ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ..

Το computerized παιχνίδι του Βαγγέλη Μάντζαρη αποτελεί το "λάδι" στην ερυθρόλευκη μηχανή η οποία δείχνει ότι έχει πάρει εμπρός, συντρίβοντας την Ουνικάχα. Κακός ο Παναθηναϊκός, "έβγαλε" πολλά προβλήματα στο "τεστ μετρήσεως" του Παλάου Μπραουγκράνα. Τελικός με την ομάδα του Πλάθα στο ΟΑΚΑ..


-Μαθήματα "σωστού" μπάσκετ παραδίδει ο Βαγγέλης Μάντζαρης που δείχνει με το δικό του προσωπικό στυλ πως παίζεται η θέση του πόιντ γκαρντ στο σύγχρονο μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο. Δε μπορώ να μη σταθώ στον 24χρονο γκαρντ και πάλι λοιπόν.. Στη παρθενική του σεζόν στο λιμάνι (και πριν βρεί το ρόλο του στο ροτέησιον) είχαμε πεί ότι μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πολύ καλό pass first PG με αμυντικούς και οργανωτικούς προσανατολισμούς. Αυτό το όραμα τουλάχιστον είχε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για τον νεαρό. Με 2,5 σεζόν στη πλάτη, τη σιγουριά και τα γαλόνια που δίνουν οι δύο ευρωπαϊκοί τίτλοι και η εμπιστοσύνη που δείχνει το σύνολο στο πρόσωπο του, ο Μάντζαρης αποτελεί το κλειδί και στις δύο πλευρές του παρκέ για τους πρωταθλητές. Ο ρόλος του quarterback που λέγαμε προβάλλεται μέσα από τον Έλληνα πόιντ του Ολυμπιακού, του οποίου η ικανότητα ως ball mover στην επίθεση και ως ball stoper στην άμυνα αναδεικνύεται και αναδεικνύει το παιχνίδι αθλητών πολύ ικανών με τη μπάλα στα χέρια. Έτσι όπως παίζεται το άθλημα στη χώρα μας ο Μάντζαρης είναι η επιτομή του πόιντ γκαρντ. Αυτός που θα βγεί μπροστά στην άμυνα, θα ελέγξει τη μπάλα και τον αιφνιδιασμό του αντιπάλου, θα διώξει γρήγορα τη μπάλα από τα χέρια του με πολύ σωστές μεταβιβάσεις όντας λιτός και απέριττος στις ενέργειες του. Κάπως έτσι επέβαλλαν οι ερυθρόλευκοι το ρυθμό τους (και) στη Μάλαγα. Με την πίεση του νεαρού διεθνή ψηλά στο παρκέ, τη γρήγορη ανάπτυξη, το καθαρό μυαλό και το textbook παιχνίδι του. Τις τελευταίες τρεις μάλιστα αγωνιστικές μετράει 7.0 ριμπάουντς και 7.7 τελικές και μόλις 1.3 λάθη (το νούμερο του συνολικά φέτος στη διοργάνωση είναι κάτι λιγότερο από 0.7..) σε 28.6'.. Όχι, ο Μάντζαρης δεν έγινε ξαφνικά ο καλύτερος πόιντ της διοργάνωσης. Θέλει πολύ δουλειά σε συγκεκριμένα κομμάτια ώστε να αναπτύξει το παιχνίδι του. Το έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα. Όμως είναι η περιφερειακή "πανοπλία" του Ολυμπιακού. Ο παίκτης που θωρακίζει το μπακόρτ..


