S.O.S εκπέμπουν οι "Mικρές" Εθνικές μας ομάδες. Προβληματίζουν οι… Mικροί !!!
Του Γιώργου Κογκαλίδη
ΠΗΓΗ www.basketblog.gr/
SOS εκπέμπουν οι μικρές Εθνικές και μαζί τους -υποχρεωτικά- όλο το ελληνικό οικοδόμημα. Η σκέψη ότι η εικόνα της Α1, η οποία έχει πλέοναπαξιωθεί, δεν θα επηρεάσει το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο στηρίζεται σε νεαρούς ταλαντούχους Έλληνες αθλητές, μάλλον δεν βρίσκει εφαρμογή, ούτε στον πλέον αισιόδοξο στον χώρο μας.
Δυστυχώς, όπως καθένας σώφρον άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί, όταν η βιτρίνα του αθλήματός μας, που είναι το πρωτάθλημα της Α1,τσαλακώνεται, με τις ομάδες να είναι στα όρια της διάλυσης και τους αθλητές επί μήνες απλήρωτους, δεν μπορεί από πίσω να ανθεί ο… κήπος.
Οι φωνές που έλεγαν ότι κάνει κακό σε όλο το ελληνικό μπάσκετ η ανομία που επικρατεί και ο εκμηδενισμός των δικαιωμάτων των καλαθοσφαιριστών, που ουσιαστικά έχουν απαξιωθεί πλήρως, μάλλον επιβεβαιώνονται.
Οι συνθήκες που επικρατούν στον χώρο τα τελευταία 6-8 χρόνια, φαίνεται ότι διώχνουν τη μεγάλη μάζα από το σπορ, με αποτέλεσμα οι μικρές Εθνικές ομάδεςνα μην έχουν να επιδείξουν κάτι το ουσιαστικό, με τελευταίο ξέσπασμα τοΠανευρωπαϊκό Νέων πριν δύο χρόνια.
Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα του πρόσφατου τουρνουά των Παίδων, όπου ηττηθήκαμε ακόμα και από τους Τσέχους με 10 πόντους διαφορά και μιλώντας με ανθρώπους του χώρου, που μας επισημαίνουν ότι ούτε στους Νέους, ούτε στουςΈφηβους, ούτε στους Παίδες διεκδικούμε κάποια διάκριση το καλοκαίρι, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η βάση των παιδιών που επιλέγονται στα εθνικά συγκροτήματα, πρέπει να έχει χαμηλώσει πολύ.
Εναλλακτικά, ίσως οι επιλογές του προγράμματος, ή των προπονητών, να μην είναι πλέον οι κατάλληλες, αλλά αυτό φαντάζει κάπως πιο απίθανο ως σενάριο (και μόνο ως τέτοιο, για λόγους ισονομίας, το αναφέρουμε).
Όπως και να έχει, όμως, η εικόνα που φαίνεται να δημιουργείται αγωνιστικά από τιςμικρές ομάδες μας, μοιάζει απογοητευτική.
Δεν ξέρω αν γίνονται πειραματισμοί αυτήν την περίοδο (θεμιτό), ή αν αγωνίζονται οι καλύτεροι και με τις καλύτερες συνθήκες που μπορούν, αλλά όταν σε διεθνές τουρνουά η Εθνική Παίδων φτάνει να έχει 4/4 ήττες με διαφορές άνω των 10 πόντων, αυτό σημαίνει ότι κάτι γίνεται λάθος, είτε στηνπαραγωγή, είτε στην επιλογή των αθλητών, είτε στην επιλογή τουαγωνιστικού μοντέλου που ακολουθεί η ομάδα.
Ελπίζω οι υπεύθυνοι να προχωρήσουν στις απαραίτητες επισημάνσεις για το τί φταίει και να προβούν στις απαραίτητες διορθώσεις, γιατί αν κάτι μας μένει να υπερηφανευόμαστε είναι οι Εθνικές μας ομάδες. Κι είναι καλύτερο να φανούμε υπερβολικοί τώρα, που είναι ακόμα νωρίς, παρά να κλαίμε μετά πάνω από τοχυμένο γάλα.
Όχι, δεν υπάρχει εξ ορισμού υποχρέωση νίκης, επιτυχιών, μεταλλίου, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να χάνουμε "μαρς" όλα τα παιχνίδια, υπάρχει αθλητική άβυσσος.
