Ο καλύτερος παίκτης της δεκαετίας ..

Οι καλύτεροι Euroleaguers της τελευταίας δεκαετίας μπαίνουν στο παρκέ του Hoopfellas. Αλήθεια, εσείς πάνω σε ποιόν θα χτίζατε τη δική σας ομάδα? Η δική μας και η δική σας ψήφος..

To Ηοοpfellas συλλέγει 10 μύθους της Ευρωλίγκας και σας προκαλεί να ψηφίσετε τον καλύτερο. Αλήθεια, αξιολογώντας όλους τους παρακάτω σταρ και με γνώμονα το πικ της καριέρας τους, πάνω σε ποιόν θα χτίζατε τη δική σας ομάδα..? 

Σημείωση: Πριν πάρετε την τελική απόφαση να διευκρινίσουμε ότι η επιλογή δεν έχει να κάνει με τον πιο επιτυχημένο ή αυτόν που προσέφερε/άφησε τα περισσότερα στη διοργάνωση. Τα κριτήρια είναι καθαρά ελεύθερα μπασκετικά. Ως μόνο προαπαιτούμενο στην επιλογή έβαλα την κατάκτηση ενός τίτλου Ευρωλίγκας γιατί αλλιώς θα γινόταν πανηγύρι (παίκτες όπως ο Σκόλα ή ο Καλντερόν έμπαιναν για πλάλα στη λίστα..). Για πάμε..

Sarunas Jasicevicius, o Πιανίστας..

Κάθε φορά που τον βλέπω στο παρκέ να δημιουργεί μου δίνει την αίσθηση ότι παίζει μια σαγηνευτική μελωδία στο πιάνο, με την οποία «μαγεύει» τους πάντες στέλνοντας μπάλα, συμπαίκτες και αντιπάλους εκεί που θέλει αυτός.  Κρατούσε τη μπαγκέτα στη Μακάμπι της διετίας 2003-05, της ίσως πιο δυνατής μπασκετικής αρμάδας στη σύγχρονη εποχή, πήρε τον μαγικό αυλό στα χέρια του με τον Παναθηναϊκό. Κατέκτησε 4 τίτλους στη διοργάνωση, τους 3 συνεχόμενους, στα χρόνια της τεράστιας κυριαρχίας του. Μάλλον ο καλύτερος πικ εν ρολ παίκτης που είδαμε στο σύγχρονο μπάσκετ, σπάνιο μέταλλο winner με πολλά guts και χέρι αλφάδι στα δύσκολα. Παλεύει ακόμα με καλές πιθανότητες για τον 5^ο του τίτλο..

Dejan Bodiroga, the boss..

Παίκτης σύμβολο της σύγχρονης εποχής, έθεσε νέα στάνταρντ στον όρο leader με τα επικά κατορθώματα του. Πήρε τρείς φορές τον τίτλο (2000, 2002, 2003 με Παναθηναϊκό και Μπάρτσα) στα χρόνια της υπεροχής του, όπου είχε ολόκληρη την Ευρώπη «υπό».. Ένας από τους καλύτερους fundamental παίκτες που ανέδειξε το παγκόσμιο μπάσκετ. Πόιντ φόργουορντ με ύψος 2.05μ.(o Tάνιεβιτς τον διαφήμιζε ως τον νέο Μάτζικ Τζόνσον..), τεράστιο ρεπερτόριο, μπασκετικό IQ στη στρατόσφαιρα αλλά πάνω από όλα, πολύ μεγάλη καρδιά.. Νομίζω ότι αυτό τον μετέτρεψε από σταρ σε θρύλο..  Sex
, droga i Bodiroga..

Manu Ginobili, ο ποιητής..

