Φάκελος Eθνική ομάδα Fiba Word Cup Spain 2014
Καλοκαίρι, παγκόσμιο τουρνουά.. Ωραία πράγματα, ιστορία γράφεται..
Άφησα να τρέξουν λίγο οι ημέρες και μερικές ώρες πριν το σημαντικό τελευταίο φιλικό στη Πόλη (τεστ χαρακτήρα απέναντι σε μια ομάδα που ψάχνει τη "ρεβάνς" θεωρητικά στην έδρα της) έβγαλα το "απόσταγμα" των σκέψεων μου μέσα από μερικά σχόλια για την εικόνα της νέας εθνικής ομάδας του Φώτη Κατσικάρη.
Πάμε να τα δούμε μαζί και να σχολιάσουμε..
-Μου αρέσει που δε πάμε "ατσαλάκωτοι" στην Ισπανία και θεωρώ ότι αυτό βρισκόταν στο πίσω μέρος του μυαλού του κόουτς όταν χάραζε το πλάνο προετοιμασίας, χρησιμοποιώντας τα φιλικά παιχνίδια για να πάρει απαντήσεις σε κάθε είδους ερώτημα και όχι για να κάνει νίκες. Έτσι χτίζονται σωστά οι ομάδες. Πρέπει να είσαι απόλυτα σίγουρος ότι επιλέγεις τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό και το πιο λειτουργικό -για τις ανάγκες του τουρνουά- ρόστερ και κυρίως, εσύ ο ίδιος σαν κόουτς να πάς βαθιά στη σκέψη σου για να μάθεις καλύτερα την ομάδα σου. Μου άρεσε που φάγαμε τα χαστούκια μας. Έτσι χτίζεις μαχητικό πνεύμα και λαμβάνεις με πιο άμεσο τρόπο τα ευεργετικά από την μυρωδιά της κοπριάς (δηλ. της ήττας) μαζί με μια ισχυρή ένεση ρεαλισμού αναφορικά με το που βρίσκεσαι κάθε φορά. Προτιμώ να πάμε στην Ισπανία με ..σκισμένα πουκάμισα και ετοιμοπόλεμοι παρά "κυρίζια" και ψηλωμένοι από μια αναίμακτη περίοδο προετοιμασίας. Αυτά τα τουρνουά είναι σκυλομαχίες..
-Από την αρχή στις συζητήσεις μου μαζί σας, έχω ταχθεί υπέρ της παρουσίας του Γλυνιαδάκη στη τελική δωδεκάδα, πάνω από τον Μπόγρη (που κόπηκε) και τον Γιάνκοβιτς καθώς δε βλέπω τον παραμικρό λόγο για τον οποίο ο Κατσικάρης θα πάρει έναν ακόμα "πλάγιο" τη στιγμή που το "3" έχει κλειδώσει από τους Παπανικολάου-Αντετοκούνμπο (οι οποίοι έχουν και καλύτερες -από τον Βλάντο- προδιαγραφές για να κατέβουν και στο "4") με τον κόουτς να δείχνει αποφασισμένος να παίξει Big στη συγκεκριμένη θέση. Με τη παρουσία των Μπουρούση-Βουγιούκα στο "5" και τα χαρακτηριστικά που αυτοί φέρνουν στο τραπέζι, η παρουσία του Γλυνιαδάκη είναι lock, μιας και πρόκειται για έναν μπάνγκερ που σκληραίνει την υφή μας σαν ομάδα και είναι πλήρως συνειδητοποιημένος αναφορικά με τον ρόλο του, χαρακτηριστικά δηλ. που ψάχνεις από το βάθος του πάγκου σου. Για εμένα λοιπόν δε τίθεται θέμα.
Επίσης επειδή διαβάζω διάφορα και στις συζητήσεις μας αλλά και εκτός μπλογκ, θα πω να ξεχάσετε τα περί undersized center. Όποιος νομίζει ότι με "5" τον Χάινς μπορεί να πάει να κερδίσει τέτοια τουρνουά δεν έχει την παραμικρή μυρωδιά από FIBA Basketball, το οποίο έχει σημαντικές διαφορές με αυτό της Ευρωλίγκας. Μη μπερδεύεστε λοιπόν.. Σίγουρα το να έχεις έναν mobile ψηλό (και όχι undersized) είναι μεγάλο συν όπως π.χ. οι Ισπανοί με τον Ιμπάκα. Τα τουρνουά αυτά έχουν άλλες προδιαγραφές. Δεν είναι ούτε ΝΒΑ, ούτε Ευρωλίγκα..
-Φάκελος Βασιλειάδη: Ο τρόπος που τον χρησιμοποιεί ο κόουτς λύνει όλους τους προβληματισμούς περί σωστής ή όχι επιλογής του πάνω από π.χ. τον Μάικ Μπράμος. Ο Κατσικάρης τον παίζει στο "2", θέση που ο Μπράμος δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί για αρκετό χρόνο στο στυλ επίθεσης που έχει επιλέξει η ομάδα. Δούλεψε μαζί του στο Μπιλμπάο έτσι ώστε να βελτιώσει τη συμπεριφορά του με τη μπάλα στα χέρια (όπου ακόμα είναι από τα μειονεκτήματα του αλλά καλύτερα σχέση με μια τριετία πριν) έχοντας από την αρχή στόχο να τον ανεβάσει στο "2". Θα το πω ξεκάθαρα.. Δεν είμαι μεγάλος φαν του παιχνιδιού του Βασιλειάδη, ούτε θα ήταν ψηλά στις επιλογές μου σε καμία από τις ομάδες μου (που δεν έχω..). Είναι κάτω του average αμυντικός, δεν έχει δημιουργία, ούτε άνεση να τελειώσει around the rim παρά τα δύο μέτρα του. Όμως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η επιλογή του είναι σωστή. Αρκεί να μη του ζητήσουμε να μας δώσει περισσότερα από ότι μπορεί. Έχει την ιδιαιτερότητα της περιφερειακής εκτέλεσης που παραδοσιακά στερούμαστε (από την άλλη δεν είμαι τόσο σίγουρος για το mentality του να βάλει σπουδαία σουτ σε τέτοιο επίπεδο..) και εάν δουλέψουμε για αυτόν μέσα από συγκεκριμένα plays και καταστάσεις μπορούμε να "πάρουμε" στην επίθεση. Άλλωστε έχει την ιδιοσυγκρασία του σουτέρ. Από την άλλη, τη στιγμή που -όπως έγραψα- ο κόουτς δεν τον βλέπει στο "3" δίπλα σε ένα two-guard backcourt, μειώνονται τα λεπτά για σχήματα με δύο γκαρντ-δημιουργούς στο παρκέ, κάτι για το οποίο προσωπικά είμαι κατά.. Όμως για τη θέση του ψηλού sniper-swingman που θα συμπληρώσει το μπακόρτ παίρνοντας λεπτά κυρίως στο "2" (αφού έτσι το είχε στο μυαλό του ο κόουτς από την αρχή) ο Βασιλειάδης ήταν ο πιο έτοιμος. Απλά θεωρώ ότι πρέπει να μειωθούν λίγο τα λεπτά του τώρα με την προσθήκη του Καλάθη που θα αλλάξει τις ισορροπίες στο μπακόρτ.
