Ο Χάρντεν αλλάζει την άμυνα στο ΝΒΑ
Ο Τζέιμς Χάρντεν βλέπει να του κάνουν πλέον double-team από το κέντρο του γηπέδου. Οι Ρόκετς μαθαίνουν να παίζουν επίθεση 4 εναντίον 3. Τα παιχνίδια του Χιούστον έγιναν ακόμα πιο περίεργα.
O Τζέιμς Χάρντεν βλέπει τα double-team να έρχονται όλο και συχνότερα και όλο και νωρίτερα. Κάποτε του έκαναν double-team όταν έπαιζε Πικ εν Ρολ. Μετά στα τελευταία δευτερόλεπτα της επίθεσης. Πλέον τα double-team έρχονται (πολύ) νωρίτερα.
Σε μία τακτική που συνήθως οι ομάδες στο ΝΒΑ εφαρμόζουν συνήθως στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα όταν ένας παίκτης βρίσκεται σε μεγάλη μέρα, ο Χάρντεν βλέπει ενίοτε ακόμα και σε όλο τον αγώνα το ίδιο έργο: Έναν δεύτερο παίκτη να έρχεται σε βοήθεια όταν ετοιμάζεται να περάσει το κέντρο του γηπέδου. Ποτέ ξανά στην ιστορία δεν έχει γίνει τόσο εξόφθαλμη προσπάθεια να απομακρύνει μία ομάδα τη μπάλα από τα χέρια ενός αντίπαλου παίκτη. Πλέον όμως αυτό είναι μία πραγματικότητα.
Σε μία τακτική που συνήθως οι ομάδες στο ΝΒΑ εφαρμόζουν συνήθως στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα όταν ένας παίκτης βρίσκεται σε μεγάλη μέρα, ο Χάρντεν βλέπει ενίοτε ακόμα και σε όλο τον αγώνα το ίδιο έργο: Έναν δεύτερο παίκτη να έρχεται σε βοήθεια όταν ετοιμάζεται να περάσει το κέντρο του γηπέδου. Ποτέ ξανά στην ιστορία δεν έχει γίνει τόσο εξόφθαλμη προσπάθεια να απομακρύνει μία ομάδα τη μπάλα από τα χέρια ενός αντίπαλου παίκτη. Πλέον όμως αυτό είναι μία πραγματικότητα.
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΝΑΓΚΕΤΣ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ
Ήταν 20 Νοεμβρίου όταν οι Νάγκετς σκέφτηκαν ότι για να νικήσουν τους Ρόκετς έπρεπε απλώς να πάρουν με κάθε κόστος τη μπάλα από τα χέρια του Χάρντεν. Αποφάσισαν λοιπόν σε όλο το παιχνίδι να κάνουν παγίδα στον Χάρντεν στο κέντρο του γηπέδου, αφήνοντας στην συνέχεια τους υπόλοιπους τρεις παίκτες της ομάδας να αμύνονται κόντρα σε τέσσερις παίκτες των Ρόκετς. Το τελικό αποτέλεσμα τους δικαίωσε, αφού νίκησαν με 105-95 και ο Χάρντεν είχε 27 πόντους με 8/16 σουτ.
Με εξαίρεση έναν αγώνα με τους Χιτ – που είχε κριθεί από το ημίχρονο, στην ήττα των Ρόκετς με 100-129 – ο Χάρντεν δεν είχε επιχειρήσει ποτέ λιγότερα από 19 σουτ σε κάποι παιχνίδι μέχρι τότε. Στους 19 αγώνες που ακολούθησαν αυτό το παιχνίδι, επιχείρησε λιγότερα από 19 σουτ άλλες έξι φορές. Μία από αυτές, κόντρα στους Ράπτορς στη νίκη της ομάδας του με 119-109, είχε 23 πόντους με μόλις 7/11 σουτ, στον μικρότερο αριθμό προσπάθειών του τα τελευταία 2.5 χρόνια και ένα παιχνίδι κόντρα στους Κλίπερς τον Απρίλιο του 2017, όταν είχε μείνει στους 14 πόντους με 2/9 σουτ στην ήττα της ομάδας του με 96-125.
Οι Νάγκετς φάνηκε να βρίσκουν έναν τρόπο να σταματήσουν το φαινόμενο Χάρντεν και οι άλλοι απλώς ακολούθησαν. Το ίδιο είχε γίνει εξάλλου και πέρυσι, όταν οι Μπακς δοκίμασαν απλώς να τον στέλνουν συνέχεια δεξιά σε όλο τον αγώνα για να μην τον αφήσουν να κάνει το αγαπημένο του step back τρίποντο. Όπως τότε λοιπόν ακολούθησαν οι άλλες ομάδες όταν είδαν τους Μπακς να δυσκολεύουν τον Χάρντεν, έτσι έγινε και τώρα.
ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ;
Οι Νάγκετς πρωτοπόρησαν. Η τακτική που ακολούθησαν ήταν ρηξικέλευθη, κυρίως επειδή εφαρμόστηκε για όλο τον αγώνα. Το γεγονός ότι φάνηκε να πετυχαίνει είχε ως αποτέλεσμα να ακολουθήσουν και άλλες ομάδες, ωστόσο υπάρχει και μία λεπτομέρεια σε όλο αυτό: Το ποιες ομάδες ακολούθησαν το παράδειγμα των Νάγκετς στην αρχή, αφού το πρόγραμμα των Ρόκετς ήταν τέτοιο που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν σε διαδοχικά παιχνίδια ομάδες που έχουν προπονητές που δεν φοβούνται να σκεφτούν έξω από την πεπατημένη:
- Τους Κλίπερς του Ντοκ Ρίβερς, που κάποτε είχε βάλει τον Ρατζόν Ρόντο να μαρκάρει τον ΛεΜπρόν τζέιμς.
- Τους Μάβερικς του Ρικ Καρλάιλ, που παίζει χρόνια με τρεις πόιντ γκαρντ και στους τελικούς του ΝΒΑ του 2011 είχε βάλει τον Τζέι Τζέι Μπαρέα να μαρκάρει τον ΛεΜπρόν παίζοντας ζώνη
- Τους Χιτ του Έρικ Σπόελστρα, που πάντα πειραματίζεται με πολλές εναλλακτικές πεντάδες με κοντά σχήματα.
- Τους Σπερς του Γκρεγκ Πόποβιτς που... είναι ο Γκρεγκ Πόποβιτς
- Τους Ράπτορς του Νικ Νερς, ο οποίος πέρυσι εφάρμοσε στους τελικούς κόντρα στους Γουόριορς άμυνες όπως “Box and 1” και “3 ζώνη και 2 μαν το μαν”.
- Τους Γουόριορς του Στιβ Κερ, ο οποίος καθιέρωσε το small ball για αμυντικούς σκοπούς.
Κάπως έτσι λοιπόν, οι υπόλοιπες ομάδες της λίγκας είδαν έξι εκ των κορυφαίων προπονητών του ΝΒΑ και της τακτικής να δοκιμάζουν διαδοχικά παρόμοιες άμυνες στον Χάρντεν! Το μόνο λογικό ήταν να ακολουθήσουν και να δοκιμάσουν την τύχη τους, ασχέτως αν δεν γίνεται να έχουν όλες την ίδια επιτυχία, αφού δεν έχουν ούτε τους ίδιους παίκτες, ούτε τους ίδιους προπονητές.
Οι Νάγκετς πρωτοπόρησαν. Η τακτική που ακολούθησαν ήταν ρηξικέλευθη, κυρίως επειδή εφαρμόστηκε για όλο τον αγώνα. Το γεγονός ότι φάνηκε να πετυχαίνει είχε ως αποτέλεσμα να ακολουθήσουν και άλλες ομάδες, ωστόσο υπάρχει και μία λεπτομέρεια σε όλο αυτό: Το ποιες ομάδες ακολούθησαν το παράδειγμα των Νάγκετς στην αρχή, αφού το πρόγραμμα των Ρόκετς ήταν τέτοιο που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν σε διαδοχικά παιχνίδια ομάδες που έχουν προπονητές που δεν φοβούνται να σκεφτούν έξω από την πεπατημένη:
- Τους Κλίπερς του Ντοκ Ρίβερς, που κάποτε είχε βάλει τον Ρατζόν Ρόντο να μαρκάρει τον ΛεΜπρόν τζέιμς.
- Τους Μάβερικς του Ρικ Καρλάιλ, που παίζει χρόνια με τρεις πόιντ γκαρντ και στους τελικούς του ΝΒΑ του 2011 είχε βάλει τον Τζέι Τζέι Μπαρέα να μαρκάρει τον ΛεΜπρόν παίζοντας ζώνη
- Τους Χιτ του Έρικ Σπόελστρα, που πάντα πειραματίζεται με πολλές εναλλακτικές πεντάδες με κοντά σχήματα.
- Τους Σπερς του Γκρεγκ Πόποβιτς που... είναι ο Γκρεγκ Πόποβιτς
- Τους Ράπτορς του Νικ Νερς, ο οποίος πέρυσι εφάρμοσε στους τελικούς κόντρα στους Γουόριορς άμυνες όπως “Box and 1” και “3 ζώνη και 2 μαν το μαν”.
- Τους Γουόριορς του Στιβ Κερ, ο οποίος καθιέρωσε το small ball για αμυντικούς σκοπούς.
Κάπως έτσι λοιπόν, οι υπόλοιπες ομάδες της λίγκας είδαν έξι εκ των κορυφαίων προπονητών του ΝΒΑ και της τακτικής να δοκιμάζουν διαδοχικά παρόμοιες άμυνες στον Χάρντεν! Το μόνο λογικό ήταν να ακολουθήσουν και να δοκιμάσουν την τύχη τους, ασχέτως αν δεν γίνεται να έχουν όλες την ίδια επιτυχία, αφού δεν έχουν ούτε τους ίδιους παίκτες, ούτε τους ίδιους προπονητές.