ΠΗΓΗ www.basketblog.gr/
SOS εκπέμπουν οι μικρές Εθνικές και μαζί τους -υποχρεωτικά- όλο το ελληνικό οικοδόμημα. Η σκέψη ότι η εικόνα της Α1, η οποία έχει πλέοναπαξιωθεί, δεν θα επηρεάσει το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο στηρίζεται σε νεαρούς ταλαντούχους Έλληνες αθλητές, μάλλον δεν βρίσκει εφαρμογή, ούτε στον πλέον αισιόδοξο στον χώρο μας.Δυστυχώς, όπως καθένας σώφρον άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί, όταν η βιτρίνα του αθλήματός μας, που είναι το πρωτάθλημα της Α1,τσαλακώνεται, με τις ομάδες να είναι στα όρια της διάλυσης και τους αθλητές επί μήνες απλήρωτους, δεν μπορεί από πίσω να ανθεί ο… κήπος.
Οι φωνές που έλεγαν ότι κάνει κακό σε όλο το ελληνικό μπάσκετ η ανομία που επικρατεί και ο εκμηδενισμός των δικαιωμάτων των καλαθοσφαιριστών, που ουσιαστικά έχουν απαξιωθεί πλήρως, μάλλον επιβεβαιώνονται.
Οι συνθήκες που επικρατούν στον χώρο τα τελευταία 6-8 χρόνια, φαίνεται ότι διώχνουν τη μεγάλη μάζα από το σπορ, με αποτέλεσμα οι μικρές Εθνικές ομάδεςνα μην έχουν να επιδείξουν κάτι το ουσιαστικό, με τελευταίο ξέσπασμα τοΠανευρωπαϊκό Νέων πριν δύο χρόνια.
Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα του πρόσφατου τουρνουά των Παίδων, όπου ηττηθήκαμε ακόμα και από τους Τσέχους με 10 πόντους διαφορά και μιλώντας με ανθρώπους του χώρου, που μας επισημαίνουν ότι ούτε στους Νέους, ούτε στουςΈφηβους, ούτε στους Παίδες διεκδικούμε κάποια διάκριση το καλοκαίρι, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η βάση των παιδιών που επιλέγονται στα εθνικά συγκροτήματα, πρέπει να έχει χαμηλώσει πολύ.
Εναλλακτικά, ίσως οι επιλογές του προγράμματος, ή των προπονητών, να μην είναι πλέον οι κατάλληλες, αλλά αυτό φαντάζει κάπως πιο απίθανο ως σενάριο (και μόνο ως τέτοιο, για λόγους ισονομίας, το αναφέρουμε).
Όπως και να έχει, όμως, η εικόνα που φαίνεται να δημιουργείται αγωνιστικά από τιςμικρές ομάδες μας, μοιάζει απογοητευτική.
Δεν ξέρω αν γίνονται πειραματισμοί αυτήν την περίοδο (θεμιτό), ή αν αγωνίζονται οι καλύτεροι και με τις καλύτερες συνθήκες που μπορούν, αλλά όταν σε διεθνές τουρνουά η Εθνική Παίδων φτάνει να έχει 4/4 ήττες με διαφορές άνω των 10 πόντων, αυτό σημαίνει ότι κάτι γίνεται λάθος, είτε στηνπαραγωγή, είτε στην επιλογή των αθλητών, είτε στην επιλογή τουαγωνιστικού μοντέλου που ακολουθεί η ομάδα.
Ελπίζω οι υπεύθυνοι να προχωρήσουν στις απαραίτητες επισημάνσεις για το τί φταίει και να προβούν στις απαραίτητες διορθώσεις, γιατί αν κάτι μας μένει να υπερηφανευόμαστε είναι οι Εθνικές μας ομάδες. Κι είναι καλύτερο να φανούμε υπερβολικοί τώρα, που είναι ακόμα νωρίς, παρά να κλαίμε μετά πάνω από τοχυμένο γάλα.
Όχι, δεν υπάρχει εξ ορισμού υποχρέωση νίκης, επιτυχιών, μεταλλίου, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να χάνουμε "μαρς" όλα τα παιχνίδια, υπάρχει αθλητική άβυσσος.
About STARENTZIS SAKIS
.jpg)