- Έχει ενδιαφέρον, να δούμε και αύριο, το περιφερειακό ροτέησιον του προπονητικού επιτελείου αναφορικά με το πως θα ξεκινήσει και με ποια σειρά θα φέρει τους παίκτες στο παρκέ. Αυτή η τελευταία παράμετρος είναι πολύ σημαντική. Εν απουσία του Καλάθη στα παιχνίδια προετοιμασίας, ο Φώτης Κατσικάρης καθιέρωσε ως βασικό backcourt του το δίδυμο της Μπιλμπάο, Ζήση-Βασιλειάδη, φέρνοντας από πίσω τους 90αρηδες του Ολυμπιακού, Μάντζαρη-Σλούκα. Για να είμαι ειλικρινής, βασιζόμενος στη λογική ότι υπό κανονικές συνθήκες το starting backcourt της ομάδας θα θα αποτελούσαν οι Καλάθης-Ζήσης, περίμενα περισσότερο τον Μάντζαρη ως starting-PG στα ματς που απουσίαζε ο άσσος του Μέμφις. Σαφώς και είναι απόλυτα κατανοητό ότι ο κόουτς έβαλε τον πιο έμπειρο του παίκτη στο τιμόνι ώστε να "τρέξει" την επίθεση και η ομάδα να την αφομοιώσει με ασφάλεια. Το ερωτηματικό είναι τώρα τι θα επιλέξει, γιατί το ματς με την Τουρκία ήταν το πρώτο του Καλάθη. Ο Ζήσης λογικά θα έχει ρόλο μπαλαντέρ (καλύπτοντας και τις δύο θέσεις των γκαρντς) ενώ ενδιαφέρον έχει και ο ρόλος του Βασιλειάδη και το εάν θα διατηρήσει τη θέση του off-guard ως starter.
-Είναι φανερό ότι δεν είμαστε πλέον μια αυστηρά pick & roll-based ομάδα και αυτό είναι θετικό. Ο Φώτης Κατσικάρης έχει βάλει πολύ κίνηση, με πολλά κοψίματα και παιχνίδι χωρίς τη μπάλα σε όλες τις γραμμές, εστιάζοντας στη γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας στο μισό γήπεδο και την transition offense, απογαλακτίζοντας την ομάδα από το συγκεκριμένο play που αποτελούσε παραδοσιακά ένα το πιο δυνατά όπλα στη φαρέτρα μας σε βαθμό όμως που μας έκανε από ένα σημείο και μετά (ειδικά στη μετά-Διαμαντίδη εποχή) προβλέψιμους. Η ομάδα έχει pick'n roll καταστάσεις στο playbook της, όμως η επίθεση της είναι πιο versatile. Βλέποντας την παρουσία πολλών facilitators στο ρόστερ και την απουσία μερικών δυνατών επιθετικών χαρτιών (Σπανούλης, Σόφο, Κουφός) από το ρόστερ, ο Κατσικάρης προσπαθήσει να χτίσει μια ζυγισμένη, ισορροπημένη και πολυπρόσωπη επίθεση πάνω στη βάση της συνεργασίας Καλάθη-Μπουρούση (που θα αποτελέσουν το βαρύ σασί στο σετ παιχνίδι). Οι συνεργασίες μας είναι σε αρκετά καλό επίπεδο για την εποχή όμως με ανησυχούν σοβαρά τα πολλά λάθη. Διαπίστωσα έλλειμμα συγκέντρωσης στις μεταβιβάσεις, πολλά χαζά λάθη ακόμα και από παίκτες που δε συνηθίζουν να τα κάνουν. Είναι σημαντικό αυτό το πρόβλημα και μπορεί να κοστίσει, να είστε σίγουροι. Το low mistake basketball είναι προαπαιτούμενο σε συνάρτηση με το στυλ παιχνιδιού μας εάν θέλουμε να έχουμε τύχη. Ελπίζω ότι πλέον με περισσότερη χρησιμοποίηση των two-guard lineups θα εμφανιστούμε καλύτεροι και θα ρίξουμε τον αριθμό των λαθών.
Overall πάντως τα σχήματα που παραθέτει στο παρκέ ο κόουτς, έχουν ενδιαφέρον στον δρόμο για την αναζήτηση της χημείας και της λειτουργικότητας. Για παράδειγμα, όταν έχει τον Ζήση (που διαβάζει καλύτερα από όλους και είναι δημιουργικός) στο "1", συνήθιζε να τοποθετεί γύρω του δύο wings χωρίς παιχνίδι με τη μπάλα (Βασιλειάδη, Παπ) και τον Καϊμακόγλου ως δεύτερο πόλο δημιουργίας στο "4" (πολύ έξυπνα) εκμεταλλευόμενος την ικανότητα του επίσης να διαβάσει και να πασάρει τη μπάλα από διαφορετικές θέσεις. Ο φόργουορντ της Ούνιξ αποτέλεσε "σκαλοπάτι" στην επίθεση πάνω στο οποίο ακούμπησε η μπάλα για να φτάσει στο ποστ ή να καταλήξει σε cuts μετά από καίριες πάσες στη καρδιά της ρακέτας. Αντίθετα, με τον quarterback αλλά όχι τόσο δημιουργικό Μάντζαρη στο "1", τοποθέτησε στα φτερά δύο παίκτες που έχουν ευχέρεια με τη μπάλα τα χέρια (Σλούκα, Αντετοκούνμπο) και τον καθαρά εκτελεστή Πρίντεζη στο "4". Γενικά οι δυνατότητες που έχουμε σαν ομάδα για πιθανά σχήματα μετά την προσθήκη του (2.11μ. με το athleticism και το, υπό κατασκευή σίγουρα, playmaking) Αντετοκούνμπο είναι τεράστιες καθώς μπορούμε να ματσάρουμε την έλλειψη μεγέθους σε άλλη θέση (σχήμα με Καϊμακόγλου στο "5" για total switch) κερδίζοντας σε ταχύτητα. Το σχήμα με τους Παπ-Αντετοκούνμπο στα φόργουορντς σας είχα πεί από παλιά ότι με ιντριγκάρει αρκετά (δίπλα σε ένα πραγματικό "5") και θα το δούμε πολύ στο μέλλον (πιθανόν να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά αυτής της ομάδας) όμως αυτή τη στιγμή έχουμε ανάγκη την ύπαρξη ενός εκ των έμπειρων Καϊμακόγλου-Πρίντεζη για χοντρά λεπτά στο παρκέ.
-Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τον Καλάθη -όπως σας έγραψα εχθές στο ημίχρονο- είμαστε άλλη ομάδα. "Δαγκώνουμε" περισσότερο. Η πρώτη του χρονιά στο ΝΒΑ του έχει προσφέρει έναν αέρα αυτοπεποίθησης και σιγουριάς (κυρίως στον τρόπο που εκτελεί, άλλωστε στην Αμερική εάν δε βάζεις ελεύθερα σουτ δεν παίζεις, εκτός και αν είσαι ο.. Ρόντο) τον οποίο χρειαζόταν πολύ η ομάδα σε αυτό το τουρνουά με την απουσία του Σπανούλη. Ο Καλάθης συγκεντρώνει σε ένα πακέτο χαρακτηριστικά των κορυφαίων γκαρντ του ελληνικού μπάσκετ (άμυνα & quarterbacking, δημιουργία στο ανοιχτό και μισό γήπεδο, οξυδέρκεια και αλτρουισμός) και μένει να αποδείξει ότι έχει και το leadership σε αυτό το επίπεδο.
Η βασική διαφορά που έγινε αντιληπτή αμέσως στο παιχνίδι μας με τον Καλάθη στο παρκέ, είναι ότι ,πολύ φυσικά και χωρίς μεγάλη προσπάθεια, ανεβάσαμε ρυθμό και ανοίξαμε το γήπεδο, βελτιώνοντας την πίεση στη μπάλα παράλληλα.Δεν είχε τέτοιο γκαρντ η ελληνική ομάδα, τόσο δυνατό στο κομμάτι της άμεσης απόφασης σε καταστάσεις τρανζίσιον, μιας και ο τρόπος που "φιλτράρει" τα δεδομένα την ώρα που ντριμπλάρει και σπρώχνει τη μπάλα στην επίθεση ο γκαρντ των Γκρίζλις είναι εντυπωσιακός για τα δεδομένα της σχολής μας.. Ο Καλάθης έχει την ευκαιρία να λάμψει σε αυτό το τουρνουά μιας και τον βοηθά σημαντικά το πλαίσιο που έχει χτιστεί η ομάδα και το μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει.
