Βελτιώστε την άμυνα σας ...

Του coach Τάκη Πανούλια

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ http://panoulias.blogspot.com/


Ένα από τα σημαντικότερα λάθη που γίνεται κατά την διάρκεια της μεταβατικής περιόδου κατά τη γνώμη μου είναι η λιγοστή δουλειά που γίνεται στο διάστημα αυτό στις αμυντικές αδυναμίες των παικτών.
Σε συνάρτηση με την αντίληψη πολλών παικτών ότι η άμυνα είναι αναγκαίο κακό ή απλώς το πέρασμα στην επίθεση τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα . Είναι καλό να χρησιμοποιήσετε αυτό το διάστημα για την βελτίωση των ατομικών αδυναμιών των παικτών σας με την κατάλληλη δουλειά ή ακόμα και μέσα από το παιγνίδι.
ΑΜΥΝΑ ΣΤΗ ΜΠΑΛΑ

Υπάρχουν έξη βασικά σημεία που πρέπει να έχουμε κατά νου όταν παίζουμε άμυνα στην μπάλα. Τα σημεία αυτά αφορούν την πίεση στον στενό χώρο του παίκτη με τη μπάλα ώστε να ανησυχεί διαρκώς και να δυσκολεύεται να τριπλάρει, να πασάρει ή να σουτάρει. Τα σημεία αυτά είναι : ισορροπία και θέση σώματος, θέση χεριών, προσποίηση, σημείο που οδηγούμε, διώξιμο ή κλέψιμο και διάθεση.

Το τελευταίο είναι ίσως το πιο σημαντικό καθώς αν υπάρχει διάθεση τότε τα άλλα μπορούν να έλθουν πιο εύκολα.
1.    Ισορροπία και θέση σώματος

    Οι προπονητές συνεχώς κάνουν παρατηρήσεις στους παίκτες να παίρνουν πιο χαμηλή θέση απ' ότι αυτοί επιθυμούν και έχουν την τάση να στέκονται όρθιοι. Ένας σωστός κανόνας είναι ο εξής :

Το κεφάλι του αμυνόμενου να είναι πιο χαμηλά από το κεφάλι του επιθετικού με τη μπάλα.

* Αν ο αμυνόμενος είναι πιο χαμηλά τότε μπορεί να κινηθεί πιο γρήγορα από το επιτιθέμενο.

* Αν ο επιθετικός χαμηλώσει για να διεισδύσει, πρέπει ο αμυνόμενος να χαμηλώσει πιο πολύ για να μείνει μπροστά απ' αυτόν.

Αν προσέξει κανείς οι παίκτες κάνουν φάουλ όταν τα γόνατα τους είναι πολύ έξω. Αν παρατηρήσουμε όμως προσεκτικότερα, τότε θα δούμε ότι και το κεφάλι τους είναι πολύ ψηλά!

Εκτός όμως από το γεγονός ότι ο αμυντικός πρέπει να είναι πιο χαμηλά, πρέπει να έχει και το βάρος του πίσω και να είναι σε ετοιμότητα να κινηθεί μαζί με τον επιθετικό. Οι παίκτες πολύ συχνά μένουν μακριά από τον παίκτη που μαρκάρουν. Όταν αυτός προσποιείται σουτ ή ετοιμάζεται να σουτάρει ή να πασάρει, τότε πλησιάζουν, αλλά το βάρος τους είναι μπροστά και έτσι δεν προλαβαίνουν την κίνηση του επιθετικού. Συνηθισμένο λάθος σε όλα τα επίπεδα του μπάσκετ, και τις περισσότερες φορές οι αμυντικοί κατευθύνονται την τελευταία στιγμή προς τον επιθετικό με αρνητικά αποτελέσματα.
Ένα χέρι απόσταση




    "Ένα χέρι απόσταση"  σημαίνει ότι δεν πλησιάζω υπερβολικά τον παίκτη με την μπάλα, ώστε να μην νικηθώ με ένα βήμα, όμως και τόσο κοντά ώστε να μπορώ να κτυπήσω την μπάλα αν αυτή είναι εκτεθειμένη. Με άλλα λόγια τόσο κοντά όσο να τον ενοχλώ και να τον κάνω να σκέφτεται ότι θα του κλέψω την μπάλα, την πάσα ή θα του μπλοκάρω το επόμενο σουτ. Ακόμα και στην άμυνα βοήθειας πρέπει να τηρούμε τον κανόνα του ενός χεριού απόσταση ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ο επιθετικός παίρνει την μπάλα και την στιγμή που την υποδέχεται για να υπάρχει συνεχής παρεμπόδιση.

Οδηγούμε την μπάλα όπου θέλουμε εμείς



Ο παίκτης με την μπάλα μπορεί να κάνει τρία πράγματα :

1.     Μπορεί να ΣΟΥΤΑΡΕΙ.

2.     Μπορεί να ΠΑΣΑΡΕΙ.

3.     Μπορεί να ΤΡΙΠΛΑΡΕΙ ΔΕΞΙΆ Ή ΑΡΙΣΤΕΡΆ.

    Όταν έχω απόσταση ένα χέρι από τον παίκτη με τη μπάλα και σωστή θέση χεριών ( πάνω ή κάτω από την μπάλα ανάλογα που την κρατάει ο επιθετικός ), αυτό δυσκολεύει αυτόματα τις δύο πρώτες επιλογές. Στην συνέχεια, είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε στην τρίτη του επιλογή.

    Είναι πιθανόν παρ' όλα αυτά να σουτάρει ή να πασάρει αλλά είναι γεγονός ότι τον δυσκολεύουμε πάρα πολύ. Αυτός είναι άλλωστε και ο βασικός σκοπός μας στην άμυνα, η διαρκής πίεση στην μπάλα. Επομένως, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την διείσδυση του επιθετικού δεξιά ή αριστερά. Στην συνέχεια, εάν οδηγήσουμε τον επιθετικό σε μια κατεύθυνση, είτε δεξιά ή αριστερά, τότε τον αφήνουμε ουσιαστικά με μισή επιλογή. Έτσι γνωρίζουμε ότι θα προσπαθήσει να μας περάσει στην κατεύθυνση που εμείς ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ.

