ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΗ & ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ: 2 ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

Από την Ψυχολόγο, Νίκη Μουζάκη

Προκειμένου οι αθλητές να μπορέσουν ν’ αποδώσουν τα μέγιστα είναι απαραίτητη η στοιχειώδης ύπαρξη και των δύο παραγόντων.

Παρακίνηση

  Όταν αναφερόμαστε στην έννοια της παρακίνησης προσεγγίζουμε κάτι που προέρχεται κυρίως από το εσωτερικό του κάθε ατόμου. Είναι η αίσθηση της ύπαρξης κινήτρων και η αίσθηση της ικανοποίησης των ουσιαστικών επιθυμιών των αθλητών. Με άλλα λόγια εννοούμε, ότι χρειάζεται οι αθλητές να νιώθουν ότι η ομάδα στην οποία ανήκουν τους δίνει όλα όσα έχουν ανάγκη, υλικά και ψυχολογικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία θετικών σκέψεων και τη βελτίωση της αθλητικής τους ποιότητας και κατ’ επέκταση και της αποτελεσματικότητας τους.

Η παρακίνηση βοηθά:

1) Στην επίτευξη των στόχων.

2) Στην απόκτηση πίστης και δύναμης απ’ την πλευρά των αθλητών.

3) Στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και των ικανοτήτων τους.

Παρότρυνση

  Η παρότρυνση αναφέρεται σε κάτι που ανήκει περισσότερο στο εξωτερικό περιβάλλον. Πρόκειται για έναν καλό λόγο από κάποιον συμπαίχτη ή τον προπονητή, ένα
σκούντημα / χάδι στον ώμο, μια ματιά που εμπνέει εμπιστοσύνη, γενικά οτιδήποτε είναι ικανό να προσφέρει χαμόγελο σ’ έναν αθλητή και να του δείξει ότι μπορεί να καταφέρει αυτό που θέλει. Συνιστά την αφορμή για την έναρξη μιας προσπάθειας και την επίτευξη του στόχου όταν έχει προϋπάρξει η αιτία (παρακίνηση).

  Συνεπώς, καταλαβαίνουμε ότι οι δύο αυτές έννοιες αλληλοσυμπληρώνονται. Για να είμαστε όμως πιο ειλικρινείς αρκετές φορές αρκεί οι αθλητές να αισθάνονται  μέσα τους ικανοποιημένοι και να μην αναζητούν ή να μην έχουν όντως ανάγκη σε υπερβολικό βαθμό την παρότρυνση, κάτι το οποίο ισχύει διότι ο μεγαλύτερος σύμμαχος - εχθρός είναι ο εαυτός μας, άρα αυτό που βρίσκεται μέσα μας. 

 Στην αντίθετη περίπτωση η παρότρυνση μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχή αποτελέσματα με τη μόνη διαφορά ότι ελλείψει παρακίνησης είμαστε σε θέση να μιλάμε για πρόσκαιρες επιτυχίες και όχι για την ύπαρξη μακροχρόνιων θετικών συναισθημάτων.

ΠΗΓΗ: giorgosskolias