-Σε συνάρτηση με την παρουσία του Καλάθη, θα ήθελα να πω δύο λόγια για τονΑντετοκούνμπο. Ο 19χρονος "Buck" φέρνει στο παρκέ πράγματα που δεν είχαμε ποτέ μιας και συνδυασμός μεγέθους, athleticism και δεξιοτήτων (υπό κατασκευή) είναι κάτι άγνωστο μέχρι τώρα για τον ελληνικό μπάσκετ που δεν παρήγαγε κάτι τέτοιο στο παρελθόν. Προσωπικά απολαμβάνω να τον βλέπω στο παρκέ. Έχει διάθεση και πολύ σωστή νοοτροπία, διψάει για κάθε δευτερόλεπτο συμμετοχής. Παρά τον ένα χρόνο στο ΝΒΑ όμως, το παιχνίδι του είναι φανερά άγουρο για αυτό πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι αναφορικά με τις απαιτήσεις μας προς το πρόσωπο του παιδιού. Μια καλή ευρωπαϊκή άμυνα μπορεί στη παρούσα φάση να τον κάνει να σκουντουφλάει στο μισό γήπεδο. Θέλει δουλειά για να αποκωδικοποιήσει καταστάσεις ακόμα και να αρχειοθετήσει στη σκέψη του τη διαφορά χώρων και αντίληψης σε σχέση με την αμερικανική επαγγελματική λίγκα. Η εκτέλεση του μακριά από το καλάθι τώρα χτίζεται, δεν έχει τα σίγουρα χέρια ενός NBAer και το αυτοματοποιημένο σουτ-παράγωγο της συνεχούς εξάσκησης σε καθαρές αγωνιστικές συνθήκες που προσφέρει η αμερικανική λίγκα. Από τον Γιάννη μπορούμε να περιμένουμε σημαντική συνεισφορά στο αθλητικό κομμάτι, τρεξίματα σε επιθετικό και αμυντικό τρανζίσιον και above the rim παιχνίδι, στοιχεία που παραδοσιακά μας έλειπαν σαν σχολή.Είναι φανερό ότι ο τρόπος που τρέχει το γήπεδο δίπλα στον Καλάθη στο επιθετικό τρανζίσιον, δίνει την αίσθηση ότι ξημερώνει μια νέα ημέρα στο ελληνικό μπάσκετ.. Οι δύο τους έχουν "χημεία" σε αυτό το κομμάτι και τις προδιαγραφές να κυριαρχήσουν στα επόμενα διεθνή τουρνουά στο ανοιχτό γήπεδο. Ίσως λοιπόν να παρουσιάσουμε μέσω της εθνικής ομάδας κάτι καινούργιο σαν φιλοσοφία παιχνιδιού, χτίζοντας στη συνεργασία αυτών των δύο NBAers σε καταστάσεις transition. Ας μη γελιόμαστε, αυτός ο τρόπος επίθεσης είναι η μοναδική ελπίδα για να ανεβάσουμε την παραγωγικότητα και να βρούμε τους πολυπόθητους "10 παραπάνω πόντους" πηγαίνοντας από τους 65-70 στους 75-80..
Προϋπόθεση βέβαια για να μπορέσουμε να θέσουμε το δικό μας τέμπο (όποιο και εάν επιλέξουμε) είναι το αμυντικό ριμπάουντ, κομμάτι στο οποίο είχαμε πολλά πάνω-κάτω στα παιχνίδια προετοιμασίας. Ιεραρχώντας τη σημασία του καθενός από τους τομείς του παιχνιδιού μας σε αυτό το τουρνουά, θα πω ότι 1.) το αμυντικό ριμπάουντ και 2.) ο αριθμός των λαθών, περιέχουν τον κωδικό για να ανοίξεις το χρηματοκιβώτιο. Είμαστε ομάδα που επιδιώκουμε -σαν σχολή- να επιλέγουμε το τέμπο του παιχνιδιού και να κυριαρχούμε μετά με την λογική των γκαρντς μας. Δεν έχουμε τον "ριμπάουντερ" τύπου Ρέγιες που θα εξασφαλίσει μπάλες για αυτό χρειάζεται ομαδική δουλειά και συγκέντρωση στο μάξιμουμ σε ένα τουρνουά στο οποίο δεν έχουμε τον Αντώνη Φώτση, παραδοσιακά από τους καλύτερους ριμπάουντερς της ομάδας. Τα πολύ ικανά rebounding-guards μας μπορούν να ματσάρουν την έλλειψη κλασσικού ριμπάουντερ στο ζωγραφιστό. Επαναλαμβάνω, χωρίς αμυντικό ριμπάουντ δε πάμε πουθενά. Θα διαλυθούμε εκ των έσω για τον απλούστατο λόγο ότι το καλό μπάσκετ είναι "συνέχεια" και δε θα μπορούμε να χτίσουμε το παιχνίδι μας ούτε στο επιθετικό κομμάτι χωρίς αμυντικό ριμπάουντ. Ότι και να λέμε για τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά μας πάει περίπατο, σας το υπογράφω από τώρα..
-Σε προσωπικό επίπεδο, βλέπω με χαρά τον Κώστα Παπανικολάου να κεφαλαιοποιεί σε αυτοπεποίθηση το συμβόλαιο που υπέγραψε με τους Ρόκετς, τη στιγμή που η συνεχής κίνηση της επίθεσης μας και το παιχνίδι του 24χρονου φόργουορντ μακριά από τη μπάλα του δημιουργούν περισσότερες ευκαιρίες για σκορ. Ειλικρινά δε μπορώ να προβλέψω εάν θα συνεχίσει έτσι, απλά το εύχομαι.. Σημαντικός παράγοντας αναφορικά με το πόσο παραγωγικοί θα είμαστε στην επίθεση είναι οι μπάλες που θα αναλάβουν να τελειώσουν οι Βουγιούκας-Βασιλειάδης. Πρόκειται για δύο παιδιά τα οποία έχουν την ικανότητα να προσφέρουν μαζικό σκορ και συνεχόμενους πόντους (άλλωστε πατάνε παρκέ για να τελειώσουν φάσεις ως επί το πλείστον) αλλά παράλληλα θα σημαδέψουν οι "γάτοι" προπονητές στην άμυνα μας. Θα είναι σημαντικό να βγούμε κερδισμένοι από αυτό το "εκκρεμές" με σωστή διαχείριση. Η ομάδα θα χρειαστεί τη ball-screen offense για τον Βασιλειάδη και το "κλείδωμα" για ένας με έναν post offense του Βουγιούκα τη στιγμή που είμαστε αδύναμοι σε άλλα κομμάτια της επίθεσης, όπως η close out offense. Χωρίς τον εξαιρετικό σε αυτό το πεδίο Περπέρογλου (και τον Σπανούλη) έχουμε μείνει με καλύτερους παίκτες εδώ τους δύο δημιουργούς μας, Σλούκα-Καλάθη, και έναν power forward, τον Πρίντεζη..
