Μια ματιά στην Ευρώπη «που πας ρε Αμερικανάκι..»

Από το «που πας  ρε Αμερικανάκι..» της Φενέρ στους Σέλτικς, την νέα θέση (?) του Πρέλντζιτς  και τη βελτίωση της Μακάμπι, στον Μπρέμερ, τον Λόγκαν και τον Βεργίνη.. Το Hoopfellas σχολιάζει..

-Από την αρχή της βραδιάς φάνηκε ότι οι Σέλτικς θα πρέπει να δουλέψουν πολύ για να καταβάλλουν την πιο έτοιμη Φενέρ του Σιμόνε Πιανιτζιάνι. Ναι για τη Βοστόνη ήταν μόλις το πρώτο φιλικό αλλά και οι Τούρκοι δεν έχουν πιάσει ακόμα υψηλό βαθμό ετοιμότητας. Μας άρεσε πολύ ο τρόπος που προσέγγισαν το παιχνίδι. Στο ψυχολογικό κομμάτι κυρίως.. Μπήκαν μέσα να παίξουν το μπάσκετ τους, να κάνουν το παιχνίδι τους χωρίς κανένα κόμπλεξ κατωτερότητας ή τον παραμικρό φόβο. Ο Μπό Μακάλεμπ ήταν απλά ασύλληπτος έχοντας απέναντι του τον για πολλούς καλύτερο pass first PG του ΝΒΑ, Ρατζόν Ρόντο με τους δύο σπινταριστούς γκαρντ να μας δίνουν ένα εξαιρετικό ματς απ. Ο Μακάλεμπ προσέδωσε το συναίσθημα της υπεροχής στους Τούρκους με το παιχνίδι του συνεπικουρούμενος από έναν εξαιρετικό Ρομέην Σάτο, ο οποίος για ένα ακόμα παιχνίδι σουτάρει με λιτά νεύρα, πράγμα πολύ σημαντικό.

Ο Πιανιτζιάνι ξεκίνησε  τον Μακάλεμπ στον Ρόντο και τον Σάτο στον Πίρς , με τους δύο αστέρες της Ευρωλίγκας να κοντράρουν στα ίσα σε ταχύτητα και δύναμη αντίστοιχα, δύο από τους τοπ-στους συγκεκριμένους τομείς-αθλητές στην Αμερικανική λίγκα ανά θέση. Η κίνηση-ματ πάντως έγινε στη δεύτερη περίοδο, όταν ο Ιταλός προπονητής τοποθέτησε τον Εμίρ Πρέλντζιτς στο «4» σε μια πεντάδα  με τον Μπογκντάνοβιτς στο «3» και τον Ερμίς στο «1».  Το είχαμε ξαναδεί και άλλη μια φορά αυτό σε πρόσφατο ματς προετοιμασίας της Φενέρ αλλά όχι για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Με τον Πρέλντζιτς στο «4» (απέναντι στον Σάλιντζερ) η ομάδα του Πιανιτζιάνι είχε κίνηση και καλή κυκλοφορία στην επίθεση, δημιουργώντας πολλά ρήγματα με τις διεισδύσεις του 2.05 γκαρντ-φόργουορντ από τη Ζένιτσα χωρίς παράλληλα να υστερούν στο ριμπάουντ. Θα είναι τρομερά ενδιαφέρον να δούμε κάτι τέτοιο μέσα στη σεζόν, μιας και ο τρελός-επιστήμονας από την Τοσκάνη αρέσκεται σε light σχήματα και ο Πρέλντζιτς
έχει τα στοιχεία να ανταποκριθεί σε αυτή τη θέση σε υψηλό επίπεδο.

Επίσης από τους Τούρκους μας άρεσαν ο Κάραμαν (ξεκινάει στο «4», έχουμε μιλήσει αρκέτα γι’αυτόν) ο οποίος έκανε αισθητή την παρουσία του  και ας μην πήρε τόσες πολλές πρωτοβουλίες, ο Ερμίς που ήταν αρκετά επιθετικός και ανταποκρίθηκε στο μπακ-απ πόιντ, ενώ ο Σαβάς απέδειξε ότι υπάρχει «σουπερμαντολίνη» και στην Τουρκία προσφέροντας μια εντυπωσιακή προσωπική φάση (προσποίηση με το σώμα στο high post, drop step, δεύτερη προσποίηση «στη δείχνω και την μαζεύω» αλά Χακίμ και fingeroll..).

Οι Σέλτικς ξεμούδιασαν μετά το τρέηνινγκ καμπ και ο Ρίβερς δεν χρησιμοποίησε πολύ τον Γκαρνέτ κυρίως . Η άμυνα τους ήταν για …κλωτσιές, με τους Τούρκους να τη σπάνε με διεισδύσεις και lay-ups στη καρδιά της ρακέτας και τον Μακάλεμπ (τον καλύτερο penetrator  στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια) να κάνει τους Αμερικανούς σπίκερ να γελάνε με την ευκολία που διασπούσε κάθε πράσινη άμυνα. Ο Ρίβερς στη τελευταία περίοδο  χρησιμοποίησε ρεζέρβες προσπαθώντας να ανεβάσει το επίπεδο μαχητικότητας της ομάδας του και κυρίως να βγάλει συμπεράσματα, παίρνοντας τελικά ένα πολύ καλό παιχνίδι από τον Σάλιντζερ, παίκτη που περιμένουν πως και πως στη Βοστόνη φέτος. Προδόθηκε όμως από την κακή βραδιά του Κ.Λι, ο οποίος παρά το εξαιρετικό ποσοστό του στα τρίποντα έχασε ότι σούταρε με καλές προϋποθέσεις. Οι Σέλτικς συνολικά υπέπεσαν σε 25 λάθη δίνοντας περίπου 20 παραπάνω επιθέσεις στον αντίπαλο. Σίγουρα θα είναι και φέτος πρωταγωνιστές στο ΝΒΑ, το δίδυμο Ρόντο-Τέρι θα είναι από τα φονικά στη ποστ σίζον αλλά και πάλι δεν έφεραν τον σέντερ που θα απαλλάξει τον Γκαρνετ από τη χαμαλοδουλειά. Εξαιρετικός ο Γκρίν, ο οποίος έπαιξε και στις δύο θέσεις των φόργουορντ και θα διεκδικήσει φέτος το βραβείο του 6^ου παίκτη της σεζόν. Αρκεί να είναι καλά το παιδί.. Στο Μιλάνο πάντως εχθές οι Κέλτες ήταν πολύ πιο σοβαροί στο αμυντικό κομμάτι και νίκησαν ξεκούραστα μετά τα σωφρονιστικά μπατσάκια του Μακάλεμπ και του Σάτο..