    Αυτό μπορεί να είναι πλάγια ή στο αδύνατο χέρι του κτλ. Το πλεονέκτημα σ' αυτό το είδος της άμυνας είναι ότι δεν πρέπει να είσαι προετοιμασμένος "για τα πάντα". Ούτε ανησυχείς για τις προσποιήσεις γιατί ξέρεις τι θα κάνει ο επιθετικός.

Είτε θα σουτάρει με πίεση ή θα πασάρει προσπαθώντας να αποφύγει το χέρι του αμυντικού.                       Αν προσπαθήσει να περάσει τότε θα κάνει κάτι για το οποίο είμαστε προετοιμασμένοι και αυτό συμβαίνει εννιά στις δέκα φορές.

    Καθοδηγώντας τον επιθετικό με τη μπάλα δεν κάνεις μόνο το δικό σου έργο πιο εύκολο αλλά και των συμπαικτών σου, γιατί γνωρίζουν εκ των προτέρων τι θα κάνει η επίθεση και έχουν τον χρόνο να πάρουν την καταλληλότερη θέση βοήθειας.

2.    Θέση χεριών

    Οι προπονητές θέλουν οι παίκτες να έχουν τα χέρια τους ψηλά, επειδή παρεμποδίζεται η επίθεση, καθώς ο αμυντικός είναι σε καλύτερη θέση να πιέσει το σουτ ή να αλλοιώσει μια πάσα. Οι παίκτες συνήθως, θέλουν να αμύνονται με τα χέρια τους στο πλάι και αυτό είναι κατανοητό, καθώς είναι πιο εύκολο να κινούνται κατ' αυτόν τον τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι παίζοντας άμυνα στην μπάλα, τα χέρια άλλοτε πρέπει να είναι " ΨΗΛΑ " και άλλοτε είναι καλύτερα να είναι " ΧΑΜΗΛΑ ".

*  Όταν πιέζουμε τον dribbler, τα χέρια σου δεν είναι απαραίτητο να είναι ψηλά αλλά χαμηλά για να προσποιείσαι κλέψιμο αλλά και να βοηθούν το σώμα να έχει καλή θέση και ισορροπία.

*  Όταν πιέζουμε παίκτη που έχει την μπάλα με δικαίωμα τρίπλας , τότε τα χέρια πρέπει να είναι στο ύψος της μέσης. Το ένα χέρι απλωμένο στην μπάλα και το άλλο στο πλάι στην κατεύθυνση της πάσας. Το απλωμένο χέρι πρέπει να είναι το ίδιο με το πόδι που βρίσκεται μπροστά και σε ετοιμότητα να κτυπήσει την μπάλα αν ο επιθετικός την αφήσει εκτεθειμένη μπροστά του. Η παλάμη πρέπει να είναι πάνω από την μπάλα αν ο επιθετικός την κρατά χαμηλά, ή κάτω απ' αυτήν αν ο επιθετικός την κρατά ψηλά.

Αν ο παίκτης με την μπάλα είναι σε απόσταση για σουτ, τότε το ένα χέρι πρέπει να είναι ψηλά, με την παλάμη κοντά στον ώμο και σε ετοιμότητα να κινηθεί γρήγορα προς τα πάνω,  ώστε να αντιλαμβάνεται ο επιθετικός ότι είσαι έτοιμος να κόψεις το σουτ του ( αν και στην πραγματικότητα, το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να αποσπάσεις την προσοχή του με το χέρι κοντά στην μπάλα και τον βραχίονα μπροστά από το πρόσωπο του.

Ποτέ δεν σηκώνουμε το σώμα μας για να κόψουμε ένα σουτ ή μια πάσα παίκτη με δικαίωμα τρίπλας.

Όταν σε περάσει ο dribbler



    Υπάρχουν δύο ειδών αντιδράσεις. Η πιο συνηθισμένη φαίνεται να είναι ο αμυντικός να γυρίζει απλά και να κοιτάζει τον επιθετικό να φεύγει προς το καλάθι. Η άλλη που είναι και η σωστή, είναι ο αμυντικός να αντιδράσει αμέσως, να γυρίσει γρήγορα και να κυνηγήσει τον επιθετικό από πίσω με χαμηλή στάση από την πλευρά του δυνατού του χεριού, καθώς η τάση του είναι συνήθως θα είναι να βάλει την μπάλα στο δυνατό του χέρι. Έτσι μπορεί ο αμυντικός να κάνει πολλά κλεψίματα.  

    Ο λόγος που δεν γίνονται πολλά απ' αυτά από τα κλεψίματα είναι ότι ο αμυντικός δεν είναι πρόθυμος να ανακάμψει και αντί να σκέφτεται την  επόμενη φάση, σκέφτεται την προηγούμενη.

Αυτή η αντίδραση είναι πάρα πολύ καλή και πολλές φορές μπορεί να  κερδίσει έναν αγώνα. Επίσης είναι πολύ πιθανό η κίνηση αυτή να λειτουργήσει στο τέλος ενός αγώνα και όταν βρισκόμαστε πίσω στο σκορ, επειδή η ψυχολογία της στιγμής είναι να κρατηθεί η μπάλα για να κυλήσει ο χρόνος και όχι να σκοράρει η αντίπαλη ομάδα. Αντίθετα στην αρχή του αγώνα οι πιθανότητες να λειτουργήσει αυτή η αντίδραση είναι λιγότερες.

