Γιατί επιτρέπεται σε προμίνι και μίνι η άμυνα ζώνης;

Με έκπληξη παρατήρησα προ μηνών ότι πλέον επιτρέπεται στα πρωταθλήματα Προμίνι και Μίνι της ΕΣΚΑΒΔΕ η χρησιμοποίηση της ζώνης και βλέποντας πλέον το αποτέλεσμα μετά τα πρώτα παιχνίδια των ΜΙΝΙ 2001 θεώρησα σκόπιμο να κάνω την παρακάτω παρέμβαση με στόχο να κινητοποιήσω τους υπεύθυνους της ένωσης καθώς και των ομάδων και πόσο μάλλον των προπονητών των αντίστοιχων τμημάτων. Να τονίσω πρώτα πως τα παρακάτω επιχειρήματα αποτελούν προσωπικές απόψεις και δεν εκφράζουν απαραίτητα ούτε την ομάδα μου,ούτε τον συνεργάτη μου.

Υπάρχουν πολλά αμφισβητήσιμα κομμάτια του συνόλου των κανονισμών του μπάσκετ σχετικά με το αν πρέπει να υπάρχουν σε αγώνες Μίνι ή όχι, όπως ο χρόνος της επίθεσης ή η χρησιμοποίηση των pick n roll. Οπως και να χει για όλα αυτά υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές για την χρησιμότητά τους,αλλά όσων αφορά την άμυνα ζώνης θεωρώ πως είναι ένα “εγκληματικό” κομμάτι για αυτή την ηλικία και με πολλή περιέργεια θα ήθελα να μάθω το σκεπτικό της ύπαρξης της. Αφου σημειώσουμε ότι η ΕΣΚΑΒΔΕ είναι από τις λίγες, αν όχι η μόνη, που διεξάγει με αυτό τον τρόπο πρωταθλήματα σε αυτή την ηλικία, προπονητικά και παιδαγωγικά δεν στέκει καθόλου το να επιτρέπεται η ζώνη σε αυτά τα πρωταθλήματα. Αρχίζω την επιχειρηματολογία μου, με το πιο προφανές, ότι τα παιδιά ηλικίας 12 και 13 ετών στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δεν φτάνουν καν το στεφάνι από το τρίποντο των 6,75 εκ, πόσο μάλλον τα ποσοστά ευστοχίας τους είναι σαφώς απογοητευτικά(κάτι που μόνο κακό δεν είναι αν αναλογιστούμε ότι τα παιδιά αυτά είναι στην ανάπτυξη,η μηχανική του σουτ τους θα αλλάξει όπως και οι δυνάμεις τους) και με την άμυνα ζώνης καλούμαι εγώ ως προπονητής να βρω τον αντίστοιχο “Nαβάρο” σε ηλικία 12 κ 13 ετών να σπάσει τη ζώνη με μακρινό σουτ??? Τι μπάσκετ μπορεί να μάθει ένα παιδί όταν βρεθεί χωρίς αμυντικό μπροστά στο τρίποντο και δεν έχει άλλη επιλογή από το να σουτάρει?

Προπονητικά μπορεί ο κάθε προπονητής να καταλάβει την σημασία του ένας εναντίον ενός στο σύγχρονο μπάσκετ και πόσο μάλλον το μπάσκετ αυτής της ηλικίας!!!

Επιθετικά όλες οι δεξιότητες των παιχτών αναπτύσσονται σε αυτή την ηλικία μέσω του 1vs1, όπως και οι συνεργασίες και οι λήψεις αποφάσεων. Αμυντικά το παιδί μαθαίνει να αναλαμβάνει την ευθύνη μαρκαρίσματος ενός επιθετικού, την σημασία του να προσπαθήσει να αμυνθεί καλά και όταν δεν τα καταφέρνει,να προσπαθήσει να βελτιώσει την άμυνά του απέναντι στον επιθετικό. Αντίθετα με την ύπαρξη της ζώνης τα παιδιά βολεύονται σε μια αμυντική παθητικότητα που προφανώς σε αυτή την ηλικία φέρνει αποτέλεσμα αλλά όλοι ξέρουμε πόσο καταστροφικό είναι αυτό για το μέλλον τους, και αντίστοιχα επιθετικά ένα παιδί δεν μπορεί να βελτιώσει ατομική τεχνική κατάρτιση,φυσικά προσόντα και συνεργασίες, ενώ νομίζω ακούγεται σε όλων μας τα αυτιά εξοργιστικό να δείχνουμε συστήματα εναντίον ζώνης σε παιδιά αυτής της ηλικίας.