-Η Μακάμπι σιγά σιγά βελτιώνεται μετά το χάλι των πρώτων ματς προετοιμασίας και παρουσιάζει και καλό μπάσκετ κατά διαστήματα, πάντα με βάση τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ο Μπλάτ, έχοντας έξω τον Σμίθ και τον Μάλκομ Τόμας «φρέσκο» στην ομάδα, ξεκινά στο μπακόρτ τον Οχαγιόν με τον Χίκμαν, τον αρχηγό Πνίνι στο «3» και τους Κάνερ-Μέντλευ, Τζέημς στη ρακέτα. Ο Ντέηβιντ Λόγκαν βγαίνει από πίσω και είναι ο καλύτερος και πιο σταθερός σκόρερ της Μακάμπι μέχρι στιγμής, με εξαιρετικό shot selection δείχνοντας ξεκάθαρα ότι αισθάνεται πολύ καλά στο καινούργιο του περιβάλλον. Άλλος ένας παίκτης με μέτρια απόδοση στον περυσινό Παναθηναϊκό, ο οποίος έχει ξεκινήσει εξαιρετικά στη νέα του ομάδα όπως και οι Σάτο-Καλάθης. Αν προσθέσουμε και τα παιδιά στο Καζάν (τα οποία όμως δεν πήγαν άσχημα πέρυσι) συμπεραίνουμε ότι οι πράσινοι προμήθευσαν πολύ κόσμο ανά την Ευρώπη με ποιοτικούς παίκτες. Στο Τελ Αβίβ πάντως, η Μακάμπι στερείται ποστ παιχνιδιού, καθώς δεν υπάρχει πλέον ούτε Σόφο ούτε Χέντριξ και ο Μπλάτ προσανατολίζεται σε σχήματα που θα μπορούν να τρέξουν το γήπεδο καλύτερα..

-Ξαναγυρνώντας στην Τουρκία, να πούμε ότι η Φενέρ υπέγραψε τον J.R. Bremer τελικά, τον παίκτη που άλλαξε όλη την εικόνα της Αρμάνι πέρυσι με τον ερχομό του. Ο Αμερικανός γκαρντ έχει προσωπικότητα και μπορεί να προσφέρει αρκετά ποιοτικά λεπτά στο μπακόρτ του Πιανιτζιάνι, ο οποίος λαμβάνει τα μέτρα του φοβούμενος τυχόν τραυματισμό του Μακάλεμπ (το έζησε δις στη Σιένα). Ο Μπρέμερ είναι αρκετά καλός σουτέρ και πολύ καλός πασέρ, πολύ περισσότερο από οργανωτής και μπορεί βγαίνοντας από τον πάγκο να βοηθήσει και στις 2 θέσεις των γκαρντ.

-Ο Παναθηναϊκός τέλος δείχνει να βρίσκεται κοντά στον Δημήτρη Βεργίνη ο οποίος έκανε προετοιμασία με τη Μπιλμπάο του Κατσικάρη. Ο 25χρονος γκαρντ έρχεται από μια ενθαρρυντική σεζόν στον Άρη, οπού ανέλαβε το τιμόνι της ομάδα μετά τη φυγή του Τζέημς. Το αξιοσημείωτο με τον Βεργίνη είναι ότι έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τη μάζα των γκαρντ της νεότερης γενιάς. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό σουτέρ, που μπορεί να σκοράρει από κάθε απόσταση και έχει ένα χαρακτηριστικό το οποίο τα τελευταία χρόνια ψάχναμε σε απελπιστικό βαθμό στους Έλληνες γκαρντ. Σούτ μετά από ντρίμπλα. Και μάλιστα πολύ καλό. Το θέμα με τον Βεργίνη είναι ότι ενώ έχει μέγεθος, υστερεί σημαντικά στα πόδια για τέτοιο επίπεδο.  Είναι τελείως διαφορετικός παίκτης από τον Ξανθόπουλο, ενδεχόμενη απόκτηση του θα τονώσει τον εσωτερικό ανταγωνισμό και θα ανεβάσει το επίπεδο των προπονήσεων αλλά ο Πεδουλάκης παραδοσιακά προτιμά παίκτες που μπορούν να αμυνθούν και σε αυτό είμαστε μαζί του. Πάντως  δίπλα σε γκαρντ όπως ο Διαμαντίδης ή ο Κίτσεν που μπορούν να τον βοηθήσουν λίγο να κρύψει αυτή την αδυναμία του –στο κομμάτι πόδια/άμυνα-, το οποίο μάλιστα δούλεψε πέρυσι ο παίκτης αλλά η Ευρωλίγκα είναι άλλο επίπεδο- δεν θα είναι άσχημος ο Βεργίνης. Για να δούμε..




ΠΗΓΗ: hoopfellas