Αμυντικό transition

 

Πολύς λόγος γίνεται συχνά για το transition game μιας ομάδας, είτε το αμυντικό είτε το επιθετικό. Τις περισσότερες φορές μάλιστα γίνεται ο άξονας για να <<αναγνωριστούν>> αδυναμίες σε μία ομάδα, δηλ. είτε μία ομάδα όταν έχει πολύ καλό επιθετικό transition τότε έχει αδυναμίες στο set παιχνίδι είτε μία ομάδα όταν δέχεται πολλούς αιφνιδιασμούς τότε έχει κακή άμυνα. Οι παραπάνω σκέψεις μοιάζουν κάπως αυθαίρετες με συνδυασμό, όμως άλλων παραμέτρων μπορούν να επαληθευτούν.

Όπως και να χει όμως είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού και καταστάσεις αιφνιδιασμού μπορούν να δημιουργηθούν ανά πάσα στιγμή μέσα σε ένα παιχνίδι και η κάθε ομάδα οφείλει να δουλέψει σε αυτές τις καταστάσεις εάν θέλει να ανταπεξέλθει στις συνθήκες ενός αγώνα. Και όντως οι ομάδες δουλεύουν πολύ σε καταστάσεις αιφνιδιασμού 2-0,2-1,3-1,3-2,4-2 και 4-3.Οι ομάδες δουλεύουν στο τι επιλογές έχουν σε κάθε κατάσταση, πώς να την αναγνωρίζουν και πώς να την εκμεταλλεύονται. Αρκετοί προπονητές μάλιστα αφιερώνουν πάρα πολύ μεγάλο μέρος της προπόνησής τους στον αιφνιδιασμό. Εκεί όμως που βλέπουμε ανύπαρκτη δουλειά, όχι απλά στις περισσότερες ομάδες, αλλά και στις περισσότερες από τις κορυφαίες ομάδες, είναι το αμυντικό transition, πως δηλ. να αμυνθούν έναν αιφνιδιασμό.


Αμυντικό transition θα σκεφτεί κανείς είναι οι επιστροφές μιας ομάδας που αυτό και μόνο αποτρέπει τον αιφνιδιασμό, και δεν θα διαφωνήσω καθόλου. Όμως αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι, στην ουσία, καθώς υπάρχουν και άλλες παράμετροι που καθορίζουν και απαρτίζουν ένα καλό αμυντικό transition. Τα πάντα όμως ξεκινούν από την επίθεση της ομάδας και από τα τελευταία δευτερόλεπτα που έχουμε εμείς την μπάλα στα χέρια μας. Τα συστήματα του κάθε προπονητή πρέπει να είναι σχεδιασμένα έτσι, ώστε στην κατάληξή τους να έχουν οι παίκτες θέσεις με

ισορροπία άμυνας, το λεγόμενο defense balance που θα τους επιτρέψει να έχουν καλύτερες θέσεις από τους αμυνόμενους και να έχουν την καλύτερη δυνατή επιστροφή. Επιπρόσθετα ας έχουμε στο μυαλό μας ότι οι καλές επιστροφές προαπαιτούν και συγκέντρωση από τους παίκτες ώστε να αντιδράσουν έγκαιρα με την λήξη της επιθετικής προσπάθειας και είναι ανεπίτρεπτο να δεχθεί μια ομάδα αιφνιδιασμό μετά από καλάθι κιόλας. Σε περίπτωση αστοχίας μπορούμε να ζητήσουμε από τον παίκτη που είναι κοντά στον αμυντικό που πήρε το ριμπάουντ να τον πιέσει και να τον <<ενοχλήσει>> μέχρι να δώσει την πρώτη πάσα. Έτσι κερδίζουμε δευτερόλεπτα ώστε να επιστρέψουν οι παίκτες πίσω και αποτρέπουμε την baseball-πάσα που όταν είναι επιτυχημένη είναι καταστροφική για την άμυνά μας. Αυτό όμως το επιλέγουμε ύστερα από κάποιες προϋποθέσεις, εφόσον δηλ. είμαστε σίγουροι ότι ο παίκτης μας δεν θα κάνει φάουλ(και αυτό εξαρτάται από το πόσο καλά ελέγχει τα άκρα του ώστε να κλείσει τις γραμμές πάσας και το οπτικό πεδίο του ριμπάουντερ χωρίς να τον ακουμπήσει) αλλά και εφόσον ο δικός μας παίκτης είναι πιο γρήγορος από τον ριμπάουντερ ώστε στη συνέχεια να φτάσει πρώτος στην άμυνα.

