HOOSIERS! (ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ ΣΤΟ FINAL 4)

Κάντε ταινία αυτή την ομάδα ΤΩΡΑ! Ο Ολυμπιακός στον πιό ανατρεπτικό τελικό στην ιστορία της διοργάνωσης γύρισε από τη κόλαση και στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία του κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, ακόμα και στην ίδια του τη φύση..


Συγκλόνισε ο Ολυμπιακός χθές το βράδυ πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη ανατροπή που έχει γίνει ποτέ σε τελικό Ευρωλίγκας. Διθυράμβους δε θα διαβάσετε από εμάς. Αυτά αλλού. Εδώ μπάσκετ.. Τη μαγεία του οποίου καταδεικνύει η νίκη του -πρωταθλητή Ευρώπης πλέον- Ολυμπιακού..


Κορυφαίος παίκτης του τελικού μακράν ο Κώστας Παπανικολάου, που υπό συνθήκες θα μπορούσε να λάβει και το MVP του φάιναλ-4. Ο νεαρός φόργουορντ εκτοξεύθηκε στη Κωνσταντινούπολη, μεγάλωσε, ανέβηκε όχι ένα αλλά δύο επίπεδα. Εγώ θα πώ ότι έχει κάτι που δύσκολα βρίσκεις στους αθλητές των νεότερων γενιών. Το πάθος και τη παλικαριά του Παναγιώτη Γιαννάκη. Αυτό έχει βγάλει τον τελευταίο καιρό, από τη σειρά με τη Σιένα και μετά. Με εντυπωσίασε η αποφασιστηκότητα με την οποία εκτελούσε από το τρίποντο (και στους δύο
αγώνες) χωρίς δεύτερη σκέψη. Μαζί με τον Πρίντεζη σκόραραν τους 13 πόντους των ερθρολεύκων τα τελευταία 4'30''. Αμβιβάλει κανείς ότι οι δυό τους αποτελούν ένα από τα καλύτερα και πιό μοντέρνα (combo forwards με μέσα-έξω παιχνίδι και πολύ καλά πόδια, χαμηλά-ψηλά άμυνα) δίδυμα φόργουορντς στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Ίσως η ραχοκοκαλιά του πρωταθλητή Ευρώπης. Ο Παπανικολάου πριν τα πλέη-οφς ήταν ενας καλός αλλά επικίνδυνα στάσιμος παίκτης. Τώρα πιθανόν να δεχτεί πρόταση από το ΝΒΑ..



Το παιχνίδι πήγε πάνω κάτω όπως το περιμέναμε για τρείς περιόδους, με την Ελληνική ομάδα να έχει τεράστιο πρόβλημα απέναντι στην άμυνα των Ρώσων στο μισό γήπεδο. Διάβαζα το πρωί πριν τον τελικό για τις πολλές αδυναμίες της άμυνας της ΤΣΣΚΑ στο 5/5 αλλά πολύς κόσμος ξέχασε μια λεπτομέρεια. Τις αδυναμίες αυτές τις κατέδειξε και τις τιμώρησε ο Παναθηναϊκός, ίσως η καλύτερη 5/5 ομάδα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Ο Ολυμπιακός (που είναι πολύ καλύτερος στη transition offence για παράδειγμα) απλά δε μπορούσε. Ο Ίβκοβιτς κατάλαβε γρήγορα ότι το ελεγχόμενο σε σχέση με τη Παρασκευή τέμπο που είχε επιλέξει δε του βγαίνει. Ο Ολυμπιακός για να κερδίσει αυτη την ομάδα έπρεπε να τρέξει (όπως παίζει η ομάδα φέτος) και να βρεί καλά περιφερειακά σουτ ακόμα και στο τρανζίσιον παιχνίδι.



Τα λάθη και από τις δύο ομάδες ήταν πάρα πολλά. Η ρακέτα των Ρώσων έμοιαζε με ναρκοπέδιο με τους ερυθρόλευκους να μην βρίσκουν σκορ από μέσα. Σε ένα σημαντικό σημείο του αγώνα-που υπήρχε νευρικότητα και στους δύο αντιπάλους- η άμυνα του Ολυμπιακού λάθεψε δις, δίνοντας σε δύο φάσεις-κόπια την ευκαιρία στον Τεόντοσιτς (ελείψη Μαντζαρη, Λο-Σπανούλης στα γκαρντ με τον τελευταίο να έχει αναλάβει τον πρώην συμπαίκτη του) να τους εκτελέσει από το ίδιο σημείο με τρίποντα (στη συνέχεια έβαλε και τρίτο, αλλά αυτό απλά δε μπορούσες να το μαρκάρεις)με κύριο υπεύθυνο τον Άντιτς που άργησε χαρακτηριστικά να αλλάξει με τον Σπανούλη και ''έφαγε'' το σκρίν από τον Κριστιτς. Σε ένα παιχνίδι που το κάθε καλάθι έμπαινε με αίμα οι Ρώσοι είχαν ήδη ξεφύγει με 12 πόντους, επιμένωντας στη συνέχεια σε παιχνίδια πικ εν ρολ (ο Καζλάουσκας έβαλε τον Λαβρίνοβνιτς στο 5) με τον ίβκοβιτς να προσπαθεί να χτυπήσει με τα πόδια και τα έτοιμα χέρια του Παπανικολάου από την αδύνατη πλευρά, ο οποίος είχε σαφή εντολή να δεί το καλάθι καθώς ο προσωπικός του αντίπαλος τις περισσότερες φορές έκλεινε προς το κέντρο για βοήθεια στο ντράιβ του Σπανούλη απέναντι (Κιριλένκο συνήθως). Με τον Ντόρσεϊ και τον Χάινς να έχουν προβλήματα με τα φάουλ νωρίς (τελείωσαν με 10 λάθη και συνολικά 0/5 σουτ) ο Ντούντα κάλυψε τη θέση με τον Αντιτς και έδωσε 4'30'' στον Λάζαρο Παπαδόπουλο.



