Οι… διπλοθεσίτες (ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ)

Στην προηγούμενη… συνάντησή μας είχα αναφερθεί στα κριτήρια, βάσει των οποίων επιλέγονται οιομοσπονδιακοί προπονητές. Σήμερα, θέλω να δούμε το ζήτημα από μια άλλη οπτική γωνία, θεωρώντας απαραίτητη την υποσημείωση πως δεν αναφέρομαι "στοχεύοντας" σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά επιχειρώ να αναλύσω καταστάσεις.


Υπάρχουν ομοσπονδιακοί τεχνικοί, ή μέλη των ομοσπονδιακών τιμ (ήτοι δεν αναφέρομαι μόνο στους "πρώτους" προπονητές) που παράλληλα εργάζονται και σε συλλόγους. Σε αυτό το σημείο έχω δύο ενστάσεις:

Η πρώτη είναι καθαρά αγωνιστική. Προλαβαίνουν οι προπονητές να είναι εντάξει και στις δύο -"βαριές" από κάθε άποψη-υποχρεώσεις τους; Μήπως στην προσπάθεια να κρατήσουν και τα δύο καρπούζια σε μια μασχάλη, ένα πέφτει και σπάει;

Η κριτική θα ήταν εύκολη από την πλευρά μου. Κι ως ένα σημείο εκ του ασφαλούς. Αν, μάλιστα, χρησιμοποιούσα και τααποτελέσματα (επιλέγοντας τα αρνητικά) για να στηρίξω τη σκέψη μου, θα παρουσίαζα και… αποδείξεις. Δεν θα το κάνω, γιατί δεν είναι -ξαναλέω- πρόθεσή μου να στραφώ εναντίον προσώπων.

Είναι δεδομένο πως ένας προπονητής, που έχει την ευθύνη μιας ομάδας (μικρής ή μεγάλης, δεν έχει σημασία) δεν μπορεί απερίσπαστος να παρακολουθεί τους παίκτες, και τους δικούς του (ειδικά αν κάποιοι αγωνίζονται στο εξωτερικό, ή -αν μιλάμε για μικρές ηλικίες- αν δεν έχει άμεση πρόσβαση στα στατιστικά τους και εικόνα), και τους αντιπάλους.

Η δεύτερη ένσταση είναι κοινωνικού χαρακτήρα κι ενδεχομένως ο ΣΕΠΚ να έπρεπε να δει το θέμα πιο "ζεστά". Σε μια εποχή που συνάδελφοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας, που πολλοί ζουν στο… όριο, μοιάζει με πρόκληση η διατήρησηδιπλής θέσης από λίγους.

Δεν θα επεκταθώ. Εγώ, από τη στιγμή που εργάζομαι σε μια ομάδα, δεν θα έπαιρνα και δεύτερη θέση, σκεφτόμενος πως ένας συνάδελφος μπορεί να έχει ανάγκη τη δουλειά, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους (διόλου ασήμαντο στην εποχή μας), αλλά και για να παραμένει "ενεργός" στον χώρο.

Το όλο ζήτημα, στο οποίο βάζω μια… άνω τελεία, είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις προηγούμενες σκέψεις… Περί κριτηρίων. Ας το δουν οι έχοντες την ευθύνη κι ας κρίνουν. Αυτοί -προφανώς-

ξέρουν πολύ καλύτερα από μένα. Εγώ απλά εξέφρασα κάποιεςσκέψεις, την αγωνία μου (όλοι αγαπάμε τις Εθνικές ομάδες, κανείς λιγότερο ή περισσότερο), έναν γενικότερο προβληματισμό, που θαρρώ αντιμετωπίζουν κι άλλοι συνάδελφοι…

ΠΗΓΗ http://www.basketblog.gr

Περί κριτηρίων

|Νίκος Οικονόμου

Καιρό έχουμε να τα πούμε. Η αλήθεια είναι πως η καθημερινότητα κλέβει πολύτιμο χρόνο από αυτόν
που θα ήθελα να διαθέσω και μοιραία μένουμε πίσω. Ας είναι…

Μπορούσα να γράψω πολλά (πάρα πολλά) για την Εθνική, καθώς είναι πολύ εύκολο να βουτήξεις την πένα -εν προκειμένω τα πλήκτρα του PC- στη χολή. Δεν θα το κάνω, γιατί ξέρω πως το πιο εύκολο πράγμα είναι να γράψεις κατά κάποιου που δεν πέτυχε στην αποστολή του. Κι εγώ δεν είμαι θιασώτης της εύκολης (και ανέξοδης) κριτικής.

Όσοι μας διαβάζουν γνωρίζουν ότι δεν έχω διάθεση να βγάλω μέσα από αυτή τη στήλη είτε προσωπικές πικρίες και έχθρες, δεν έχω διάθεση να κάνω τον κακό. Πιστεύω πως μεγαλύτερη αξία έχει να θέτουμε ζητήματα προς συζήτηση, παρά να παίρνουμε φόρα κι όποιον πετύχουμε.

Έχει γίνει πολύς λόγος για την Εθνική, θα γίνει ακόμα περισσότερος και για τις άλλες "μικρότερες" Εθνικές. Ένα πράγμα που δεν έχω καταλάβει είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται οι ομοσπονδιακοί προπονητές.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν λέω ότι είναι καλοί ή κακοί, δεν λέω ότι δεν είναι επαρκείς. Μπορεί να είναι οι καλύτεροι, μπορεί οι χειρότεροι. Φαντάζομαι πως κάποιοι έχουν ανταποκριθεί περισσότερο, άλλοι λιγότερο, αυτή είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων.

Αυτό που θα ήθελα να έχω ως… πληροφορία είναι τα κριτήρια με τα οποία γίνεται η επιλογή.

Αν, δηλαδή, εγώ θέλω να αναλάβω μια ομάδα (παίδων, εφήβων, γυναικών) τί πρέπει να κάνω; Είναι αρκετό το… βιογραφικό μου, παίζει κάποιο ρόλο, έχει σημασία αν κάποιος έχει προσφέρει ή όχι στα εθνικά συγκροτήματα;

Είναι πρόδηλο ότι δεν γράφω αυτές τις λέξεις γιατί επιζητώ μια θέση σε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Δεν θα το έκανα με αυτόν τον τρόπο. Όμως είμαι περίεργος να μάθω όχι τόσο αν έχω τα ουσιαστικά ή τυπικά προσόντα, αλλά αν υπάρχει κάποια μέθοδος αξιολόγησης.

Αν υπάρχει, μπορούμε στη συνέχεια να κρίνουμε αν ήταν πετυχημένη (η μέθοδος) κι ενδεχομένως να προχωρήσουμε σε βελτιώσεις, ώστε να επιλεγούν οι καλύτεροι και να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Θα μου επιτρέψετε στην επόμενη "συνάντησή μας" να ασχοληθώ και πάλι με τα των Εθνικών…

ΠΗΓΗhttp://www.basketblog.gr