    Οι κανόνες όμως αλλάζουν όταν είμαστε πίσω στο σκορ και τελειώνει ο αγώνας καθώς, δεν αρκεί απλά να παίξουμε σωστή άμυνα. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να  αποτρέψουμε τις ΠΑΣΕΣ και όχι τα ΣΟΥΤ. Οι αμυνόμενοι πρέπει να μην αφήνουν τον παίκτη τους να πάρει την μπάλα ΜΕ ΚΑΝΈΝΑ ΤΡΌΠΟ.



    Σε αυτές τις περιπτώσεις, παίζουμε με την πλάτη στο τοίχο. Πολύ απλά, θέλουμε και την τύχη με το μέρος μας. Ίσως να πρέπει να κάνουμε φάουλ , αλλά πρέπει να φαίνεται ότι πάμε για την μπάλα για να μην κάνουμε αντιαθλητικό. Όμως μπορούμε να περιορίσουμε τις πιθανότητες να φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο, εάν προχωρήσουμε έγκαιρα στις κατάλληλες διαφοροποιήσεις. Παίρνοντας υπολογισμένα ρίσκα στην προσπάθεια για κλεψίματα, αλλοιώσεις και λάθη από τον αντίπαλο, θα υπάρξουν αρκετές ανατροπές σε αγώνες που είμαστε πίσω στο σκορ. 

    Πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ παρά το γεγονός ότι είμαστε κουρασμένοι ειδικά στο να σταματήσουμε τις περιφερειακές πάσες ανεξάρτητα από σκρήν και άλλα εμπόδια. Να μην πάρει ο παίκτης την μπάλα γιατί μετά είναι πολύ αργά. Όταν μία ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ στα τελευταία λεπτά θέλει ψυχικές δυνάμεις και ‘καρδιά’ για να γίνει ανατροπή του αποτελέσματος. Εκβιάζουμε ψηλές πάσες μακριά από τον παραλήπτη καθώς και backdoor πάσες. Σίγουρα κινδυνεύουμε να δεχθούμε εύκολα καλάθια αλλά πρέπει να ρισκάρουμε.    


Άμυνα στον σουτέρ


Όταν ο προσωπικός σου αντίπαλος σκοράρει με σουτ, δεν πρέπει να υποθέτουμε ότι παίξαμε σωστή άμυνα επειδή απλά σηκώσαμε το χέρι μας κοντά στην μπάλα. Αυτό δεν στοιχειοθετεί ΟΤΙ ΠΑΙΞΑΜΕ ΚΑΛΗ ΑΜΥΝΑ στον σουτέρ. Το σημαντικότερο πράγμα είναι τι κάναμε όταν ο αντίπαλος ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ το σουτ.

Αν στεκόμαστε μπροστά του περιμένοντας να κόψουμε το σουτ, δεν έχουμε κανένα αποτέλεσμα εκτός αν ακουμπήσουμε την μπάλα. Αν όμως θέλουμε πραγματικά να επηρεάσουμε το σουτ του αντίπαλου και να τον δυσκολέψουμε, πρέπει να αποσπάσουμε την προσοχή του, την ώρα που αποφασίζει το σουτ. Να τον κάνουμε να ΣΚΕΦΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΒΙΑΣΤΙΚΟ ΣΟΥΤ. Τότε εύκολα μπορεί να αστοχήσει.

Κανένας παίκτης, όσο καλός σουτέρ και αν είναι, δεν μπορεί να είναι εύστοχος σε κάθε σουτ που επιχειρεί. Οι καλοί σουτέρ είναι πιο εύστοχοι, όταν γνωρίζουν ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ, ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΟΥΤΑΡΟΥΝ.

 Για αυτό το λόγο, ένας κοντός παίκτης μπορεί να παίξει καλή άμυνα σε έναν ψηλότερο περιφερειακό σουτέρ καλύτερα από έναν του ιδίου ύψους. Το ερώτημα δεν είναι αν ο αμυντικός μπορεί να κόψει το σουτ του αντιπάλου, αλλά το γεγονός ότι ο ψηλότερος επιθετικός δεν μπορεί να ελευθερωθεί και να σηκώσει την μπάλα με τον τρόπο που αυτός θέλει. Επειδή ο γρήγορος αμυντικός συνήθως βρίσκεται μπροστά του χαλάει τον ρυθμό και την αυτοσυγκέντρωση του, με τις προσποιήσεις, τα γρήγορα χέρια του και απότομες κινήσεις τραβώντας την προσοχή του.   



                                   
Άμυνα σε δυνατό παίκτη

 Ο καλύτερος τρόπος να αμυνθούμε σε δυνατό παίκτη με την μπάλα, είναι ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΒΡΑΧΙΟΝΕΣ ΨΗΛΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. Κράτησε τα χέρια σου δίπλα από το κεφάλι σου ή σχεδόν εμπρός. Η παλάμη πρέπει να βλέπει εμπρός με τον αντίχειρα κοντά στα μάτια σου.

Από αυτή τη θέση μπορείς να σηκώσεις εύκολα το χέρι σου να κόψεις ένα σουτ ή μια ξαφνική πάσα. Το πλεονέκτημα είναι ότι με αυτή τη θέση μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πίβοτ, τους αγκώνες και την επιθετικότητα με τους βραχίονες σου. Η μύτη σου δεν είναι πλέον στόχος στους αγκώνες του αντιπάλου και δεν αναγκάζεσαι να τραβηχτείς όταν ο αντίπαλος σου είναι επιθετικός. Δεν σε πειράζει να δεχθείς το χτύπημα στους βραχίονες και έτσι αντιμετωπίζεις τον αντίπαλο δίχως φόβο και δεν οπισθοχωρείς.    

Ένα άλλο πλεονέκτημα αυτής της θέσης των χεριών, είναι ότι είναι ορατά από τον διαιτητή και φαίνεται ότι δεν είσαι υπεύθυνος για την επαφή, αρκεί να έχεις σε καλή θέση το σώμα σου.  

