ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ.. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ / ΟΥΝΙΚΑΧΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Η Μπαρτσελόνα πέρασε από το φλεγόμενο ΣΕΦ και πάει για μετωπική με τον Παναθηναϊκό. «Ηλίθια» ήττα στη Μάλαγα για τους πράσινους.. Τα πράγματα όχι μόνο δε μπλέκουν για τις ελληνικές ομάδες, αλλά πλέον γίνονται πιο ξεκάθαρα..

Κατευθείαν στο ψητό..

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

-Ο Ολυμπιακός παρότι μπορεί να έχετε διαβάσει μέχρι τώρα έκανε μεγάλη προσπάθεια τη Πέμπτη απέναντι στους Καταλανούς, δείχνοντας ότι θέλει πολύ το ματς μέσα σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ. Οι μηχανισμοί ασφαλείας όμως που ενεργοποίησε η Μπαρτσελόνα όταν το παιχνίδι πήρε φωτιά ήταν too much για την ελληνική ομάδα, αναδεικνύοντας την ομοιογένεια της και το επίπεδο δουλειάς του Τσάβι Πασκουάλ τόσα χρόνια με το κλαμπ.

-Η επίθεση των ερυθρολεύκων βασίστηκε και πάλι σε close out καταστάσεις, με τον Μπαρτζώκα να στέλνει τους γκαρντ-διεμβολιστές του (Σπανούλη-Λο) «βαθιά» μέσα στην άμυνα της Μπάρτσα με τη μπάλα τραβώντας όλη την άμυνα του αντιπάλου και αποσκοπώντας πάσα σε σωστό timing έξω για επίθεση με drives κυρίως και λιγότερο με «κόψιμο»  σε πρώτο χρόνο στο ζωγραφιστό. Ο Βασίλης Σπανούλης ανταμείφθηκε με το aggressiveness του κερδίζοντας «αλλαγές» στα σκρινς τις οποίες και εκμεταλλεύτηκε σε μεγάλο ποσοστό είτε με τελειώνοντας είτε αξιοποιώντας τον παίκτη της base line (Πάουελ).

Αρκετά αποτελεσματικό κομμάτι της επίθεσης του Ολυμπιακού για ένα διάστημα υπήρξε και το ποστ παιχνίδι με τον Πρίντεζη του οποίου την ενεργητικότητα δυσκολεύτηκαν να ελέγξουν οι αντίπαλοι του, αλλά σταδιακά η αστοχία του γηπεδούχου στο τρίποντο έδωσε επιλογές στην αντίπαλη άμυνα η οποία «φόρτωσε» το ποστ με κορμιά τζογάροντας και εν τέλει δικαιώθηκε. 2/17 έγραψαν οι ερυθρόλευκοι  έξω από τα 6.75μ. συμπεριλαμβανομένου των 0/5 του Πρίντεζη, τα οποία για ένα ακόμα βράδυ φέτος του κόβουν τα φτερά ενώ έχει ξεκινήσει τον αγώνα πραγματικά καλά.. 8/37 μετρά ο Έλληνας φόργουορντ στο τοπ-16, 18/69 φέτος (ενώ παραμένει πολύ αποτελεσματικός στα δίποντα/προσωπικές)..  Αυτή, καλώς ή κακώς, είναι μια σημαντική παράμετρος της επίθεσης του Ολυμπιακού.