Πάμε να δούμε πως πρέπει να αμυνθεί μια ομάδα όταν ήδη πλέον έχει δημιουργηθεί ο αιφνιδιασμός. Εδώ είναι που οι περισσότερες ομάδες παρουσιάζονται αδούλευτες. Συνήθως οι παίκτες κάνουν κάποιο φάουλ ώστε να ανακόψουν έναν αιφνιδιασμό και οι περισσότεροι τα χαρακτηρίζουν «καλά» φάουλ. Ναι όντως είναι «καλά» αυτά τα φάουλ και όντως τα φάουλ είναι όπλα για μία ομάδα όταν τα αξιοποιήσει σωστά και μία από αυτές τις χρήσεις είναι τα φάουλ που ανακόπτουν έναν αιφνιδιασμό. Μα καλή άμυνα και φάουλ είναι δύο αντίθετα στοιχεία μιας και το φάουλ είναι ο ορισμός της κακής άμυνας συνήθως, και αν λάβουμε υπόψη τον κανονισμό που ορίζει ως αντιαθλητικό το φάουλ που γίνεται από τον τελευταίο παίκτη πρέπει να αναζητήσουμε την καλή άμυνα ακόμα και σε αυτές τις καταστάσεις γιατί κακά τα ψέματα το φάουλ είναι η εύκολη λύση και τις περισσότερες φορές κοστίζει σε μία ομάδα είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα μέσα σε έναν αγώνα. Στην περίπτωση που η κατάσταση που δημιουργείται είναι ένας εναντίον ενός ο αμυντικός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι στην ουσία δεν υπάρχει αιφνιδιασμός αλλά κανονική άμυνα, πρέπει να σταματήσει να υποχωρεί προς το καλάθι και να παίξει κανονική άμυνα στον επιθετικό με ελάχιστο στόχο να τον σταματήσει. Στην περίπτωση 2 εναντίον 1, ο ένας είναι καλό να δράσει όπως δρα ένας τερματοφύλακας στο πέναλτι, να διαλέξει μία από τις δύο επιλογές και να αμυνθεί όσο το δυνατόν καλύτερα σε αυτή, και μπορεί να αιφνιδιάσει και να παραπλανήσει την επίθεση, μη δείχνοντας τι θα «δώσει» στην επίθεση ή δείχνοντας ότι θα κλείσει τον έναν επιθετικό και τελικά κλείνει τον άλλον. Έτσι επέρχεται σύγχυση στον επιθετικό που έχει την μπάλα για το αν έχει ελεύθερο μπάσιμο ή ελεύθερη πάσα και αν δεν κάνει λάθος να κάνει κακή εκτέλεση στην επιλογή που θα διαλέξει ή και να καθυστερήσει. Κάτι παρόμοιο στο 3-1 χρειάζεται από τον αμυντικό συν ότι θα πρέπει να διαβάσει πιθανές κακές αποστάσεις μεταξύ των επιθετικών που μπορούν από μόνες τους να περιορίσουν τις επιλογές τους. Στις περιπτώσεις 3-2 και 4-3 οι αμυντικοί πρέπει να παίξουν άμυνα για παραπάνω παίκτες. Πρέπει να έχουν τη δίψα και τη θέληση να καλύψουν το αριθμητικό μειονέκτημα. Βασική προϋπόθεση βέβαια είναι η καλή επικοινωνία μεταξύ των παικτών ώστε να υπάρξει η καλύτερη δυνατή αλληλοκάλυψη και να βγαίνουν πάντα μπροστά στον παίκτη που παίρνει μπάλα και να εκμεταλλευτούν κακές αποστάσεις και κακές αντιδράσεις των επιθετικών μπροστά στην άμυνα. Όλα αυτά δουλεύονται στη προπόνηση και κυρίως στις ασκήσεις αιφνιδιασμού που εφαρμόζουν όλες οι ομάδες. Το μεγάλο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι προπονητές είναι ότι επικεντρώνονται μόνο στο επιθετικό κομμάτι της άσκησης, μη δίνοντας καμία σημασία στην αμυντική συμπεριφορά των παικτών, ούτε στις αντιδράσεις τους και δεν δίνουν συμβουλές πώς να βελτιωθούν στην άμυνα με αποτέλεσμα οι περισσότεροι παίκτες να αδιαφορούν όταν έχουν τη θέση της άμυνας και μέσα στο παιχνίδι να μην ξέρουν να αμυνθούν σωστά, ενώ ακόμα και όταν οι παίκτες παίζουν καλή άμυνα σε καταστάσεις αιφνιδιασμού με αριθμητικό μειονέκτημα πολλοί προπονητές αρκούνται στο να κάνουν παρατηρήσεις στην επίθεση και δεν δίνουν τα εύσημα στην άμυνα, η οποία όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε κάνει υπερπροσπάθεια. Επίσης ανεβαίνει το ηθικό των παικτών οι οποίοι καταθέτουν προσπάθεια, αυτοθυσία, δίψα και πάθος στην άμυνα ώστε να ανταπεξέλθουν σε καταστάσεις όπου έχουν μειονέκτημα.

Μπορεί όλα τα παραπάνω να φαίνονται λεπτομέρειες όμως οι άμυνες που ανταποκρίνονται σε συνθήκες αιφνιδιασμού( που πολύ συχνά εμφανίζονται σε έναν αγώνα) είναι συνήθως οι άμυνες που δίνουν τις νίκες γιατί όταν έχεις παίκτες που μπορούν και ξέρουν να αμυνθούν σε περισσότερους παίκτες τότε και η άμυνα στο 5 εναντίον 5 παιχνίδι θα γίνει πανίσχυρη και αδιάσπαστη ενώ η αλυσίδα θα συνεχιστεί καθώς και στις ασκήσεις αιφνιδιασμού οι επιθετικοί θα αναγκαστούν να αναζητήσουν καλύτερες λύσεις, να διαβάσουν καλύτερα τις άμυνες και να μάθουν να κρατάν τις σωστές αποστάσεις γιατί αλλιώς δεν θα σκοράρουν και έτσι βελτιώνονται και στο παιχνίδι. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τους πόντους που πιθανών να γλυτώσουμε από τους αιφνιδιασμούς αλλά και τα φάουλ τότε αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού είναι το σωστό αμυντικό transition।

ΗΛΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Αν το επιθυμείτε πατήστε LIKE στην επίσημη σελίδα του Coachbasketball.gr στο facebook και στηρίξτε την προσπάθεια μας
H ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...https://www.facebook.com/BASKETBALL.COACHES