Αντίθετα αμυντικά η ομάδα είναι σε καλό επίπεδο. Έχουμε κατεύθυνση, ξέρουμε τι θέλουμε και τι στοχεύουμε να δώσουμε. Θέλω να δω περισσότερη διάρκεια εδώ. Γενικά είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα στη συνολική απόδοση μας μέσα στο 40λεπτο. Περιμένω να βελτιωθούμε στο κομμάτι "διάρκεια" στην άμυνα γιατί επιθετικά θεωρώ ότι δύσκολα θα αποφύγουμε τις μεταπτώσεις στην Ισπανία. Σε αυτά διαστήματα πρέπει να μείνουμε όρθιοι από την άμυνα μας λοιπόν η οποία έχει επιλογές και υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας απέναντι σε διάφορες καταστάσεις με μια μεγάλη γκάμα επιλογών-παράγωγο της στελέχωσης. Πλέον με τον Καλάθη μπορούμε να απλώσουμε την άμυνα μας ενώ ο Αντετοκούνμπο είναι ιδανικός για μορφές press (είτε στη παγίδα είτε ως τελευταίος παίκτης). Αν καταφέρουμε να παρουσιάσουμε μια Top-5 ή 6 άμυνα, έχουμε τύχη για κάτι καλό στο τουρνουά..
-Ρεαλιστικά, θα πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι για το τουρνουά που έρχεται. Είναι δεδομένο ότι ανεξαρτήτου θέσεως στον όμιλο (και εφόσον περάσουμε) θα έχουμε ένα πολύ δυνατό παιχνίδι στη φάση των "16". Ακόμα και πρώτοι να βγούμε, το πιο πιθανό είναι να βρεθούμε μπροστά σε παιχνίδι με βαθμό δυσκολίας προημιτελικού/ημιτελικού. Οπότε οι προβλέψεις μάλλον θα πρέπει να παραληφθούν, τη στιγμή ένα μεγάλο γκρούπ ομάδων είναι ποιοτικά πολύ κοντά.Πηγαίνουμε λοιπόν μπάλα-μπάλα, παιχνίδι με παιχνίδι και ελπίζουμε να βρεθούμε σε stroke περνώντας ένα ματς πολύ υψηλών απαιτήσεων στη φάση των "16", κατάσταση που μπορεί να σε ατσαλώσει σε ένα τόσο σύντομο τουρνουά όπου η διαχείριση των συναισθημάτων είναι το ίδιο σημαντική με το αγωνιστικό κομμάτι. Υπάρχουν ομάδες που φαίνονται σε καλύτερο φεγγάρι από εμάς έστω και εάν ποιοτικά ανήκουμε θεωρητικά στο ίδιο γκρούπ. Ποιοτικά μπορούμε να κοιτάμε την οχτάδα, δε το συζητώ, όμως η φύση του προγράμματος είναι τέτοια που δε μας επιτρέπει να πολλές κουβέντες. Πάμε χωρίς φόβο να παίξουμε το μπάσκετ μας και να δούμε που μπορούμε να φθάσουμε. Ελπίζω, στο ματς της μιας ανάσας, να μας βοηθήσει ο προπονητής μας και τα περίφημα intangibles του αθλήματος με τα οποία είναι προικισμένα πολλά παιδιά από το ρόστερ μας.. Vamos..!!!
Υ.Γ: Και λίγο Φώτης..
2014 FIBA WORLD CUP HOOPFELLAS' POWER RANKINGS
Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ της Ισπανίας είναι προ των πυλών και το Hoopfellas φέρνει στο τραπέζι σας τα δικά του Power Rankings, απόσταγμα εντατικής παρακολούθησης των παιχνιδιών προετοιμασίας των ομάδων που συμμετέχουν στο τουρνουά..
Σημείωση: Οι περισσότεροι αναγνώστες είστε εξοικειωμένοι με τον όρο Power Rankings και το τι αυτός πρεσβεύει. Καλό όμως είναι να πούμε -για την διευκόλυνση στην ανάγνωση και την κατανόηση του κειμένου- ότι τα rankings αυτά ΔΕΝ αποτελούν προγνωστικά τελικής κατάταξης. Πως θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που δύο ή και παραπάνω ομάδες του TOP-8 πιθανόν θα συναντηθούν στη φάση των "16".. Τα Power Rankings αφορούν τη γραμμή εκκίνησης και θα πρέπει να ανανεώνονται σταδιακά κατά τη διάρκεια του τουρνουά και ανάλογα με την εξέλιξη του.
Πάμε να δούμε λοιπόν πως μπαίνουν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα οι 24 μονομάχοι μέσα από τη ματιά του Hoopfellas..
1. SPAIN: Eιλικρινά πριν ολοκληρωθεί σεζόν δεν έδινα σχεδόν καμία πιθανότητα στους Ισπανούς για το χρυσό. Η χρυσή γενιά των νικητών έχει συμπληρώσει κάμποσα χρόνια στη πλάτη της και η νεότερη -αρκετά ποιοτική- δεν έχει τόσο δηλητήριο και ..cojones, τουλάχιστον από ότι φαίνεται μέχρι τώρα, για να κάνει την έκπληξη. Έλα ντε όμως που τα κόζια άλλαξαν. Οι απώλειες των Αμερικανών είναι σημαντικές και μετά την απουσία του Ντουράντ χρειάστηκε να τα ξαναζυγίσω. Η επιλογή του κόουτς Σιζέφσκι να πάει BIG (όπως σας έγραψα στο basketblog (http://www.basketblog.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=131633%3A2014-08-23-13-29-42&catid=243%3A2013-06-06-19-24-58&Itemid=254 ) για να ματσάρει αποκλειστικά την Ισπανία στα μάτια μου σημαίνει φόβος.. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, ακόμα και εάν είχα κι άλλες απώλειες, οι Αμερικανοί είναι καλύτεροι σε individual talent από τους Ισπανούς. Αρκετά μάλιστα.. Όμως το "παιγμένο" και πολύ έμπειρο σε αυτά τα τουρνουά σύνολο (με υψηλό βαθμό συνοχής και αυτοματισμών΄και ετοιμότητας) των "Φούριος Ρόχας" μπορεί να παράγει καλύτερο μπάσκετ τη δεδομένη χρονική στιγμή. Και αυτό είναι που μετράει.. Παρ'όλα αυτά ας συμπληρώσουμε και κάτι άλλο. Την τελευταία φορά που οι Ισπανοί φιλοξένησαν μεγάλη διοργάνωση τα θαλάσσωσαν (όντας μάλιστα γκραν φαβορί..). Νομίζω λοιπόν ότι η πορεία μέχρι τον τελικό χρειάζεται υψηλότερο επίπεδο συγκέντρωσης (η πρωτιά στο γκρούπ Α δεν είναι καθόλου δεδομένη για εμένα) σε σχέση με τον ίδιο τον τελικό στον οποίο θα μιλήσουν άλλα πράγματα..
2. USA: Οκ.. Το ομολογώ. Δε θα συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου ότι έβαλα τον Coach-K Νο2 στα Rankings κάτω από τον Ορένγκα και προφανώς έχω επικηρυχθεί από την ..ιερά εξέταση του αθλήματος αλλά ας σοβαρευτούμε. Περίμενα κόουτς να μην ακολουθήσεις αλλά να το πας your way.. Κανείς δε κατάλαβε γιατί πήρες π.χ. τον Πλάμλι (που δε τον υπολογίζεις όπως φαίνεται) ως .4ο-5ο σέντερ αφήνοντας έξω τον Λίλαρντ και τον Κόρβερ. Περίμενα το spacing & running style σου. Ακούστηκε ότι άλλαξες κατεύθυνση κυριολεκτικά την τελευταία ώρα.. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να "ταπεινώσεις" την ομάδα σου για να πας με "we are on a mission" style και να διατηρήσεις τα σκήπτρα στην Ισπανία. Κλειδί ο Κάρι και το δίδυμο Φαρίντ-Ντέηβις που σκοτώνει αμυντικά.