 Η τεχνική αυτή είναι αποτελεσματική και όταν μαρκάρεις κάποιον αντίπαλο μέσα στην ρακέτα ο οποίος είναι έτοιμος να γυρίσει και να σκοράρει. Επίσης όταν βρίσκεσαι σε παγίδα ή ο αντίπαλος σου σταματά την τρίπλα του.


Άμυνα εναντίον ομάδας που παίζει για το τελευταίο σουτ



Αν παίζουμε άμυνα σε ομάδα που παίζει για το ένα σουτ πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας. Χωρίς να το ξέρουν μας παραχωρούν το δικαίωμα στο ΚΛΕΨΙΜΟ.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι θέλει ένα λεπτό για να τελειώσει ο αγώνας και η αντίπαλη ομάδα ανοίγεται στο γήπεδο να ροκανίσει το χρόνο. Αυτό μας δίνει περίπου 20 δεύτερα χρόνο στα οποία μπορούμε να ρισκάρουμε το κλέψιμο ή το λάθος γιατί δεν θα επιτεθούν εκτός βέβαια αν έχουν ένα τελείως αμαρκάριστο lay-up. Έτσι μπορούμε να πιέσουμε αφόρητα για περίπου 10-14 δεύτερα και να τους «δώσουμε την δυνατότητα να κάνουν ένα λάθος».   

Ας τους κάνουμε να υποφέρουν για να κρατήσουν την μπάλα και να πληρώσουν το ότι μας λένε ότι δεν θα επιτεθούν παρά μόνο στο τέλος του χρόνου. Προς το τέλος του χρόνου αποφασίζουμε αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ρισκάρουμε ή αν θέλουμε να παίξουμε μια καλή άμυνα και να σταματήσουμε το τελικό σουτ. Αν επιλέξουμε φουλ τότε πρέπει να μας δίνεται η δυνατότητα για μια καλή επίθεση ανάλογα με τις δυνατότητες μας.



Συμβουλές για αμυντικές ευκαιρίες



Πολλά καλάθια σημειώνονται σε έναν αγώνα, από παίκτες που απλά ψάχνουν τις ευκαιρίες μέσα σε ένα παιχνίδι αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλο με μια ξαφνική και απρόσμενη ενέργεια.

Αυτό δεν χρειάζεται ευφυία ή κάποια ιδιαίτερη ικανότητα, απλά μια απότομη αλλαγή συμπεριφοράς κατά την διάρκεια του αγώνα.   

Μια ξαφνική παγίδα, ένα κλέψιμο σε μια απρόσεκτη επαναφορά στον point guard ή μια διαφορετική αμυντική συμπεριφορά μπορεί να φέρει πολύ καλά αποτελέσματα. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που το κάνουμε κάθε φορά, αλλά το χρησιμοποιούμε επιλεκτικά μερικές φορές.

Υπάρχουν πολλές τέτοιες ευκαιρίες και ο καλός παίκτης πάντα αξιοποιεί τέτοιες καταστάσεις.


Άμυνα σε παίκτη που σταματά την τρίπλα του



Όταν ένας επιθετικός σταματά την τρίπλα του, μια καλή ομάδα αντιδρά όπως ένα κοπάδι από πεινασμένα αρπακτικά. Όταν ένας παίκτης χάνει το δικαίωμα τρίπλας τότε οι κανόνες της άμυνας αλλάζουν. Πρώτον, κανένας παίκτης δεν χρειάζεται βοήθεια και η πάσα πρέπει να γίνει μέσα σε 5 δευτερόλεπτα. Όλοι παίζουν overplay και ο αμυνόμενος στον παίκτη με την μπάλα κολλάει πάνω του και πιέζει. Φυσικά ποτέ δεν κάνουμε παγίδα στον παίκτη που έχει απολέσει το δικαίωμα της τρίπλας. Αν μπορείς να αναγκάσεις τον παίκτη σου να σταματήσει την τρίπλα του χωρίς να έχει αποφασίσει τι θα κάνει, τον βάζεις σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να εκβιάσουμε την αντίπαλη ομάδα σε λάθος.


Άμυνα σε κατάσταση δύο – εναντίον – ενός



Σε κατάσταση δύο – εναντίον - ενός στην άμυνα, ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ από την μπάλα και ΕΜΠΟΔΙΣΕ ΤΗΝ ΠΑΣΑ. ΑΝΑΓΚΑΣΕ τον αντίπαλο να προωθήσει την μπάλα με τρίπλα στο καλάθι. Στο μεταξύ προσποιήσου για να ξεγελάσεις τον παίκτη με την μπάλα να σταματήσει ή να κάνει μια πάσα που είσαι έτοιμος να κλέψεις. Αν δεν γίνει τίποτε από όλα αυτά, τότε την τελευταία στιγμή μετακινήσου στο διάδρομο του dribbler και εμπόδισε το σουτ ή πάρε θέση για επιθετικό φάουλ. Το σημαντικό πράγμα όμως είναι να μείνεις κοντά στον ένα παίκτη και να μείνει η μπάλα στα χέρια του άλλου επιθετικού.

Αναχαιτίζοντας dribbler στο κέντρο του γηπέδου

Σε καταστάσεις press, ή άμυνας στον αιφνιδιασμό, μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με το εξής πρόβλημα. Ένας ελεύθερος dribbler να έρχεται κατά πάνω σου με ταχύτητα. Ποτέ μην κάνεις το λάθος και κινηθείς εναντίον του για να τον αναχαιτίσεις γιατί θα σε περάσει πολύ εύκολα. Η μόνη εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα είναι όταν μαζί του παράλληλα τρέχει και ένας άλλος αμυντικός. Σε αυτή τη περίπτωση είναι σωστή απόφαση. Σε κάθε περίπτωση όμως προσπαθούμε να κατευθύνουμε τον dribbler προς την πλάγια γραμμή του γηπέδου. Τρέχουμε μαζί του και προσπαθούμε να τον σταματήσουμε. Αν μας περάσει, προσπαθούμε να τρέξουμε μπροστά από την μπάλα. Ποτέ δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Το βασικό σημείο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι ποτέ δεν θα σταματήσουμε έναν καλό dribbler τρέχοντας κατά πάνω του.