-Ο Ολυμπιακός σε ματς υψίστης σημασίας έδωσε εξαιρετικά δείγματα, πείθοντας ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο για να γυρίσει τελείως διακόπτη στο πιο κομβικό σημείο της σεζόν. Σωστό πλάνο, πειθαρχία, προσήλωση, διάρκεια στο παιχνίδι του. Eίμαι σίγουρος ότι οι ερυθρόλευκοι στόχευαν να κόψουν το κεφάλι και να αφήσουν τη Μάλαγα να τρέχει σαν το κοτόπουλο.. Και κάπως έτσι έγινε στη πραγματικότητα. Με μια πολύ πιεστική άμυνα, άλλοτε απλωμένη σε όλο το γήπεδο και άλλοτε στα 3/4 ή στο μισό, οι ερυθρόλευκοι έκοψαν σταδιακά κάθε συνεργασία κοντών-ψηλών και κατεύθυναν με την άμυνα τους τις επιλογές στα σουτ των Ισπανών, διαλέγοντας ουσιαστικά παίκτη σε πολλές των περιπτώσεων. Μια ομάδα άλλωστε χωρίς ποστ παιχνίδι (στην πραγματικότητα οι καλύτεροι ποστ παίκτες του Πλάθα είναι το δίδυμο Κουζμίνσκας-Σουάρεθ στο "3" και μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι τα συγκεκριμένα plays κατέχουν δευτερεύουσα θέση στο playbook των Ισπανών όλη τη χρονιά..) είναι πιο εύκολο να διαβαστεί και να βγεί "εκτός" στο επιθετικό κομμάτι. Ο Πλάθα πάλευε απελπισμένα να αλλάξει τον ρυθμό ανοίγοντας τις άμυνες του και χρησιμοποιώντας παγίδες στα 3/4 αλλά και εδώ ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν διαβασμένος καθώς εξ αρχής η ελληνική ομάδα έδειξε ικανή να φτάσει μέχρι τέλους (στο καλάθι) απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις.

-Ξεκινώντας λοιπόν από τη δική του άμυνα προετοίμασε ο Ολυμπιακός το έδαφος για να τελειώσει τους γηπεδούχους, επιτιθέμενος σωστά. Δεν είναι τυχαίο ότι για ένα ακόμα παιχνίδι στο ξεκίνημα η ελληνική ομάδα "έχτισε" πάνω στην pick'n roll επίθεση περνώντας τη μπάλα συστηματικά στον Σερμαντίνι (όπως στη χρονιά του Ίβκοβιτς οι ερυθρόλευκοι έδιναν επιθέσεις στο ξεκίνημα στον Άντιτς σε διαφορετικά plays). Eίναι χάρισμα να μπορείς να συνδεθείς άμεσα με το καλάθι και ο Γεωργιανός ανταποκρίνεται σε αυτό, στη "πατέντα" του Μπαρτζώκα με τον Ντάνστον στο "4".. Η pick'n roll επίθεση πάντως της ελληνικής ομάδας, με όλο το φάσμα επιλογών που αυτή δίνει αποτέλεσε άλυτο γρίφο για τους Ισπανούς, των οποίων η δεύτερη (πίσω) γραμμή άμυνα (όποιους παίκτες και εαν περιλάμβανε, όχι απαραίτητα ψηλούς) ήταν απλά τραγική. Και όλα αυτά, χωρίς τη ραχοκοκαλιά της επίθεσης των ερυθρολεύκων, Περπέρογλου-Πρίντεζης (αν υποθέσουμε ότι ο Σπανούλης είναι ο κινητήριος μοχλός) και με τον Λοτζέσκι (18π.-7/8 2π.) να κάνει θραύση, ειδικά στη base line είτε από cuts είτε σε close out επίθεση.

Ο κόουτς Πλάθα δήλωσε μετά το παιχνίδι μάλιστα ότι το επίπεδο έντασης που έφερε η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στο παιχνίδι ήταν τέτοιο που η ομάδα του αδυνατούσε να το ματσάρει.. Νομίζω ότι αυτό λέει πολλά και στο σύγχρονο μπάσκετ, πιστέψτε με, είναι από τα πιο τιμητικά πράγματα που μπορεί να ακούσει ένας προπονητής για την ομάδα του. Ο Ολυμπιακός έχει ανεβάσει ρυθμούς (όπως θα είδατε και στα Power rankings που ανέβασα στο Euroland) και έχει την ποιότητα να προβληματίσει κάθε αντίπαλο, ειδικά όσο προχωράει η διοργάνωση. Θα τα πούμε και παρακάτω..

ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ..

Εξαιρετική και με διάρκεια στο αμυντικό κομμάτι η Μπαρτσελόνα ουσιαστικά "πάτησε" την ελληνική ομάδα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση υποτιμητικός ο χαρακτηρισμός. Είναι η πραγματικότητα του παρκέ.. Και δείχνει το πόσο σημαντικό είναι το να αντιδράσει η ελληνική ομάδα αρχής ενωμένης από το επόμενο ματς-τελικό με την Ουνικάχα στο ΟΑΚΑ..

-Ο Παναθηναϊκός ήταν νωθρός στο Παλάου Μπραουγκράνα. Πολύ νωθρός και απογοητεύτηκε εύκολα, χαρακτηριστικά κατ'εμέ απαράδεκτα για μια ομάδα που έχει σφυρηλατήσει έναν χαρακτήρα για τον οποίο είναι υπερήφανη. Παραδόθηκε πολύ εύκολα απέναντι σε μια πολύ καλά δουλεμένη ομάδα η οποία, πιστέψτε με και όσοι έχουν συχνή/στενή επαφή με την ACΒ μπορούν να το πιστοποιήσουν , δεν έπιασε καν σπουδαία απόδοση. Ο Πασκουάλ στο δικό του πλάνο στόχευσε να περιορίσει τον χώρο επίθεσης των πρασίνων, εμποδίζοντας πολύ αποτελεσματικά την κυκλοφορία της μπάλας (πολύ καλή άμυνα σε απόσταση μιας πάσας, άφηνε να "φαίνονται" μόνο οι πάσες που η ίδια η άμυνα επέλεγε για να κατευθύνει τη μπάλα), με έτοιμα πόδια να βγούν στις γραμμές πάσας και εξαιρετικό διάβασμα στο pick'n roll (που στόχευε να κόψει την εσωτερική πάσα αφήνοντας τον Διαμαντίδη να πάει στο καλάθι με τη μπάλα, κομμάτι που πλέον δεν είναι το καλύτερο του..) Νομίζω συνολικά ο Παναθηναϊκός φέτος δεν έχει παίξει ματς με λιγότερες συνεργασίεςκαι πιο πολλές ατομικές ενέργειες, με την έννοια ότι η μπάλα έμενε στο δεύτερο μισό της επίθεσης στα χέρια κάποιου παίκτη μακριά από το καλάθι πολύ συχνά, γεγονός που ανάγκαζε τους πράσινους να πάνε σε παιχνίδι που δεν έχουν συνηθίσει και -φυσιολογικά- δεν είναι καθόλου αποτελεσματικοί.

