ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 2011: Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΚΩΝ (από Κωνσταντίνο Ηλιάδη))
Την Τετάρτη στις 31 Αυγούστου ξεκινάει το Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας όπου εκεί 24 χώρες θα μονομαχήσουν μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου για την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης .
Άλλες χώρες με στόχο το χρυσό, άλλες με στόχο κάποιο μετάλλιο, άλλες με στόχο την εξάδα που οδηγεί στο προολυμπιακό τουρνουά του Πουέρτο Ρίκο του χρόνου, και άλλα αουτσάιντερ με στόχο να προχωρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Κοινός παρονομαστής όλων των ομάδων όμως είναι ότι έχουν προπονητές που έχουν κάνει το καλύτερο δυνατό ώστε να παρουσιάσουν ανταγωνιστικά σύνολα και να εκπλήξουν όλους εμάς που θα παρακολουθήσουμε τη διοργάνωση. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα που διαβάζετε εξετάζει την μεγάλη αυτή διοργάνωση από τη σκοπιά των προπονητών, τη φιλοσοφία τους, τον προσανατολισμό τους, τους στόχους τους αλλά και τα προβλήματά τους. Και θα επικεντρωθούμε περισσότερο στους 11 μεγαλύτερους προπονητές αυτής της διοργάνωσης, στα 11 μεγαλύτερα φαβορί που θα διεκδικήσουν τη διάκριση και θα μονομαχήσουν στη σκακιέρα της Λιθουανίας.
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ(Kestutis Kemzura) : Τιμής ένεκεν ξεκινάμε από τους γηπεδούχους. Σε μία τόσο μικρή χώρα το μπάσκετ λατρεύεται όσο τίποτα άλλο και αυτό μας επιτρέπει να φανταστούμε τη ατμόσφαιρα θα δημιουργούνται στους αγώνες της Λιθουανίας. Ο νεαρός προπονητής Kemzura ήταν βοηθός προπονητή το 2005 και το 2006 ενώ στο προηγούμενο eurobasket οδήγησε την Λετονία στη 13η θέση. Πέρσι ανέλαβε την Λιθουανία χωρίς πολλά αστέρια, αλλά με τον Kleiza και τον Pocius στο χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο της Τουρκίας μια επιτυχία που αφήνει υποσχέσεις για φέτος. Άλλωστε η παταγώδης αποτυχία στο Eurobasket 2009(11η θέση) υποδεικνύει ως μονόδρομο τη διάκριση εφέτος. Με τον Kleiza εκτός μάχης εδώ και αρκετούς μήνες ήρθε τις τελευταίες μέρες να προστεθεί και ο τραυματισμός του Darius Lavrinovic να ταρακουνήσει τις ισορροπίες στην ομάδα και αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον πως θα διαχειριστεί ο προπονητής την απουσία αυτή. Με τον θρύλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ Jasikevicius, τον Pocius, αλλά και τον mvp του παγκοσμίου πρωταθλήματος u-19 Valanciunas σε πρωταγωνιστικό ρόλο το ρόστερ των Λιθουανών μοιάζει πολύ καλό. Στα φιλικά προετοιμασίας ηττήθηκε μέσα στη Ισπανία αλλά μέσα στη Λιθουανία, σε συνθήκες eurobasket, επικράτησε του μεγάλου φαβορί στη φιλική αναμέτρηση. Η ομάδα έδειξε να αρέσκεται στο run and gun παιχνίδι ενώ αναμένεται να δούμε υψηλά σκορ αλλά και θέαμα στα παιχνίδια. Αιφνιδιασμοί, τρίποντα σε κάθε ευκαιρία αλλά και plays για να ποστάρει ο Valanciunas στο set παιχνίδι θα είναι τα κύρια όπλα του Kemzura. Η επιτυχία από την αποτυχία θα διαχωριστεί στο πρώτο νοκ αουτ παιχνίδι στους 8 και ανάλογα με το ποιος θα είναι ο αντίπαλος.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Dir
k Bauermann) : Η τακτική απλή, τα «κλειδιά» της ομάδας στον μεγάλο Dirk, στον πρωταθλητή NBA και τον μεγάλο σούπερ σταρ. Αυτός οδήγησε την Γερμανία στην 3η θέση στο Παγκόσμιο του 2002 και στη 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό του 2005. Τα κέφια του, οι επιδόσεις του, αλλά και το πόσο καλά θα τον αντιμετωπίσουν οι άλλες ομάδες θα κρίνουν το μέλλον της Γερμανίας στη διοργάνωση. Ο Bauermann φέτος βρίσκεται για 8η χρονιά στον πάγκο της Γερμανίας και οπωσδήποτε όλοι έχουν προσαρμοστεί πλήρως στον τρόπο λειτουργίας αυτής της ομάδας. Πέρσι και πρόπερσι ο Novitzki απείχε από την εθνική και έτσι δόθηκε η
ευκαιρία στους υπόλοιπους να μάθουν να παίζουν και χωρίς αυτόν, άλλωστε στα φιλικά χωρίς τον Dirk δεν τα πήγαν και άσχημα.Το φετινό Eurobasket δίνει πρόκριση άμεσα ή έμμεσα στους Ολυμπιακούς και όλοι από το 2008 τι σημαίνουν οι Ολυμπιακοί για τον Dirk. Πρέπει όμως πρώτα να ξεπεράσουν τη πρώτη φάση όπου μαζί με Σερβία. Ιταλία και Γαλλία θα διεκδικήσουν τις 3 θέσεις που οδηγούν στην επόμενη φάση, οπότε θα χρειαστεί ο Nowitzki να φορμαριστεί από νωρίς ώστε να διεκδικήσει θέση στους Ολυμπιακούς.