Συνεχής αμυντική πίεση



Η αποτελεσματική πίεση είναι συνεχόμενη και απ’ όλους τους παίκτες και δεν είναι κάτι που το κάνουμε ευκαιριακά. Η πιεστική άμυνα man – to – man απαιτεί μεγάλη προσπάθεια ΚΑΙ εξυπνάδα. Πρέπει να πιέζεις τον αντίπαλο σου συνέχεια. Δεν πρέπει να συγχέουμε την πίεση με την προσπάθεια για κλέψιμο. Η πίεση δεν είναι απόπειρα για κλέψιμο, αλλά η συνεχής απειλή για κλέψιμο. Στην προσπάθεια για κλέψιμο αν ο αμυντικός πάρει την μπάλα όλα είναι καλά , αν όμως αποτύχει χαλαρώνει η πίεση και ο αντίπαλος αποκτά αυτοπεποίθηση.   

Πολλοί παίκτες κάνουν λάθη αν βρεθούν σε καταστάσεις που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν κάτω από πίεση. Για παράδειγμα πολλοί παίκτες μπορούν να τριπλάρουν και με τα δύο χέρια, λίγοι όμως μπορούν να χειριστούν την μπάλα σε καταστάσεις πίεσης με το αδύνατο τους χέρι, ή με πολλούς παίκτες γύρω τους. Ακόμα μερικοί μπορεί να κάνουν μία ή δύο τρίπλες το πολύ αλλά περισσότερες είναι αδύνατο. Αν η άμυνα τους οδηγήσει σε τέτοιες καταστάσεις και δεν μπορέσουν να πασάρουν εύκολα , τότε είναι πολύ πιθανό να κάνουν το λάθος.  

      Η αιτία που η συνεχόμενη πίεση είναι αποτελεσματική, είναι ότι οι παίκτες στην επίθεση αναγκάζονται να κάνουν πάσες που δεν θα έπρεπε να κάνουν και τριπλάρουν σε χώρους που δεν θα έπρεπε να τριπλάρουν.

Ανάγκασε την επίθεση να κάνει πολλά πράγματα σε κάθε φάση και όχι μόνο ένα κάθε φορά. Μην αφήνεις την επίθεση να εξελίσσεται όπως την έχουν δουλέψει οι παίκτες στη προπόνηση με τον προπονητή τους. Ανάγκασε τους να κάνουν πράγματα που δεν έχουν συνηθίσει ή δεν είναι προπονημένοι να κάνουν. Έτσι χάνεται η αυτοσυγκέντρωση τους και οδηγούνται σε λάθη.

Επομένως, για να είναι αποτελεσματική η αμυντική πίεση πρέπει να υπάρχει ενέργεια για να την εφαρμόζουμε συνεχόμενα. Να φθείρουμε την επίθεση έτσι ώστε να μην είναι σε θέση να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες που παρουσιάζουν όλες οι πιεστικές άμυνες.

Πάντα υπάρχουν παίκτες αμαρκάριστοι σε μια πιεστική άμυνα ζώνης, αν όμως πιέσουμε καλά τον παίκτη με τη μπάλα και τον αναγκάσουμε να γυρίσει την πλάτη του, ο αμαρκάριστος παίκτης δεν παίρνει την μπάλα. Αυτό είναι απλά κοινή λογική και όμως πολλοί παίκτες δεν χρησιμοποιούν το μυαλό τους στις σε δύσκολες καταστάσεις. Το μυστικό είναι να μην γίνει η πάσα.

Για παράδειγμα, με πέντε πόντους πίσω και μερικά λεπτά να απομένουν στο παιγνίδι, πολλοί παίκτες αφήνουν τον παίκτη τους να πάρει την μπάλα και ΜΕΤΑ κολλάνε επάνω του.

Αν αφήσεις τον παίκτη σου να πάρει την μπάλα με ευκολία, η σκέψη του είναι πιο ήρεμη. Όταν πας  μετά βιαστικά επάνω του σε περνά με μεγάλη ευκολία. 

Αντίθετα, αν ο παίκτης πρέπει να δουλέψει για να πάρει την μπάλα τότε μπορεί να κάνει μια απρόσεκτη τρίπλα ή μια κακή πάσα. Είναι πιο κουρασμένος και ενοχλημένος και από σένα και οι συμπαίκτες του δεν βρίσκονται στις θέσεις που είχαν στην προπόνηση.

Μερικές φορές αισθάνεσαι ότι μάταια πιέζεις. Όμως η πίεση αποφέρει κέρδη όπως λάθος πάσες από τον αντίπαλο, πανικό και λάθη. Δεν χρειάζεται να κλέψεις την μπάλα, θα κάνουν αυτοί τα λάθη για σένα. Μην ανησυχείς πότε και πως, απλά πίεζε και κάνε υπομονή.     

