Παναθηναικός - Μπαρτσελώνα - Déjà Vu II: Αν όλα φαίνονται ίδια, μάλλον υπάρχει λόγος
Στην Βικιπαίδεια, ο όρος "προμνησία" περιγράφει την αίσθηση ότι κάποιος έχει δει ή βιώσει ξανά στο παρελθόν μία κατάσταση. Συχνότερα χρησιμοποιείται ο όρος déjà vu που στη γαλλική γλώσσα σημαίνει "ήδη ιδωμένο".
Αν στην σειρά Παναθηναϊκού - Barcelona... όλα σας φαίνονται ήδη ιδωμένα ή σαν"remake" κάποιας ταινίας (να την βαφτίσουμε ας πούμε Quest 2011;), είναι μάλλον γιατί η ομάδα με τα πράσινα και τα έξι αστέρια στην φανέλα της μοιάζει να είναι φτιαγμένη από κάποιο σούπερ - ανθεκτικό και σκληρό μεταλλικό κράμα. Αυτό έμοιαζε φυσικό τα προηγούμενα χρόνια καθώς ο κορμός της ομάδας παρέμενε ίδιος όπως και ο προπονητής. Εφέτος όμως στην ομάδα υπήρξαν σαρωτικές αλλαγές τόσο σε επίπεδο παικτών όσο και προπονητικού επιτελείου.
Η ομάδα διατήρησε δύο μόνο παίκτες (Διαμαντίδη - Τσαρτσαρή) σαν συνδετικούς κρίκους με την αρμάδα του Obradovic αφού και ο ίδιος αποχώρησε μετά από 13 χρόνια. Η αρχική αντίδραση των φιλάθλων, η παγωμάρα και η αμηχανία ήταν φυσιολογική. Πώς να αποδεχθείς ότι η καλύτερη ομάδα στο μπάσκετ την τελευταία15ετία εξαφανίστηκε στον αραιό αέρα.
Η διοίκηση πέρασε στα χέρια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, επελέγη ως προπονητής ο Πεδουλάκης και οι πρώτοι παίκτες άρχισαν να συμπληρώνουν το άδειο ρόστερ της ομάδας. Εκεί κάπου άρχισαν να ακούγονται οι πρώτες μουρμούρες ότι η ομάδα θα διαλυθεί, που σταδιακά έγιναν φωνές και μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα στο ξεκίνημα έγιναν… κράξιμο.
Ακόμα και όταν η ομάδα έδειξε σημάδια βελτίωσης πολλοί θεώρησαν ότι καλός ο Πεδουλάκης να βγάλει το κάρο από την λάσπη αλλά καλό είναι να πάρουμε και… έναν προπονητή. Μην γελάτε το είδα γραμμένο και όχι από φίλαθλο σε σχόλια. Κάθε διαφωνία σεβαστή αλλά η απαξίωση προς το πρόσωπο του Έλληνα προπονητή τουλάχιστον ατυχής.
Τελικά όσοι προέβλεψαν ότι η ομάδα θα διαλυθεί μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Θεωρώ πως πολλοί, ειδικά φίλαθλοι των "πρασίνων" και όχι μόνο, παρασύρθηκαν από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό και έκαναν ανάλογους συνειρμούς. Καμιά σχέση το ένα με το άλλο τμήμα. Το γιατί δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε. Πως λοιπόν μια ομάδα που άλλαξε τόσο πολύ σαν οργανισμός παραμένει αυτό που λένε οι Αμερικάνοι "powerhouse". Όπως αντίστοιχα είναι και η Barcelona.
Δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα αν οφείλεται στην διοικητική σταθερότητα,στο DNA που έχει χτίσει τόσα χρόνια, στο κατά πόσο οι δύο εναπομείναντες παίκτες, είναι υπεύθυνοι για την μετάγγιση "χαρακτήρα", ή αν είναι έργο του Πεδουλάκηκαι των συνεργατών του. Δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα τα ποσοστά, γιατί όλοι οι παραπάνω παράγοντες είναι σαφέστατα η αιτία της επιτυχημένης παρουσίας του Παναθηναϊκού και στην εφετινή περίοδο έως τώρα.
