ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: PETE MARAVICH
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ: 13/09/2014 09:53
Στέφανος Μακρής
Το coachbasketball αναμεταβιβάζει άρθρο του nba.sport24 .gr
Η στήλη “Μαθήματα Ιστορίας” θυμάται τον Pete Maravich, έναν Θρυλικό παίκτη, ο οποίος ακολούθησε τον δικό του, μοναχικό, δρόμο στο ΝΒΑ.
αλλάζοντας τον τρόπο που έβλεπε ο κόσμος το μπάσκετ..
Ήταν ένας από τους πρώτους πραγματικούς Showmen στην ιστορία του ΝΒΑ. Ένας παίκτης που στο ερώτημα “να κάνω μία απλή πάσα στήθους ή να πασάρω κάτω από τα πόδια μου;” διάλεγε πάντα τον δεύτερο δρόμο, σκορπώντας ρίγη ενθουσιασμού στον κόσμο. Ο Pete Maravich ήταν ένας ξεχωριστός παίκτης. Ένας παίκτης πολύ μπροστά από την εποχή του, ο οποίος είχε φανατικούς υποστηρικτές και φανατικούς επικριτές. Και αυτή είναι η ιστορία του. Μία ιστορία διαφορετική από όλες τις άλλες.
Ένα μπασκετικό ανδροειδές…
Ο Peter Press Maravich, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήρθε στον κόσμο στις 22 Ιουνίου 1947 στην Aliquippa της Pennsylvania, όντας ο γιος του Press και της Helen Maravich. Και από πολύ νωρίς έγινε σαφές ότι θα ασχολείτο με το μπάσκετ. Φρόντισε για αυτό ο πατέρας του, αφού ένα από τα πρώτα δώρα που του έκανε ήταν μία μπάλα του μπάσκετ. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή της κοινής πορείας των δύο ανδρών στο μπάσκετ.
Ο Press Maravich ήταν ένας πρώην εργάτης Χαλυβουργείων, ο οποίος όταν γεννήθηκε ο γιος του ήταν πλέον προπονητής, αλλά και ένας ζωντανός μπασκετικός Θρύλος στην Pennsylvania, αφού είχε παίξει για έναν χρόνο στο BAA, το οποίο αργότερα θα μετονομαζόταν σε… ΝΒΑ. Από την στιγμή που είδε τον γιο του, λοιπόν, έκανε σαφές σε όλους ένα πράγμα: Θα τον έκανε τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο! “Όταν ήμουν εφτά χρονών ο πατέρας μου με κάθισε και μου είπε: ‘Αν με ακούσεις θα πάρεις υποτροφία σε κολέγιο, αφού δεν έχουμε λεφτά να σε στείλουμε εκεί. Και ίσως γίνεις επαγγελματίας και παίξεις για μία ομάδα που θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα. Και θα βγάλεις εκατομμύρια. Μόνο άφησέμε να σε διδάξω’. Και αυτό έκανα. Και έγινα ένα μπασκετικό ανδροειδές” θα δήλωνε πολλά χρόνια αργότερα ο ίδιος ο Pete Maravich, σχολιάζοντας την σχέση του με τον πατέρα του. Μία σχέση που θα τον έστελνε κάποια στιγμή στο ΝΒΑ.
Ο μικρός Pete, λοιπόν, αποφάσισε να ακολουθήσει τις συμβουλές του πατέρα του, ασχολούμενος μόνο με ένα πράγμα στη ζωή του: Το μπάσκετ. Όπου και αν βρισκόταν. Στην κυριολεξία! Υπάρχουν ιστορίες που τον θέλουν να κάνει ποδήλατο ντριπλάροντας τη μπάλα. Άλλες ιστορίες τον θέλουν να είναι σινεμά και ενώ έβλεπε την ταινία ντρίπλαρε τη μπάλα μέσα στην αίθουσα: Στο πρώτο μισό της ταινίας με το αριστερό χέρι, στο δεύτερο μισό της ταινίας με το δεξί χέρι! Δεν έμενε όμως εκεί. Ο πατέρας του τον έβγαζε βόλτα με το αμάξι, όπου και του έλεγε να ανοίξει το παράθυρό του και να ντριπλάρει τη μπάλα, ενώ αυτός πήγαινε με περίπου 30 χιλιόμετρα την ώρα!