Εντάξει, ξέρω, αυτός έφυγε για τους Σπερς το 2002 αλλά η κουβέντα είναι πολύ μπασκετική για να μη χωρέσει μια τέτοια εξαίρεση. Ο Τζινόμπιλι ήταν το πουλέν του Μεσίνα στην Κίντερ της μετά-Ντανίλοβιτς εποχής, μια ομάδα που έφτασε στην κορυφή το 2001 στην αξέχαστη best of five σειρά με την Τάου και στον τελικό το 2002 ενάντια στον Παναθηναϊκό. Ο Τζινόμπιλι παραμένει  στα 35 του ένας από τους πιο συναρπαστικούς παίκτες στο μπάσκετ σήμερα. Είναι από τις περιπτώσεις που πραγματικά δεν γνωρίζεις πιο είναι το δυνατό του σημείο γιατί ακουμπά το άριστα παντού. Τρανζίσιον, μισό γήπεδο, παντού.. Μεγάλος winner και clutch performer από τους λίγους.. Τόσο έξυπνος, που κάνει τους υπόλοιπους ..έξυπνους να δείχνουν κουτοί.. Τον έχω χαρακτηρίσει «καλύτερο παίκτη του κόσμου για τις διεθνείς διοργανώσεις της FIBA» των μεικτών κανονισμών, πάνω από οποιονδήποτε σούπερ σταρ του ΝΒΑ καθώς η εξικοίωση του απέναντι στις «ευρωπαϊκές άμυνες είναι παροιμιώδης.  Από δυναμικός slasher πλέον έχει μετατραπεί σε έναν κορυφαίο κόμπο γκαρντ, στην καλά δουλεμένη επίθεση του Πόποβιτς. Παλιότερα όταν τον παρακολουθούσα ήταν απόλαυση. Τα τελευταία χρόνια, αυτό που βλέπω είναι ποίηση στο παρκέ..

Αntohny Parker, American Airlines..

Ο high flyer της Μακάμπι, ήταν (μαζί με τον Σάρας) το κεντρικό πρόσωπο του οργανισμού στα χρόνια που οι Ισραηλινοί έπαιξαν το λεγόμενο «μπάσκετ της υπεροχής». Ο Πάρκερ κυριάρχησε στην Ευρώπη από τη στιγμή που εξέλιξε το παιχνίδι του, πάνω από την υπάρχουσα και εντυπωσιακή αθλητική του ικανότητα. Κομπλέ παίκτης, έπαιζε 1-4 πραγματικά. Στο δεύτερο του πέρασμα από το Τελ Αβίβ ήταν ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη σε προσωπική φάση και σε καθαρές καταστάσεις ένας με έναν (συντριπτικό ποσοστό επιτυχίας), αποχαιρετώντας την «ομάδα του λαού» με 3 ευρωπαϊκούς τίτλους. Ο Πάρκερ δεν ήταν μόνο η αθλητική βόμβα που κατέβαζε από τη base line στο καλάθι τις πάσες του Σάρας, αλλά και ένας πολύ δυνατός στα βασικά παίκτης, γι’αυτό και στάθηκε ως στάρτερ στο ΝΒΑ τόσα χρόνια..

Θοδωρής Παπαλουκάς, ο λύκος..

Παίκτης συνδεδεμένος με το κορυφαίο επίπεδο της διοργάνωσης, άλλαξε τελείως τη σκέψη που έχουμε στην Ευρώπη για το ρόλο του 6^ου παίκτη.  Τα κατορθώματα του αναρίθμητα, όπως και το winner mentality του. Επηρέασε τόσο πολύ τη διοργάνωση με το γεμάτο αλτρουισμό και οξυδέρκεια παιχνίδι του στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας που οι αντίπαλοι του, τον είχαν καθήσει στο θρόνο του κορυφαίου παίκτη. Έφτασε στο πικ του στον μοιραίο γι’αυτόν τελικό της Αθήνας απέναντι στον Παναθηναϊκό, όπου έκανε μάλλον την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του με την ομάδα του όμως να πέφτει.. Ο ίδιος παρ’όλα αυτά εκείνο το βράδυ, μεγάλωσε το θρύλο του. Ο Παπαλουκάς (των 8 συνεχόμενων φάιναλ φορ και των δύο κατακτήσεων) άλλαξε τα στάνταρντς στη θέση «1» ως μεγάλος leader και επιτομή του όρου pass first PG..

Juan Carlos Navarro, the Artist..

Για τον Ναβάρο τα λόγια είναι περιττά.. Έχω πεί ότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο (η σωστή λέξη ίσως είναι  «μοναδικό») καλλιτέχνη της σύγχρονης Ευρωπαϊκής μπασκετικής σκηνής. Ο «Λα Μπόμπα» είναι στην πραγματικότητα η δική μας απάντηση στο Αμερικανικό μπάσκετ καθώς το σωματότυπο του έρχεται σε αντίθεση με αυτό που μπορεί να παράγει αυτή η «μηχανή θανάτου». Αυτή τη στιγμή, παραμένει ο μεγαλύτερος δολοφόνος που φιλοξενεί το ευρωπαϊκό μπάσκετ, με εκτελέσεις εν ψυχρώ που όμως έχουν τη δική τους καλλιτεχνική ομορφιά. Από τη στιγμή που γύρισε από το ΝΒΑ, όπου δούλεψε πολύ στην δημιουργία και βελτίωσε την αμυντική του επίδοση έγινε ασυναγώνιστος. Με 2 κατακτήσεις στο παλμαρέ του, στο δρόμο για το τρίτο.. Legend..

