Το Hoopfellas αξιολογεί τη συνολική προσφορά ανά θέση

Το Hoopfellas αξιολογεί τη συνολική προσφορά ανά θέση και παρουσιάζει τους καλύτερους.. Ποιότητα, χημεία, βάθος σε συνάρτηση με την απόδοση του συνόλου και τη θετική επιρροή των παικτών σε αυτό . Ποια είναι η καλύτερη ομάδα λοιπόν, ανά θέση, στη φετινή Ευρωλίγκα..?
Να διευκρινίσω ότι δεν αναφερόμαστε σε «νούμερα» αλλά σε αυτό που βγάζει στο παρκέ (σε 40’ λεπτά παιχνιδιού) η κάθε θέση, ολοκληρωμένα και όχι μεμονωμένα και ατομικά..
Για πάμε..
ΘΕΣΗ “1”: POINT GUARD

Χωρίς πολύ σκέψη, Μπαρτσελόνα. Η τριάδα Χουέρτας-Σάδα-Γιασικεβίτσιους καλύπτει όλες τις ανάγκες που μπορεί να προκύψουν σε σεζόν με συμμετοχή σε 2 τόσο απαιτητικές λίγκες και αποτελούν –μαζί με την άμυνα και το ποστ παιχνίδι- τη ραχοκοκαλιά των Καταλανών. Ο συνδυασμός ενός εκ των καλύτερων δημιουργών στο τρανζίσιον (Χουέρτας), με τα φυσικά προσόντα/athleticism και την αμυντική περηφάνεια του Σάδα, συνεπικουρούμενος από τη μπασκετική ιδιοφυΐα και το σταθερό χέρι του Σάρας είναι το απόλυτο στη φετινή διοργάνωση. Ο Πασκουάλ τους παίζει και μαζί έχοντας λύσει το πρόβλημα του μπακ-απ «2» (αν και πλέον έχει προσθέσει τον Όλεσον). Για εμένα η θέση «1» της Μπαρτσελόνα είναι μια «μήτρα ιδεών» , η οποία παράγει συνέχεια για τους υπόλοιπους, συμβάλλοντας στο παιχνίδι της ομάδας..

ΘΕΣΗ «2»: SHOOTING GUARD



Ρεάλ Μαδρίτης. Το δίδυμο Ρούντι-Κάρολ είναι πολλές φορές too much για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, πυροβολώντας και τελειώνοντας τον αντίπαλο ανεξαρτήτου αμυντικού performance. Ο Λάσο ξεκίνησε από την αρχή της σεζόν με μπακόρτ τους Γιούλ-Φερνάντεθ αλλά πλέον όσο αγριεύουν τα πράγματα,

κατεβάζει τον Ρούντι στο «3» βάζοντας δίπλα του τον Κάρολ, ενώ μη ξεχνάμε ότι στη θέση λεπτά παίρνει και ο –μέχρι πριν ένα χρόνο full time off guard- Γιούλ αλλά και ο Πότσιους. Ο Ισπανός κόουτς έχει βρεί ισορροπία εμφυσώντας στον Κάρολ το πνεύμα του σκόρερ από τον πάγκο (κατά τα αμερικανικά πρότυπα), με τον Αμερικανό να διατηρεί ένα πολύ aggressive attitude στα λεπτά που βρίσκεται στο παρκέ, με συνέπεια να σκοράρει πολύ σε μικρό διάστημα. Άλλωστε, πρόκειται για τον καλύτερο ίσως executive σουτέρ στην Ευρώπη. Αναμφίβολα η θέση «2» είναι το βαρύ σασί των Μαδριλένων..

ΘΕΣΗ «3»: SMALL FORWARD



Θα πάρω ΤΣΣΚΑ. Ουίμς και Μίτσοβ.. Πρόκειται ίσως για τους δύο πιο προσηλωμένους στρατιώτες του στρατηγού Μεσίνα, γεγονός που ανεβάζει τον δείκτη της ποιότητας του παιχνιδιού τους και της προσφοράς τους στην ομάδα.. Και οι δύο έχουν φτάσει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης μέσα στη σεζόν, γι’αυτό και παίζουν πολύ και μαζί (συνήθως και ως στάρτερ) με τον Σέρβο να έχει περάσει σε έναν καινοτόμο-φουτουριστικό (για αυτόν) ρόλο, ως quarterback γκαρντ, αναλαμβάνοντας τον πιο επικίνδυνο περιφειακό του αντιπάλου (ακόμα και εάν αυτός αγωνίζεται στο «1») έχοντας μεγάλο μερίδιο στο δημιουργικό κομμάτι και λειτουργώντας ουσιαστικά ως εξισορροπιστής δίπλα στον αυθορμητισμό του Τεόντοσιτς (το είπα κομψά..) Με τον Ουίμς ο Μεσίνα έχει βάλει και iso στην επίθεση του (είχα να το δώ σε τέτοιο ποσοστό από την εποχή που είχε τον Έντνι στο Τρεβίζο..). Συμπεριλαμβανομένων και των alternative επιλογών όπως τα 3 γκαρντ ή ο το ανέβασμα του Βορόντσεβιτς ψηλά, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι η ποιότητα των Ρώσων στη θέση είναι πραγματικά μεγάλη..