Το θετικό για τους Αμερικανούς είναι ότι πάνε αέρα μέχρι τους "4", το πρόγραμμα είναι πολύ εύκολο πραγματικά. Θα ήθελα να τους δω στο γκρούπ Α στη θέση της Ισπανίας.. Νομίζω το παν για την TEAM USA είναι το πως θα διαχειριστούν τη δόση ανασφάλειας που υπάρχει με όλα αυτά που έχουν συμβεί. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος ο Σιζέφσκι: "Αυτή τη φορά είναι πιο πιθανό να ηττηθούμε από ότι στο Λονδίνο ή στο Πεκίνο. Δεν έχουμε βετεράνους και υστερούμε σε μέγεθος". Για αυτό μάλλον φόρτωσε το ρόστερ ψηλούς.. Στη γραμμή εκκίνησης του τουρνουά, οι Ηνωμένες Πολιτείες παίρνουν το Νο2.
3. FRANCE: Οι Γάλλοι ήταν λίγο "μπλαζέ" στα παιχνίδια προετοιμασίας τους και εκτός των δεδομένων απουσιών τους (που είναι μεγάλες) έχασαν και τον καλύτερο γκαρντ τους, τον Ντε Κολό, με τραυματισμό. Παρ'όλα αυτά η ομάδα του Βινσέντ Κολέ διατηρεί τα υψηλά ποιοτικά στάνταρντς της και το βάθος στο ρόστερ δείχνοντας το μέγεθος της δεξαμενής παικτών του Γαλλικού μπάσκετ. Οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν αμυντικό φίλτρο και εκεί ποντάρω προσωπικά συν το οτι το δίδυμο Μπατούμ-Ντιαό είναι πολύ δυνατό για πολλούς αντιπάλους "ίδιας ταχύτητας" στη διοργάνωση με την εντυπωσιακή ικανότητα των δύο παικτών να δημιουργήσουν για τους υπόλοιπους και να κάνουν τη διαφορά απέναντι σε οποιονδήποτε σε σχεδόν όλες τις γραμμές του γηπέδου. Ο Κολέ έχει στήσει γύρω τους παίκτες αλτρουιστές/αμυντικά εργαλεία ενώ η γραμμή των ψηλών (με προεξέχοντα τον Λοβερνί) είναι πολύ ανταγωνιστική απέναντι στον καθένα. Ακόμα και εάν φάνε χαστούκια στον όμιλο (έχουν ένα θέμα απέναντι στη Σερβία την οποία δυσκολεύονται να ματσάρουν) νομίζω ότι μπορούν να ρεφάρουν στα ματς της μιας ανάσας. Ποτέ δε ξέρεις.. Γάλλοι είναι αυτοί..
4. BRAZIL: Η Βραζιλία δεν έγινε υπερομάδα ούτε ξαφνικά σφυρηλάτησε κάποιον ατσαλένιο χαρακτήρα, όμως στη γραμμή εκκίνησης νομίζω ότι αυτή είναι η θέση που της αναλογεί. Yπό τον -πρώην κόουτς της Εθνικής Αργεντινής- Ρούμπεν Μανιάνο, οι Βραζιλιάνοι έχουν βελτιώσει τη συμπεριφορά τους στο αμυντικό κομμάτι και προσπαθούν να γίνουν (στα μέτρα του δυνατού) λιγότερο "αλέγκρο". Η frontcourt των NBAers, Σπλίτερ-Νένε-Βαρεχάο συν τον Χεητσχέημερ και η περιφερειακή γραμμή των Χουέρτας-Γκαρσία-Μπαρμπόσα μαζί, συνθέτουν τον σκληρό πυρήνα του Μανιάνο και ένα παραγωγικό επιθετικά σύνολο με τρανζίσιον επίθεση και pick'n roll execution. Παρ'όλα αυτά το πρόγραμμα και οι διασταυρώσεις δε της φέρθηκαν καλά. Βρίσκεται σε έναν πολύ δυνατό όμιλο και θα κληθεί να παίξει ματς επιπέδου μεταλλίων από την αρχή. Μου έχουν αφήσει καλές εντυπώσεις στα ματς που τους παρακολούθησα όμως το παιχνίδι των "16" θα αποτελέσει ζαριά και ελπίζω (και πιστεύω..) να τη χάσουν εφόσον την παίξουν απέναντι μας..
5. CROATIA: Πριν το καλοκαίρι σας είπα ότι μου αρέσουν οι Κροάτες και νομίζω ότι μπορούν να παρουσιάσουν κάτι καλό, σαν συνέχεια της αρκετά καλής ομάδας που είδαμε στη Σλοβενία. Ο Ρέπεσα έχει ένα αρκετά ταλαντούχο σύνολο στη διάθεση του όμως καλείται να διορθώσει τα αμυντικά λάθη που είδαμε στα παιχνίδια προετοιμασίας. Αντί το Ντράπερ έφερε έναν "νατουραλιζέ" με περισσότερα playmaking abilities (Λαφαγιέτ) από τον γκαρντ της Εφές αν και βάσει της τελικής στελέχωσης της ομάδας το backcourt μου μοιάζει λίγο ρηχό.. Η γραμμή των ψηλών και οι versatile ικανότητες της τριάδας των φόργουορντς, Μπογκντάνοβιτς-Σάριτς-Ρούντεζ, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των Κροατών που είναι αρκετά καλοί και στο μισό και στο ανοιχτό γήπεδο (πολύ σημαντικό, ειδικά στα νοκ-άουτ ματς). Δε θα μου κάνει έκπληξη να τους δω πρώτους στον όμιλο (το ποντάρισμα τους έχει παικτική αξία σε σχέση με τη παρούσα κατάσταση των άλλων δύο δυνατών ομάδων του γκρούπ) όπως (ας μη κρυβόμαστε) δε θα μου κάνει επίσης έκπληξη να τους δω τρίτο-τέταρτους. Hvratska mentality γαρ.. Kακή η διασταύρωση πάντως για τη συνέχεια. Σε άλλον όμιλο θα είχε πολύ μεγαλύτερη τύχη να φτάσει ψηλότερα, δεδομένου ότι δεν είναι ομάδα που έχει σφυρηλατήσει χαρακτήρα στα ματς της μιας ανάσας..
6. GREECE: Για την Εθνική μας τα έχουμε πεί (γράψει δηλαδή..). Πάμε να καθαρίσουμε τους (θεωρητικά πάντα) "από κάτω" γιατί αυτά τα ματς εγκυμονούν όντως μεγάλους κινδύνους και μετά κοιτάμε το πλασάρισμα. Προσωπικά θεωρώ ότι έχουμε καλή τύχη τους δύο άλλους διεκδικητές, περισσότερο με την Αργεντινή στη παρούσα φάση και μετά με την Κροατία. Γνώμη μου, πρέπει να είμαστε στη δυάδα, είναι στόχος εφικτός. Ανεξάρτητα από αυτό πάντως, η Σερβία είναι η ομάδα με την οποία ματσάρουμε καλύτερα στις διασταυρώσεις..