Όλα στην περίπτωση του Maravich είχαν σχέση με το μπάσκετ. Στα 12 του έφυγε το βράδυ από το σπίτι και πήγε σε ένα δάσος, όπου ντρίπλαρε όλο το βράδυ για να βελτιώσει τον χειρισμό της μπάλας! Περνούσε ώρες στο γήπεδο ντριπλάροντας, ακολουθώντας τις οδηγίες του πατέρα του, σε βαθμό που τα δάκτυλά του ματώνανε από τις πολλές ντρίπλες! Την ίδια στιγμή, υπάρχει μία ιστορία που τον θέλει να ευστόχησε μία ημέρα σε 500 συνεχόμενες ελεύθερες βολές σε ηλικία 11 ετών! Και, κάπως έτσι, ξεκίνησαν όλα…
Ασταμάτητος...
Σε ηλικία 11 ετών ο Maravich συστήθηκε ουσιαστικά για πρώτη φορά στον κόσμο, αφού κέρδισε μία θέση στην ομάδα μπάσκετ του Γυμνασίου του Daniel. Η… λεπτομέρεια της υπόθεσης βέβαια ήταν ότι οι συμπαίκτες του ήταν 17 και 18 ετών! Αυτό δεν εμπόδισε ωστόσο τον Maravich να ξεχωρίσει. Κι ας ήταν αναγκασμένος να σουτάρει σηκώνοντας τη μπάλα από τον γοφό του (δεν είχε ακόμα αρκετή δύναμη για να φτάσει το καλάθι) κερδίζοντας έτσι το παρατσούκλι “Pistol Pete”, αφού έμοιαζε να είναι έτοιμος να πυροβολήσει!
Ο Maravich λοιπόν κυριάρχησε σε επίπεδο Γυμνασίων. Και όταν ήρθε η ώρα να διαλέξει κολέγιο, ήξερε ότι έχει μόνο έναν δρόμο: Θα ακολουθούσε τον πατέρα του, σε όποιο κολέγιο και αν προπονούσε. Διαφορετικά θα έπρεπε να φύγει από το σπίτι! Τελικά, με τον πατέρα του να πιάνει δουλειά στο κολέγιο του LSU, ο γιος του τον ακολούθησε, αλλά όχι χωρίς… ανταπόδοση. Κι αυτό γιατί ανάγκασε τον πατέρα του να του αγοράσει ένα αυτοκίνητο για να πάει μαζί του!
Στο LSU ο Maravich θα έγραφε ιστορία. Αρχικά βέβαια, λόγω κανονισμών που ίσχυαν τότε στο NCAA και δεν επιτρεπόταν την freshman χρονιά του να παίξει με την ομάδα των “μεγάλων”. Αναγκάστηκε λοιπόν να παίξει την πρώτη του χρονιά (1966/67) μόνο με πρωτοετείς, έχοντας 43.6 πόντους μέσο όρο, με αποτέλεσμα να μαζεύει στο γήπεδο 6.000 άτομα, όταν την ίδια στιγμή οι “Μεγάλοι” του κολεγίου είχαν μετά βίας 600-700 άτομα στο γήπεδο! Η συνέχεια βέβαια ήταν ακόμα καλύτερη.
Μπαίνοντας στην δεύτερη σεζόν του στο κολέγιο, ο Maravich είδε τους πάντες να έχουν στραμμένη την προσοχή τους πάνω του. Και δεν θα τους απογοήτευε. Στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σημείωσε 48 πόντους, αλλά με 50 σουτ! Και αυτή ήταν μόνο η αρχή για τον “Pistol Pete”, ο οποίος έκλεισε την σεζόν έχοντας 43.8 πόντους μέσο όρο! Και συνέχισε στον ίδιο ρυθμό για μία διετία ακόμα, με αποτέλεσμα να αποφοιτήσει το 1970 από το LSU έχοντας 44.2 πόντους μέσο όρο (!) όντας μέχρι και σήμερα ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του NCAA! Την ίδια στιγμή, πάντως, που όλα πήγαιναν καλά μέσα στο παρκέ, έξω από αυτό τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα.
Η μητέρα του Maravich ήταν αλκοολική, ενώ ο πατέρας του πιο αυταρχικός από ποτέ. Αποτέλεσμα ήταν να γίνει και αυτός αλκοολικός, κάτι που όμως δεν απασχολούσε κανέναν, αφού μέσα στο παρκέ ήταν εξαιρετικός. Κάπως έτσι, όλοι έκαναν τα στραβά μάτια όταν εμφανιζόταν μεθυσμένος ή και όταν τράκαρε με το αμάξι του, γλιτώνοντας από θαύμα. Παρόλα αυτά, πάντως, όλα έμοιαζαν ιδανικά για αυτόν, ο οποίος ετοιμαζόταν πλέον να κάνει το άλμα στο ΝΒΑ.