ΘΕΣΗ «4»: POWER FORWARD



Kαι εδώ το επίπεδο ποιότητας της ομάδας του Μεσίνα είναι αρκετά υψηλό, με την τριάδα Κριάπα-Έρτσεγκ-Βορόντσεβιτς. Για τον πρώτο οι συστάσεις περιττεύουν. Είναι η «ασφάλεια» της ομάδας, διανύοντας μια σεζόν εντυπωσιακά νούμερα σε όλες τις κατηγορίες (46% 3π-94% 1π, 7.2 ριμπ. 3.7 τελικές, μερικοί ενδεικτικοί αριθμοί) αλλά το σημαντικότερο είναι το πόσο πόνεσε η ομάδα κατά τη διάρκεια της απουσίας του. Ο Έρτσεγκ μπήκε δυνατά στη σεζόν αλλά ο τραυματισμός του τον πήγε λίγο π0ίσω, ενώ ο Βορόντσεβιτς «βγήκε» από τη σιωπηρή τιμωρία του Μεσίνα και προσέφερε τα μέγιστα κατά την απουσία του Κριάπα κερδίζοντας με τη αξία του χρόνο στο ροτέησιον και αποδεικνύοντας το βάθος των Ρώσων στη θέση. Το σχήμα με τον Κρίστιτς στο «4» ίσως ήταν καινοτόμο και στο μέλλον να βοηθήσει ώστε να αλλάξουν οι τάσεις πάλι, αλλά προσωπικά δε μου άρεσε.

Αξίζει να σταθούμε και στη Κάχα Λαμποράλ, με την τριάδα Μπιέλιτσα επί 2-Νοτσιόνι, με τον Αργεντίνο όμως να βγάζει τα περισσότερα λεπτά μέχρι τώρα στη σεζόν στο «3», αν και αποδίδει πολύ καλύτερα σαν «4» που, κατ’εμέ, είναι η θέση του αυτή τη στιγμή στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Νεμάνια Μπιέλιτσα έχει κάνει μεγάλο άλμα μετά την αλλαγή προπονητή και ειδικά από την αρχή της νέας χρονιάς έχει αλλάξει όλο το στάτους του στην ομάδα..

ΘΕΣΗ «5»: CENTER



Εδώ παίζει έναν παραπάνω ρόλο και το πόσο βοήθεια πήραν οι ψηλοί από τη συνολική λειτουργία της ομάδας και θα καταλάβετε τι εννοώ. Οι Κρίστιτς-Κάουν είναι ένα πολύ ποιοτικό δίδυμο, αποτελώντας δύο από βασικούς «εκτελεστές-finishers» του Μεσίνα αφού στο άθροισμα η ΤΣΣΚΑ έπαιρνε 20+ πόντους από το «5» αρκετά βράδια. Όμως –και νομίζω θα συμφωνήσουν όσοι παρακολουθούν τακτικά ΤΣΣΚΑ- δεν έχουν μεγιστοποιήσει την παραγωγικότητα τους (συνολικά σαν παρουσία, όχι μόνο στην επίθεση) ακόμα πιθανόν γιατί η ομάδα Μάρτιο μήνα δεν έχει βρεί τον ιδανικό συνδυασμό στο μπακόρτ. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει και πάλι νεκρά επιθετικά διαστήματα. Κατά τη γνώμη μου ο Μεσίνα, θα μπορούσε να ενεργοποιήσει σχήμα με τον Βορόντσεβιτς στο «5» που θα ανεβάσει την ένταση στην άμυνα και θα του δώσει παραπάνω φάσεις στο τρανζίσιον για κάποια λεπτά. Πιθανόν να ήταν χρήσιμο σαν εναλλακτική για τη συνέχεια.



Θα πάρω λοιπόν, σαν overall παρουσία μέσα στο σύνολο, Μπαρτσελόνα. Ο Τόμιτς μπορεί ακόμα να μη κουβαλά τη ταμπέλα του «καλύτερου σέντερ της Ευρώπης» (μην είστε τόσο σίγουροι μετά το τέλος της σεζόν ότι δε θα το κάνει..) αλλά η παρουσία του είναι καταλυτική καθώς προσφέρει ΚΑΘΑΡΟ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ post παιχνίδι (στην καλύτερη post offense της διοργάνωσης) με σπουδαία passing abilities. Ο Τζαβάϊ με έχει εκπλήξει, καθώς προσπαθεί και –απ’ότι μαθαίνω δουλεύει- πολύ, έχοντας δώσει με το μέγεθος/δύναμη του ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα στους Καταλανούς, οι οποίοι ματσάρουν την έλλειψη ενός γρήγορου undersized “5” (προσωπικά το θεωρώ έλλειψη σε αυτό το επίπεδο) με τη μετατόπιση του Λόρμπεκ εκεί.

Εύφημος μνεία στη Κίμκι. Το δίδυμο Λόντσαρ-Ντέηβις αποτελεί την αιχμή του δόρατος στο μισό γήπεδο, και η δομή της επίθεσης (πολύ καλό spacing, Πλάνινιτς στη δημιουργία+ακροβολισμένοι πλάγιοι σουτέρ) συν το versatile μέσα-έξω παιχνίδι τους τους έχει βοηθήσει σημαντικά. Επίσης, ο Παναθηναϊκός μπορεί να μπεί στη κουβέντα εδώ, μιας και η δυάδα Λάσμε-Σοφοκλή είναι πολύ δυνατή και με καλή χημεία (παρά τις αμυντικές αδυναμίες του Έλληνα σέντερ), με τον Αργύρη Πεδουλάκη να βασίζει σημαντικά κομμάτια της στρατηγικής του πάνω της. Ένας sevenfooter δίπλα τους θα ήταν «ταμάμ»..

Περιμένω τις απόψεις σας..

ΠΗΓΗ: hoopfellas