-Οι γηπεδούχοι ήταν φανερό ότι «ανέπνεαν» καλύτερα στη τρανζίσιον επίθεση. Όσες φορές κατάφεραν είτε από λάθη του αντιπάλου (18 είχαν οι Καταλανοί) είτε από δικές του καλές άμυνες να δημιουργήσει προϋποθέσεις στο ανοιχτό γήπεδο, έφερε τη Μπαρτσελόνα σε δύσκολη θέση.  Παρότι όμως ο αριθμός των κατοχών ανέβηκε ψηλά οι ερυθρόλευκοι σταδιακά έχασαν αυτήν τους την ικανότητα, μη καταφέρνοντας να παράγουν φάσεις στο τρανζίσιον. Η 4^η και καθοριστική περίοδος πήγε «στο μισό γήπεδο», όπου οι Καταλανοί δίδαξαν. Είναι φέτος σε αυτό το στυλ παιχνιδιού/επίθεσης η καλύτερη μακράν ομάδα στην Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη παραμέτρους όπως η αυτοματισμοί, η ταχύτητα στην ανάπτυξη και την εκτέλεση (μιλάω πάντα για το μισό γήπεδο..), οι επιλογές σε σκορ-δημιουργία, η σκέψη και κυρίως το εξαιρετικό επίπεδο συνεργασιών. Ο κυνικός τρόπος που καθάρισαν οι Καταλανοί το ματς στο τελευταίο δεκάλεπτο (μετά και ότι είχε επακολουθήσει στο τρίτο..) όταν και ενεργοποίησαν αυτό που αναφέρουμε ως μηχανισμούς ασφαλείας (plays που δουλεύουν στην εντέλεια όχι μόνο φέτος, με τους Μάικλ-Λορμπεκ στο high
post ή τη base line)πακέτο στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η άνοδος της έντασης στα μετόπισθεν , δείχνει το πόσο δουλεμένη ομάδα είναι στη λεπτομέρεια. Βασικό..

Σε τακτικό επίπεδο οι Καταλανοί –το είχαμε πεί και παλιότερα- θυμίζουν ελληνική ομάδα. Είναι πολύ δυνατοί σε αυτό το κομμάτι και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Είναι διαβασμένοι και πειθαρχημένοι όσον αφορά το πλάνο τους. Άλλος ένας λόγος για το 15-27 με το οποίο έκλεισαν το ματς.. Ο Πασκουάλ έβαλε τον πολύ καλό (παρότι δε θα το διαβάσετε στο φύλλο της στατιστικής) Σάδα στον Σπανούλη, έστειλε τον Λο στις γωνίες μετά από σκρίν ώστε να κάνει αυτό το οποίο δεν είναι το καλό του σημείο (πάσα, μηδενίζοντας τις προϋποθέσεις για διείσδυση στην οποία είναι πολύ ικανός ο Αμερικανός) και γενικά έβαλε χέρια με τα γκαρντς πάνω στη μπάλα ώστε να χαλάσει τις passing lanes του αντιπάλου.

Εδώ να πω κάτι.. Πολύ βασικό κομμάτι όσον αφορά την τακτική της ομάδας του Πασκουάλ  και την επιτυχία της σε αυτόν τον τομέα, είναι η θέση του πόιντ γκαρντ, στην οποία οι Καταλανοί είναι κατά τη γνώμη μου η πιο δυνατοί στην Ευρώπη, με μια τριάδα «όλο το χαρτί».. Δίπλα σε έναν σούπερ ικανό δημιουργό του fast break (Χουέρτας), τοποθετήθηκε η σκληράδα και το athletisicm του Σάδα και η ιδιοφυΐα με την εκτελεστική ικανότητα του Γιασικεβίτσιους..

    

-Σε προσωπικό επίπεδο το δίδυμο των πολύπειρων φόργουορντς της Μπαρτσελόνα ξερίζωσε τη καρδιά των ερυθρολεύκων, κάνοντας ένα εκπληκτικό παιχνίδι στο οποίο σούταραν το εκκωφαντικό 16/18 δίποντα για 41 πόντους.. Ο Μάικλ κατά τη γνώμη ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου.  Είχαμε πεί στον πρώτο γύρο ότι αποτελεί «σχολείο» για τον Παπανικολάου. Έτσι είναι.. Βασικά το προχθεσινό πρέπει να το χρησιμοποιήσει για το καλό του ο Έλληνας φόργουορντ. Ο Μάικλ απλά πέρασε «από πάνω του», αυτή είναι η γεύση που μου άφησε η αναμέτρηση του Φαλήρου, κερδίζοντας όλες τις προσωπικές μονομαχίες. Ο Παπανικολάου «έτρωγε» όλα τα κοψίματα του Αμερικανού προς το καλάθι (είναι ένας από τους καλύτερους στο παιχνίδι χωρίς τη μπάλα, όπως συνολικά και όλη η Μπαρτσελόνα, χαρακτηριστικό που κάνει τόσο πολυδιάστατη την επίθεση της μαζί με την ικανότητα των ψηλών, κυρίως του Τόμιτς, στην πάσα), δεν μπόρεσε να τον ματσάρει σε καμία περίπτωση στο ποστ , ούτε καν στο σουτ μετά τη πασίγνωστη «το γράφει στο κούτελο ότι θα την κάνω» ριβέρς πρίν την εκτέλεση..