ΙΤΑΛΙΑ (Simone Pianigiani) : Μία εξαφανισμένη χώρα τα τελευταία 3 χρόνια επιστρέφει ξανά σε μεγάλη διοργάνωση με έναν μεγάλο προπονητή. Ο Pianigiani ανέλαβε την εθνική με στόχο να την επ
αναφέρει σταδιακά στις μεγάλες δυνάμεις του χώρου και συμμάχους του έχει τους 3 NBAερς Galinari, Bargnani, Belinelli που θα τραβήξουν το κουπί σε αυτή τη διοργάνωση. Κάπου εκεί όμως σταματάν τα όπλα του Coach Pianigiani μιας και η υπόλοιπη ομάδα της Ιταλίας δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Ο coach έχοντας κάνει τη Siena μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης έχει βάλει πολλά από τα χαρακτηριστικά και στο παιχνίδι της εθνικής. Σκληρή άμυνα, έλεγχος του ρυθμού και αφοσίωση στις κατευθύνσεις που ακολουθεί η ομάδα σε άμυνα και επίθεση είναι απαιτήσεις που έχει και από τους 12 παίκτες της ομάδας και το κατά πόσο θα εφαρμοστούν τα παραπάνω από όλους θα κρίνει και το αν η Ιταλία θα πάει μακριά ή όχι. Η ομάδα έχει μεγάλο πρόβλημα στον άσσο και έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα κρύψει αυτό το πρόβλημα ο Pianigiani καθώς θεωρώ απίθανο να μην πιέσουν την Ιταλία σε όλο το γήπεδο οι μεγάλες ομάδες. Η μπάλα θα περνάει πολύ ώρα στα χέρια των τριών σωματοφυλάκων και μην εκπλαγείτε αν τους δείτε μέχρι και να κατεβάζουν τη μπάλα στις δύσκολες στιγμές. Σίγουρα και οι τρεις θα προτιμήσουν να πάρουν πολλά μακρινά σουτ και τρίποντα οπότε μεγάλο ρόλο θα παίξουν και τα ποσοστά ευστοχίας τους. Πολύ δύσκολος ο όμιλος της πρώτης φάσης καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν Γερμανία, Σερβία, Γαλλία και ένας εκ των τεσσάρων πρέπει να μείνει εκτός με την Ιταλία και τη Γερμανία να μοιάζουν ως οι επικρατέστεροι λόγω του μονοδιάστατου παιχνιδιού τους. Απώτερος στόχος της Ιταλίας είναι η πρόκριση στο προολυμπιακό τουρνουά.
ΡΩΣΙΑ (David Blatt): Η φετινή Ρωσία θυμίζει κατά πολύ την ομάδα του 2007 όπου κατάφερε με τις ευχές όλων των ου
δέτερων να κλέψει το κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ισπανίας Eurobasket και έκανε τη μεγάλη έκπληξη. Με μία διαφορά όμως, η μεγάλη έλλειψη ποιότητας στην περιφέρεια. Μία ομάδα πλήρης στο 3,4,5 με τον σουπερ σταρ Κιριλένκο και την αμυντική διάνοια τον Khryapa να ξεχωρίζουν δείχνει ικανή να πρωταγωνιστήσει αρκεί οι υπόλοιποι παίκτες να πιάσουν την καλύτερη δυνατή απόδοση τηρουμένων των δυνατοτήτων τους. Ο David Blatt είναι ένας προπονητής-επιστήμονας(ας μου επιτραπεί ο όρος) που συνέχεια εντυπωσιάζει με τα πλάνα που προετοιμάζει στον εκάστοτε αγώνα, διαβάζει τους αντιπάλους και προσαρμόζει την ομάδα του καταλλήλως. Ο δρόμος για την οχτάδα είναι ανοιχτός, από εκεί και πέρα όμως ο αντίπαλος στην οχτάδα θα καθορίσει την πορεία της ομάδας. Ας μην εκπλαγούμε αν τη δούμε στο βάθρο αλλά ας μην εκπλαγούμε και αν δεν καταφέρει να μπει στην εξάδα που οδηγεί στο προολυμπιακό.
ΤΟΥΡΚΙΑ(Orhun Ene)
:Μετά την αποχώρηση του Tanjievic από τον πάγκο της εθνικής, την ομάδα ανέλαβε ένας άπειρος προπονητής με στόχο να την καθοδηγήσει σε αντίστοιχα μονοπάτια με το περσινό παγκόσμιο. Οι δευτεραθλητές κόσμου δεν έχουν πετύχει τίποτα αξιόλογο διεθνώς με εξαίρεση τις διοργανώσεις που έγιναν στη Τουρκία(μάλιστα ο Ene ήταν παίκτης στο αργυρό μετάλλιο του ευρωπαϊκού το 2001). Η ομάδα βασίζεται πολύ στους σουπερ σταρ της και κυρίως στον μεγάλο Hedo Turkoglu ο οποίος όμως είναι ένας παίκτης με πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Πολλά τα pick n roll που παίζει με τα περισσότερα από αυτά να καταλήγουν σε μακρινά σουτ του αστέρα του NBA. Οι Τούρκοι έχουν πολλά ψηλά κορμιά σε όλες τις θέσεις ακόμα και στην περιφέρεια και αυτό τους έδωσε την ευκαιρία πέρσι στο παγκόσμιο να εφαρμόζουν ζώνες 2-1-1 που απλώνονται σε όλο το γήπεδο και κλείνουν τους χώρους σε έδαφος και αέρα. Στα φιλικά προετοιμασίας απογοήτευσαν, όπως όμως έκαναν και πέρσι γιατί αυτές τις ζώνες που αποτέλεσαν το κλειδί για τη διάκριση τις έκρυψαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Δεν αποκλείεται να έκαναν κάτι τέτοιο και φέτος. Για το λόγο αυτό, αν και έχουν πολύ δύσκολη πορεία μέχρι τους 8, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους δεν βιάζομαι να τους ξεγράψω αν και δεν μπορώ να διαφωνήσω πως δύσκολα θα μας τραβήξει το ενδιαφέρον η συγκεκριμένη ομάδα.