Εκατομμυριούχος μεν, αλλά…
Στο ντραφτ του 1970, ο Maravich επιλέχθηκε στο Νο3 από τους Atlanta Hawks, πίσω μόνο από τους Bob Lanier και Rudy Tomjanovich. Και πριν ακόμα παίξει μπάσκετ στο ΝΒΑ, ξεκίνησαν τα προβλήματα, αφού οι Hawks του πρόσφεραν πενταετές συμβόλαιο αξίας 1.9 εκατ. δολαρίων, το μεγαλύτερο που είχε προσφερθεί μέχρι τότε σε παίκτη που έρχεται από το κολέγιο! Η κίνηση αυτή όμως δεν άρεσε και τόσο στους νέους του συμπαίκτες. Και δεν το έκρυβαν.
Έχοντας να αντιμετωπίσει και την καχυποψία των συμπαικτών του, οι οποίοι μεταξύ άλλων τον αποκαλούσαν ατομιστή, ο Maravich έκλεισε την ρούκι σεζόν του έχοντας 23.2 πόντους μέσο όρο. Οι Hawks όμως αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ, κάνοντας ένα βήμα πίσω σχετικά με την προηγούμενη σεζόν, όπου είχαν αποκλειστεί στον δεύτερο γύρο. Και τα πράγματα δεν θα γινόντουσαν πολύ καλύτερα στη συνέχεια.
Την τριετία που ακολούθησε (1971-1974) ο Maravich κατάφερε σταδιακά να προσαρμοστεί στο ΝΒΑ, φτάνοντας την σεζόν 1973/74 να έχει 27.7 πόντους μέσο όρο, ενώ έγινε και δύο φορές All Star (1973 και 1974). Την ίδια στιγμή, όμως, τα εξωαγωνιστικά προβλήματα συνέχισαν να υπάρχουν, με τον ίδιο να εξακολουθεί να είναι εξαρτημένος από το ποτό. Και το γεγονός αυτό ανάγκασε τελικά τους Hawks να τον παραχωρήσουν με ανταλλαγή μετά το τέλος της σεζόν στους New Orleans Jazz (πλέον Utah Jazz), για χάρη δύο μέτριων παικτών (Bob Kauffman, Dean Meminger) και 4 μελλοντικών ντραφτ πικ. Τόσο χαμηλά είχε πέσει η αξία του Maravich, ο οποίος καλείτο πλέον να κάνει μία νέα αρχή.
Αλλάζοντας την πορεία της καριέρας του…
Στη Νέα Ορλεάνη τα πράγματα θα ξεκινούσαν άσχημα για τον Maravich, αφού μία εβδομάδα πριν την έναρξη της σεζόν η μητέρα του αυτοκτόνησε, κάτι που τον συγκλόνισε. Σταδιακά, ωστόσο, θα ξεπερνούσε το σοκ, εμφανίζοντας στο παρκέ τον παίκτη που όλοι ονειρευόντουσαν να δουν.
Την σεζόν 1974/75 (τη χρονιά που έχασε τη μητέρα του) είχε 21.5 πόντους μέσο όρο (δεύτερο χειρότερο της μέχρι τότε καριέρας του). Η συνέχεια όμως ήταν καλύτερη, αφού την σεζόν 1975/76 ανέβασε τους αριθμούς του στους 25.9 πόντους, ενώ την σεζόν 1976/77 εκτόξευσε τους αριθμούς του στους 31.1 πόντους (πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ, έγινε All Star για τρίτη φορά στην καριέρα του), 5.1 ριμπάουντ και 5.4 ασίστ μέσο όρο, ενώ σε έναν αγώνα κόντρα στους Knicks σκόραρε 68 πόντους! Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει ακόμα το τρίποντο στο ΝΒΑ! Ήταν πλέον ξεκάθαρο: O Maravich είχε ανέβει επίπεδο ως παίκτης και μαζί του είχαν ανέβει επίπεδο και οι Jazz. Μόνο που τα πράγματα δεν θα συνέχισαν να πηγαίνουν καλά…
Την επόμενη σεζόν (1977/78) κι ενώ όλα έμοιαζαν ιδανικά, σε μία ανύποπτη φάση σε έναν αγώνα με τους Hawks έφυγε στον αιφνιδιασμό, πασάροντας τη μπάλα κάτω από τα πόδια του σε έναν συμπαίκτη του. Τη στιγμή που προσγειώθηκε όμως στο παρκέ στραβοπάτησε, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο, με όσους βρέθηκαν στο γήπεδο να υποστηρίζουν ότι άκουσαν κάτι να σπάει. Αποτέλεσμα; Να χάσει την υπόλοιπη χρονιά και να μην είναι ποτέ ξανά ο ίδιος παίκτης.