Να προειδοποιήσω ότι δεν θεωρώ σε καμιά περίπτωση "τελειωμένη" την πρόκριση των "πρασίνων". Όσο κοντά είναι στην πρόκριση άλλο τόσο Γολγοθά έχει να ανέβει. Το έχω τονίσει ότι στην Euroleague δεν υπάρχει τίποτα εύκολο. Ακόμα και η οποιαδήποτε έδρα δεν εξασφαλίζει τίποτα. Αλλά μην μου πείτε ότι το περιμένατε όλοι γιατί δεν θα σας πιστέψω. Κάτι οι 12 νέοι παίκτες, κάτι τα αγγλικά και ταπουκάμισα του Πεδουλάκη με το απαραίτητο "μποχού", τον είχατε στείλει αδιάβαστο τον "μακαρίτη".
Ακόμα και όταν η ομάδα έδειξε ότι μπορεί να παλέψει στα ίσα κάθε αντίπαλο, πάλι έλειπαν την μια φορά τα συστήματα, την άλλη κάποιος παίκτης (που έφυγε) και στην στραβή ξαναγύριζαν τα φαντάσματα. Είχα γράψει στην αρχή της περιόδου ότι οObradovic έφυγε. Ο καλύτερος για τους περισσότερους, ο πιο επιτυχημένος αν θέλετε από πλευράς τίτλων για κάποιους άλλους. Σίγουρα ο αγαπημένος όλων τωνΠαναθηναϊκών και δικαίως. Είναι μέγιστο λάθος να συγκριθεί ο επόμενος προπονητής με τον Obradovic.
Περιπτώσεις σαν αυτές του Παναθηναϊκού και του Σέρβου προπονητή θα βρείτε μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ο Phil Jackson στο NBA, ο Alex Ferguson στην United… πόσοι; Δεν είναι σύνηθες το φαινόμενο της παρουσίας ενός προπονητή στην ίδια ομάδα, για πολλά και συνεχόμενα χρόνια, με τους τίτλους να "έρχονται" με το τσουβάλι.
Οπότε το λιγότερο που έπρεπε όλοι να κάνουμε είναι να περιμένουμε, να δούμεκαι μετά να κρίνουμε. Τον προπονητή αλλά και τους παίκτες. Γιατί πολλοί έλεγαν ότι οι Ukic και Maciulis σε άλλες εποχές δεν θα πέρναγαν από την πόρτα του ΟΑΚΑ. ΟMaciulis παρεμπιπτόντως αν δεν είχε τον σοβαρό τραυματισμό περνούσε και εύκολα μάλιστα και στις καλύτερες εποχές του Παναθηναϊκού. Ο δε Κροάτης πάντα ήτανεξαιρετικών προδιαγραφών παίκτης που απλά πολλές φορές δεν δικαίωνε τις πολλές προσδοκίες. Στα χέρια του Πεδουλάκη φαίνεται να το κάνει.
Ο Παναθηναϊκός εφέτος είναι λογικά σε μια μεταβατική περίοδο και έτσι θα έπρεπε να την δούμε. Είχε καλή παρουσία στην Regular Season στον όμιλο, διεκδίκησε ακόμα και υψηλότερη θέση στο Top 16 στον όμιλο του, πέρασε και κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα από τα δύο φαβορί της διοργάνωσης (το άλλο είναι η CSKA). Έκανε δύο μεγάλες και εμφατικές νίκες εναντίον της Real και με τηνAnadolu Efes και έδειξε κυρίαρχος στα δύο αυτά μεγάλα παιχνίδια.