ΚΡΟΑΤΙΑ (Josip Vrankovic) : Δεν θα ασχοληθούμε πολύ με αυτή την ομάδα για τον απλούστατο λόγο ότι όπως και η Τουρκία(με τις δικές της εξαιρέσεις) δεν έχει κάνει τίποτα το αξιόλογο στις μεγάλες διοργανώσεις. Έχει νέο προπονητή, ο οποίος όμως έχει πλέον περάσει τη φιλοσοφία του στην ομάδα και θα έχει ενδιαφέρον από προπονητική, και μόνο, σκοπιά να παρακολουθήσουμε τι θα καταθέσει στο παρκέ στους αγώνες. Αποτελούνται κυρίως από παίκτες που παίζουν σε ένα καλό επίπεδο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, θα τους λείψει πολύ όμως στη θέση 1 ο Ukic. Τέλος θα πρέπει να τρύζουν τα κόκαλα του μυθικού Drazen στη θέα του πρώτου naturalize Κροάτη παίκτη (Draper)
ΣΕΡΒΙΑ (Dusan Ivkovic) : Μετά το θρίλερ του χειμώνα για το αν θα συνέχιζε ο προπονητής του Ολυμπιακού στον πάγκο της Σερβίας, οι δευτεραθλητές Ευρώπης είναι εδώ να δηλώσουν παρόν στη πορεία που χάραξαν το 2009 και έχει ως προορισμό τους Ολυμπιακούς του 2012. Έχοντας κερδίσει τους Ισπανούς στο παγκόσμιο όπου ακόμα διαμαρτύρονται για τον αποκλεισμό τους στον ημιτελικό από την Τουρκία, δίκαια θεωρούνται ένα από τα φαβορί του Eurobasket. Με την ομάδα πλέον πιο έμπειρη και πιο σφυρηλατημένη στα κρίσιμα νοκ αουτ παιχνίδια, άπαντες περιμένουν να τους δουν να φτάνουν ψηλά. Ο Ντούντα μοιάζει να δίνει απόλυτη ελευθερία στον Teodosic κάτι που κάνει και στον Ολυμπιακό γεγονός που τον δικαίωσε στον προημιτελικό με την Ισπανία πέρσι αλλά προσωπικά πιστεύω πως αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ομάδας. Μια τέτοια προσωπικότητα όπως ο Ντούντα θα έπρεπε να κρατάει τα λουριά και όχι να αφήνει ελεύθερο τον πιτσιρικά. Ένα ακόμη μειονέκτημα ίσως είναι ο εύκολος εκνευρισμός του coach που περνάει και στους παίκτες και υπάρχουν στιγμές όπου το μπάσκετ δεν είναι το πρώτο πράγμα που απασχολεί το μυαλό τους και χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους εύκολα. Αυτά τα δύο μειονεκτήματα μόνο μπορεί να στερήσουν από τη δυνατή Σερβία μία ακόμη διάκριση
ΓΑΛΛΙΑ (Vincent Collet) : Ανέκαθεν οι Γάλλοι είχαν ισχυρές ομάδες, έτσι και φέτος το ρόστερ τους εντυπωσιάζει, με πολλούς NBAερς προεξάρχοντος του τρις πρωταθλητή NBA Tony Parker. Είναι σίγουρα ένα από τα μεγάλα φαβορί με το μεγαλύτερο μειονέκτημά τους να βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Η προσωπικότητα του προπονητή μοιάζει κάπως λίγη για να κοντρολάρει την ανωριμότητα των παικτών και πολύ εύκολα το παιχνίδι των Γάλλων καταλήγει σε απείθαρχες και ανοργάνωτες προσπάθειες. Τα αθλητικά και μπασκετικά προσόντα των παικτών είναι εντυπωσιακά και ίσως να μιλάμε και για την πιο αθλητική ομάδα του τουρνουά. Έχουν δύσκολη πορεία στη διοργάνωση και δυστυχώς όταν τους βλέπει κανείς καταλαβαίνει πως απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν ομάδα. Θα δούμε πολύ transition game, καρφώματα, 1on1 προσπάθειες και αυτά θα προχωρήσουν την ομάδα αλλά όχι τόσο όσο επιτρέπουν οι δυνατότητές της. Υπό άλλες συνθήκες θα την θεωρούσα δεύτερο φαβορί και ότι μπορεί να κοντράρει την Ισπανία αλλά ρεαλιστικά αν δεν πάθουν καμία έκπληξη(τους θεωρώ ευάλωτους σε αυτό) θα κινηθούν μέσα στην εξάδα.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ (Bozidar Maljkovic) : Μία ομάδα με πολύ ταλέντο που χρόνια όμως βασανιζόταν από το ίδιο πρόβλημα της Γαλλίας, την απειθαρχία. Ουκ ολίγες φορές οι Σλοβένοι την πάτησαν λόγω της ανωριμότητάς τους, όμως τώρα μοιάζουν να βρήκαν αυτό που χρειάζονταν, έναν προπονητή-προσωπικότητα που θα έχει τον απόλυτο έλεγχο της ομάδας. Ίσως κάποιοι αμφισβητούν τον Μάλκοβιτς γιατί τα τελευταία χρόνια ασχολείται σποραδικά με το μπάσκετ στους συλλόγους και στο υψηλό επίπεδο όμως η μεγάλη <<αλεπού>> των πάγκων έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι ικανός για πολλά θαύματα. Με τις ιδιόρρυθμες άμυνές του και την αφοσίωση που απαιτεί στον αμυντικό τομέα από τους παίκτες του είναι ικανώς να προβληματίσει κάθε αντίπαλο. Προσωπικά την θεωρώ πολύ επικίνδυνη ομάδα, δεν θα την κερδίσει κανείς εύκολα και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να την ξεγράψει μέχρι το τέλος. Πρωταγωνιστής θα είναι o Dragic ενώ δεν θα λείπουν και οι υπόλοιποι παίκτες που θα προσφέρουν στην ομάδα. Πιστεύω ότι μπορεί να φτάσει ψηλά και σίγουρα μέσα στην εξάδα.
