Βρίσε και εσύ μπορεις....!!

Μια φορά και έναν καιρό τότε που παίζαμε το μπασκετάκι μας στα κλειστά η ανοικτά γήπεδα ήταν μέρες γιορτής και ξεγνοιασιάς …δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ρυθμικά παλαμάκια.

από όλους τους γονείς ανεξάρτητος ομάδος καθώς και τις ιαχές εμψύχωσης μαζί με χαμόγελα ανεξαρτήτως αποτελέσματος..ίσως σήμερα σκηνές από ταινίες επιστημονικής φαντασίας

Όμως οι εποχές αλλάζουν και ίσως πάμε από το κακό στο χειρότερο αν και δεν θέλω να το πιστεύω…

Αλλά δυστυχώς μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις δεν μπορώ να χωνέψω σε αγώνες Παιδικού – Εφηβικού ακόμα και σε μικρότερες κατηγορίες να βλέπω τον χονδρό Κύριο στο πάνω μέρος της εξέδρας να χτύπα το κάθισμα με μίσος επειδή ο γιος του έχασε το τρίποντο και να συνεχίζει να κακοποιεί το κάθισμα σε κάθε λάθος ενέργεια του κανακάρη του

Σιχαίνομαι την Κυρία με τα καλοχτενισμένα μαλλιά που κάθεται πάνω δεξιά να τσιρίζει για σαράντα λεπτά και να βρίζει αισχρά τα αντίπαλα παιδιά διότι θεωρεί ότι σπρώχνουν σκληρά το καμάρι της .

Λυπάμαι να βλέπω εξέδρα γεμάτη με παιδιά Γυμνάσιου και Λυκείου πρώην και νυν αθλητές που αντί να χειροκροτούν,χειρονομούν και κινούνται βίαια προς τον διαιτητή σε σχεδόν κάθε φάση του παιχνιδιού …και όταν τα λοξοκοιτάξεις λίγο να είναι έτοιμα να σου ζητήσουν τον λόγο η καλύτερα ψάχνουν την αφορμή για λίγο ξύλο ρε γαμώτο

Αηδιάζω με τον Προπονητή της εξέδρας να κατεβάζει μαργαριτάρια σε παιδιά και προπονητές και να χειρονομεί ασταμάτητα τρέμοντας σαν κομπρεσέρ,

Απεχθάνομαι να παρατηρώ γονείς από την ίδια ομάδα να μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους κατά την διάρκεια του παιχνιδιού επειδή το ένα παίδι παίζει η αξίζει να παίζει λιγότερο από το άλλο.

Αναγουλιάζω να βλέπω παράγοντες να κάθονται σαν τον βούδα ακίνητοι στην μέση της εξέδρας σφυρίζοντας αδιάφορα .

Στενοχωριέμαι να βλέπω μικρά παιδιά να παρακολουθούν απορροφημένα βιώνοντας τέτοιες καταστάσεις ……….οι αυριανοί αθλητές !!!!

Η Λύση στο πρόβλημα είναι γνωστή …..αλλά μάλλον δύσκολα εφαρμόσιμη

.............Ο δειλός απειλεί όταν αισθάνεται ασφαλής