Από τους γηπεδούχους ο Βασίλης Σπανούλης προσπάθησε να τραβήξει και τους υπόλοιπους  μπροστά, αλλά τέτοιοι αντίπαλοι θέλουν πολλά πράγματα κυρίως στην ομαδική λειτουργία για να τους βγάλεις εκτός.. Πάλεψε, κέρδισε μονομαχίες και έχασε, σκόραρε, έκανε και λάθη.. Η άμυνα των Καταλανών δοκιμάστηκε σκληρά απέναντι του. Εκτός του Πρίντεζη για τον οποίο μιλήσαμε πιο πάνω, ο Τζός Πάουελ έκανε δεύτερη σερί πολύ καλή εμφάνιση επιθετικά με 15π. (7/8 σουτ, όσα ακριβώς και εναντίον της Μπεσίκτας) τελειώνοντας πολύ αποτελεσματικά και με ενέργεια τις φάσεις. Βέβαια στο αμυντικό κομμάτι υστερεί και αυτή είναι η αλήθεια, για αυτό και ο Ολυμπιακός δεν κάνει το «κλίκ» μπροστά ως συνολική απόδοση. Το midrange game και τα τελειώματα στη base line είναι μεν μια δυνατή ένεση στην ερυθρόλευκη επίθεση αλλά η ομάδα αυτή τη στιγμή «ζητά» αμυντική παρουσία στο κέντρο της ρακέτας. Ο Ντορόν Πέρκινς έκανε ουσιαστικά την πρώτη του εμφάνιση παίρνοντας 9 λεπτά από τον προπονητή του, ο οποίος θα πρέπει να τον εντάξει άμεσα με βαθιά τομή στο ροτέησιον της ομάδας (αλλιώς δε βλέπω λόγο γιατί να πάρει ένα τέτοιον παίκτη ο Ολυμπιακός). Ήταν θετικός αμυντικά (ο Σάρας έβγαλε δύο μαγικές φάσεις απέναντι στον Λο, με το που κάθισε στον πάγκο) αλλά στην επίθεση δεν έχει βρεί ρόλο και λειτουργεί ως ball mover για να μην «μπερδέψει». Καθαρά, θέλει λεπτά και πρωτεύων ρόλο για να δείξει, σε ένα ροτέησιον το οποίο είχε «αλλάξει» μετά τον τραυματισμό του Μάντζαρη και πρέπει να ξανά αλλάξει. Εμείς τον πιστεύουμε (δεν έχει δείξει ακόμα εννοείται, περιμένω περισσότερη ενέργεια), θα δούμε στα επόμενα ματς..

-Ο Ολυμπιακός δεν έχασε βαθμολογικά κάτι πολύ σημαντικό. Ο στόχος παραμένει το πλεονέκτημα έδρας και τα ματς με Σιένα-Κίμκι είναι κομβικά. Ειδικά την άλλη εβδομάδα στην Τοσκάνη θα μπορέσουμε να δούμε κατά που θα πάει ο όμιλος.. Η Μοντεπάσκι έχει προβλήματα, με τον πολύ φορμαρισμένο Χάκετ εκτός και τον παίκτη-κλειδί στα σχήματα της, Ρες τραυματία, οπότε είναι ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία για την ελληνική ομάδα. Είναι σίγουρα παιχνίδι μέσα στις δυνατότητες της..