Από τότε ξεκίνησαν τα αγωνιστικά προβλήματα για τον Maravich, ο οποίος την επόμενη σεζόν (1978/79) αγωνίστηκε μόλις σε 49 παιχνίδια, έχοντας 22.6 πόντους μέσο όρο, καταφέρνοντας να κληθεί στο πέμπτο (και τελευταίο όπως αποδείχτηκε) All Star Game της καριέρας του. Έναν χρόνο αργότερα (1979/80), με τους Jazz να μεταφέρονται από τη Νέα Ορλεάνη στη Utah, ο Maravich θα έβλεπε την ομάδα του να τον αφήνει ελεύθερο τον Ιανουάριο του 1980. Λίγες ημέρες αργότερα θα υπέγραφε συμβόλαιο με τους Celtics, στους οποίους και έπαιξε μέχρι το τέλος της σεζόν, όντας μάλιστα συμπαίκτης με τον Larry Bird. Αυτή θα ήταν και η τελευταία του χρονιά στο ΝΒΑ, αφού ήταν πλέον ξεκάθαρο πως δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να γίνει ο παίκτης που ήταν.
Το άδοξο φινάλε της ζωής του…
Το μπάσκετ ήταν ο λόγος ύπαρξης του Maravich. Όταν λοιπόν σταμάτησε να παίζει, έχασε ένα κομμάτι της ζωής του. Όντας μακριά από το αντικείμενο που λάτρευε, ο “Pistol Pete” δοκίμασε τα πάντα για να γεμίσει το κενό του. Ασχολήθηκε με την αστρολογία και την αστρονομία, πήρε ναρκωτικά, έκοψε το ποτό, έγινε χορτοφάγος, μία περίοδο πέρασε 25 μέρες τρεφόμενος μόνο με φρέσκους χυμούς, έκανε Γιόγκα και πίστεψε στους εξωγήινους (Φτάνοντας στο σημείο να γράψει στην οροφή του σπιτιού του “Πάρτε με”!). Τελικά, θα έβρισκε την αλήθεια, όπως έλεγε, μέσα από την Θρησκεία, αφού υποστήριξε πως του μίλησε ο Θεός, κάτι που τον έπεισε να γίνει Χριστιανός.
Και μπορεί να του πήρε πολλά χρόνια, αλλά τελικά τα είχε βρει με τον εαυτό του. Μιλούσε σε κόσμο, μοιραζόταν τα προβλήματά του, έλεγε ιστορίες. Ήταν άλλος άνθρωπος. Μέχρι που μία μέρα, στις 5 Ιανουαρίου 1988, παίζοντας μπάσκετ με κάτι φίλους του, ξαφνικά απλώς έπεσε στο παρκέ. Είχε μόλις πάθει καρδιακή ανακοπή, χάνοντας την ζωή του σε ηλικία 40 ετών. Μία εβδομάδα αργότερα, όταν έγινε η αυτοψία, οι γιατροί σοκαρισμένοι ανακάλυψαν ότι αντί για δύο στεφανιαίες αρτηρίες που έχουν όλοι, αυτός είχε μία, κάτι που σημαίνει ότι – με βάση την επιστήμη – δεν έπρεπε καλά-καλά να ενηλικιωθεί, πόσο μάλλον να παίξει μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο!
Ο Maravich είχε δηλώσει κάποτε σε μία συνέντευξή του ότι “δεν θέλω να παίξω 10 χρόνια στο ΝΒΑ και μετά να πεθάνω από καρδιακή ανακοπή στα 40 μου χρόνια”. Τελικά, όμως, έμελε να πάθει ακριβώς αυτό. Ίσως απλώς να ήταν γραφτό να συμβεί έτσι. Ίσως έπρεπε ο “Pistol Pete” να φύγει από την ζωή κάνοντας το μόνο πράγμα που τον ευχαριστούσε: Να παίζει μπάσκετ.
Για επικοινωνία, ερωτήσεις και ανταλλαγή απόψεων μπορείτε να μας ακολουθείτε και στο Twitter @steflong85
Στέφανος Μακρής
Το coachbasketball αναμεταβιβάζει άρθρο του nba.sport24 .gr
Η στήλη “Μαθήματα Ιστορίας” θυμάται τον Pete Maravich, έναν Θρυλικό παίκτη, ο οποίος ακολούθησε τον δικό του, μοναχικό, δρόμο στο ΝΒΑ.
