Μια ιστορία της διπλανής πόρτας - Λένε πως στη ζωή υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων, οι «κερδισμένοι» και οι «χαμένοι»

Σε ποια πλευρά της ζωής θα «καταταγεί» ως ενήλικος εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον τρόπο που θα μεγαλώσει  ..

Θα σας περιγράψω μια μικρή ιστορία που βίωσα στο κοντινό παρελθόν .

Μια ιστορία της διπλανής πόρτας.

Ήταν αρχές Σεπτέμβρη όταν ένας ψηλός ,ευγενικός  Κυρίος με πλησίασε για να μου συστήσει  τον γιό του και να μου γνωστοποίηση την εγγραφή του στον Σύλλογο.

«Κόουτς σου έφερα τον Λάμπρο ,έχω ακούσει ότι γίνεται καλή δουλειά και θέλω να πάρει εμπειρίες.

Είμαι σίγουρος ‘οτι  το παιδί αυτό θα πάει ψηλά .>>

Από το σημείο αυτό αρχίζει ο Γολγοθάς

Ο Λάμπρος σαν χαρακτήρας ήταν ένα ευεργετικό παιδί ευγενικό με σωστούς τρόπους ,στο παρκέ  ,είχε τεχνική κατάρτηση , και μπασκετικό IQ , με σωστή δουλεία με υπομονή και επιμονή θα μπορούσε να προχωρήσει

  η στο  φινάλε να αγαπούσε και να  έβαζε το μπάσκετ στην ζωή του.

Εδώ δυστυχώς κάπου η συνταγή  χαλούσε, διότι ο μικρός έπρεπε να ακολουθήσει τους κανόνες του πατέρας του

Στην προπόνηση ερχόντουσαν τουλάχιστον 15  λεπτά νωρίτερα καθόντουσαν στις  εξέδρες οπού εκεί ο ψηλός κύριος ξεκίναγε  το κήρυγμα στον μικρό <<Να τρέχεις ,να ακούς τον κόουτς, να παίζεις καλή άμυνα, να παίρνεις πρωτοβουλίες να ....να...να.... συνεχώς του έκανε συστάσεις

 και όταν η προπόνηση τελείωνε  για τουλάχιστον δέκα λεπτά υπήρχαν  σχόλια και παρατηρήσεις.....

Στα πηγαδάκια με τους γονείς πάντα ξεχώριζε τον όνομα «Λάμπρος»

Πάντα ο Λάμπρος φόραγε τα καλύτερα, παπούτσια ,τις ποιο  φανταχτερές κορδέλες ,τα ποιο επώνυμά t-shirts

Στους Αγώνες ο ψηλός κύριος παθιαζότανε με τον γιό του ,φώναζε ,ούρλιαζέ ,σχολίαζε και στο τέλος τις περισσότερες φορές έφευγε περήφανος  σαν  φουσκωμένο παγώνη

Το καλοκαίρι  σχεδίαζε από  νωρίς και έστελνε  τον μικρό σε κάποιο camp ,και μετά για τουλάχιστον 15 μέρες  του έκανε personal training

 Προσπάθησα να τον πλησιάσω αλλά ότι και να του  έλεγα, ο άνθρωπος αυτός ήταν στο δικό του  κόσμο  να δει τον γιό του μεγάλό και τρανό ,ένα όνειρο ίσως χωρίς όμως τον βασικό πρωταγωνιστή  ….

 

 

Κάποια στιγμή ο Λάμπρος χάθηκε από τις προπονήσεις ,ρώτησα και έμαθα ότι είχε λέει σχολικές υποχρέωσες !!!!!

Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα ο μικρός ήρθε και με βρήκε ,ήθελε να απολογηθεί «Κόουτς σταμάτησα το μπάσκετ , ένιωθα πολύ πίεση από το πατέρα μου , όλες τις ώρες μου μίλαγε για αυτό, πιεζόμουνα ψυχολογικά, έφτασα σε σημείο να βλέπω  η να ακούω μπάλα και να με πιάνει  τρέλα . Σ ευχαριστώ για την συνεργασία και τα μυστικά που μου έμαθες..... ,«

Είχα την ανάγκη να μάθεις την αλήθεια

Του χαμογέλασα λέγοντας του να κάνει στην ζωή πάντα αυτό που τον ευχαριστή και τον κάνει ευτυχισμένο !! 

Ο ψηλός κύριος που όχι μόνο κατάφερε να κάνει το παιδί του να σιχαθεί τον αθλητισμό αλλά είναι σίγουρο ότι χάθηκε η  αυτοεκτίμηση  γιού προς πατέρα

Το παραπάνω γεγονός είναι αφιερωμένο στους γονείς που τις περισσότερες φορές άθελα τους για να προσφέρουν στα παιδιά τους τα μέγιστα φτάνουν στην υπερβολή  η οποία καταλήγει σε πίεση και εχει ως αποτέλεσμα την αντίδραση του παιδιού και την απομάκρυνση  από αυτό που αγαπά .

Υ.Γ Τα παραπάνω ονόματα ήταν τελείως τυχαία και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα

Tσάδαρης Κ

Coach

Αν το επιθυμείτε πατήστε LIKE στην επίσημη σελίδα του Coachbasketball.gr στα  social media και στηρίξτε την προσπάθεια μας H ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...!!!