Ας περάσουμε στο μεγαλύτερο τεστ που είχε να αντιμετωπίσει μέχρι τώρα τα προημιτελικά με την Barcelona. Δύο παιχνίδια και τα δύο ντέρμπι που κρίθηκαν στο τελευταίο σουτ. Το πρώτο μάλιστα πήγε στην παράταση. Το δεύτερο το κέρδισε εξισώνοντας πλέον την κατάσταση αφού έχει την δυνατότητα να τελειώσει την σειρά στην Αθήνα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτό είναι εύκολο.
Τι είδαμε
Ο Παναθηναϊκός "εγκλώβισε" την Barcelona και στα δύο παιχνίδια σε χαμηλό ρυθμό και set παιχνίδι (71 κατοχές με παράταση στο πρώτο και 66 στο δεύτερο). Σημασία έχει το ότι περιόρισε ακόμα και την γρήγορη κίνηση της μπάλας στην εκτέλεση των συστημάτων στο παιχνίδι στο μισό γήπεδο. Επομένως σε επίπεδο στρατηγικής πέτυχε τον σκοπό του και ήδη από το πρώτο παιχνίδι έβαλε σε πίεση τους γηπεδούχους και το προπονητικό επιτελείο τους.
Ας δούμε πρώτα από το πολύ καλό site για στατιστικά δεδομένα το in-the-game.org (http://www.in-the-game.org/), αυτό που ονομάζουμε "The Four Factors of Basketball Success", ή αλλιώς "οι 4 παράγοντες που καθορίζουν ποιος θα νικήσει σε έναν αγώνα μπάσκετ", του guru των στατιστικών του Dean Oliver.
Η πρώτη κολόνα δείχνει το effective field goal percentage (eFG%) που είναι 100 * (FGM + 0.5 * 3PM) / FGA, όπου FGM τα εύστοχα σουτ, 3PM τα εύστοχα τρίποντα και FGA οι προσπάθειες για σουτ. Το eFG% διαφέρει από το απλό FG% στο ότι συνυπολογίζει το γεγονός ότι το τρίποντο έχει μεγαλύτερη αξία από το δίποντο.
Η δεύτερη εκφράζει το ποσοστό που κάθε ομάδα πηγαίνει στην γραμμή του φάουλ, η τρίτη εκφράζει το ποσοστό των διαθέσιμων rebounds στην επίθεση που καταφέρνει να κερδίσει η ομάδα και τέλος η τελευταία εκφράζει το ποσοστό των συνολικών κατοχών μίας ομάδας που κατέληξαν σε λάθος.
Η σημασία τους έχει βέβαια διαφορετική αξία όπως βλέπετε παρακάτω.
1. Shooting percentage - eFG % (10)
2. Getting to the foul line - FTR %(2-3)
3. Offensive rebounding percentage ORB % - (4-5)
4. Turnovers per possession TOV % - (5-6)
Στον πρώτο αγώνα η Barca υπερίσχυσε σε 3 από τους τέσσερις παράγοντες. Βέβαια επειδή όλοι οι παράγοντες δεν έχουν την ίδια σημασία αναλογικά στο πρώτο που είναι και ο πιο σημαντικός υπερίσχυσε ο Παναθηναϊκός.
Στο επόμενο παιχνίδι η εικόνα άλλαξε υπέρ του Παναθηναϊκού με τα λάθη να παραμένουν η μόνιμη του αδυναμία και να έχει περισσότερα.
Τhe Gist Effect
Ο James Gist πέτυχε 14 πόντους σε κάθε αγώνα αντίστοιχα με την Barcelona. ΤοPIR του ήταν 15 και 17. Εκτός από τα νούμερα το σημαντικό είναι ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκει στο κατάλληλο σημείο τον stretch four που χρειάζεται η ομάδα για να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες και να δώσει χώρο για τα ποσταρίσματα.