αλλάζοντας τον τρόπο που έβλεπε ο κόσμος το μπάσκετ..
Ήταν ένας από τους πρώτους πραγματικούς Showmen στην ιστορία του ΝΒΑ. Ένας παίκτης που στο ερώτημα “να κάνω μία απλή πάσα στήθους ή να πασάρω κάτω από τα πόδια μου;” διάλεγε πάντα τον δεύτερο δρόμο, σκορπώντας ρίγη ενθουσιασμού στον κόσμο. Ο Pete Maravich ήταν ένας ξεχωριστός παίκτης. Ένας παίκτης πολύ μπροστά από την εποχή του, ο οποίος είχε φανατικούς υποστηρικτές και φανατικούς επικριτές. Και αυτή είναι η ιστορία του. Μία ιστορία διαφορετική από όλες τις άλλες.
Ένα μπασκετικό ανδροειδές…
Ο Peter Press Maravich, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήρθε στον κόσμο στις 22 Ιουνίου 1947 στην Aliquippa της Pennsylvania, όντας ο γιος του Press και της Helen Maravich. Και από πολύ νωρίς έγινε σαφές ότι θα ασχολείτο με το μπάσκετ. Φρόντισε για αυτό ο πατέρας του, αφού ένα από τα πρώτα δώρα που του έκανε ήταν μία μπάλα του μπάσκετ. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή της κοινής πορείας των δύο ανδρών στο μπάσκετ.
Ο Press Maravich ήταν ένας πρώην εργάτης Χαλυβουργείων, ο οποίος όταν γεννήθηκε ο γιος του ήταν πλέον προπονητής, αλλά και ένας ζωντανός μπασκετικός Θρύλος στην Pennsylvania, αφού είχε παίξει για έναν χρόνο στο BAA, το οποίο αργότερα θα μετονομαζόταν σε… ΝΒΑ. Από την στιγμή που είδε τον γιο του, λοιπόν, έκανε σαφές σε όλους ένα πράγμα: Θα τον έκανε τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο! “Όταν ήμουν εφτά χρονών ο πατέρας μου με κάθισε και μου είπε: ‘Αν με ακούσεις θα πάρεις υποτροφία σε κολέγιο, αφού δεν έχουμε λεφτά να σε στείλουμε εκεί. Και ίσως γίνεις επαγγελματίας και παίξεις για μία ομάδα που θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα. Και θα βγάλεις εκατομμύρια. Μόνο άφησέμε να σε διδάξω’. Και αυτό έκανα. Και έγινα ένα μπασκετικό ανδροειδές” θα δήλωνε πολλά χρόνια αργότερα ο ίδιος ο Pete Maravich, σχολιάζοντας την σχέση του με τον πατέρα του. Μία σχέση που θα τον έστελνε κάποια στιγμή στο ΝΒΑ.
Ο μικρός Pete, λοιπόν, αποφάσισε να ακολουθήσει τις συμβουλές του πατέρα του, ασχολούμενος μόνο με ένα πράγμα στη ζωή του: Το μπάσκετ. Όπου και αν βρισκόταν. Στην κυριολεξία! Υπάρχουν ιστορίες που τον θέλουν να κάνει ποδήλατο ντριπλάροντας τη μπάλα. Άλλες ιστορίες τον θέλουν να είναι σινεμά και ενώ έβλεπε την ταινία ντρίπλαρε τη μπάλα μέσα στην αίθουσα: Στο πρώτο μισό της ταινίας με το αριστερό χέρι, στο δεύτερο μισό της ταινίας με το δεξί χέρι! Δεν έμενε όμως εκεί. Ο πατέρας του τον έβγαζε βόλτα με το αμάξι, όπου και του έλεγε να ανοίξει το παράθυρό του και να ντριπλάρει τη μπάλα, ενώ αυτός πήγαινε με περίπου 30 χιλιόμετρα την ώρα!
Όλα στην περίπτωση του Maravich είχαν σχέση με το μπάσκετ. Στα 12 του έφυγε το βράδυ από το σπίτι και πήγε σε ένα δάσος, όπου ντρίπλαρε όλο το βράδυ για να βελτιώσει τον χειρισμό της μπάλας! Περνούσε ώρες στο γήπεδο ντριπλάροντας, ακολουθώντας τις οδηγίες του πατέρα του, σε βαθμό που τα δάκτυλά του ματώνανε από τις πολλές ντρίπλες! Την ίδια στιγμή, υπάρχει μία ιστορία που τον θέλει να ευστόχησε μία ημέρα σε 500 συνεχόμενες ελεύθερες βολές σε ηλικία 11 ετών! Και, κάπως έτσι, ξεκίνησαν όλα…
Ασταμάτητος...