Θα μου πείτε εύκολα, ότι είναι ένας κανονισμός και ο καθένας έχει το δικαίωμα να τον αξιοποιήσει όπως θέλει. Φυσικά και δεν κατηγορώ κανέναν προπονητή που επιλέγει να παίξει ζώνη εφόσον αυτή επιτρέπεται αλλά πρέπει επιτέλους να ξεκαθαρίσουμε ποιο είναι το νόημα ύπαρξης αυτών των διοργανώσεων!!!!

Είναι τόσο σπουδαίος ο πρωταθλητισμός σε αυτή την ηλικία που για χάρη του θυσιάζουμε τα πάντα?

Αν είναι έτσι τότε να καταργήσουμε και τον κανονισμό των διαφορετικών πεντάδων σε κάθε δεκάλεπτο,να παίζουν οι καλύτεροι 40 λεπτά!!! Μήπως υπάρχει αυτός ο κανονισμός για να εκμηδενιστούν υψομετρικά πλεονεκτήματα? Αν δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι σε αυτή την ηλικία κάποια παιδιά είναι πιο ψηλά από κάποια άλλα,να μην κάνουμε καν αυτά τα πρωταθλήματα.

Πέραν των υπευθύνων, απευθύνομαι στους προπονητές των αντίστοιχων τμημάτων, και ερωτώ : υπάρχει μεγαλύτερος στόχος σε αυτή την ηλικία από την ανάπτυξη και την εξέλιξη των παιχτών με στόχο την ανάπτυξη τους?
Αξίζει για ένα πρόσκαιρο αποτέλεσμα, ή ακόμα ακόμα για ένα πρωτάθλημα η χρησιμοποίηση αυτού του αντιμπασκετικού κανονισμού?
Νομίζω μάλιστα πως με την νίκη αυτών των ομάδων επιβραβεύεται αυτή η νοοτροπία και το χειρότερο όλων αποτυπώνεται η αντίληψη αυτή στα παιδιά, αντί να τους μάθουμε να κοπιάσουν για να βελτιωθούν, τους επιβραβεύουμε την βολική(για αυτή την ηλικία) ξεκούραστη κατάσταση της ζώνης. Υπάρχουν και στην περιοχή μάλιστα προπονητές που λόγου των δυνατοτήτων των ομάδων τους δεν μπορούν να διεκδικήσουν πρωταθλήματα και όμως παράγουν ταλέντα και προσφέρουν στο μπάσκετ.
Ελπίζω τα παραπάνω επιχειρήματα να ευαισθητοποιήσουν τους υπεύθυνους της ένωσης αλλά και να ενεργοποιήσουν τις διοικήσεις και τους προπονητές των ομάδων καθώς δεν αξίζει σε μια απο τις πιο μπασκετικές χώρες του κόσμου να συναντάμε και να εφαρμόζονται τέτοιες νοοτροπίες. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων η ομάδα που ανήκω παραδοσιακά πρωταγωνιστεί στα συγκεκριμένα πρωταθλήματα και όμως όλο το παραπάνω κείμενο είναι υπέρ του αναπτυξιακού ρόλου και όχι του πρωταθλητισμού σε αυτές τις ηλικίες.

Προς προβληματισμό

Ηλιάδης Κωνσταντίνος
coach ΑΓΣΙ 2000 και ΑΓΣΙ 2001

ΠΗΓΗ http://westbasket.gr/