Οι διορθωτικές κινήσεις του Πεδουλάκη
Για να μην έχει κουρασμένους και με φθορά σε φάουλ τους Ukic και Διαμαντίδη σε πιο προχωρημένο μέρος του παιχνιδιού ξεκίνησε τον Ξανθόπουλο στην πεντάδα στο δεύτερο παιχνίδι. Έτσι μπόρεσε να έχει στην συνέχεια τουλάχιστον έναν από τους δύο μέσα στο παιχνίδι πράγμα απαραίτητο.
Όταν διαπίστωσε ότι ο αντίπαλος πηγαίνει σε παγίδες στο low post (καλή κίνηση του Pascual) δεν δίστασε να αποσύρει τον Σοφοκλή στον πάγκο και να παίξει με τους πιο ευέλικτους Τσαρτσαρή-Gist-Lasme.
Εξακολούθησε να δίνει στον Sada μακρινό περιφερειακό σουτ αλλά αυτή την φορά ο παίκτης που το επιτηρούσε, έλεγχε τα κοψίματα του στο καλάθι, οπότε δεν είχε το εκτός μπάλας παιχνίδι του πρώτου αγώνα όπου έκανε μεγάλη ζημιά.
Αφού είδε ότι από τα post ups δεν είχαν το απαιτούμενο κέρδος πέρασε σε περισσότερα pick and roll με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει περισσότερο την μπάλα με την έξτρα πάσα και να βρει τα ανοιχτά σουτ από την περιφέρεια.
Για να σταματήσει το εξαιρετικό pick and roll μεταξύ του Saras και του Tomic χρησιμοποίησε αρκετά επάνω τους το δίδυμο Maciulis και Lasme αφού ο πρώτος είναι δυνατός για περιφερειακός και ο δεύτερος πολύ γρήγορος και με έφεση στα κοψίματα όποτε αλλαγή φαίνεται αρκετά λογική.
Τι πρέπει να λύσει
Διάβασα κάπου ότι το μόνιμο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι σε κάποια χρονικά διαστήματα η αργοπορία στο ξεκίνημα των συστημάτων του, με αποτέλεσμα όταν προκύπτει ένα mismatch ή κάποιο ρήγμα στην άμυνα να μη υπάρχει αρκετός χρόνος για να το εκμεταλλευτούν οι "πράσινοι". Διαφωνώ ότι το πρόβλημα είναι η αργοπορία αφού σπάνια οι κινήσεις του Παναθηναϊκού είναι μεγάλες στην δομή τους. Μια στις τόσες μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα αν δεχτεί πίεση αλλά δεν είναι το αυτό το πρόβλημα.
Η αρρυθμία που έχει κάποια διαστήματα στην επίθεση έχει να κάνει περισσότερο με το γεγονός ότι αν το pick and roll δεν προκαλέσει ρήγμα ή δεν γίνει επίθεση στα close outs για να γίνει περιστροφή από την άμυνα, ή αν στα post ups δεν υπάρξει κίνηση μακριά από την μπάλα δημιουργείται αρκετές φορές μια στατικότατα. Εκεί χάνεται πολύτιμος χρόνος και έρχεται στο τέλος του χρόνου η βιασύνη που φέρνει και τα λάθη (πρώτοι από τις οχτώ ομάδες που απέμειναν στον θεσμό). Ειδικά στο post up όταν πιέζεις μερικές φορές ένα mismatch και δεν βγαίνει μπορεί να καταστρέψει την επίθεση σου. Η κίνηση χωρίς την μπάλα είναι απαραίτητη και στις δύο περιπτώσεις.
