Η παλιά τακτική νίκησε στη Μόσχα

Ο Μάνος Μανουσέλης αναλύει μέσω video πώς ο Παναθηναϊκός πέρασε από τη Μόσχα, με ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο για το τι έπρεπε να κάνει για να πάρει τη νίκη.

Διπλή αξία είχε η νίκη που πήρε ο Παναθηναϊκός στη Μόσχα το βράδυ της Τετάρτης. Κατ’ αρχήν έβαλε αρραβώνες με την πρώτη θέση στον όμιλο, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τη συνέχεια και ας λένε οι διάφοροι ειδήμονες ότι έτσι όπως έχουν μπερδευτεί οι βαθμολογίες με τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα μπορεί και να είναι προτιμότερο να τερματίσει δεύτερος παρά πρώτος. Το δεύτερο κέρδος είναι ότι καταδίκασε την ΤΣΣΚΑ να έχει πλέον μόνο μαθηματικές ελπίδες για την πρόκριση στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας και τελικά βγάζει εκτός μάχης ένα σοβαρό αντίπαλο για το φάιναλ φορ.

Η ελληνική ομάδα ταξίδεψε στην πρωτεύουσα της Ρωσίας έχοντας ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο σε ό,τι αφορούσε το τι έπρεπε να κάνει για να πάρει τη νίκη. Πρώτα από όλα, στην άμυνα οι Πράσινοι θυσίασαν τους ψηλούς τους στο μαρκάρισμα των κοντών της ΤΣΣΚΑ. Το κέρδος ήταν ότι οι Λάνγκτον, Σισκάουσκας και Χόλντεν δεν μπήκαν ποτέ στο παιχνίδι όπως θα ήθελαν. Το κόστος αυτής της επιλογής ήταν ότι ο Σοκόλοφ βρήκε τους χώρους για να κάνει μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του. Μόνο που οι 17 πόντοι από τον συγκεκριμένο παίκτη σε καμία περίπτωση δεν ήταν αρκετοί για να νικήσει η ΤΣΣΚΑ τον Παναθηναϊκό.

Η αμυντική λειτουργία του Τριφυλλιού ήταν εξαιρετική στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στην επανάληψη είχε περισσότερα προβλήματα και ειδικά στην τέταρτη περίοδο, όταν σταμάτησε να είναι αποτελεσματική η επίθεση της ομάδας για σημαντικό χρονικό διάστημα. Από την άλλη πλευρά στο πρώτο μέρος ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε διαφορά μεγαλύτερη των έξι πόντων με την οποία πήγε στα αποδυτήρια, αν δεν είχε κάνει 12 λάθη! Στο δεύτερο ημίχρονο οι Πράσινοι σταμάτησαν να κάνουν εύκολα λάθη (είχαν μόλις 2), αλλά τα ποσοστά τους έπεσαν και γι’ αυτό το λόγο κινδύνευσαν στα μέσα της τέταρτης περιόδου, πριν ξαναμπούν δύο μεγάλα τρίποντα από τους Περπέρογλου και Διαμαντίδη, για να μπει και πάλι το νερό στο αυλάκι.

Ο Παναθηναϊκός, όμως, κατάφερε να ξεπεράσει την «κοιλιά» που έκανε χωρίς να το πληρώσει, διότι έπειτα από πολύ καιρό χρησιμοποίησε στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της επίθεσής του φάσεις από pick 'n' roll και αφήνοντας μόνο για ειδικές περιπτώσεις το σημάδι του post up. Συγκεκριμένα, οΠαναθηναϊκός επιτέθηκε σε 35 από τις 70 κατοχές που έκανε στο παιχνίδι με σκριν στην μπάλα, αριθμός σημαντικά μεγαλύτερος σε σχέση με τον τρόπο που έπαιξε στο ΟΑΚΑ εναντίον της Βαλένθια.

Οι Πράσινοι έχουν ξεκινήσει τη σεζόν με φανερή προσπάθεια να διαφοροποιήσουν την επιθετική τους τακτική σε σχέση με τη φιλοσοφία που είχε μέχρι πέρυσι. Το γεγονός ότι στη θέση των δημιουργικών γκαρντ Σπανούλη και Γιασικεβίτσιους ήρθαν πιο μεγάλα κορμιά (Τέπιτς και Σάτο), είχε οδηγήσει τον Ομπράντοβιτς στη λογική να χρησιμοποιήσει περισσότερο από ποτέ τους κοντούς του σε παιχνίδια κοντά στο καλάθι, τόσο για να σκοράρουν, όσο και για να δημιουργήσουν.

Το ματς με τη Βαλένθια –όχι τόσο η ήττα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκε ο Παναθηναϊκός– είναι φανερό ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να ανατραπεί το σκηνικό. Οι Πράσινοι είχαν σε 85 κατοχές, μόλις 9 ασίστ και 19 μόνο φάσεις όπου χρησιμοποίησαν επιθέσεις με σκριν πάνω στην μπάλα.

Ο προβληματισμός που γεννήθηκε οδήγησε στην ξεκάθαρα διαφοροποιημένη επιθετική τακτική που είδαμε χθες, η οποία είναι κοντά στη λογική που είχε μέχρι πέρυσι η ομάδα. Η δημιουργία στηρίχθηκε πλέον στα σκριν πάνω στην μπάλα και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο: Οι 11 ασίστ που έχει η ομάδα δεν λένε όλη την αλήθεια, διότι σαν αριθμός είναι μικρός, ενώ η κυκλοφορία της μπάλας ήταν άψογη και έφερε εξαιρετικά ποσοστά σε τρίποντο (10/20) και δίποντο (16/27).

