Κόμπι Μπράιαντ - 800 σουτ για... πρωινό!

Ο Κόμπι Μπράιαντ δεν έγινε… Κόμπι Μπράιαντ μόνο επειδή ο Θεός τον προίκισε με ταλέντο. Η όρεξή του για δουλειά είναι παροιμιώδης. Ο γυμναστής της Εθνικής των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Αλέρτ, διηγείται μια απίστευτη ιστορία.
από την έναρξη της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

Είναι γνωστός σε όλο το ΝΒΑ ο εθισμός του Κόμπι Μπράιαντ με τη σκληρή δουλειά και την τελειότητα. Κυκλοφορούν ως μύθοι ιστορίες σαν κι αυτή που φέρει τον Σακίλ Ο’Νιλ να αφηγείται κάποτε ότι τον είδε να σουτάρει μόνος σε ένα γυμναστήριο… χωρίς μπάλα! Ή την άλλη, σύμφωνα με την οποία ο Κόμπι ανάγκαζε τους συμπαίκτες του στο γυμνάσιο να παίζουν μαζί του μονά που έληγαν στα… 100! Ή τη φήμη ότι η εταιρεία αθλητικών ειδών ΝΙΚΕ αναγκάζεται πολλές φορές να αφαιρεί κάποια χιλιοστά από τα παπούτσια που του ετοιμάζει, κατ’ επιταγή του ίδιου, μόνο και μόνο για να κερδίσει ένα εκατοστό του δευτερολέπτου καλύτερη αντίδραση! Πολλοί θεωρούν υπερβολικές αυτές τις ιστορίες, άλλοι δεν τις πιστεύουν καθόλου.

Η παρακάτω ιστορία, όμως, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Και φανερώνει ποιος πραγματικά είναι ο Κόμπι Μπράιαντ. Και γιατί έφτασε στην κορυφή του μπασκετικού πάνθεου. Την αφηγείται ο γυμναστής της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2012. Λέει ο Ρόμπερτ Αλέρτ:

«Κλήθηκα στο Λας Βέγκας για να βοηθήσω την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ στην προετοιμασία της πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Στο παρελθόν είχα την ευκαιρία να δουλέψω με τον Καρμέλο Άντονι και τον Ντουέιν Ουέιντ, αλλά αυτή θα ήταν η πρώτη μου συνεργασία με τον Κόμπι.

Συναντηθήκαμε πρώτη φορά τρεις μέρες πριν από το πρώτο φιλικό, τη μέρα της πρώτης προπόνησης, αρχές Ιουλίου. Είχαμε μια σύντομη συζήτηση γύρω από θέματα φυσικής κατάστασης, όπου μου είπε σε ποια κατάσταση θα ήθελε να βρίσκεται στο τέλος του καλοκαιριού. Μετά του έδωσα το τηλέφωνό μου και του είπα ότι οποτεδήποτε ήθελε να κάνει έξτρα προπόνηση, θα μπορούσε απλώς να μου τηλεφωνήσει.

Τη νύχτα πριν από το πρώτο φιλικό θυμάμαι ότι έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου την ταινία «Καζαμπλάνκα». Ήταν περίπου 3.30 το πρωί, ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και ένιωθα να με παίρνει σιγά σιγά ο ύπνος, όταν άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Το σήκωσα με λίγα νεύρα.

«Εϊ, Ρομπ. Ελπίζω να μην ενοχλώ, έτσι»;
«Ε, όχι. Τι γίνεται, Κόμπ»;
«Απλώς αναρωτιόμουν αν θα μπορούσες να με βοηθήσεις λίγο με κάποιες ασκήσεις που θέλω να κάνω, αυτό είναι όλο».

Κοίταξα το ρολόι μου. Ήταν 4.15 το πρωί.

«Ναι, βέβαια. Θα σε δω σε λίγο στο γήπεδο».

Μου πήρε περίπου 20 λεπτά για να πάρω τον εξοπλισμό και να φύγω από το ξενοδοχείο. Όταν έφτασα και μπήκα στον κυρίως χώρο της προπόνησης, είδα τον Κόμπι μόνο του στο παρκέ. Ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα, λες και μόλις είχε κολυμπήσει. Και δεν ήταν καν 5 το πρωί.

Για την επόμενη μία ώρα και 15 λεπτά κάναμε ένα πρόγραμμα φυσικής κατάστασης. Μετά μπήκαμε στην αίθουσα με τα βάρη, όπου ακολούθησε ένα άλλο πρόγραμμα ενδυνάμωσης για τα επόμενα 45 λεπτά. Μετά από αυτό χωρίσαμε. Αυτός επέστρεψε στο παρκέ για σουτ. Εγώ επέστρεψα στο ξενοδοχείο, όπου κατέρρευσα.

Έπρεπε να είμαι ξανά στο γήπεδο περίπου στις 11 το πρωί. Ξύπνησα κι ήμουν ακόμα νυσταγμένος, ενώ είχα όλα εκείνα τα συμπτώματα που συνοδεύουν την αϋπνία. Ευχαριστώ, Κόμπι. Έφυγα αμέσως για το γήπεδο.

Αυτό που ακολούθησε το θυμάμαι ολοζώντανα. Όλοι οι παίκτες της Εθνικής ήταν εκεί, σε καλή κατάσταση για το πρώτο φιλικό. Ο ΛεΜπρόν μιλούσε με τον Καρμέλο αν θυμάμαι καλά και ο κόουτς Σιζέφσκι προσπαθούσε να εξηγήσει κάτι στον Κέβιν Ντουράντ. Στη δεξιά πλευρά του γηπέδου ήταν ο Κόμπι μόνος του κι έκανε σουτάκια. Τον πλησίασα, τον χτύπησα στην πλάτη και του είπα:

«Καλή δουλειά σήμερα το πρωί»
«Ε»;
«Λέω, οι ασκήσεις που κάναμε. Καλή δουλειά»
«Α, ναι. Σ’ ευχαριστώ, Ρομπ. Αλήθεια, το εκτιμώ πολύ».
«Πότε τελείωσες»;
«Να τελειώσω τι»;
«Τα σουτάκια σου. Τι ώρα έφυγες από το γήπεδο»;
«Α, μόλις τώρα. Ήθελα να κάνω 800 εύστοχα, οπότε ναι, μόλις τώρα»!!!
Το σαγόνι μου έπεσε. Παναγία μου! Τότε ακριβώς συνειδητοποίησα ότι δεν είναι έκπληξη που παραμένει τόσο αποτελεσματικός…».

ΠΗΓΗ http://www.basketnews.gr/