Η Μπαρτσελόνα, αναφέραμε εχθές μιλώντας στα σχόλια ότι ναι μεν παίζει αυτή τη στιγμή το καλύτερο μπάσκετ στη διοργάνωση, αλλά το ξαναλέω, το mentality της είναι ύποπτο. Διαχρονικά (το οποίο είναι δευτερεύων)  και φέτος. Θυμόμαστε και άλλες φορές να παίζει το καλύτερο μπάσκετ τέτοια περίοδο και ξαφνικά στα ματς της μιας ανάσας να «σκάει»..  Ειδικά εάν βρεθεί φέτος μια ομάδα να αμυνθεί απέναντι της στο ποστ και της κόψει τη δημιουργία θα έχει θέμα.. Έχει πολύ καλό σύνολο, πολύ ποιότητα και βέβαια μπορεί να φτάσει μέχρι τέλους, δε το συζητώ. Κομβικός ο Ναβάρο.. Καλύτερα όμως ας περιμένουμε..

ΟΥΝΙΚΑΧΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

-Έξω από τα δόντια το «συμβάν» στην Ανδαλουσία είναι από αυτά που σε κάνουν να νιώθεις μ…ς αποχωρώντας από το γήπεδο. Χοντρό, αλλά έτσι είναι, το μπάσκετ και η ζωή προχωράνε και αυτό θα πρέπει να κάνει και ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι δικαιολογία αλλά σε μια ομάδα που βρίσκεται στη διαδικασία χτισίματος κάτι νέου, συμβαίνει. Έτσι είναι..

Οι πράσινοι επέβαλλαν το παιχνίδι και το ρυθμό τους, παρά τα όποια λάθη και πλην στο performance τους πήγαν τον αγώνα εκεί που ήθελαν, όντας καλύτεροι από τους γηπεδούχους σε όλο το ματς. Δε τελείωσαν όμως τη δουλειά και η αδράνεια τους στα τελευταία λεπτά πρέπει να αποτελέσει βάση για δουλειά.

-Είχαμε πεί το πρωί της Παρασκευής ότι οι δύο βασικοί άξονες στο πλάνο της ελληνικής ομάδας απέναντι στην Ουνικάχα έπρεπε να είναι το ριμπάουντ και η επιβολή ενός χαμηλού τέμπο, με ελεγχόμενες επιθέσεις στο μισό γήπεδο, όπου ο Παναθηναϊκός υπερέχει ως μια ομάδα καλύτερα δουλεμένη σε τέτοιες καταστάσεις. Οι πράσινοι ξεκίνησαν σωστά με στόχο κάποιες καταστάσεις απομόνωσης στο ζωγραφιστό (είτε με τον Μασιούλις πάνω στον Σιμόν, είτε με τον Λάσμε), οι οποίες ανεξαρτήτου αποτελέσματος μπορούν να εξασφαλίσουν μια αμυντική ισορροπία (ακόμα και σε περίπτωση αστοχίας) ώστε οι γηπεδούχοι να μην βγούν μπροστά, στο ανοιχτό γήπεδο. Όπερ και εγένετο.. Καλές ματιές προς το καλάθι από τον Μασιούλις και πολύ ενέργεια από τον Γκίστ, Διαμαντίδης στη τελική απόφαση και ο Παναθηναϊκός γρήγορα στο τιμόνι. Η Μάλαγα εκβίασε κάποια σουτ στο τρανζίσιον, η αστοχία της όμως και η αμυντική συνέπεια του Παναθηναϊκού σταδιακά την αποθάρρυναν. Εκεί που η ελληνική ομάδα πονούσε ήταν το ριμπάουντ, με το οποίο η Ουνικάχα υποστηρίζει πολύ την επίθεση της και ήταν ουσιαστικό αυτό που την κράτησε κοντά.

-Ο Παναθηναϊκός είχε αμυντικά ένα πολύ κακό τρίλεπτο transition defense στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου όπου οι γηπεδούχοι επέστρεψαν δυναμικά στο ματς σκοράροντας διαδοχικά καλάθια πάνω στον Λάσμε. Σε αυτό το διάστημα μάλιστα η ελληνική ομάδα είχε την καλή της αμυντική πεντάδα στο παρκέ, με τους Λάσμε-Γκιστ στη φροντκόρτ και δύο γκαρντ σε αυτή (Διαμαντίδη-Ούκιτς).