Ο Διαμαντίδης φάνηκε να νιώθει πιο άνετα με το νέο σκεπτικό και ήταν ο ηγέτης της ομάδας, με κύριο χαρακτηριστικό ότι αυτή τη φορά έψαχνε ευκαιρίες να σκοράρει και δεν είχε πρώτα στο μυαλό του την πάσα. Ο Περπέρογλου έκανε μία ακόμη εμφάνιση γεμάτη αυτοπεποίθηση, με κορυφαία στιγμή το τρίποντο που έκανε το σκορ 68-62. Ο Τέπιτς συνεχίζει να αδικεί τον εαυτό του στα ματς που δεν κάνει τα απλά πράγματα, τα οποία χθες βοήθησαν τον ίδιο να ξεχωρίσει και τον Παναθηναϊκό να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε: Σκληρή άμυνα στην μπάλα, διάβασμα της άμυνας στην επίθεση, αυτοπεποίθηση ώστε να πάρει πρωτοβουλίες όταν οι συνθήκες τού το επέτρεπαν. Ο Φώτσης και ο Σάτο έκαναν καλή δουλειά σε άμυνα και ριμπάουντ…

Τα post up φυσικά και δεν μπήκαν στο ράφι για τον Παναθηναϊκό, απλά χρησιμοποιήθηκε σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα. Στο τέταρτο δεκάλεπτο που η ΤΣΣΚΑ έπαιξε με χαμηλό σχήμα, οΠαναθηναϊκός πόσταρε τον Σάτο με τον Χόλντεν και πήρε κρίσιμα φάουλ από τον ηγέτη της ΤΣΣΚΑ. Αποδείχθηκε, όμως, ότι είναι διαφορετικό το να παίζονται αυτές οι φάσεις σαν ειδικές καταστάσεις, από το να αποτελούν τη βασική τακτική της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός πήρε πολλές λύσεις και από την άμυνα ζώνης προσαρμογής που χρησιμοποίησε σε μεγάλα διαστήματα του ματς - κυρίως έπειτα από βολές φάουλ. Ο Σακούλιν, στο πρώτο του ματς στον πάγκο, δεν μπόρεσε να βρει λύσεις και πολλές επιθέσεις της ΤΣΣΚΑ έγιναν στο τέλος του χρόνου με όχι καλές προϋποθέσεις.

Το γεγονός, βέβαια, ότι ένα ματς όπου ο Παναθηναϊκός σούταρε με εξαιρετικά ποσοστά (10/20 τρίποντα) πήγε στον πόντο, ασφαλώς δείχνει ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που οι Πράσινοι χάνουν διαφορές, κυρίως διότι κάνουν εύκολα λάθη στην επίθεση, αλλά και δεν τελειώνουν τις φάσεις στην άμυνα κάνοντας κρίσιμα λάθη στο τέλος των 24'' και ενώ φαίνεται ότι έχουν κάνει τη δουλειά.

Το ζητούμενο πλέον είναι η σταθερότητα, αν και ο Παναθηναϊκός μοιάζει να χτίζει την ταυτότητα της ομάδας που παίζει πολύ καλά εκτός έδρας, με συγκέντρωση και αυτοπεποίθηση. Ίσως να είναι τυχαίο, αλλά το χειρότερό του ματς το έκανε εντός έδρας, πιθανώς διότι οι παίκτες που προσπαθούν να μάθουν και να βρουν το ρόλο τους νιώθουν μεγαλύτερη πίεση παίζοντας μπροστά στο κοινό τους.

Η απομάκρυνση του Βουγιόσεβιτς από την ΤΣΣΚΑ υποτίθεται ότι θα έδινε πρόσθετο κίνητρο στους παίκτες, για να αποδείξουν ότι δεν ήταν εκείνοι υπαίτιοι για την κατηφόρα της πρωταθλήτριας Ρωσίας, αλλά τελικά φάνηκε να τους γέμισε και με τόσο άγχος, ώστε το κέρδος από την αλλαγή στον πάγκο ήταν μικρό. Τελικά ο Σακούλιν που διαδέχθηκε τον Σέρβο τεχνικό στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ προτίμησε να πάρει μηδενικά ρίσκα και δεν δικαιώθηκε. Έσπρωξε στο παρκέ τους βετεράνους (Σισκάουσκας 37 λεπτά, Σμόντις 32 λεπτά, Λάνγκτον και Χόλντεν από 30 λεπτά), κράτησε στον πάγκο τα παιδιά του προηγούμενου (Γκόρντον 12 λεπτά, ο Μαριάνοβιτς δεν χρησιμοποιήθηκε) και έβγαλε από τη ναφθαλίνη τον Μπίκοφ, που βοήθησε αλλά έκανε και το πιο «χοντρό» λάθος του αγώνα: Απέμεναν 24 δευτερόλεπτα για να λήξει το ματς και ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά με 71-68. Ο Σμόντις αστόχησε σε δίποντο (!), ο Διαμαντίδης πήρε το αμυντικό ριμπάουντ και το ρολόι άρχισε να κατεβαίνει. Οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου θα έκανε αμέσως φάουλ για να σταματήσει τον χρόνο, αλλά ο Μπίκοφ που μάρκαρε την μπάλα χρειάστηκε 18 δευτερόλεπτα για να αποφασίσει. Προφανώς μια ομάδα σαν την ΤΣΣΚΑ θα έπρεπε να παίξει πιο έξυπνα στα τελευταία δευτερόλεπτα… Κάπως έτσι αυτή η μεγάλη ομάδα βυθίστηκε πλέον στην απογοήτευση και την τελευταία θέση του ομίλου…