Δημήτρης Διαμαντίδης, the Rock..

Θεωρώ δεδομένο ότι το βραβείο του καλύτερου αμυντικού θα μετονομαστεί σε Δημητρης Διαμαντίδης trophy σε λίγα χρόνια (6 φορές νικητής) αλλά ο 3 D φυσικά είναι πολλά παραπάνω από κορυφαίος αμυντικός. Υπό τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και με ηγέτη τον Έλληνα πόιντ γκαρντ, ο Παναθηναϊκός δημιούργησε ένα δικό του στυλ το οποίο δίδαξε ανα την Ευρώπη (hard nose defense/pick’n roll offense) δίνοντας τα φώτα του winning basketball.  Μέσα από την επέλαση αυτής της συμμορίας στην Ευρώπη, ο Διαμαντίδης αναρριχήθηκε με τα δικά του κότσια σε καλύτερο πόιντ γκαρντ και μετά από λίγο παίκτη του Ευρωπαϊκού μπάσκετ δημιουργώντας μια αίσθηση τρόμου στους αντιπάλους με την κυνικότητα του στα μεγάλα παιχνίδια. Στα 33 του, παραμένει ο καλύτερος παίκτης σε επίθεση μισού γηπέδου στην ΄Ηπειρο, κατάσταση στην οποία ο τρόπος λήψης των χειρουργικών αποφάσεων σε συγκεκριμένο χρόνο και καθεστώς πίεσης θα μελετηθεί τα επόμενα χρόνια..

Rimounas Siskaouskas, Smooth criminal...

Ένας από τους καλύτερους σύγχρονους ολ αράουντ παίκτες με αμφιλεγόμενη ηγετική φυσιογνωμία. Από το «σεμινάριο προσποίησης» στους τελικούς του Ιταλικού πρωταθλήματος με τη Μπενετόν του Μπλατ, στο χαμένο τρίποντου του Βερολίνου και τις βολές της Πόλης έως τις δύο κούπες σε Αθήνα και Πράγα. Δυνατό κορμί, κοφτερό μυαλό και φοβερή γνώση των βασικών από έναν παίκτη που ανέβηκε στην κορυφή αντιπροσωπεύοντας την απλότητα του αθλήματος. Άξιζε καλύτερο φινάλε..

Βασίλης Σπανούλης, Wanted..

Ο μοναδικός από τη λίστα που βρίσκεται στο πικ του και φυσικά ο νεαρότερος. Τα επιτεύγματα του είναι αρκετά για να αποτελέσουν διαβατήριο για αυτή.. Mε δύο κούπες στα 30 του και τη φήμη (?) του πιο ακρινού αυτή τη στιγμή παίκτη της λίγκας ο Σπανούλης συνεχίζει στο όνειρο κυνηγώντας την υστεροφημία. Έχει στοιχεία γκαρντ παλαιάς κοπής με fundamental παιχνίδι, χτιστό κορμί και ατσαλένιο πνεύμα. Η επόμενη διετία θα προσδιορίσει τη θέση του στο ranking των κορυφαίων της διοργάνωσης. Επικηρυγμένος -όχι από τους οπαδούς των πρασίνων αλλά- από κάθε άμυνα στην Ευρώπη..

Η γνώμη του Hoopfellas.. 

Θα πάρω Μανού Τζινόμπιλι.. Ανυπέρβλητη η καρδιά του Μποντιρόνγκα και τα killer insticts του Ναβάρο, ενώ οι Έλληνες γκαρντς μετά από τις προϋπάρχουσες επιρροές (των Αμερικανών πόιντ, Ρίβερς-Μπένετ-Έντνι) έδωσαν μια διαφορετική κατεύθυνση και έθεσαν νέα στάνταρντς/απαιτήσεις από/στη θέση που ισχύουν μέχρι σήμερα, αλλά ο Αργεντίνος είναι το απόλυτο πακέτο συνδυάζοντας τετράγωνη λογική και fundamentals συν το exotic του Αμερικανικού αθλητισμού γαρνιρισμένο με σπάνιο μέταλλο νικητή. Η δική μου ψήφος (πιο οριακά δε γίνεται) πάει εκεί..

Y.Γ: Καθαρίστε το μυαλό σας από κάθε είδους οπαδικές μ...ς και σκεφτείτε καθαρά μπασκετικά με επιχειρήματα. Μπορούμε να βγάλουμε πολύ ωραία κουβέντα σε ένα τέτοιο θέμα.. Περιμένω τις απόψεις σας..


ΠΗΓΗ: hoopfellas