ΙΣΠΑΝΙΑ (Sergio Scariolo) : Όταν έχεις τέτοιους παίκτες δικαίως αποκαλείσαι το μεγαλύτερο φαβορί. Και το πιο σπουδαίο από όλα δεν είναι απλά το υπερπλήρες ρόστερ σε ταλέντο αλλά και το πόσο υψηλό δείκτη ευφυΐας έχουν αυτοί οι παίκτες, οι οποίοι είναι ικανοί να διαβάσουν κάθε πιθανή κατάσταση του παιχνιδιού και στις δύο πλευρές του παρκέ αλλά και να πάρουν την καλύτερη δυνατή επιλογή εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Οπότε κάτι τέτοιες ομάδες αυτό που χρειάζονται στην άκρη του πάγκου τους είναι έναν καλό διαχειριστή του ρόστερ ώστε να μοιράζει το χρόνο κατάλληλα σε όλους τους παίκτες και να παίρνει το καλύτερο δυνατό από τον καθένα. Μπορεί η πιο πολυσυζητημένη προσθήκη να ήταν αυτή του Ibaka αλλά κατά την άποψή μου η παρουσία του Calderon είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και έλειψε από το περσινό παγκόσμιο και τους Ολυμπιακούς του 2008. Όταν η οργάνωση είναι στα χέρια του Calderon τότε υπάρχει η δυνατότητα και αξιοποιούνται όλες οι δυνατότητες της ομάδας. Η Ισπανία είναι η μόνη ομάδα που δεν πρέπει να εξετάσουμε πως θα κερδίσει αλλά πως μπορεί να την κερδίσουν, και να είστε βέβαιοι πως είναι ένας γρίφος για πολύ δυνατούς λύτες και πολύ λίγους. Και αν και κάποιοι από αυτοί ήδη προαναφέρθηκαν στο συγκεκριμένο αφιέρωμα, πιθανών να μην έχουν τα όπλα για να το πραγματοποιήσουν. Χρειάζεται ένα συντονισμένο σχέδιο σε επίθεση και άμυνα που θα περιορίσει τους Ισπανούς σε κακές επιλογές θα φορτώσει με φάουλ παίκτες κλειδιά και χρειάζεται να βρεθεί στην χειρότερή της μέρα η Ισπανία και στην καλύτερη ο αντίπαλος. Ταπεινή μου γνώμη, όλο το μυστικό στο να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω βρίσκεται στο να περιοριστεί ο Calderon, αν γίνει αυτό τότε ίσως και να είναι εφικτό το να ηττηθεί αυτή η ομάδα. Περιττό να πω ότι είναι το μεγαλύτερο φαβορί μην εκπλαγείτε όμως εάν στην αρχή κάνει κάποιες μέτριες εμφανίσεις, πιθανών και κάποια ήττα μέχρι να φορμαριστεί, το έκανε και το 2009.
ΕΛΛΑΔΑ (Ηλίας Ζούρος) : Μία χρονιά με πολλές ελλείψεις για την ομάδα είναι η φετινή κάτι που σε όλους αποδυνάμωσε στα μάτια μας τις δυνατότητές της και μας έκανε να χαμηλώσουμε τον πήχη σχετικά με το που μπορεί να φτάσει στη φετινή διοργάνωση. Κατά την άποψή μου αυτό έχει λειτουργήσει θετικά στην ομάδα μιας και ο Ζούρος από πολύ νωρίς μπόρεσε να βρει το κατάλληλο rotation στην ομάδα αλλά και να κατανείμει τους ρόλους στον καθένα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι παίκτες από τη μία έχουν την ηρεμία λόγω της σιγουριάς για το ρόλο που έχουν στην ομάδα ενώ ταυτόχρονα έχουν και τη δίψα να αποδείξουν ότι είναι αντάξιοι να φοράνε αυτή τη φανέλα το βάρος της οποίας μεγέθυναν τα τελευταία χρόνια οι φετινοί απόντες. Η εμπιστοσύνη που δείχνει ο Ζούρος στους παίκτες φαίνεται στο παρκέ, η ομάδα έχει γίνει απειλητική έξω από τα 6.25m, έχει έναν Κουφό έτοιμο πλέον να προσφέρει, ο Καλάθης παρά τον τραυματισμό του, έρχεται από ένα φοβερό τελείωμα σεζόν με τον ΠΑΟ, το ίδιο και ο Φώτσης, ενώ και οι 12 παίκτες δείχνουν τη διάθεση να <<πεθάνουν>> στην άμυνα. Θεωρητικά δευτερεύοντες παίκτες μπορούν να προσφέρουν στην ομάδα όπως ο Ξανθόπουλος με την άμυνα, ο Μαυροειδής με το μυαλό αλλά και την φοβερή του ικανότητα στα σκριν. Σε συνδυασμό με τα παραπάνω αν προσθέσουμε και το βατό πρόγραμμα μέχρι τους 8 που δίνει την ευκαιρία στην ομάδα να <<δεθεί>> αλλά και την έλλειψη άγχους και πίεσης για επιτυχία πιστεύω πως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Ο Ζούρος είναι από τους πιο μεθοδικούς προπονητές στην Ευρώπη και αφοσιώνεται πλήρως σε αυτό που κάνει ενώ να μην ξεχνάμε ότι έχει στο πλάι του έναν επίσης πολύ ταλαντούχο και νέο προπονητή, τον Δημήτρη Πρίφτη. Όλα θα κριθούν στα νοκ αουτ παιχνίδια αλλά πιστεύω πως ο στόχος της εξάδας είναι απολύτως εφικτός.
Αυτές οι 11 ομάδες μαζί με άλλες 13 από την Τετάρτη θα ριχτούν στη μάχη της κατάκτησης της κορυφής της Ευρώπης και ιδιαίτερα η μονομαχία των προπονητών αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον। Θα δούμε νέα πράγματα, τακτικές, φιλοσοφίες, πλάνα και την δουλειά του κάθε προπονητή. Όλα αυτά θα αποτελέσουν γνώσεις και ερεθίσματα ώστε όλοι εμείς να βελτιωθούμε ως προπονητές, επιπρόσθετα όμως θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μεγάλες τιτανομαχίες ανάμεσα σε πολύ μεγάλα μυαλά του αθλήματος που όλοι αγαπάμε.
ΗΛΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Άλλες χώρες με στόχο το χρυσό, άλλες με στόχο κάποιο μετάλλιο, άλλες με στόχο την εξάδα που οδηγεί στο προολυμπιακό τουρνουά του Πουέρτο Ρίκο του χρόνου, και άλλα αουτσάιντερ με στόχο να προχωρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Κοινός παρονομαστής όλων των ομάδων όμως είναι ότι έχουν προπονητές που έχουν κάνει το καλύτερο δυνατό ώστε να παρουσιάσουν ανταγωνιστικά σύνολα και να εκπλήξουν όλους εμάς που θα παρακολουθήσουμε τη διοργάνωση. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα που διαβάζετε εξετάζει την μεγάλη αυτή διοργάνωση από τη σκοπιά των προπονητών, τη φιλοσοφία τους, τον προσανατολισμό τους, τους στόχους τους αλλά και τα προβλήματά τους. Και θα επικεντρωθούμε περισσότερο στους 11 μεγαλύτερους προπονητές αυτής της διοργάνωσης, στα 11 μεγαλύτερα φαβορί που θα διεκδικήσουν τη διάκριση και θα μονομαχήσουν στη σκακιέρα της Λιθουανίας.
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ(Kestutis Kemzura) : Τιμής ένεκεν ξεκινάμε από τους γηπεδούχους. Σε μία τόσο μικρή χώρα το μπάσκετ λατρεύεται όσο τίποτα άλλο και αυτό μας επιτρέπει να φανταστούμε τη ατμόσφαιρα θα δημιουργούνται στους αγώνες της Λιθουανίας. Ο νεαρός προπονητής Kemzura ήταν βοηθός προπονητή το 2005 και το 2006 ενώ στο προηγούμενο eurobasket οδήγησε την Λετονία στη 13η θέση. Πέρσι ανέλαβε την Λιθουανία χωρίς πολλά αστέρια, αλλά με τον Kleiza και τον Pocius στο χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο της Τουρκίας μια επιτυχία που αφήνει υποσχέσεις για φέτος. Άλλωστε η παταγώδης αποτυχία στο Eurobasket 2009(11η θέση) υποδεικνύει ως μονόδρομο τη διάκριση εφέτος. Με τον Kleiza εκτός μάχης εδώ και αρκετούς μήνες ήρθε τις τελευταίες μέρες να προστεθεί και ο τραυματισμός του Darius Lavrinovic να ταρακουνήσει τις ισορροπίες στην ομάδα και αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον πως θα διαχειριστεί ο προπονητής την απουσία αυτή. Με τον θρύλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ Jasikevicius, τον Pocius, αλλά και τον mvp του παγκοσμίου πρωταθλήματος u-19 Valanciunas σε πρωταγωνιστικό ρόλο το ρόστερ των Λιθουανών μοιάζει πολύ καλό. Στα φιλικά προετοιμασίας ηττήθηκε μέσα στη Ισπανία αλλά μέσα στη Λιθουανία, σε συνθήκες eurobasket, επικράτησε του μεγάλου φαβορί στη φιλική αναμέτρηση. Η ομάδα έδειξε να αρέσκεται στο run and gun παιχνίδι ενώ αναμένεται να δούμε υψηλά σκορ αλλά και θέαμα στα παιχνίδια. Αιφνιδιασμοί, τρίποντα σε κάθε ευκαιρία αλλά και plays για να ποστάρει ο Valanciunas στο set παιχνίδι θα είναι τα κύρια όπλα του Kemzura. Η επιτυχία από την αποτυχία θα διαχωριστεί στο πρώτο νοκ αουτ παιχνίδι στους 8 και ανάλογα με το ποιος θα είναι ο αντίπαλος.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Dir
k Bauermann) : Η τακτική απλή, τα «κλειδιά» της ομάδας στον μεγάλο Dirk, στον πρωταθλητή NBA και τον μεγάλο σούπερ σταρ. Αυτός οδήγησε την Γερμανία στην 3η θέση στο Παγκόσμιο του 2002 και στη 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό του 2005. Τα κέφια του, οι επιδόσεις του, αλλά και το πόσο καλά θα τον αντιμετωπίσουν οι άλλες ομάδες θα κρίνουν το μέλλον της Γερμανίας στη διοργάνωση. Ο Bauermann φέτος βρίσκεται για 8η χρονιά στον πάγκο της Γερμανίας και οπωσδήποτε όλοι έχουν προσαρμοστεί πλήρως στον τρόπο λειτουργίας αυτής της ομάδας. Πέρσι και πρόπερσι ο Novitzki απείχε από την εθνική και έτσι δόθηκε ηευκαιρία στους υπόλοιπους να μάθουν να παίζουν και χωρίς αυτόν, άλλωστε στα φιλικά χωρίς τον Dirk δεν τα πήγαν και άσχημα.Το φετινό Eurobasket δίνει πρόκριση άμεσα ή έμμεσα στους Ολυμπιακούς και όλοι από το 2008 τι σημαίνουν οι Ολυμπιακοί για τον Dirk. Πρέπει όμως πρώτα να ξεπεράσουν τη πρώτη φάση όπου μαζί με Σερβία. Ιταλία και Γαλλία θα διεκδικήσουν τις 3 θέσεις που οδηγούν στην επόμενη φάση, οπότε θα χρειαστεί ο Nowitzki να φορμαριστεί από νωρίς ώστε να διεκδικήσει θέση στους Ολυμπιακούς.