     
Ομιλία στην άμυνα
 Αυτή είναι η πιο φανερή διαφορά ανάμεσα στους καλούς και τους μέτριους παίκτες. Μερικές  από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις είναι:

§        ΄΄έχω μπάλα ΄΄

§        ΄΄βοήθεια΄΄

§        ΄΄παγίδα΄΄

§        ΄΄αλλαγή΄΄

§        ΄΄σκρην΄΄

§        ΄΄περνάω΄΄

§        ΄΄έχω τον 5΄΄κ.α


Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να πεις για να βοηθήσεις έναν συμπαίκτη σου στην άμυνα. Οι μέτριοι και άπειροι παίκτες νομίζουν ότι όλες οι καταστάσεις είναι προφανείς ή ντρέπονται να μιλήσουν. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι και η ομιλία αποτρέπει την σύγχυση, τον δισταγμό και την αναποφασιστικότητα. Βοηθά στην συντονισμό των αμυντικών δραστηριοτήτων και επιβεβαιώνει ότι όλοι δουλεύουν σαν ομάδα. Ενθαρρύνει τους παίκτες να κάνουν πιο αποφασιστικές ενέργειες και ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΑΓΩΝΕΣ.

  
Άμυνα του post

    Όταν παίζουμε άμυνα σε οποιαδήποτε θέση post σαν βασική προτεραιότητα θέτουμε την προστασία του καλαθιού. Στην συνέχεια θέλουμε να αποτρέψουμε την πάσα στον παίκτη που έχουμε στην ευθύνη μας. Εάν επιτρέπουμε στον επιθετικό του post (high, middle ή low ) να παίρνει την μπάλα, η άμυνα μας βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι άμυνας στο post ανάλογα με το σύστημα που χρησιμοποιεί ο κάθε προπονητής ( front, back, ¾ ) ανάλογα με την θέση του επιθετικού αλλά και την θέση της μπάλας. Αυτό καθορίζεται από την φιλοσοφία του προπονητή, που πρέπει να ακολουθούν οι παίκτες με απόλυτη πειθαρχία και συνέπεια. Ξεκάθαρη τακτική όπως και πρόβλεψη αντιμετώπισης όταν η μπάλα πάει στο post ( παγίδες, περιστροφές κτλ ) ώστε να αντιμετωπιστεί και αυτή η περίπτωση.

    Όποια και άν είναι η τακτική που επιλέγει ο προπονητής, το σημαντικότερο είναι να εφαρμόζεται με απόλυτη πειθαρχία από τους παίκτες, αφού πρώτα γίνει η κατάλληλη προεργασία στην προπόνηση. Η άμυνα του post απαιτεί αυτοσυγκέντρωση, επιθετικό πνεύμα,

αποφασιστικότητα, κρίση, ταχύτητα και δύναμη, φυσική αλλά και πνευματική.

    Η δύναμη έχει περισσότερη σημασία στην άμυνα στο low post, όπου μεγάλη σημασία έχει και η θέση της μπάλας.               

Rebounding

   Η ομάδα που ελέγχει τα rebounds συνήθως επικρατεί του αντιπάλου της. Αν αναλογιστούμε ότι τα μισά ή και περισσότερα σούτ δεν βρίσκουν το στόχο τους, η διεκδίκηση των αποτυχημένων επιθέσεων από άμυνα και επίθεση, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τομείς ενός αγώνα. Οι θεατές ενός αγώνα συνήθως βλέπουν τα σούτ και σπάνια αντιλαμβάνονται πως ότι συμβαίνει μετά το σούτ είναι εξίσου σημαντικό με το σούτ.

Αμυντικό rebound

    Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι αμυντικοί αποτυγχάνουν να πάρουν το αμυντικό rebound αλλά οι σπουδαιότεροι είναι:

             I.      Ο αμυντικός κοιτάζει την πορεία της μπάλας για να δεί την κατάληξη  της και αυτή η στιγμιαία έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης επιτρέπει στον επιθετικό να κερδίσει το πρώτο βήμα πρός την κατεύθυνση του σημείου διεκδίκησης.

          II.      Κακή εκτέλεση της τεχνικής του block- out σε ατομικό επίπεδο που επηρεάζει την συνολική εικόνα της ομάδας. Η αποτελεσματικότητα μιας ομάδας στο αμυντικό rebound αποτελεί το πιό σπουδαίο συστατικό μιας επιτυχημένης άμυνας.

       III.      Η αργοπορία λόγω διαφοράς ταχύτητας ή κρίσης μεταξύ δύο αντιπάλων παικτών είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στην εξασφάληση ενός αμυντικού rebound.

      IV.      Η έλλειψη ανταγωνιστικού πνεύματος και ο φόβος της σωματικής επαφής.

         V.      Ύψος και αλτικές ικανότητες.

    Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, για να γίνει ένας παίκτης ικανός αμυντικός rebounder πρέπει να αποκτήσει και να αναπτύξει πολλές καλές συνήθειες. Εκτός από το ύψος που είναι γενετικά προκαθορισμένο αλλά και ως ένα σημείο και οι αλτικές ικανότητες, οι υπόλοιπες ικανότητες μπορούν να αναπτυχθούν. Οι φυσικές ικανότητες από μόνες τους δεν είναι αρκετές, αλλά απαιτείται αυτοσυγκέντρωση, ταχύτητα αντίδρασης, ανταγωνιστικό πνεύμα, τεχνική και κριτική ικανότητα.

    Για το τελευταίο, δηλαδή την ικανότητα του να κρίνει κανείς και να προβλέπει την εξέλιξη των φάσεων μέσα στον αγώνα, πρέπει να υπάρχει η γνώση μερικών βασικών αρχών όπως :

1.     Η απόσταση από όπου έγινε το σούτ.

·       Τα μακρινά σούτ έχουν περισσότερη δύναμη από τα κοντινά. Άρα τα σούτ από τα 6-7 μέτρα έχουν πιό μακρινό rebound από τα σούτ από τα 3-4 μέτρα.

2.     Η καμπύλη της τροχιάς της μπάλας.

·       Ένα σούτ με μεγάλη καμπύλη, λίγες ανάποδες στροφές, και κανονική δύναμη όταν χτυπήσει στο στεφάνι συνήθως αναπηδά κάθετα δηλαδή κοντά στο ταμπλώ.

·       Ένα σούτ με μικρή καμπύλη αναπηδά στο στεφάνι με την ίδια δύναμη που προσκρούει σ΄αυτό.

