Ο... "πεινασμένος" Ολυμπιακός

Toυ Γιώργου Ζαμπέλη
Στον Ολυμπιακό μετά από αυτή την επιτυχία, βλέπουν μια λεωφόρο δόξας να ανοίγεται αφού πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως αυτό το υλικό είναι η ομάδα του μέλλοντος. Καμία σχέση η φετινή σειρά με την Σιένα με την περσινή. Ο Ολυμπιακός από το πρώτο παιχνίδι επέβαλε το παιχνίδι και τον ρυθμό του, με πιεστική και ομαδική άμυνα, έδειξε ότι έχει ψυχικά απόθέματα, έδειξε επίσης μεγάλη προσωπικότητα, χαρακτήρα και ομάδα με απίστευτη ενέργεια σε όλη τη διάρκεια του παιχνίδιού παίζοντας πολύ οργανωμένα σε άμυνα και επίθεση και με φοβερή ένταση σε όλες τις ενδεχόμενες χαμένες μπαλιές κερδίζοντας τις μάχες σε ριμπάουντ και δευτέρες επιθέσεις ιδίως στο τέταρτο παιχνίδι στο ΣΕΦ.

Ο συνδυασμός πίεσης και πάθους, που μεγιστοποιήθηκε από τους παίκτες του Ιβκοβιτς ίσως να είναι οι πιο χαρακτηριστικές παράμετροι στην επιτυχία της "ερυθρόλευκης" ομάδας.

Τα πράγματα από τακτικής πλευράς δεν ήταν τόσο πολύπλοκα. Ήταν μάλλον άπλα και αυτή η απλότητα βόλεψε τον Ολυμπιακό. Αποδείχτηκε λοιπόν και στα τέσσερα παιχνίδια, άσχετα αν στο δεύτερο κέρδισε η Σιένα, ότι δεν ήταν τυχαίο η ικανότητα του Ολυμπιακού να πιέζει τους Ιταλούς σε σωρεία λαθών, να τους απαγορεύει να διαβάσουν το παιχνίδι αλλά γενικότερα να ασκούν μια σωματική πίεση που έδωσε καρπούς σε όλα τέταρτα δεκάλεπτα της σειράς.

Στην επίθεση ο Ολυμπιακός στηρίχτηκε στην σταθερότητα του Πρίντεζη και του Χάινς, αλλά και στην ευχάριστη έκπληξη του Κέσελι αναλαμβάνοντας την φωνή της επιθετικής συναυλίας. Η Σιένα επέλεξε να πιέσει ασφυκτικά όλα τα γκαρντ των "ερυθρολεύκων" με σκοπό να φορτώσει με κούραση τον Σπανούλη, μια επιλογή που ίσως έδινε αποτελέσματα εάν ο Ολυμπιακός δεν κέρδιζε τη μάχη του αέρα, όπου στα επιθετικά ριμπάουντ ήταν όντως καταιγιστικός σε όλη την σειρά.

Οι Ιταλοί στην συνέχεια δεν διαφοροποίησαν τα πλάνα τους, παρότι φαινόταν ότι ο Ολυμπιακός ασκούσε τρομερή φυσική πίεση στην Σιένα με τρομερή ενέργεια και ένταση σε όλα τα 40 λεπτά των αγώνων, απόδειξη ότι ο βασικός κορμός των παικτών του Πιανιτζιάνι υπέφερε πολύ στα τέταρτα δεκάλεπτα λόγω της δυσμενής φυσικής τους κατάστασης αλλά και της προχωρημένης ηλικίας τους.

Ίσως, λέω ίσως, η Σιένα να έχει καλύτερους παίκτες και μεγαλύτερα ονόματα, ο Ολυμπιακός όμως
έδειξε εμφανέστατα στοιχεία ομάδας που δεν φοβάται να βάζει στη μάχη τρία παιδιά από την καλή φουρνιά των πρωταθλητών κόσμου εφήβων του 2010. Απόδειξη ότι γίνεται δουλειά στα τμήματα υποδομής του ελληνικού μπάσκετ ένα γεγονός που όμως πρέπει να γεμίσει με ευθύνες τους παράγοντες του αθλήματος ώστε αυτά και αλλά παιδιά να στελεχώσουν την αυριανή δυνατή Εθνική Ελλάδος.

Ο Ολυμπιακός φέτος παρουσιάστηκε σαν τον φτωχό συγγενή της φετινής Eυρωλίγκας, με μειωμένο μπατζετ με τους αμερικανούς που πήρε το καλοκαίρι στην πρώτη ευρωπαϊκή τους εμπειρία, με αλλαγές στο ρόστερ από τον Γενάρη με την προσθήκη παικτών που δεν θα έκαναν τη διαφορά αλλά απλά θα κλείνανε ένα σύνολο το οποίο έδειχνε να πεινάει. Και αυτή η πείνα, αυτή η δίψα έδωσε έναυσμα στους "ερυθρόλευκους" να κοιτάξουν στα μάτια μια ομάδα που τέτοια εποχή πέρυσι τους είχε αποκλείσει με κατεβασμένα χέρια.

Μίλαγα τις προάλλες με τον Στόουνρουκ, τον αμερικανό αρχηγό της Σιένα, και μου είπε πως ο Ολυμπιακός είναι ένας συνδυασμός τεχνικής και ενέργειας. Εγώ πιστεύω πως αυτή η ομάδα είναι στο σωστό δρόμο να αποκτήσει αυτό που λέμε μέταλλο και αυτό το Final Four είναι μόνο η αρχή επιβεβαιώνοντας πως το μπάσκετ αναμφισβήτητα παραμένει το πιο απρόβλεπτο και πιο όμορφο άθλημα.

Περιμένοντας τον Παναθηναϊκό ελπίζω αυτή η επιτυχία να ευαισθητοποιήσει όσους ασχολούνται με το άθλημα, όπως βλέπετε είμαστε ακόμα ικανοί ν' αφήνουμε άφωνους τους Ευρωπαίους με τις εμφανίσεις αυτές. Καλό θα είναι να συνεχίσουμε με ακόμα υψηλότερους στόχους και ένα πιο ανταγωνιστικό ελληνικό πρωτάθλημα.

Εύχομαι καλό μπάσκετ σε όλους...

* Ο Γιώργος Ζαμπέλης ζει μόνιμα στη Ρώμη, όπου και εδρεύει η εταιρεία του, ΟΜΝΙΑ SPORTS. Ο ίδιος έχει γεννηθεί στην "αιώνια πόλη" και στο παρελθόν έχει φορέσει τη φανέλα του Πανελληνίου. Εκτός από τη χώρα μας έχει αγωνιστεί και στις Ιταλια, Γερμανία, Ελβετία, Ισπανία και Πορτογαλία, ενώ έχει φορέσει και τη φανέλα της εθνικής Ιταλίας.
 Πηγή: www.basketblog.gr