7. SERBIA: Όλος ο πλανήτης λιακάδα και πάνω από το Βελιγράδι μαύρο συννεφάκι και βροχή.. Χωρίς το δίδυμο των Μίσιτς-Νέντοβιτς (που τόσο περιμέναμε..) και τον Μίτσοβ (μπράβο Σάλε..), ο Τζόρτζεβιτς την είδε ..Coach-K και φόρτωσε την ομάδα ψηλούς (Ραντούλιτσα που είναι και φορμαρισμένος, Κρίστιτς που πάει ακόμα και για λεπτά στο "4", Στίματς και Κάτις) ανεβάζοντας τον Μπιέλιτσα στο "3" και μένοντας ουσιαστικά με τρία γκαρντς (Μίλος-Μπόγιαν-Μάρκοβιτς συν τον Γιόβιτς..) με τον Μίροσλαβ Νίκολιτς να κρατάει δύο "δικά" του (λόγω Ραντνίσκι) παιδιά στη δωδεκάδα. Καταλαβαίνετε ότι το run & gun του Τριέστε πηγαίνει περίπατο καθώς ο Σάλε άλλαξε κατεύθυνση πηγαίνοντας σε πιο συντηρητικές μεθόδους (πιθανόν είδε τις frontcourts που έχει στον όμιλο..). Οι Σέρβοι εξακολουθούν να έχουν ποιότητα αλλά από την ομάδα λείπουν τα αμυντικά φίλτρα της αντίστοιχης του Ντούντα και για αυτό δυσκολεύονται να ελέγξουν τον ρυθμό. Αν δεν παρουσιαστούν σταθερά αναβαθμισμένοι (σε σχέση με την προετοιμασία) σε αυτό το κομμάτι θα είναι underachievers και αυτό γιατί η ομάδα έχει δυνατότητες να προχωρήσει τουλάχιστον μέχρι την οχτάδα. Θα το πω για άλλη μια φορά ολοκληρώνοντας.. Το μεγαλύτερο στοίχημα αυτής της ομάδας είναι ο ίδιος της ο προπονητής..
8. LITHUANIA: Έπαιζαν μεταξύ Νο5 και 6 στο μυαλό μου μέχρι εχθές (πάνω από εμάς), όμως δυστυχώς ο τραυματισμός του Καλνιέτις (καλά να'ναι το παιδί) άλλαξε τα δεδομένα. O Σαρούνας (ειρωνικό..) Βασιλιάουσκας της Τρεφλ θα πάρει το τιμόνι αλλά δεν έχει χέρια για τέτοιο αυτοκίνητο (και ο Σεημπούτις δεν είναι γκαρντ-δημιουργός).. Και αυτό γιατί η φρόντκορτ της "Λιέτουβα" (από το "3" και κάτω ουσιαστικά στελεχώνεται από παίκτες με τέτοια ροπή στο παιχνίδι τους) αλλά και οι off guards της αποτελούν ένα σύνολο με ψηλά κορμιά, ταχύτητα και μπόλικο athleticism, το οποίο "ζητάει" ένα πόιντ γκαρντ που θα ταΐσει τους υπόλοιπους εκμεταλλευόμενος τα πλεονεκτήματα τους. Ούτε ο Καλνιέτις είναι ο παίκτης που θα βάλει τη μπάλα στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή για αυτό και θεωρώ υπερβολικό το Νο3 που τους έδιναν πολλοί μπούκ πριν τον τραυματισμό. Το γερό τους χαρτί είναι ο Βαλαντσιούνας (από πέρυσι είχαμε πεί ότι είναι όλα τα λεφτά), το βάθος της γραμμής ψηλών και η γνώση των τουρνουά της FIBA από τον Καζλάουσκας. Ακόμα και έτσι έχει καλή τύχη για την οχτάδα λόγω διασταυρώσεων. Περιμένω με ενδιαφέρον το πως θα αντιμετωπίσει ο κόουτς το θέμα στον "άσσο"..
9. AUSTRALIA: Πιθανόν να αποτελέσει την ομάδα-έκπληξη του τουρνουά. Tην παρακολούθησα αρκετά στην προετοιμασία όπου σταδιακά βελτιώθηκε αισθητά. Two-way team, μπορεί να επιβιώσει και στο μισό και στο ανοικτό γήπεδο. Έχει τα όπλα για να το κάνει και αυτή η ιδιαιτερότητα της, της δίνει σημαντικό πλεονέκτημα που πιθανόν να φανεί όσο προχωράμε στο τουρνουά. Ηγέτης της ομάδας ο Μάθιου Ντελαβεντόβα των Καβς, παίκτης που ήθελα να προτείνω στη σελίδα για τους δύο αιωνίους πέρυσι. Δυναμικός PG, εξαιρετικός σε καταστάσεις pick'n roll με αρκετά καλό σουτ. Δεν έκανε καλά ματς προετοιμασίας αλλά νομίζω πως το τουρνουά θα μπορέσει να δείξει τον πραγματικό του εαυτό. Οι Boomers έχουν πολύ βάθος σαν ομάδα. Ο κόουτς Λεμανίς ξεκινάει τον Γκούλντινγκ στο "2" (summer league με τους Μαβς, τον υπέγραψε η Σαραγόσα, εξαιρετικός σουτέρ με γρήγορο release) δίπλα στον Ντελαντόβα, βγάζοντας από πίσω το περιβόητο Νο5 του φετινού ντραφτ Ντάντε Εξάμ των Τζαζ και τον Μπράντ Νιούλεη ενώ ο πρωταθλητής Ευρώπης Τζο Ίνγκλς δίνει δημιουργία από το φτερό. Η φροντκόρτ όμως των "καγκουρό" είναι το δυνατό τους σημείο. Μπέηνς (πρωταθλητής με τους Σπερς, τον σημαδεύουν στην επίθεση τους συνεχώς), Ντ. Άντερσον (κρατάει ακόμα, το σουτ του είναι απαραίτητο για να ανοίξει η ρακέτα), Τζαγουάη και το δίδυμο των φρέσκων στο ΝΒΑ, Κάμερον Μπέρστοου (Νο49 επιλογή των Μπούλς φέτος) και Μπροκ Μοτούμ (στη Μπολόνια πέρυσι, υπέγραψε πριν λίγες ημέρες με τους Τζαζ, συμπαίκτης του Εξάμ πλέον).. Σκληροί και δυνατοί στο ριμπάουντ οι Αυστραλοί, με πολύ βάθος. Θεωρώ ότι εάν είχαν και τους Μιλς-Μπόγκουτ θα διεκδικούσαν μετάλλιο.. Τώρα θα αρκεστώ να τους "τικάρω" ως την πιθανή έκπληξη της διοργάνωσης και μια value/money επιλογή για πόντα.. Δε βλέπω τι τόσο παραπάνω έχει η Σλοβενία και η -χωρίς Καλνιέτις- Λιθουανία για να δικαιολογεί τη διαφορά στις αποδόσεις για την πρωτοκαθεδρία στον όμιλο. όπου οι Boomers δίνονται τρίτο φαβορί.. Μόνη μου αναστολή, η απειρία του κόουτς Λεμανίς σε τέτοιο επίπεδο. Έχει κάνει θαύματα στην εγχώρια λίγκα αλλά εδώ οι προδιαγραφές είναι διαφορετικές.
10. ARGENTINA: Τέλος εποχής για τους "γκαούτσος" καθώς ο "απόλυτος FIBA player" Μάνου Τζινόμπιλι δε θα είναι στην Ισπανία. Το χειρότερο είναι οτι η απώλεια αυτή συνέπεσε με την απουσία του ιδανικού αντι-Τζινόμπιλι, Κάρλος Ντελφίνο (άλλος ένας παίκτης κομμένος και ραμμένος για τέτοια τουρνουά). Η Αργεντινή έχει "μεγαλώσει" και αυτό είναι εμφανές στο αμυντικό κομμάτι. Δεν είναι η ομάδα-τρόμος πλέον, αυτό είναι εμφανές. Ο Λάμας ξεκινάει το Ντελία στο "5" δίπλα στον Σκόλα για να αποφορτίσει τον σούπερ σταρ του, ο οποίος παρά τα 34 του παραμένει φόβητρο για πολλές άμυνες. Νοτσιόνι, Χέρμαν, Καμπάτσο και ο "αρχηγός των Ντάλτονς" Πριγκιόνι θα είναι εκεί. Τους είδα αρκετά στα ματς προετοιμασίας. Το ριμπάουντ επίσης είναι ένα πρόβλημα για τον κόουτς που ψάχνει απεγνωσμένα τον έξτρα παίκτη που θα φρεσκάρει την ομάδα του στα πρόσωπα των Μάτα (F) Λαπροβιτόλα (G) Σαφάρ (G). Δε ξέρω τι τύχη έχει η Αργεντινή όσο προσπαθεί να κάνει outscore στον αντίπαλο, ειδικά στα δυνατά ματς τη στιγμή μάλιστα που οι επιλογές είναι λιγότερες πλέον. Αυτό που θα πω όμως είναι ότι το mentality αυτής της συμμορίας δεν υπάρχει πουθενά.. Κρίμα, γιατί εάν κατέβαιναν πλήρεις (με Τζινόμπιλι και Κάρλος "το τσακάλι"..) έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, θα μπορούσαν να τρελάνουν κόσμο..