·       Ένα σούτ από μέση απόσταση με μέτρια καμπύλη συνήθως έχουν κοντινό rebound.

 3.     Η γωνία του σούτ.

·       Κορυφή, πλάγια ή γωνία.

·       Σούτ από τις γωνίες συνήθως αναπηδούν πρός το μέρος του σουτέρ αν είναι κοντινά, ή αντίθετα αν είναι μακρινά.

·       Σούτ από το κέντρο, αναπηδούν πίσω πρός το κέντρο και ανάλογα με την δύναμη που έχουν αναπηδούν κοντά ή μακριά.

·       Σούτ από τα πλάγια αναπηδούν αντίθετα και ανάλογα με την δύναμη του σούτ ή την καμπύλη.

 

·       Τα σκληρά ταμπλό και στεφάνια προκαλούν μεγαλύτερη αναπήδηση, ενώ τα μαλακά μικρότερη.

·       Επίσης είναι καλό να γνωρίζουμε την ικανότητα των αντιπάλων μας στο σούτ καθώς τον τρόπο αλλά και την συχνότητα που σουτάρουν. Άν ακολοθούν τα σούτ τους και πώς πηγαίνουν στο επιθετικό rebound.

     Η προπόνηση στο αμυντικό rebound με ασκήσεις κάνει δύσκολο το έργο των αμυντικών γιατί οι επιθετικοί εφαρμόζουν πολλές κινήσεις με προσποιήσεις, στροφές και αλλαγές κατεύθηνσης που είναι δύσκολο να αντιμετωπισθούν.

    Στους αγώνες όμως όλα αυτά σπάνια γίνονται, άρα είναι πολύ καλό η διδασκαλία του rebound να γίνεται στο 5 εναντίον 5. Προσπαθήστε να πείσετε τους παίκτες να κάνουν block-out σε κάθε προσπάθεια για σούτ.

    Η πλειοψηφία των επιθετικών παικτών δεν πάει καν στο επιθετικό rebound και άν θα πάνε θα το επιχειρήσουν με απευθείας κίνηση στην μπάλα. Άν εμποδιστούν συνήθως σταματούν την προσπάθεια. Ελάχιστοι παίκτες χρησιμοποιούν προσποιήσεις, αλλαγές κατεύθυνσης και περιστροφές και αυτοί είναι παίκτες ανώτερου επιπέδου.

    Τα περισσότερα επιθετικά rebound καταλήγουν σε παίκτες που απλά κινούνται προς την μπάλα χωρίς κανείς να τους εμποδίσει. Επομένως ο αμυντικός το μόνο που έχει να κάνει στις περισσότερες περιπτώσεις είναι να μπεί μπροστά από τον αντίπαλο του όταν θα γίνει το σούτ.

    Η τεχνική του block-out σε γενικές γραμμές είναι :  

·        Χαμηλή αμυντική στάση μετά από μετωπιαίο ή ραχιαίο πίβοτ με πρόσωπο στο καλάθι. Τα πόδια ανοιχτά, η πλάτη ευθυγραμμισμένη και τα χέρια ανοικτά στο πλάϊ με τις παλάμες στο ύψος του κεφαλιού περίπου. Οι γλουτοί πρέπει να είναι σε επαφή με τον αντίπαλο έως ότου γίνει αντιληπτή η πορεία της μπάλας. Μετά πηγαίνουμε για την μπάλα με αποφασιστικότητα.



Παγίδες

     Η άμυνα με παγίδες, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό όπλο για μιά ομάδα, όταν υπάρχει σωστή εκτέλεση, συγχρονισμός και πρόβλεψη από τους παίκτες, αφού προηγηθεί η ανάλογη προετοιμασία στην προπόνηση. Η εφαρμογή άμυνας με παγίδες χωρίς προετοιμασία ή λάθος εκτέλεση είναι μεγάλο λάθος και οι πιθανότητες για εύκολο καλάθι είναι μεγάλες. Όταν στέλνουμε δύο παίκτες στην μπάλα για παγίδα, μοιραία οι τρείς υπόλοιποι που απομένουν, έχουν την υπευθυνότητα τεσσάρων παικτών. Αν η μπάλα πάει στον ελεύθερο παίκτη, σε πλενοκτική θέση οι πιθανότητες για εύκολο καλάθι είναι πολλές.

·        Οι παίκτες που είναι στην παγίδα δέν πρέπει να προσπαθήσουν να κλέψουν την μπάλα μέσα από τα χέρια του αντιπάλου ή να κάνουν φάουλ.

·        Αντίθετα πρέπει να εξασκήσουν πολύ μεγάλη πίεση στον παίκτη με την μπάλα έχοντας τα πόδια τους ανοιχτά για να μην ξεφύγει εξωτερικά ο επιθετικός από την παγίδα.

·        Τα χέρια τους πρέπει να είναι ψηλά και να κινούνται συνεχώς, εμποδίζοντας την πάσα. Δεν πηδούν στον αέρα για αν είναι σε ετοιμότητα να επανέλθουν στις θέσεις τους εάν γίνει επιτυχημένη πάσα.

·        Προσπαθούμε να εκβιάσουμε την ψηλή και αργή (lob) πάσα από την παγίδα για να δώσουμε περισσότερο χρόνο στους άλλους τρείς αμυντικούς να κλέψουν την μπάλα.

·        Δέν θέλουμε ο επιθετικός  αιφνιδιάζοντας να περάσει ανάμεσα από την παγίδα (split) είτε με τρίπλα είτε πασάροντας ειδικά στο frontcourt.