-Σχεδόν μείον 15 κατοχές σε τέτοιο ματς είναι νούμερο καταδικαστικό το οποίο απαιτεί πολύ μελέτη.. Η αδυναμία να κρατηθεί ο Τόμιτς μακριά από το επιθετικό ριμπάουντ ήταν χαρακτηριστική (σε εκνευριστικό βαθμό) και κόστισε στους πράσινους καθώς συνέπεσε με το καλό τους διάστημα κατά το οποίο δε μπόρεσαν να κερδίσουν κάτι αλλάζοντας κάποια δεδομένα στο ματς. Αδράνεια από όλη την ομάδα, απογοητευτικός ο Λάσμε (πρώτη φορά σε αυτό το κομμάτι) που άφησε το μακρύ κορμί του Κροάτη να τον καταπιεί σε κάθε σχεδόν διεκδίκηση. Το λέω έτσι γιατί οι περισσότεροι καταλαβαίνετε ότι η μάχη της διεκδίκησης είχε χαθεί στο έδαφος, οπότε ο αρκετά κοντύτερος είναι καταδικασμένος μετέπειτα.. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός απώλεσε τη σταθερά του αμυντικού ριμπάουντ, κομμάτι στο οποίο είναι ίσως η πιο αποτελεσματική ομάδα σε αυτή τη φάση (πρώτος σε DEF REB% ) εκμεταλλευόμενος κυρίως την ικανότητα των περιφερειακών του να μαζέψουν διεκδικούμενες μπάλες ψηλά. Σκεφτείτε ότι η κατάσταση μαζεύτηκε κάπως όταν μπήκε στο "5" ο Μπατίστ.. Έχω ξαναγράψει ότι λείπει το βαρύ κορμί στο "5" και σε αυτό το κομμάτι (όχι μόνο στο ποστ και στην επίθεση) που θα πάρει τους πρώτους κραδασμούς, θα χτυπήσει και χτυπηθεί και στις δύο πλευρές, παραδίδοντας τον αντίπαλο στον "φρέσκο" Λάσμε μετέπειτα.. Ένας σημαντικός λόγος των μεταπτώσεων του Γκαμπονέζου φέτος είναι και αυτός. Δεν έχει κουμπώσει το κατάλληλο "5" δίπλα του. Για αυτό αναγκάζεται να παίζει (ηρωικά) στο ποστ σε αρκετά plays και να μη θυμίζει τον περυσινό ..σούπερμαν στην άμυνα (όπου παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο αλλά όχι..εξωγήινος).


-Ο Παναθηναϊκός λοιπόν εγκλωβίστηκε σε παιχνίδι όχι μισού γηπέδου αλλά ουσιαστικά ..1/4 μιας και οι γηπεδούχοι (αμύνονται εκπληκτικά στο μισό γήπεδο και πρέπει να το πιστώσουμε στον Πασκουάλ) έδωσαν "πλευρά" στην επίθεση, προστάτεψαν το καλάθι και έβαλαν από την αρχή δισταγμούς στην ελληνική ομάδα όσον αφορά την πάσα στην αδύνατη πλευρά μιας και τα καταλανικά χέρια (σε συνδυασμό με έτοιμα πάντα πόδια) σταματούσαν τα πάντα. Φάσεις στο ανοικτό γήπεδο δεν υπήρξαν μιας και η μπάλα σταματούσε συνεχώς από τα γκαρντς των γηπεδούχων ενώ ο Ράιτ αδυνατούσε να τελειώσει απέναντι σε μεγάλα κορμιά που δε τσιμπούν σε προσποιήσεις. 0/6 έγραψε ο Αμερικανός σε ένα παιχνίδι όπου νομίζω πολύ φίλοι των πρασίνων είχαν φαντασιωθεί κάπως διαφορετικά την ικανότητα του στο ανοικτό γήπεδο να μετουσιώνεται σε πραγματικούς πόντους.. (πάντως είναι φανερό ότι οι πράσινοι ψάχνουν την αλά Μακάλεμπ στη Τοσκάνη μακρινή πρώτη πάσα λίγο πίσω από το κέντρο για τον "τριπλουνίστα" νεαποκτηθέντα Αμερικανο) Ο Ρόκο Ούκιτς μπήκε αρκετά καλά στο ξεκίνημα αλλά όλοι γνώριζαν ότι έχει.. κόφτη ενώ από την άλλη μεριά πολύ σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία καρπώνεται κατά τη γνώμη μου ο Βίκτορ Σάδα. Από την είσοδο του και μετά οι περιφερειακοί της ελληνικής ομάδας αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα, ο Διαμαντίδης έχασε σχεδόν όλο το οξυγόνο του ενώ οι γηπεδούχοι έτρεξαν καλύτερα το γήπεδο και στο επιθετικό κομμάτι. Φρεσκάδα και ενέργεια λοιπόν από τον Σάδα (6 ριμπ.-5 τελικές σε 16') που είναι αναντικατάστατο -λόγω της ιδιαιτερότητας του στην άμυνα (συν τη σκληράδα και το athleticism του)- εργαλείο στο μπακόρτ του Πασκουάλ.