ΙΤΑΛΙΑ (Simone Pianigiani) : Μία εξαφανισμένη χώρα τα τελευταία 3 χρόνια επιστρέφει ξανά σε μεγάλη διοργάνωση με έναν μεγάλο προπονητή. Ο Pianigiani ανέλαβε την εθνική με στόχο να την επ
αναφέρει σταδιακά στις μεγάλες δυνάμεις του χώρου και συμμάχους του έχει τους 3 NBAερς Galinari, Bargnani, Belinelli που θα τραβήξουν το κουπί σε αυτή τη διοργάνωση. Κάπου εκεί όμως σταματάν τα όπλα του Coach Pianigiani μιας και η υπόλοιπη ομάδα της Ιταλίας δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Ο coach έχοντας κάνει τη Siena μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης έχει βάλει πολλά από τα χαρακτηριστικά και στο παιχνίδι της εθνικής. Σκληρή άμυνα, έλεγχος του ρυθμού και αφοσίωση στις κατευθύνσεις που ακολουθεί η ομάδα σε άμυνα και επίθεση είναι απαιτήσεις που έχει και από τους 12 παίκτες της ομάδας και το κατά πόσο θα εφαρμοστούν τα παραπάνω από όλους θα κρίνει και το αν η Ιταλία θα πάει μακριά ή όχι. Η ομάδα έχει μεγάλο πρόβλημα στον άσσο και έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα κρύψει αυτό το πρόβλημα ο Pianigiani καθώς θεωρώ απίθανο να μην πιέσουν την Ιταλία σε όλο το γήπεδο οι μεγάλες ομάδες. Η μπάλα θα περνάει πολύ ώρα στα χέρια των τριών σωματοφυλάκων και μην εκπλαγείτε αν τους δείτε μέχρι και να κατεβάζουν τη μπάλα στις δύσκολες στιγμές. Σίγουρα και οι τρεις θα προτιμήσουν να πάρουν πολλά μακρινά σουτ και τρίποντα οπότε μεγάλο ρόλο θα παίξουν και τα ποσοστά ευστοχίας τους. Πολύ δύσκολος ο όμιλος της πρώτης φάσης καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν Γερμανία, Σερβία, Γαλλία και ένας εκ των τεσσάρων πρέπει να μείνει εκτός με την Ιταλία και τη Γερμανία να μοιάζουν ως οι επικρατέστεροι λόγω του μονοδιάστατου παιχνιδιού τους. Απώτερος στόχος της Ιταλίας είναι η πρόκριση στο προολυμπιακό τουρνουά.
ΡΩΣΙΑ (David Blatt): Η φετινή Ρωσία θυμίζει κατά πολύ την ομάδα του 2007 όπου κατάφερε με τις ευχές όλων των ου
δέτερων να κλέψει το κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ισπανίας Eurobasket και έκανε τη μεγάλη έκπληξη. Με μία διαφορά όμως, η μεγάλη έλλειψη ποιότητας στην περιφέρεια. Μία ομάδα πλήρης στο 3,4,5 με τον σουπερ σταρ Κιριλένκο και την αμυντική διάνοια τον Khryapa να ξεχωρίζουν δείχνει ικανή να πρωταγωνιστήσει αρκεί οι υπόλοιποι παίκτες να πιάσουν την καλύτερη δυνατή απόδοση τηρουμένων των δυνατοτήτων τους. Ο David Blatt είναι ένας προπονητής-επιστήμονας(ας μου επιτραπεί ο όρος) που συνέχεια εντυπωσιάζει με τα πλάνα που προετοιμάζει στον εκάστοτε αγώνα, διαβάζει τους αντιπάλους και προσαρμόζει την ομάδα του καταλλήλως. Ο δρόμος για την οχτάδα είναι ανοιχτός, από εκεί και πέρα όμως ο αντίπαλος στην οχτάδα θα καθορίσει την πορεία της ομάδας. Ας μην εκπλαγούμε αν τη δούμε στο βάθρο αλλά ας μην εκπλαγούμε και αν δεν καταφέρει να μπει στην εξάδα που οδηγεί στο προολυμπιακό.
ΤΟΥΡΚΙΑ(Orhun Ene)
:Μετά την αποχώρηση του Tanjievic από τον πάγκο της εθνικής, την ομάδα ανέλαβε ένας άπειρος προπονητής με στόχο να την καθοδηγήσει σε αντίστοιχα μονοπάτια με το περσινό παγκόσμιο. Οι δευτεραθλητές κόσμου δεν έχουν πετύχει τίποτα αξιόλογο διεθνώς με εξαίρεση τις διοργανώσεις που έγιναν στη Τουρκία(μάλιστα ο Ene ήταν παίκτης στο αργυρό μετάλλιο του ευρωπαϊκού το 2001). Η ομάδα βασίζεται πολύ στους σουπερ σταρ της και κυρίως στον μεγάλο Hedo Turkoglu ο οποίος όμως είναι ένας παίκτης με πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Πολλά τα pick n roll που παίζει με τα περισσότερα από αυτά να καταλήγουν σε μακρινά σουτ του αστέρα του NBA. Οι Τούρκοι έχουν πολλά ψηλά κορμιά σε όλες τις θέσεις ακόμα και στην περιφέρεια και αυτό τους έδωσε την ευκαιρία πέρσι στο παγκόσμιο να εφαρμόζουν ζώνες 2-1-1 που απλώνονται σε όλο το γήπεδο και κλείνουν τους χώρους σε έδαφος και αέρα. Στα φιλικά προετοιμασίας απογοήτευσαν, όπως όμως έκαναν και πέρσι γιατί αυτές τις ζώνες που αποτέλεσαν το κλειδί για τη διάκριση τις έκρυψαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Δεν αποκλείεται να έκαναν κάτι τέτοιο και φέτος. Για το λόγο αυτό, αν και έχουν πολύ δύσκολη πορεία μέχρι τους 8, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους δεν βιάζομαι να τους ξεγράψω αν και δεν μπορώ να διαφωνήσω πως δύσκολα θα μας τραβήξει το ενδιαφέρον η συγκεκριμένη ομάδα.
