικού στρες σε αυτούς τους αθλητές. Τριάντα δυο αθλητές καλαθοσφαίρισης (21,6 ± 2,7 ετών) εντάχθηκαν με τυχαία επιλογή σε μία από τις παρακάτω ομάδες (n = 8/ομάδα): α) ελέγχου (Ε, placebo), β) χαμηλής δοσολογίας (Χ, 600 IU/μέρα), μεσαίας δοσολογίας (Μ, 1200 IU/μέρα) και δ) υψηλής δοσολογίας (Υ, 1.800 IU/μέρα). Οι αθλητές πήραν είτε placebo είτε βιταμίνη Ε για 8 εβδομάδες (3 ισόποσες δόσεις/μέρα). Όλες οι ομάδες κατά την διάρκεια τις προαγωνιστικής τους προετοιμασίας (8 εβδομάδες) ακολούθησαν το ίδιο προπονητικό πρόγραμμα. Πριν και μετά την περίοδο χορήγησης οι αθλητές πραγματοποίησαν μια υπομέγιστη δοκιμασία στον εργοδιάδρομο έντασης ίσης με το 80% της VO2max τους μέχρι εξάντλησης. Δείγματα αίματος συλλέχθηκαν πριν και μετά το τέλος της υπομέγιστης δοκιμασίας και αναλύθηκαν ως προς το ουρικό οξύ (UA), το υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2), τα λιπιδικά υδροϋπεροξείδια (LΟΟΗ), την βιταμίνη Ε, την κρεατινική κινάση (CK), την γαλακτική αφυδρογονάση (LDH) και την γλουταθειονική υπεροξειδάση (GPX). Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το πρόγραμμα προπόνησης των ομάδων δεν προκάλεσε αύξηση του οξειδωτικού στρες κατά την ηρεμία, ενώ οι αθλητές υποβλήθηκαν σε αυξημένο οξειδωτικό στρες αμέσως μετά την υπομέγιστη άσκηση τόσο πριν όσο και μετά από τη χορήγηση του συμπληρώματος, καθώς όλοι οι δείκτες του οξειδωτικού στρες αυξήθηκαν σε όλες τις ομάδες. Η χορήγηση της βιταμίνης Ε μείωσε τις συγκεντρώσεις των LOOH (14,02 μΜ πριν τη χορήγηση σε 12,07 μετά για την Χ, 14,04 μΜ σε 12,97 για την Μ και 13,97 μΜ σε 10,35 για την Υ), του H2O2 (11,59 μΜ πριν τη χορήγηση σε 10,87 μετά για την Χ, 12,2 μΜ σε 10,12 για την Μ και 11,73 μΜ σε 9,8 για την Υ), του UA (8 mg/dL πριν τη χορήγηση σε 7,06 μετά για την Χ, 7,35 mg/dL σε 6,15 για την Μ και 7,36 mg/dL σε 5,93 για την Υ), της CK (218,75 U/L πριν τη χορήγηση σε 157,3 μετά για την Χ, 225,3 U/L σε 141,7 για την Μ και 233,3 U/L σε 148,03 για την Υ) και της LDH (388,4 U/L πριν τη χορήγηση σε 347,1 μετά για την Χ, 390 U/L σε 312,4 για την Μ και 383,1 U/L σε 293,2 για την Υ) μετά την υπομέγιστη άσκηση στο τέλος της περιόδου χορήγησης. Η συγκέντρωση της GPX και της βιταμίνης Ε αυξήθηκε σε όλες τις ομάδες χορήγησης ευθέως ανάλογα με τη δόση. Δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά στην απόδοση (VO2max) από τη χορήγηση της βιταμίνης Ε. Επίσης, δεν προέκυψε από τα αποτελέσματα μείωση των δεικτών του οξειδωτικού στρες κατά την ηρεμία μετά τη χορήγηση της βιταμίνης Ε. Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι η άσκηση αύξησε το οξειδωτικό στρες, ενώ η χορήγηση βιταμίνης Ε μείωσε την οξειδωτική βλάβη του οργανισμού και ενίσχυσε τον αντιοξειδωτικό μηχανισμό των καλαθοσφαιριστών μετά την άσκηση. Οι ομάδες δοσολογίας που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση από τη χορήγηση της βιταμίνης Ε ήταν οι Μ και Υ, στις οποίες είχαμε τις μεγαλύτερες μειώσεις κατά την άσκηση του οξειδωτικού στρες και τη μεγαλύτερη αύξηση της δραστηριότητας του αντιοξειδωτικού μηχανισμού.