11. SLOVENIA: Για τη Σλοβενία τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Προσπαθεί να αποφύγει την τέταρτη θέση στον όμιλο (που θα την ρίξει πάνω στους Αμερικανούς) και αμέσως-αμέσως βρίσκεται ένα παιχνίδι (σίγουρα μέσα στις δυνατότητες της ανεξαρτήτου αντιπάλου) από την οχτάδα.. Περιμένω βελτίωση στο αμυντικό κομμάτι. Η frontcourt των Όμιτς-Μούριτς (ο Ζντοβτς κατεβάζει συχνά τον παίκτη-πρόταση του Hoopfellas στο "4") δίνει τόνους ενέργειας στην ομάδα, στοιχείο που δένει αρμονικά με το δολοφονική ικανότητα στο transition των αδερφών Ντράγκιτς και του Μπλάζιτς. Όποια ομάδα πάντως τους κλείσει το γήπεδο έχει μεγάλη τύχη απέναντι τους. Θέλουν πολύ δουλειά στη σετ επίθεση..
12. UKRAINE: Ο Φρατέλο τρέλανε κόσμο πέρυσι στη Σλοβενία έχοντας δημιουργήσει μια american-style ομάδα, αρκετά αθλητική με τρεξίματα και κορμιά που εντυπωσίασε με την ενέργεια της. Το παραμύθι συνεχίζεται στην Ισπανία.. Το μπακόρτ των Τζέτερ-Γκλαντίρ είναι η ραχοκοκαλιά, ο Κραβτσόβ των Σανς η κολόνα ενώ σας συνιστώ να προσέξετε (βασικά να ξεματιαστείτε..) τον 17χρονο Σβιάτοσλαβ Μιχαηλιούκ (1.98-wing), επιλογή του Μπιλ Σελφ για το Κάνσας. Οι Ουκρανοί παίζουν πολύ καλή άμυνα, βγάζουν ενέργεια και είναι άκρως επικίνδυνοι γιατί έχουν εξοπλιστεί με no-fear attitude. Στον όμιλο μπορούν να πάνε οπουδήποτε εκτός της 1ης θέσης (λόγω Αμερικής). Θεωρητικά είναι η καλύτερη ομάδα πίσω από την TEAM USA, πολύ εφικτός στόχος λοιπόν η 2η θέση..
13. PUERTO RICO: Νταξ.. Για εμάς που μεγαλώσαμε με τη συμμορία των Μίνσι, Ορτίθ, Ρίβας, Λεόν αυτή η ομάδα μας μοιάζει λίγο βούτυρο αλλά δε παύουμε να μιλάμε για Πορτορίκανς.. Ο Όλμος έχει ένα πολύ επιθετικό σύνολο που παίζει με πολλά σουτ στηριζόμενο στο μπακόρτ των Αρόγιο-Μπαρέα (σε πολλά ματς προετοιμασίας ο κόουτς τον έβγαλε από τον πάγκο ξεκινώντας δίπλα στον Αρόγιο τους Φράνκλιν-Βάσαλο). Η φρόντκόρτ θέλει δουλειά με τον Ρενάλντο Μπάλκμαν (ναι είμαι φαν, όταν δε μπορούσα να πάρω τον Στόουνρουκ τον υπέγραφα στις ομάδες μου στο WBM, ωραία χρόνια..) και τον παλαίουρα Σαντιάγκο (παίζει ελάχιστα) να προσπαθούν να ξεσηκώσουν μνήμες από το bad boy παρελθόν. Όποια ομάδα επιπέδου αμυνθεί στοιχειωδώς σωστά απέναντι τους, δε θα απειληθεί. Αν όχι, τη πάτησε.. Ο όμιλος είναι ανοιχτός και η 4η θέση ανοιχτή με τους Πορτορικάνους φαβορί. Δε θα μου κάνει την παραμικρή έκπληξη κάτι διαφορετικό από τη θέση αυτή (είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω).
14. FINLAND: Ε ρε δουλειές που ανοίξαμε.. Ο τρελός επιστήμονας Ντέτμαν φτάνει στην Ισπανία με την ομάδα που κέρδισε τις εντυπώσεις στο περυσινό Ευρωμπάσκετ. Είναι καλύτεροι από το 1-6 που μέτρησαν στα φιλικά. Διατηρούν το μαχητικό πνεύμα τους και προσπαθούν να αυξήσουν τις κατοχές παίζοντας κοντά στους 90 πόντους (δε ξέρω κατά πόσο θα μπορέσουν να τους βρούνε σε τέτοιο επίπεδο). Σαλίν δίπλα στον Κόπονεν, Ράνικο από πίσω, Λι, Χαφ, Μούρινεν.. Σε αντίθεση με τους πολύ πιο ποιοτικούς Τούρκους, έχουν τουλάχιστον μια κατεύθυνση. Παίζουν αυτό που παίζουν (καλώς ή κακώς) και το υποστηρίζουν..
15. TURKEY: Η Τουρκία με έχει απογοητεύσει μέχρι στιγμής για αυτό κατρακύλησε στα Rankings μου παρόλο που έχει μεγαλύτερο ποιότητα (παρά τις απουσίες) από ομάδες όπως το Πουέρτο Ρίκο και η Φινλανδία. Της λείπει απελπιστικά το πνεύμα μαχητικότητας ενώ σε αντίθεση με τις ομάδες του Αταμάν, παρουσιάζουν μεγάλο θέμα λειτουργικότητας στην επίθεση. Ο κόουτς νομίζω ότι γρήγορα πρέπει να καταλάβει ότι η μόνη διέξοδος είναι να βασιστεί στο δίδυμο Πρέλντζιτς-Ασίκ και στα δυνατά πόδια των Γκιουλέρ-Οσμάν (το σίγουρο κέρδος από το τουρνουά) για να βρεί κάτι καλό φέτος και ύστερα να προβεί σε πλήρη ανανέωση με τα πολύ ταλαντούχα παιδιά που έρχονται από πίσω. Ο όμιλος είναι βατός (και μια καλή αρχή μπορεί να αλλάξει το κλίμα) αλλά με την εικόνα που μου βγάζουν οι Τούρκοι σαν ομάδα αμφιβάλλω ακόμα και για την πρόκριση. Ειλικρινά..
16. DOMINICAN REPUBLIC: Οι Δομηνικανοί είχαν διακυμάνσεις στηνν απόδοση τους κατά τη διάρκεια της pre-season όπου διαγνώστηκε αμυντικό πρόβλημα. Υπήρξαν ματς που είχαν συνεργασίες και έβγαζαν "δουλειά" στο παιχνίδι τους και άλλα που σκουντούφλαγαν.. Πέρα από τον ΝΒΑer και αστέρα της ομάδας Φραντσίσκο Γκαρσία (έχει all-around ρόλο, προσέχει -συνήθως- το shot selection του, κάνει και βρώμικες δουλειές θέλοντας γενικότερα να αποτελέσει συνδετικό κρίκο μεταξύ περιφερειακών-ψηλών) ρίξτε μια ματιά στον "New-Yorker" Τζέημς Φελντέην (1.91-G) που παίζει δίπλα του στο "2" (εμπειρία από Ισπανία, τον υπέγραψε η Καντού) και τραβάει βάρος στην επίθεση. Επαναλαμβάνω, ο συγκεκριμένος όμιλος είναι ανοιχτός με "μυστήριο" κλίμα και αυτό αφήνει ανοιχτό παράθυρο για όλους.