Σε ηλικία 11 ετών ο Maravich συστήθηκε ουσιαστικά για πρώτη φορά στον κόσμο, αφού κέρδισε μία θέση στην ομάδα μπάσκετ του Γυμνασίου του Daniel. Η… λεπτομέρεια της υπόθεσης βέβαια ήταν ότι οι συμπαίκτες του ήταν 17 και 18 ετών! Αυτό δεν εμπόδισε ωστόσο τον Maravich να ξεχωρίσει. Κι ας ήταν αναγκασμένος να σουτάρει σηκώνοντας τη μπάλα από τον γοφό του (δεν είχε ακόμα αρκετή δύναμη για να φτάσει το καλάθι) κερδίζοντας έτσι το παρατσούκλι “Pistol Pete”, αφού έμοιαζε να είναι έτοιμος να πυροβολήσει!
Ο Maravich λοιπόν κυριάρχησε σε επίπεδο Γυμνασίων. Και όταν ήρθε η ώρα να διαλέξει κολέγιο, ήξερε ότι έχει μόνο έναν δρόμο: Θα ακολουθούσε τον πατέρα του, σε όποιο κολέγιο και αν προπονούσε. Διαφορετικά θα έπρεπε να φύγει από το σπίτι! Τελικά, με τον πατέρα του να πιάνει δουλειά στο κολέγιο του LSU, ο γιος του τον ακολούθησε, αλλά όχι χωρίς… ανταπόδοση. Κι αυτό γιατί ανάγκασε τον πατέρα του να του αγοράσει ένα αυτοκίνητο για να πάει μαζί του!
Στο LSU ο Maravich θα έγραφε ιστορία. Αρχικά βέβαια, λόγω κανονισμών που ίσχυαν τότε στο NCAA και δεν επιτρεπόταν την freshman χρονιά του να παίξει με την ομάδα των “μεγάλων”. Αναγκάστηκε λοιπόν να παίξει την πρώτη του χρονιά (1966/67) μόνο με πρωτοετείς, έχοντας 43.6 πόντους μέσο όρο, με αποτέλεσμα να μαζεύει στο γήπεδο 6.000 άτομα, όταν την ίδια στιγμή οι “Μεγάλοι” του κολεγίου είχαν μετά βίας 600-700 άτομα στο γήπεδο! Η συνέχεια βέβαια ήταν ακόμα καλύτερη.
Μπαίνοντας στην δεύτερη σεζόν του στο κολέγιο, ο Maravich είδε τους πάντες να έχουν στραμμένη την προσοχή τους πάνω του. Και δεν θα τους απογοήτευε. Στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σημείωσε 48 πόντους, αλλά με 50 σουτ! Και αυτή ήταν μόνο η αρχή για τον “Pistol Pete”, ο οποίος έκλεισε την σεζόν έχοντας 43.8 πόντους μέσο όρο! Και συνέχισε στον ίδιο ρυθμό για μία διετία ακόμα, με αποτέλεσμα να αποφοιτήσει το 1970 από το LSU έχοντας 44.2 πόντους μέσο όρο (!) όντας μέχρι και σήμερα ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του NCAA! Την ίδια στιγμή, πάντως, που όλα πήγαιναν καλά μέσα στο παρκέ, έξω από αυτό τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα.
Η μητέρα του Maravich ήταν αλκοολική, ενώ ο πατέρας του πιο αυταρχικός από ποτέ. Αποτέλεσμα ήταν να γίνει και αυτός αλκοολικός, κάτι που όμως δεν απασχολούσε κανέναν, αφού μέσα στο παρκέ ήταν εξαιρετικός. Κάπως έτσι, όλοι έκαναν τα στραβά μάτια όταν εμφανιζόταν μεθυσμένος ή και όταν τράκαρε με το αμάξι του, γλιτώνοντας από θαύμα. Παρόλα αυτά, πάντως, όλα έμοιαζαν ιδανικά για αυτόν, ο οποίος ετοιμαζόταν πλέον να κάνει το άλμα στο ΝΒΑ.