ΚΡΟΑΤΙΑ (Josip Vrankovic) : Δεν θα ασχοληθούμε πολύ με αυτή την ομάδα για τον απλούστατο λόγο ότι όπως και η Τουρκία(με τις δικές της εξαιρέσεις) δεν έχει κάνει τίποτα το αξιόλογο στις μεγάλες διοργανώσεις. Έχει νέο προπονητή, ο οποίος όμως έχει πλέον περάσει τη φιλοσοφία του στην ομάδα και θα έχει ενδιαφέρον από προπονητική, και μόνο, σκοπιά να παρακολουθήσουμε τι θα καταθέσει στο παρκέ στους αγώνες. Αποτελούνται κυρίως από παίκτες που παίζουν σε ένα καλό επίπεδο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, θα τους λείψει πολύ όμως στη θέση 1 ο Ukic. Τέλος θα πρέπει να τρύζουν τα κόκαλα του μυθικού Drazen στη θέα του πρώτου naturalize Κροάτη παίκτη (Draper)
ΣΕΡΒΙΑ (Dusan Ivkovic) : Μετά το θρίλερ του χειμώνα για το αν θα συνέχιζε ο προπονητής του Ολυμπιακού στον πάγκο της Σερβίας, οι δευτεραθλητές Ευρώπης είναι εδώ να δηλώσουν παρόν στη πορεία που χάραξαν το 2009 και έχει ως προορισμό τους Ολυμπιακούς του 2012. Έχοντας κερδίσει τους Ισπανούς στο παγκόσμιο όπου ακόμα διαμαρτύρονται για τον αποκλεισμό τους στον ημιτελικό από την Τουρκία, δίκαια θεωρούνται ένα από τα φαβορί του Eurobasket. Με την ομάδα πλέον πιο έμπειρη και πιο σφυρηλατημένη στα κρίσιμα νοκ αουτ παιχνίδια, άπαντες περιμένουν να τους δουν να φτάνουν ψηλά. Ο Ντούντα μοιάζει να δίνει απόλυτη ελευθερία στον Teodosic κάτι που κάνει και στον Ολυμπιακό γεγονός που τον δικαίωσε στον προημιτελικό με την Ισπανία πέρσι αλλά προσωπικά πιστεύω πως αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ομάδας. Μια τέτοια προσωπικότητα όπως ο Ντούντα θα έπρεπε να κρατάει τα λουριά και όχι να αφήνει ελεύθερο τον πιτσιρικά. Ένα ακόμη μειονέκτημα ίσως είναι ο εύκολος εκνευρισμός του coach που περνάει και στους παίκτες και υπάρχουν στιγμές όπου το μπάσκετ δεν είναι το πρώτο πράγμα που απασχολεί το μυαλό τους και χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους εύκολα. Αυτά τα δύο μειονεκτήματα μόνο μπορεί να στερήσουν από τη δυνατή Σερβία μία ακόμη διάκριση
ΓΑΛΛΙΑ (Vincent Collet) : Ανέκαθεν οι Γάλλοι είχαν ισχυρές ομάδες, έτσι και φέτος το ρόστερ τους εντυπωσιάζει, με πολλούς NBAερς προεξάρχοντος του τρις πρωταθλητή NBA Tony Parker. Είναι σίγουρα ένα από τα μεγάλα φαβορί με το μεγαλύτερο μειονέκτημά τους να βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Η προσωπικότητα του προπονητή μοιάζει κάπως λίγη για να κοντρολάρει την ανωριμότητα των παικτών και πολύ εύκολα το παιχνίδι των Γάλλων καταλήγει σε απείθαρχες και ανοργάνωτες προσπάθειες. Τα αθλητικά και μπασκετικά προσόντα των παικτών είναι εντυπωσιακά και ίσως να μιλάμε και για την πιο αθλητική ομάδα του τουρνουά. Έχουν δύσκολη πορεία στη διοργάνωση και δυστυχώς όταν τους βλέπει κανείς καταλαβαίνει πως απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν ομάδα. Θα δούμε πολύ transition game, καρφώματα, 1on1 προσπάθειες και αυτά θα προχωρήσουν την ομάδα αλλά όχι τόσο όσο επιτρέπουν οι δυνατότητές της. Υπό άλλες συνθήκες θα την θεωρούσα δεύτερο φαβορί και ότι μπορεί να κοντράρει την Ισπανία αλλά ρεαλιστικά αν δεν πάθουν καμία έκπληξη(τους θεωρώ ευάλωτους σε αυτό) θα κινηθούν μέσα στην εξάδα.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ (Bozidar Maljkovic) : Μία ομάδα με πολύ ταλέντο που χρόνια όμως βασανιζόταν από το ίδιο πρόβλημα της Γαλλίας, την απειθαρχία. Ουκ ολίγες φορές οι Σλοβένοι την πάτησαν λόγω της ανωριμότητάς τους, όμως τώρα μοιάζουν να βρήκαν αυτό που χρειάζονταν, έναν προπονητή-προσωπικότητα που θα έχει τον απόλυτο έλεγχο της ομάδας. Ίσως κάποιοι αμφισβητούν τον Μάλκοβιτς γιατί τα τελευταία χρόνια ασχολείται σποραδικά με το μπάσκετ στους συλλόγους και στο υψηλό επίπεδο όμως η μεγάλη <<αλεπού>> των πάγκων έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι ικανός για πολλά θαύματα. Με τις ιδιόρρυθμες άμυνές του και την αφοσίωση που απαιτεί στον αμυντικό τομέα από τους παίκτες του είναι ικανώς να προβληματίσει κάθε αντίπαλο. Προσωπικά την θεωρώ πολύ επικίνδυνη ομάδα, δεν θα την κερδίσει κανείς εύκολα και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να την ξεγράψει μέχρι το τέλος. Πρωταγωνιστής θα είναι o Dragic ενώ δεν θα λείπουν και οι υπόλοιποι παίκτες που θα προσφέρουν στην ομάδα. Πιστεύω ότι μπορεί να φτάσει ψηλά και σίγουρα μέσα στην εξάδα.