Κάπως έτσι νομίζω ότι έπρεπε ίσως να πάρει κάποια λεπτά και ο Παππάς. Όχι, δε θα άλλαζε κάτι αλλά δε βλέπω το λόγο να φθάσει τα 32' ο Διαμαντίδης σε ένα τέτοιο ματς. Το φοβήθηκε ο Φράγκι..? Μήπως ξεφύγει τελείως το ματς..? Ίσα ίσα που ρίσκαρε με τον αρχηγό. Όπως και να έχει, το βάθος στο μπακόρτ (ή τη φροντκόρτ) δε φαίνεται από το πόσους ικανούς παίκτες έχεις αλλά το πως στελεχώνουν τη συγκεκριμένη γραμμή αυτοί και τι δύναμη βγάζει η αλληλοσυμπλήρωση τους..

ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

Ποιες είναι όμως οι δυνατότητες και η προοπτική των ομάδων μας στο άμεσο μέλλον στη διοργάνωση..? Σαφώς προέχει η πρόκριση και μετά το διπλό της Αρμάνι στη Τουρκία νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά. Ο Ολυμπιακός θέλει νίκη στη Τουρκία απέναντι στο κουφάρι της Εφές και ο Παναθηναϊκός περιμένει την Ουνικάχα για "τελικό" στο ΟΑΚΑ. Δε θέλω να σκέφτομαι ενδεχόμενο στραβοπατήματος για κανέναν. Αν δε μπορείς να πάρεις αυτά τα ματς, πάρε το τηλεκοντρόλ και κάτσε σπίτι σου.. Σε τέτοιες καταστάσεις δε σκέφτεσαι το κακό προηγούμενο (όπως αυτό με τη Λαμποράλ που έχει σκορπίσει μια αβεβαιότητα από ότι εισπράττω από τους φίλους των πρασίνων, τουλάχιστον μέσα από την επαφή μας). Ο Πλάθα είναι καλός προπονητής αλλά η Ουνικάχα είναι μια ομάδα στα μέτρα των πρασίνων που ήδη υπό τον κόουτς Αλβέρτη πέρασαν στο ΟΑΚΑ το τέστ ενός κομβικού ματς με τη Φενέρ..


Τώρα όσον αφορά το "μετά", καλύτερο θα είναι να μιλήσουμε με την ολοκλήρωση της φάσης του TOP-16, πιο συγκεκριμένα και ξεκάθαρα. Σίγουρα αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός δείχνει να πατάει καλύτερα και με κάνει να νιώθω ότι έχει μια καλύτερη προοπτική στη διοργάνωση, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός ακόμα προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Οι ομάδες μας πάνε για μετωπική (εφόσον όλα πάνε καλά) στην ποστ σίζον με ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ.. Σαφώς και δεν είναι φαβορί οι "αιώνιοι" αλλά πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους έχουν έρθει υπό το καθεστώς του outsider,μη το ξεχνάτε. Ειδικά στη περίπτωση του Ολυμπιακού, θεωρώ ότι η ελληνική ομάδα μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στην ΤΣΣΚΑ, σε μια πιθανή διασταύρωση. Θεωρητικά πάντα.. Ας περάσουν με το καλό και εδώ είμαστε. Γιατί όπως σας ξαναέγραψα πρόσφατα, δε νοούνται play-offs χωρίς ελληνικές ομάδες..!

Υ.Γ: Σχολιάζουμε εδώ και τα Power Ranknigs που έβγαλα στο Euroland.. Φρέσκα-φρέσκα..

Πηγή: hoopfellas