Εκατομμυριούχος μεν, αλλά…
Στο ντραφτ του 1970, ο Maravich επιλέχθηκε στο Νο3 από τους Atlanta Hawks, πίσω μόνο από τους Bob Lanier και Rudy Tomjanovich. Και πριν ακόμα παίξει μπάσκετ στο ΝΒΑ, ξεκίνησαν τα προβλήματα, αφού οι Hawks του πρόσφεραν πενταετές συμβόλαιο αξίας 1.9 εκατ. δολαρίων, το μεγαλύτερο που είχε προσφερθεί μέχρι τότε σε παίκτη που έρχεται από το κολέγιο! Η κίνηση αυτή όμως δεν άρεσε και τόσο στους νέους του συμπαίκτες. Και δεν το έκρυβαν.
Έχοντας να αντιμετωπίσει και την καχυποψία των συμπαικτών του, οι οποίοι μεταξύ άλλων τον αποκαλούσαν ατομιστή, ο Maravich έκλεισε την ρούκι σεζόν του έχοντας 23.2 πόντους μέσο όρο. Οι Hawks όμως αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ, κάνοντας ένα βήμα πίσω σχετικά με την προηγούμενη σεζόν, όπου είχαν αποκλειστεί στον δεύτερο γύρο. Και τα πράγματα δεν θα γινόντουσαν πολύ καλύτερα στη συνέχεια.
Την τριετία που ακολούθησε (1971-1974) ο Maravich κατάφερε σταδιακά να προσαρμοστεί στο ΝΒΑ, φτάνοντας την σεζόν 1973/74 να έχει 27.7 πόντους μέσο όρο, ενώ έγινε και δύο φορές All Star (1973 και 1974). Την ίδια στιγμή, όμως, τα εξωαγωνιστικά προβλήματα συνέχισαν να υπάρχουν, με τον ίδιο να εξακολουθεί να είναι εξαρτημένος από το ποτό. Και το γεγονός αυτό ανάγκασε τελικά τους Hawks να τον παραχωρήσουν με ανταλλαγή μετά το τέλος της σεζόν στους New Orleans Jazz (πλέον Utah Jazz), για χάρη δύο μέτριων παικτών (Bob Kauffman, Dean Meminger) και 4 μελλοντικών ντραφτ πικ. Τόσο χαμηλά είχε πέσει η αξία του Maravich, ο οποίος καλείτο πλέον να κάνει μία νέα αρχή.
Αλλάζοντας την πορεία της καριέρας του…
Στη Νέα Ορλεάνη τα πράγματα θα ξεκινούσαν άσχημα για τον Maravich, αφού μία εβδομάδα πριν την έναρξη της σεζόν η μητέρα του αυτοκτόνησε, κάτι που τον συγκλόνισε. Σταδιακά, ωστόσο, θα ξεπερνούσε το σοκ, εμφανίζοντας στο παρκέ τον παίκτη που όλοι ονειρευόντουσαν να δουν.
Την σεζόν 1974/75 (τη χρονιά που έχασε τη μητέρα του) είχε 21.5 πόντους μέσο όρο (δεύτερο χειρότερο της μέχρι τότε καριέρας του). Η συνέχεια όμως ήταν καλύτερη, αφού την σεζόν 1975/76 ανέβασε τους αριθμούς του στους 25.9 πόντους, ενώ την σεζόν 1976/77 εκτόξευσε τους αριθμούς του στους 31.1 πόντους (πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ, έγινε All Star για τρίτη φορά στην καριέρα του), 5.1 ριμπάουντ και 5.4 ασίστ μέσο όρο, ενώ σε έναν αγώνα κόντρα στους Knicks σκόραρε 68 πόντους! Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει ακόμα το τρίποντο στο ΝΒΑ! Ήταν πλέον ξεκάθαρο: O Maravich είχε ανέβει επίπεδο ως παίκτης και μαζί του είχαν ανέβει επίπεδο και οι Jazz. Μόνο που τα πράγματα δεν θα συνέχισαν να πηγαίνουν καλά…
Την επόμενη σεζόν (1977/78) κι ενώ όλα έμοιαζαν ιδανικά, σε μία ανύποπτη φάση σε έναν αγώνα με τους Hawks έφυγε στον αιφνιδιασμό, πασάροντας τη μπάλα κάτω από τα πόδια του σε έναν συμπαίκτη του. Τη στιγμή που προσγειώθηκε όμως στο παρκέ στραβοπάτησε, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο, με όσους βρέθηκαν στο γήπεδο να υποστηρίζουν ότι άκουσαν κάτι να σπάει. Αποτέλεσμα; Να χάσει την υπόλοιπη χρονιά και να μην είναι ποτέ ξανά ο ίδιος παίκτης.