·        Εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα μπορεί να αποτελέσει η περίπτωση παγίδας στο backcourt, όταν προσπαθώντας να παγιδεύσουμε τον dribbler οι παίκτες της παγίδας τον οδηγούν ο ένας στον άλλο, αφήνοντας σαν μόνη διέξοδο το split ανάμεσα τους    αυτός περάσει, οπότε οι αμυντικοί πρέπει να είναι έτοιμοι να τρέξουν δίπλα του και να προσπαθήσουν να κλέψουν πάνω στην τρίπλα.

·        Προσπαθούμε να κάνουμα παγίδες κοντά στις γραμμές του γηπέδου γιατί η γραμμή λειτουργεί σαν τρίτος αμυντικός.

 ·        Οι άλλοι τρείς παίκτες πρέπει να γνωρίζουν που οδηγούμε την επόμενη πάσα και τι προσπαθύμε να πετύχουμε. Συνήθως προσπαθούμε να καλύψουμε την κάθετη, την οριζόντια και την διαγώνια πάσα  αφήνοντας την μακρινή skip πάσα.

Αμυντικές προσποιήσεις

    Οι προσποιήσεις στην άμυνα  εφαρμόζονται πολύ σπάνια από τους παίκτες, αφού οι πιο πολλοί βλέπουν την άμυνα σαν αναγκαίο κακό και μόνο οι καλοί παίκτες προσπαθούν με διάφορους τροπους να αποσυντονίσουν τον επιθετικό για να αποκτήσουν πλεονέκτημα. Υπάρχουν πολλών ειδών αμυντικές προσποιήσεις όπως:

1.     Προσποίηση στον παίκτη με την μπάλα ώστε να ενεργήσει βεβιασμένα. Για παράδειγμα μιά προσποίηση με το χέρι δίνει στον αντίπαλο την αίσθηση ότι μαρκάρεται στενά και δεν έχει το σουτ. Έτσι όταν αποφασίζει να κάνει διείσδυση ο αμυντικός βρίσκεται σε ετοιμότητα, αφού στην πραγματικότητα έχει αρκετή απόσταση από τον αντίπαλο του.

2.     Όταν ο αμυνόμενος δεν μαρκάρει τον παίκτη με την μπάλα, αλλά βρίσκεται στην πλευρά της μπάλας μπορεί να προσποιηθεί κίνηση για παγίδα, άν και η πραγματική του πρόθεση είναι να μείνει στον παίκτη του. Αυτό μπορεί να παρασύρει τον παίκτη με την μπάλα να σταματήσει την τρίπλα του ή να τον αποτρέψει να διεισδύσει από την πλευρά του αμυντικού που κάνει την προσποίηση.

3.     Ο αμυνόμενος της πλευράς βοήθειας ή σε κατάσταση πίεσης σε όλο ο γήπεδο μπορεί να βρεθεί εσκεμμένα λίγο εκτός θέσης ή να δείχνει ανέτοιμος να επέμβει, ώστε να ενθαρρύνει μια πιθανή πάσα και να την κλέψει.

4.     Σε άμυνα ζώνης μπορούμε να προσποιηθούμε ότι θα κινηθούμε να κλέψουμε μια περιφερειακή πάσα, ενώ στην πραγματικότητα μένουμε μέσα για να αποτρέψουμε ή να κλέψουμε μια πάσα στο κέντρο της άμυνας.  

    Υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις στην άμυνα που η προσποίηση είναι αποτελεσματική. Το μόνο που χρειάζεται είναι δημιουργικότητα από τον αμυνόμενο, πρωτοβουλία και σκέψη.

 Βλέπω παίκτη και μπάλα – Χέρια ψηλά

     Οι καλοί αμυντικοί παίκτες βλέπουν ταυτόχρονα τον παίκτη τους και την μπάλα. Οικαλοί αμυντικοί παίκτες έχουν τα χέρια τους ψηλά. Όλοι οι προπονητές κηρήττουν συνεχώς με θρησκευτική ευλάβεια αυτά τα δύο πράγματα. Όμως οι περισσότεροι παίκτες κατά την διάρκεια ενός αγώνα χάνουν από το οπτικό τους πεδίο και τον παίκτη τους, αλλά και την μπάλα και εκτός από την περίπτωση που ο παίκτης τους έχει την μπάλα, τα χέρια τους είναι σχεδόν πάντα κρεμασμένα σαν να ζυγίζουν έναν τόνο.

    Χρειάζεται θέληση και αυτοσυγκέντρωση για να συνηθίσουν οι παίκτες να βλέπουν παίκτη και μπάλα καθώς και να κρατούν τα χέρια τους ψηλά. Ένας εύκολος τρόπος να συνηθίσουν οι παίκτες να κρατούν τα χέρια τους ψηλά, αλλά και να βλέπουν παίκτη και μπάλα, είναι να να δείχνουν με το ένα χέρι τον παίκτη τους και με το άλλο την μπάλα. Αυτό βέβαια όταν δεν μαρκάρουν τον παίκτη με την μπάλα.

    Κατά την προσωπική μας άποψη, αν πρέπει ο αμυντικός να επιλέξει ένα από τα δύο, αυτό θα πρέπει να είναι η μπάλα. Αυτό γιατί η μπάλα μας δείχνει την εξέλιξη της επίθεσης και βλέποντας την μπάλα ο αμυντικός παίρνει περισσότερες πληροφορίες παρά από τον παίκτη του. Άλλωστε αν γίνει πάσα πρός τον παίκτη μας αρκεί να ακολουθήσουμε την πορεία της και θα βρεθούμε μαζί του. Αντίθετα αν βλέπουμε μόνο τον παίκτη μας δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε βοήθειες στον παίκτη που αμύνεται στην μπάλα ή στους συμπαίκτες μας ( βοήθεια στην βοήθεια ) και όλοι γνωρίζουμε ότι ο παίκτης με την μπάλα μπορεί να σκοράρει και κανένας άλλος. Αυτή είναι η βασική μας προτεραιότητα, να σταματήσουμε τον παίκτη με την μπάλα.