ΙΣΠΑΝΙΑ (Sergio Scariolo) : Όταν έχεις τέτοιους παίκτες δικαίως αποκαλείσαι το μεγαλύτερο φαβορί. Και το πιο σπουδαίο από όλα δεν είναι απλά το υπερπλήρες ρόστερ σε ταλέντο αλλά και το πόσο υψηλό δείκτη ευφυΐας έχουν αυτοί οι παίκτες, οι οποίοι είναι ικανοί να διαβάσουν κάθε πιθανή κατάσταση του παιχνιδιού και στις δύο πλευρές του παρκέ αλλά και να πάρουν την καλύτερη δυνατή επιλογή εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Οπότε κάτι τέτοιες ομάδες αυτό που χρειάζονται στην άκρη του πάγκου τους είναι έναν καλό διαχειριστή του ρόστερ ώστε να μοιράζει το χρόνο κατάλληλα σε όλους τους παίκτες και να παίρνει το καλύτερο δυνατό από τον καθένα. Μπορεί η πιο πολυσυζητημένη προσθήκη να ήταν αυτή του Ibaka αλλά κατά την άποψή μου η παρουσία του Calderon είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και έλειψε από το περσινό παγκόσμιο και τους Ολυμπιακούς του 2008. Όταν η οργάνωση είναι στα χέρια του Calderon τότε υπάρχει η δυνατότητα και αξιοποιούνται όλες οι δυνατότητες της ομάδας. Η Ισπανία είναι η μόνη ομάδα που δεν πρέπει να εξετάσουμε πως θα κερδίσει αλλά πως μπορεί να την κερδίσουν, και να είστε βέβαιοι πως είναι ένας γρίφος για πολύ δυνατούς λύτες και πολύ λίγους. Και αν και κάποιοι από αυτοί ήδη προαναφέρθηκαν στο συγκεκριμένο αφιέρωμα, πιθανών να μην έχουν τα όπλα για να το πραγματοποιήσουν. Χρειάζεται ένα συντονισμένο σχέδιο σε επίθεση και άμυνα που θα περιορίσει τους Ισπανούς σε κακές επιλογές θα φορτώσει με φάουλ παίκτες κλειδιά και χρειάζεται να βρεθεί στην χειρότερή της μέρα η Ισπανία και στην καλύτερη ο αντίπαλος. Ταπεινή μου γνώμη, όλο το μυστικό στο να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω βρίσκεται στο να περιοριστεί ο Calderon, αν γίνει αυτό τότε ίσως και να είναι εφικτό το να ηττηθεί αυτή η ομάδα. Περιττό να πω ότι είναι το μεγαλύτερο φαβορί μην εκπλαγείτε όμως εάν στην αρχή κάνει κάποιες μέτριες εμφανίσεις, πιθανών και κάποια ήττα μέχρι να φορμαριστεί, το έκανε και το 2009.
ΕΛΛΑΔΑ (Ηλίας Ζούρος) : Μία χρονιά με πολλές ελλείψεις για την ομάδα είναι η φετινή κάτι που σε όλους αποδυνάμωσε στα μάτια μας τις δυνατότητές της και μας έκανε να χαμηλώσουμε τον πήχη σχετικά με το που μπορεί να φτάσει στη φετινή διοργάνωση. Κατά την άποψή μου αυτό έχει λειτουργήσει θετικά στην ομάδα μιας και ο Ζούρος από πολύ νωρίς μπόρεσε να βρει το κατάλληλο rotation στην ομάδα αλλά και να κατανείμει τους ρόλους στον καθένα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι παίκτες από τη μία έχουν την ηρεμία λόγω της σιγουριάς για το ρόλο που έχουν στην ομάδα ενώ ταυτόχρονα έχουν και τη δίψα να αποδείξουν ότι είναι αντάξιοι να φοράνε αυτή τη φανέλα το βάρος της οποίας μεγέθυναν τα τελευταία χρόνια οι φετινοί απόντες. Η εμπιστοσύνη που δείχνει ο Ζούρος στους παίκτες φαίνεται στο παρκέ, η ομάδα έχει γίνει απειλητική έξω από τα 6.25m, έχει έναν Κουφό έτοιμο πλέον να προσφέρει, ο Καλάθης παρά τον τραυματισμό του, έρχεται από ένα φοβερό τελείωμα σεζόν με τον ΠΑΟ, το ίδιο και ο Φώτσης, ενώ και οι 12 παίκτες δείχνουν τη διάθεση να <<πεθάνουν>> στην άμυνα. Θεωρητικά δευτερεύοντες παίκτες μπορούν να προσφέρουν στην ομάδα όπως ο Ξανθόπουλος με την άμυνα, ο Μαυροειδής με το μυαλό αλλά και την φοβερή του ικανότητα στα σκριν. Σε συνδυασμό με τα παραπάνω αν προσθέσουμε και το βατό πρόγραμμα μέχρι τους 8 που δίνει την ευκαιρία στην ομάδα να <<δεθεί>> αλλά και την έλλειψη άγχους και πίεσης για επιτυχία πιστεύω πως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Ο Ζούρος είναι από τους πιο μεθοδικούς προπονητές στην Ευρώπη και αφοσιώνεται πλήρως σε αυτό που κάνει ενώ να μην ξεχνάμε ότι έχει στο πλάι του έναν επίσης πολύ ταλαντούχο και νέο προπονητή, τον Δημήτρη Πρίφτη. Όλα θα κριθούν στα νοκ αουτ παιχνίδια αλλά πιστεύω πως ο στόχος της εξάδας είναι απολύτως εφικτός.
Αυτές οι 11 ομάδες μαζί με άλλες 13 από την Τετάρτη θα ριχτούν στη μάχη της κατάκτησης της κορυφής της Ευρώπης και ιδιαίτερα η μονομαχία των προπονητών αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον। Θα δούμε νέα πράγματα, τακτικές, φιλοσοφίες, πλάνα και την δουλειά του κάθε προπονητή. Όλα αυτά θα αποτελέσουν γνώσεις και ερεθίσματα ώστε όλοι εμείς να βελτιωθούμε ως προπονητές, επιπρόσθετα όμως θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μεγάλες τιτανομαχίες ανάμεσα σε πολύ μεγάλα μυαλά του αθλήματος που όλοι αγαπάμε.
ΗΛΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
About Ηλιάδης Κωνσταντίνος
.jpg)
