Να είναι ΟΜΑΔΑ! (Ευρωμπάσκετ Λιθουανίας 2011)

Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach

ΠΗΓΗ http://www.despotakis.gr

Σε λίγες ημέρες αρχίζει το Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας με τηνΕθνική μας ομάδα να συμμετέχει για πρώτη φορά τόσο ''απότομα'' ανανεωμένη και για κάποιους αποδυναμωμένη. Είναι όμως πράγματι έτσι? Κι αν είναι, έχει στη πραγματικότητα τόσο μεγάλη σημασία?.

Αρχικά θα πω ότι είμαι κάθετα αρνητικός με την απόφαση ορισμένων να αποχωρήσουν από την Εθνική πρόωρα και κατά την άποψή μου αδικαιολόγητα. Το έχω αναφέρει και παλιότερα όταν στο άρθρο μου ‘’Είναι υποχρέωση και καθήκον!’’είπα την άποψή μου για την αποχώρηση του Διαμαντίδη στα 30 του, σε μια ηλικία που ο μπασκετμπωλίστας παίζει το καλύτερο μπάσκετ και σωματικά είναι στη κορυφή, αν δεν έχει σοβαρούς τραυματισμούς. Το ίδιο ισχύει και για τον Παπαλουκά και για όσους σε αυτή την ηλικία παίρνουν τέτοιες αποφάσεις.

Όσο για τους μικρότερους, θα πω απλά ότι μάλλον ξεχνούν γρήγορα. Γιατί είναι μεγάλη αχαριστία για κάποιον να γυρνά τη πλάτη στη ομάδα που τον στήριζεαγωνιστικά και ψυχολογικά, όταν στο σωματείο του ήταν το μαύρο πρόβατο και έψαχναν να βρουν τρόπο να απαλλαγούν από αυτόν…

Βέβαια οι εποχές αλλάζουν. Οι παίκτες κερδίζουν πολλά χρήματα και τους ενδιαφέρει η καλή ζωή και όχι οι αρχές και οι αξίες... Όπως και να το κάνουμε, είναι ‘’ταλαιπωρία’’ να παίζεις μπάσκετ μέσα στο καλοκαίρι. Καλύτερα είναι να κάνεις βόλτα με το σκάφος ή το πανάκριβο αυτοκίνητό σου, άσχετα αν η Εθνική έχει παίξειτον πιο σημαντικό ρόλο για να τα έχεις αυτά…

Θαυμάζω πραγματικά την νοοτροπία του Νοβίντσκι, του Γκασόλ, του Ναβάρο και μερικών άλλων αστεριών του παγκοσμίου μπάσκετ. Αυτοί πράγματι είναι μεγάλες προσωπικότητες, αθλητές που αξίζουν τον σεβασμό μας. Όπως ήταν παλιότερα και ο Οσκαρ Σμίντ, ο Ντίνο Μενεγκιν, , ο Γιαννάκης, ο Ντορόν Τζάμσι, ο Μικυ Μπέρκοβιτς κτλ οι οποίοι σταμάτησαν από την εθνική τους σε πολύ μεγάλη ηλικία!  Μέχρι το τέλος της καριέρας τους θεωρούσαν τιμή να αγωνίζονται για τη χώρα τους, ενώ κάποιοι εδώ στη χώρα μας το θεωρούν αγγαρεία… Το θετικό είναι ότι ο μπασκετικός κόσμος έχει αρχίσει να αδιαφορεί γι αυτούς και καλά κάνει. Έτσι πρέπε

ι…

Όλοι δίπλα στην Εθνική μας λοιπόν! Είναι ομάδα με νέα πρόσωπα, με ενθουσιασμό και πάθος. Η απειρία είναι δεδομένη, όμως την ξέρουμε και λογικά θα προσπαθήσουμε να την διαχειριστούμε.  Όσο για το αγωνιστικό αποτέλεσμα? Προσωπικά δεν με πολυενδιαφέρει. Στη παρούσα φάση μου αρκεί να βλέπω τα παιδιά να παλεύουν μέσα στο γήπεδο, να τα δίνουν όλα και πάνω από όλα να είναιΟΜΑΔΑ! Με αυτά τα χαρακτηριστικά η εθνική μας πορεύεται τόσα χρόνια και με αυτά όλοι μας την αγαπήσαμε!

Τώρα στα δύσκολα να είμαστε κοντά, όχι ως κριτές ή επικριτές, αλλά ως φίλοι! Και σίγουρα στο τέλος αυτής της διοργάνωσης μόνο θετικός θα είναι ο απολογισμός και τα κέρδη μεγάλα για το μέλλον.

Καλή επιτυχία!