17. MEXICO: Το "Μέχικο" κεφαλαιοποιεί το περυσινό θαύμα με την κατάκτηση του τίτλου στο Παναμερικανικό του Καράκας, επιστρέφοντας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα μετά από 30 ακριβώς χρόνια. O κόουτς Σέρχιο Βαλντεολμίλος έχει δώσει μεγάλη βάση στο αμυντικό κομμάτι (είναι αρκετά physical) στο οποίο οι Μεξικανοί θα στηρίξουν τις ελπίδες τους. O Γκουστάβο Αγιόν φυσικά είναι το αφεντικό της ομάδας ενώ στη περιφέρεια ο έταιρος ΝΒΑερ κόμπο Χόρχε Γκουτιέρεθ κάνει το κουμάντο με τη μπάλα. Από το shot selection του τελευταίου θα κριθούν πολλά, για αυτό και ο προπονητής του πολλές φορές επιλέγει να βάλει δίπλα του (στο "1") τον Πολ Στολ (πρωταθλητή Ισραήλ το 2013 με τη Χάιφα). Θα παιχτούν πολύ δυνατά με την Ανγκόλα για το εισιτήριο. Είναι σαφώς μέσα στις δυνατότητες τους. Στο Μεξικό μάλιστα πιστεύουν ότι η ομάδα τους μπορεί κάτι παραπάνω από την εξασφάλιση της πρόκρισης στους "16", αναφορικά πάντα με την κατάταξη στον όμιλο..
18. ANGOLA: Η.. Ισπανία της Αφρικής. 9η το 2006, 2-4 ρεκόρ και 15η θέση το 2010. Το μεγάλο χτύπημα ήταν η απώλεια του off-guard και ηγέτη των Αφρικανών, Κάρλος Μοραϊς που τραυματίστηκε στο γόνατο, γεγονός που ανάγκασε το κόουτς Πάουλο Μασέδο να μοιράσει μπάλες στην επίθεση του. Και εδώ περίπτωση ομάδας που είναι καλύτερη από ότι έδειξε στα ματς προετοιμασίας. Η Ανγκόλα (που επέλεξε μια σειρά φιλικών υψηλού επιπέδου) θα παίξει δυνατά με το Μεξικό για την 4η θέση στο γκρούπ D.
19. IRAN: Η οικογένεια Μπετσίροβιτς σε ρόλο Κυρίλλου και Μεθοδίου στο Ιράν.. Ο Μέμι προσπαθεί να ποτίσει το μυαλό των Ιρανών με ευρωπαϊκή σκέψη αλλά ο δρόμος είναι κόντρα ανηφόρα ακόμα, παρά τη μικρή βελτίωση που παρουσιάζουν (τους είδα με Σλοβενία, Βραζιλία). Αδύναμοι στο επιθετικό κομμάτι. Το γκρούπ σίγουρα δεν αφήνει περιθώρια εκπλήξεως..
20. NEW ZEΑLAND: Με τις μνήμες του έπους της Ιντιανάπολις ζούν οι Tall Blacks και ο Νέναντ Βούτσινιτς όμως τα κόζια έχουν αλλάξει πλέον. "Άκρη-πάτο" περιφερειακή ομάδα, η οποία στοχεύει με το ιδιαίτερο/δυσπροσάρμοστο για τον αντίπαλο στυλ της να τον βάλει στο ρυθμό της. Έχει μόλις δύο παίκτες άνω των δύο μέτρων, στηρίζεται στο "γερόλυκο" Κιρκ Πένη και τους Ουέμπστερς. Ο μικρός Τάη (95αρης) αγωνίζεται στο Νεμπράσκα και είναι ο παίκτης που θα στηριχθεί η Ν.Ζηλανδία τα επόμενα χρόνια. Όσο θα υπάρχουν ομάδες όπως η Σερβία (στα δύο φιλικά του Βελιγραδίου οι Νεοζηλανδοί πραγματικά ξεγύμνωσαν τις αμυντικές της αδυναμίες) ο Βούτσινιτς ελπίζει. Αντικειμενικά, η πιο αδύναμη όμως ομάδα σε έναν κατά τα άλλα ανοιχτό όμιλο.
21. SENEGAL: Εδώ υπάρχει δυνατότητα για κάτι καλύτερο από τα προγνωστικά. Οι Σενεγαλέζοι έχουν προσόντα αλλά τους λείπει η κατεύθυνση. Χρειάζονται κάποιον να τους βάλει να παίξει. Ο Γκ. Ντένγκ (μέτριος στα ματς προετοιμασίας) των Γούλβς είναι η κολώνα της ομάδας στο ζωγραφιστό (τον θυμάστε στην αντί-Λάσμε λίστα του Hoopfellas? http://hoopfellas.blogspot.gr/2013/06/show-me-money.html παρεμπιπτόντως και οι 4 βρίσκονται στο ΝΒΑ σήμερα..) μαζί με τον Ντιαγιέ των 87ers (D-League) τη στιγμή που ο Νταλμέιδα τρέχει το πόιντ. Θέλουν προσοχή, ιδιαίτερα από τη στιγμή που τους παίζουμε στο ξεκίνημα. Αμυντικό ριμπάουντ και ρυθμός για να τους "πνίξουμε" και να μη δώσουμε υποψία για κάτι καλό. Είναι κοντά με τις Φιλιππίνες ενώ το Πουέρτο Ρίκο δεν είναι απαγορευτικό. Μέσα στο παιχνίδι όλοι..
22. PHILIPPINES: H παρουσία του Μπλάτσε έβαλε στο χάρτη τις Φιλιππίνες μιας και ο σταρ των Νετς αποτελεί απειλή για οποιαδήποτε άμυνα στο Μούντομπάσκετ και θα είναι βαρόμετρο τα λεπτά που θα παραμείνει στο παρκέ. Το θέμα είναι ότι η ομάδα υστερεί σημαντικά σε ύψος. Μέσος όρος στο μπακόρτ 1.79μ. και συνολικά 1.91.. Αυτό είναι το βασικό τους μειονέκτημα απέναντι στη Σενεγάλη με την οποία θα παιχτούν δυνατά. Ο Γκάμπριελ Νόργουντ (1.98μ.-F) είναι ο παίκτης που πιστεύει ο κόουτς Ρέγιες ως το καλύτερο supporting cast του Μπλάτσε.
23: EGYPT: Τους παρακολούθησα πέρυσι στο Παναφρικανικό. Σκληρή ομάδα, προσπαθεί να κρατήσει χαμηλά το σκορ και τις κατοχές. Βέβαια στον όμιλο που βρίσκονται οι πιθανότητα για κάτι καλό είναι μικρή. Το μόνο θετικό είναι ότι παίζουν πρώτο ματς με τη Σερβία. Την ομάδα που είναι ικανή να πάρει αμπάριζα τους πάντες αλλά και να χάσει στο Βελιγράδι από τη Ν. Ζηλανδία..
24. SOUTH KOREA: Η πιο αδύναμη ομάδα του τουρνουά. Έπαιξαν δύο φιλικά μόνο, με τη Ν. Ζηλανδία. Με τη απουσία του Μίνγκου στον "άσσο" η Κορέα έχασε σε ποιότητα ενώ ο κόουτς Γιού δείχνει δείγματα defensive minded προπονητή διακυρήσοντας ότι σε αυτό το κομμάτι στοχεύει πρωτίστως φέτος η ομάδα του.
About STARENTZIS SAKIS
.jpg)