Ο Ρέπεσα από την αρχή και αφού είδε τη σωστά προετοιμασμένη άμυνα του Παναθηναϊκού στο τρανζίσιον, έβαλε τη μπάλα χαμηλά στο καλάθι με τους ψηλούς του μάλιστα να κερδίζουν μάχες στα ίσα από την ελληνική φροντκόρτ. Ο Λούκα Ζόριτς έδειξε την ποιότητα του, έχοντας μάλιστα στις περισσότερες των περιπτώσεων, τον Στεφάν Λάσμε στην πλάτη του, τελειώνοντας το παιχνίδι με 14π. και 7/10σ. δημιουργώντας πολλά προβλήματα στον Αργύρη Πεδουλάκη είτε με παιχνίδι στο ποστ, είτε με επιθετικό ριμ πάουντ ή τρανζίσιον. Ουσιαστικά ήταν αυτός που κράτησε τους γηπεδούχους μέσα στο ματς και άνοιξε τη σκηνή για τον Ουίλιαμς.

-Σίγουρα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πράσινοι  έμειναν χωρίς καλάθι στη 4^η περίοδο για μεγάλο διάστημα σε ένα ακόμα παιχνίδι ή γενικότερα το ότι απέναντι σε μια όχι τόσο δυνατή αμυντικά ομάδα (που φείδεται δυνατών κορμιών ως ρόστερ) έμειναν τόσο χαμηλά στο σκορ, χάνοντας επιπλέον σημαντικές διαφορές σε μικρό διάστημα. Πρέπει να το κοιτάξει αυτό ο Παναθηναϊκός, να δουλέψει περισσότερο κάποιες ειδικές καταστάσεις που θα τον πάνε στο καλάθι ή στις προσωπικές ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τέτοια μπλακ αουτ .

Η κούραση σίγουρα παίζει ρόλο, ειδικά τώρα που το ροτέσιον είναι σφικτό. Ο Μπανκς έσφιξε τα δόντια και έπαιξε, αλλά δε μπόρεσε να σταθεί καθόλου, ειδικά στην άμυνα που σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι κάθε καλάθι που δέχεσαι «μετράει» διπλό. Ο Μπράμος έχει βρεί στον «τοίχο» της πρώτης χρονιάς σε μεγάλη ομάδα. Από την άλλη παιδιά όπως οι Ούκιτς-Γκιστ  είναι εμφανές ότι έχουν κοντρολάρει το παιχνίδι τους (μου άρεσαν και οι δύο για 25-30 λεπτά) αλλά στο τέλος τους πήρε το κύμα. Ο Κροάτης, δείγμα της αλλαγής στην ψυχολογική του κατάσταση, σουτάρει πλέον με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τα «καλά» ανοιχτά σουτ (σε under αντιμετωπίσεις και «τζόγους» των αντίπαλων κόουτς) και αυτό έχει αλλάξει το status του στην πράσινη επίθεση ενώ ο Γκιστ  θα έλεγα ότι από ένα σημείο και μετά πνίγηκε στην επιθυμία να παίξει δεύτερο καλό ματς απέναντι στους πρώην.. Ίσως λοιπόν στο μοιραίο νεκρό διάστημα ο Παναθηναϊκός έπρεπε να ρισκάρει –τουλάχιστον για λίγο- με τον Σχορτσανίτη.. Ο προπονητής του φοβήθηκε την ταχύτητα των αντίπαλων ψηλών και δε το τόλμησε. Και όμως, 1-2 στοχευόμενα  plays πάνω στον Έλληνα σέντερ ίσως να είχαν βγάλει την ομάδα στον αφρό.. Το λέει κάποιος που θεωρεί ότι ο Πεδουλάκης χειρίζεται καλά τον χρόνο στιγμής του Σόφο μέχρι τώρα, παρά τις γκρίνιες που ακούγονται..