Οι "πράσινοι" πρέπει να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι η Barcelona με την απουσία του Mickeal (μεγάλη απώλεια), παίζει small ball πεντάδες με τρεις κοντούς(Saras, Huertas/Sada, Navarro) και να χτυπήσει στο low post. Ειδικά με τονMaciulis κάτι που δεν έχει γίνει έως τώρα με επιτυχία. Ο Maciulis πρέπει να ανέβει γενικά στο παιχνίδι του γιατί στους δύο πρώτους αγώνες είχε πολύ μέτρια απόδοση (6 και 5 points αντίστοιχα, με 2-7 εντός παιδιάς και στα δύο 2-7 βολές σύνολο, 5 και 6 ριμπάουντ αντίστοιχα, ενώ το PIR του ήταν 5 και 6). Ομοιόμορφα δεν μπορώ να πω αλλά πολύ αρνητικά νούμερα.
Κάτι που μπορεί να φαίνεται περίεργο είναι ότι ο Saras δεν είναι τόσο ευάλωτος όσο φαίνεται στο post. Στο 50-48 μάλιστα παίζοντας καλή άμυνα στον low post στο συμπατριώτη του, τον εκνεύρισε με αποτέλεσμα στο ξεκίνημα του 4ου δεκαλέπτου, μετά από μια ακόμα άμυνα με υποψία φάουλ αυτή την φορά σε σουτ του Maciulis, να προκαλέσει φάουλ και τεχνική ποινή του παίκτη του Παναθηναϊκού. Ευχής έργον θα ήταν να μπορούσε και ο Μπράμος να κάνει κάτι αντίστοιχο αλλά παρά την σωματική του υπεροχή δεν έχει ακόμα την απαιτούμενη κίνηση στο low post.
Η συνέχεια
Τα επόμενα παιχνίδια θα είναι το ίδιο δραματικά όπως και τα προηγούμενα. Το πρόβλημα με το μικρό rotation που έχει ο Παναθηναϊκός στους κοντούς ίσως αναγκάσει τον Πεδουλάκη να δώσει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στον Banks. Πάντως και οι φιλοξενούμενοι παρότι έχουν περισσότερους παίκτες με την απουσία του Mickeal αναγκάζονται να αφήσουν πολύ παραπάνω στο παρκέ τους Saras / Navarro οι οποίοι μόνο φρέσκα πόδια δεν έχουν πλέον.
Έχω την εντύπωση ότι θα συνέφερε την Barcelona να ποστάρουν περισσότερο οιTomic / Jawai γιατί ειδικά ο Lasme είναι πιο ευάλωτος εκεί σε φθορά από την άμυνα στο pick and roll. Επίσης ο Pascual ίσως σκεφθεί την πιθανότητα να συνεχίσει τις παγίδες πάνω στον Σχορτσιανίτη.
Γενικά θα έχουμε αρκετές μικρές παρεμβάσεις από τους προπονητές αφού έχουν και περισσότερο χρόνο τώρα να κάνουν διορθωτικές κινήσεις. Σε κάθε περίπτωση αν τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός να τελειώσει την σειρά στην Αθήνα θα έχει κάνει υπέρβαση. Το πρώτο παιχνίδι στην Αθήνα (το ξέρω ότι είναι κλισέ και τα σιχαίνομαι) είναι πολύ σημαντικό. Το σημαντικό είναι ότι η μόνη ομάδα που έσπασε έδρα είναι ο Παναθηναϊκός και μάλιστα απέναντι σε ομάδα-φαβορί.
Στα άλλα ζευγάρια μοιάζει δύσκολα να χάσουν την πρόκριση οι ομάδες που έχουν το πλεονέκτημα έδρας. Αν δεν κάνουν sweep (σκούπισμα) το 3-1 δείχνει πολύ πιθανό. Η δε Anadolu Efes που βλέπουμε στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό δείχνει σημάδια απογοήτευσης για να το θέσω κομψά.
Την επόμενη εβδομάδα το σασπένς συνεχίζεται...
πηγή http://panoulias.blogspot.gr/
Barcelona - Panathinaikos B.C (65-66) EL Playoff GM2 2012/2013 (Ολο το παιχνίδι)
About STARENTZIS SAKIS
.jpg)