Η ελληνική ομάδα προσπαθούσε απεγνωσμένα να "μπεί" στο παιχνίδι αλλά στη τρίτη περίοδο χωρίς αποτέλεσμα. Ηξερε ότι ο μόνος τρόπος να παίξει τη ζαριά του τροπαίου ήταν να βάλει πίεση στους Ρώσους. Στο 28' ο Ιβκοβιτς αποσύρει τον Σπανούλη θέλοντας να τον έχει με ανάσες για ένα γεμάτο 7λεπτο στη 4η περίοδο, για μια πιθανή τελευταία προσπάθεια ανατροπής των δεδομένων.. Αυτή όμως ήρθε νωρίτερα, απρόσμενα.



Για την ΤΣΣΚΑ το αποτέλεσμα είναι από αυτά που σε κάνουν να θες να σταματήσεις το μπάσκετ την επόμενη το πρωί.. Η ομάδα του Καζλάουσκας πνίγηκε στο "πρέπει" των φαβορί. Σαφώς και φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο Λιθουανός προπονητής που είχε όμως τρέξει άψογα το πρότζεκτ μέσα στη σεζόν. Δε μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του όταν τον είχε περισσότερο ανάγκη. Παρατηρείστε τη συμπεριφορά των Ρώσων μετά το τρίποντο του Σλούκα στη πρώτη κατοχή της 4ης περιόδου. Έκλεισαν οι διακόπτες, άλλαξαν τσιπάκι. Δείτε τις αμέσως επόμενες επιθέσεις τους, όταν η ασφάλεια των 16 πόντων μετατράπηκε στο βατό νούμερο των 10 πόντων.. Εκεί χρειαζόταν η ΤΣΣΚΑ τον προπονητή της.. Ο Καζλάουσκας δεν είχε καν το καθαρό μυαλό να παρκάρει στον πάγκο τον Τεόντοσιτς, κίνηση που ίσως αρκούσε να του δώσει τον τίτλο έστω και στις λεπτομέρειες..

Ο Ολυμπιακός μπήκε με πλάνο να δώσει μπάλες ψηλά στον Χάινς (συνήθης στρατηγική φέτος στη 4η περίοδο) για ντράιβ απέναντι στον αντίπαλο σέντερ, όμως δε του βγήκε λόγω του ότι ο Αμερικανός άφησε στα αποδυτήρια το τζαμπ σουτ από τα 5 μέτρα και ο Κρίστιτς τον περίμενε 3 βήματα πίσω. Πήρε όμως πόντους από την περιφέρεια ενώ στο τέλος φόρτωσε παιχνίδι στον Πρίντεζη με πλάτη αδειάζοντας του το λόου ποστ.



Θα συμφωνήσω με αυτούς που λένε, ότι εαν ξαναέπαιζαν οι δύο ομάδες 10 φορές, οι Ρώσοι θα κέρδιζαν τις 8. Πολύ πιθανό, είναι φανερό ότι δε του πάει του Ολυμπιακού αυτή η ΤΣΣΚΑ με την ταχύτητα και τα κορμιά να τον αντιμετωπίσει σε γρήγορα σχήματα ή να τον χτυπήσει πραγματικά με ψηλά. Εγώ θα παραθέσω όμως και μια άλλη γνώμη. Εαν ξαναέπαιζαν οι δυό τους (με τα δεδομένα και τη ψυχολογία που υπήρχαν μετά τους ημιτελικούς της Παρασκευής) 10 φορές σε έναν κλειστο τελικό Ευρωλίγκας, πιθανόν ο Ολυμπιακός να έβγαινε νικητής τις 8.. Φιλτράροντας τη νίκη επί του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό καταλήξαμε ότι ήταν περισσότερο προϊόν τύχης παρά winning mentality. Άλλωστε είχαμε γράψει σχετικά νωρίτερα μέσα στη χρονιά περιμένοντας με ανυπομονησία να δοκιμαστεί ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας στα δύσκολα..

Η τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού είναι απτή απεικόνηση της μετάλαξης του συνόλου μέσα στη σεζόν. Από τα χέρια του ηγέτη ο οποίος κλείστηκε από 3 αντιπάλους στον ελεύθερο συμπαίκτη.. Κάπως έτσι δεν απέκλεισαν οι ερυθρόλευκοι τη Σιένα..?



Το φάιναλ φορ αυτό ανέβασε τη μετοχή της διοργάνωσης γιατί απλούστατα έβγαλε πολλά συναισθήματα. Πολλά.. Και το φινάλε δίνει το δικαίωμα σε πολλές ομάδες να ονειρεύονται. Ο Ολυμπιακός (και η διοίκησή του) αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο την αρετή της υπομονής και της σκληρής προσπάθειας. Είτε το δούμε από την οπτική των τελευταίων ετών είτε από αυτήν των 40' λεπτών του τελικού.. Και το ελληνικό μπάσκετ απέδειξε την σαφή ανωτερότητα του έναντι οποιασδήποτε άλλης σχολής σε θέματα τακτικής.. Όπως είναι τα πράγματα στο σύγχρονο αθλητισμό πλέον, αυτό είναι το μεγαλύτερο εφόδιο στα ομαδικά αθλήματα. Ίσως πιό σημαντικό απ'όλα, ότι μια ελληνική ομάδα συγκίνησε το πανελλήνιο μετά από χρόνια. Ο Ελληνας έπειτα από καιρό συζητιέται στην Ευρώπη για καλό λόγο. Και του χρόνου..

ΠΗΓΗ  http://hoopfellas.blogspot.com