-Ο Αργύρης Πεδουλάκης προσέγγισε σωστά το παιχνίδι, δε νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Έκανε όμως σίγουρα και λάθη, τα οποία κόστισαν (επίσης θεωρώ ότι δεν υπάρχει αμφιβολία). Ειδικά στα τελευταία λεπτά, όταν μια «κλειδωμένη» επιθετικά ομάδα χρειάζεται απεγνωσμένα τη βοήθεια του προπονητή της.  Ο Έλληνας τεχνικός, κατά τη γνώμη μου, στερήθηκε τη συγκεκριμένη στιγμή της οξυδέρκειας, ώστε να αλλάξει προσωπικό φρουρό τη στιγμή που το ματς ήρθε στα ίσα, στον Μάρκους Ουίλιαμς.  Ο Αμερικανός κανονιέρης  ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να πληγώσει τον Παναθηναϊκό σε εκείνο το σημείο και νομίζω ο Διαμαντίδης απέναντι του, ήταν λύση-μονόδρομος. Ναι, ο αρχηγός είχε τον ελαφρύ τραυματισμό από το πρώτο ημίχρονο, αλλά και πάλι, ο Ουίλιαμς δύσκολα θα πήγαινε προς τα μέσα σε aggressive καταστάσεις  καθώς μαθηματικά ήταν σίγουρο ότι θα πήγαινε σε τέτοια σουτ. Αντίθετα ο πάγκος των πρασίνων άφησε τον αρχηγό πάνω στον ice cold Ουρτασάν, με τον Ουίλιαμς να βγάζει εκτός ισορροπίας διαδοχικά τον Ούκιτς και να «γράφει» 3 ομολογουμένως  όχι τόσο εύκολα σουτ.

Το δεύτερο σοβαρό λάθος του έγκειται στην τελευταία επίθεση, όπου βάσει όσων είχαν προηγηθεί στον αγωνιστικό χώρο τα προηγούμενα λεπτά, έμοιαζε να είναι «στην τύχη».. Δεν έβγαζε σιγουριά το play αυτό (που δουλεύει πολύ αποτελεσματικά φέτος συνεχώς η ομάδα), «βγάζοντας» ότι ποντάρει στην έμπνευση του κουρασμένου Διαμαντίδη. Ίσως έπρεπε να ρισκάρει με τον Σοφοκλή εκεί. Δε ξέρω εάν φοβήθηκε ότι ο αντίπαλος θα τον πήγαινε στο φάουλ, αλλά νομίζω ένα play με τον Σοφοκλή ή τελοσπάντων ένα παιχνίδι που θα οδηγούσε τη μπάλα χαμηλά στο καλάθι ακόμα και side pick n roll του Διαμαντίδη θα είχε τύχη. Εκ των υστέρων βέβαια πολλά μπορούμε να λέμε και να το παίζουμε «ιστορίες»..

-Προσωπικά θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός  δύσκολα θα κινδυνεύσει όσον αφορά την πρόκριση στα πλέη-οφς, παρά την απώλεια της διαφοράς. Όχι μόνο γιατί είναι καλύτερη ομάδα αλλά γιατί τον βοηθά και το πρόγραμμα. Ήταν κακή ήττα αυτή στη Μάλαγα, ειδικά με τον τρόπο που ήρθε, σίγουρα. Μπορεί από την άλλη να αποτελέσει το επόμενο κίνητρο ώστε η ομάδα να κλείσει δυνατά το ΤΟΠ-16.. Πολύ σημαντικό αυτό. Η μετωπική με την Μπαρτσελόνα άλλωστε έχει αρχίσει να διαφαίνεται σιγά σιγά..

Y.Γ: Στην αρχή της χρονιάς συζητούσαμε για το mentality της Ζαλγκίρις.. Η Ρεάλ βέβαια το κάνει επανειλημμένως  φέτος (μπαίνει χάλια, κυνηγά, κλέβει..) αλλά και για κάποιο λόγο όσο από το πουθενά κρατούσαν σφυγμό οι παίκτες του Λάσο, τόσο οι Λιθουανοί έμοιαζαν να μη μπορούν να τελειώσουν το ματς..

ΠΗΓΗ: hoopfellas