Από τότε ξεκίνησαν τα αγωνιστικά προβλήματα για τον Maravich, ο οποίος την επόμενη σεζόν (1978/79) αγωνίστηκε μόλις σε 49 παιχνίδια, έχοντας 22.6 πόντους μέσο όρο, καταφέρνοντας να κληθεί στο πέμπτο (και τελευταίο όπως αποδείχτηκε) All Star Game της καριέρας του. Έναν χρόνο αργότερα (1979/80), με τους Jazz να μεταφέρονται από τη Νέα Ορλεάνη στη Utah, ο Maravich θα έβλεπε την ομάδα του να τον αφήνει ελεύθερο τον Ιανουάριο του 1980. Λίγες ημέρες αργότερα θα υπέγραφε συμβόλαιο με τους Celtics, στους οποίους και έπαιξε μέχρι το τέλος της σεζόν, όντας μάλιστα συμπαίκτης με τον Larry Bird. Αυτή θα ήταν και η τελευταία του χρονιά στο ΝΒΑ, αφού ήταν πλέον ξεκάθαρο πως δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να γίνει ο παίκτης που ήταν.
Το άδοξο φινάλε της ζωής του…
Το μπάσκετ ήταν ο λόγος ύπαρξης του Maravich. Όταν λοιπόν σταμάτησε να παίζει, έχασε ένα κομμάτι της ζωής του. Όντας μακριά από το αντικείμενο που λάτρευε, ο “Pistol Pete” δοκίμασε τα πάντα για να γεμίσει το κενό του. Ασχολήθηκε με την αστρολογία και την αστρονομία, πήρε ναρκωτικά, έκοψε το ποτό, έγινε χορτοφάγος, μία περίοδο πέρασε 25 μέρες τρεφόμενος μόνο με φρέσκους χυμούς, έκανε Γιόγκα και πίστεψε στους εξωγήινους (Φτάνοντας στο σημείο να γράψει στην οροφή του σπιτιού του “Πάρτε με”!). Τελικά, θα έβρισκε την αλήθεια, όπως έλεγε, μέσα από την Θρησκεία, αφού υποστήριξε πως του μίλησε ο Θεός, κάτι που τον έπεισε να γίνει Χριστιανός.
Και μπορεί να του πήρε πολλά χρόνια, αλλά τελικά τα είχε βρει με τον εαυτό του. Μιλούσε σε κόσμο, μοιραζόταν τα προβλήματά του, έλεγε ιστορίες. Ήταν άλλος άνθρωπος. Μέχρι που μία μέρα, στις 5 Ιανουαρίου 1988, παίζοντας μπάσκετ με κάτι φίλους του, ξαφνικά απλώς έπεσε στο παρκέ. Είχε μόλις πάθει καρδιακή ανακοπή, χάνοντας την ζωή του σε ηλικία 40 ετών. Μία εβδομάδα αργότερα, όταν έγινε η αυτοψία, οι γιατροί σοκαρισμένοι ανακάλυψαν ότι αντί για δύο στεφανιαίες αρτηρίες που έχουν όλοι, αυτός είχε μία, κάτι που σημαίνει ότι – με βάση την επιστήμη – δεν έπρεπε καλά-καλά να ενηλικιωθεί, πόσο μάλλον να παίξει μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο!
Ο Maravich είχε δηλώσει κάποτε σε μία συνέντευξή του ότι “δεν θέλω να παίξω 10 χρόνια στο ΝΒΑ και μετά να πεθάνω από καρδιακή ανακοπή στα 40 μου χρόνια”. Τελικά, όμως, έμελε να πάθει ακριβώς αυτό. Ίσως απλώς να ήταν γραφτό να συμβεί έτσι. Ίσως έπρεπε ο “Pistol Pete” να φύγει από την ζωή κάνοντας το μόνο πράγμα που τον ευχαριστούσε: Να παίζει μπάσκετ.
Για επικοινωνία, ερωτήσεις και ανταλλαγή απόψεων μπορείτε να μας ακολουθείτε και στο Twitter @steflong85
Πηγη: nba.sport24.gr
Η απόψή μας : Φοβερό άρθρο για τον κ. Πίστολ Πιτ...
Δείτε το παρακάτω βίντεο
Αν το επιθυμείτε πατήστε LIKE στην επίσημη σελίδα του Coachbasketball.gr στα social media και στηρίξτε την προσπάθεια μας H ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...!!!
About ΔΕΛΛΙΟΣ ΣΑΚΗΣ
.jpg)