ΝΑΙ, ΑΛΛΑ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ;
Η αλήθεια πίσω από την άμυνα των Νάγκετς είναι λίγο πιο... πεζή από ότι φάνηκε στην αρχή. Το παραδέχθηκε ο προπονητής της ομάδας, Μάικ Μαλόουν, δηλώνοντας ότι ο λόγος που εφάρμοσαν αυτή την τάκτική στον Χάρντεν ήταν ο... Τρε Γιανγκ, ο οποίος μία εβδομάδα πριν από αυτό το παιχνίδι είχε διαλύσει μόνος του την άμυνα των Νάγκετς με 42 πόντους και 11 ασίστ, οδηγώντας τους Χοκς στη νίκη μέσα στο Ντένβερ με 125-121. “Τότε αποφασίσαμε ότι δεν θα χάσουμε ποτέ ξανά από έναν μόνο παίκτη” δήλωσε ο Μαλόουν στο ESPN.
Ξεκινώντας λοιπόν από το Ντένβερ, οι υπόλοιπες ομάδες σκέφτηκαν πολύ απλά: Αν θέλουν να ζορίσουν τους Ρόκετς, πρέπει να υποχρεώσουν οποιονδήποτε άλλο παίκτη εκτός του Χάρντεν να τους νικήσει. Ακόμα και αν αυτός είναι ο Ράσελ Γουέστμπρουκ, ο οποίος μπορεί να λάβει την πάσα του Χάρντεν και να επιτεθεί σε κατάσταση 4 εναντίον 3. Ιδανικά βέβαια η μπάλα θα πήγαινε στα χέρια κάποιου άλλου παίκτη της πεντάδας των Ρόκετς και όχι του Γουέστμπρουκ, αλλά δε μπορείς να τα έχεις όλα.
Οι αντίπαλοι των Ρόκετς θέλουν να απομακρύνουν τη μπάλα από τα χέρια του πιθανότατα πληρέστερου επιθετικού παίκτη του ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια και ακολούθως προσαρμόζονται αντίστοιχα πάνω στον Γουέστμπρουκ, είτε αφήνοντάς τον να σουτάρει από την περιφέρεια (σουτάρει με 23.1% στα τρίποντα φέτος), είτε στέλνοντας παίκτη πάνω του όταν διεισδύει προς το καλάθι, αφήνοντας ελεύθερο κάποιον άλλο παίκτη (Τάκερ, Χάουζ από την αρχή πεντάδα, είτε κάποιον εκ των ΜάκΛεμορ, Ρίβερς από την περιφέρεια). Η σκέψη διττή: 1. Από την στιγμή που σουτάρει οποιοσδήποτε άλλος παίκτης εκτός του Χάρντεν το σουτ έχει μικρότερες πιθανότητες να είναι εύστοχο. 2. Οι υπόλοιποι παίκτες θα πρέπει να σκεφτούν πριν δράσουν και να κάνουν πράγματα που δεν έχουν συνηθίσει, κάτι που μπορεί είτε να οδηγήσει σε κακό σουτ, είτε σε λάθος.
Η αλήθεια πίσω από την άμυνα των Νάγκετς είναι λίγο πιο... πεζή από ότι φάνηκε στην αρχή. Το παραδέχθηκε ο προπονητής της ομάδας, Μάικ Μαλόουν, δηλώνοντας ότι ο λόγος που εφάρμοσαν αυτή την τάκτική στον Χάρντεν ήταν ο... Τρε Γιανγκ, ο οποίος μία εβδομάδα πριν από αυτό το παιχνίδι είχε διαλύσει μόνος του την άμυνα των Νάγκετς με 42 πόντους και 11 ασίστ, οδηγώντας τους Χοκς στη νίκη μέσα στο Ντένβερ με 125-121. “Τότε αποφασίσαμε ότι δεν θα χάσουμε ποτέ ξανά από έναν μόνο παίκτη” δήλωσε ο Μαλόουν στο ESPN.
Ξεκινώντας λοιπόν από το Ντένβερ, οι υπόλοιπες ομάδες σκέφτηκαν πολύ απλά: Αν θέλουν να ζορίσουν τους Ρόκετς, πρέπει να υποχρεώσουν οποιονδήποτε άλλο παίκτη εκτός του Χάρντεν να τους νικήσει. Ακόμα και αν αυτός είναι ο Ράσελ Γουέστμπρουκ, ο οποίος μπορεί να λάβει την πάσα του Χάρντεν και να επιτεθεί σε κατάσταση 4 εναντίον 3. Ιδανικά βέβαια η μπάλα θα πήγαινε στα χέρια κάποιου άλλου παίκτη της πεντάδας των Ρόκετς και όχι του Γουέστμπρουκ, αλλά δε μπορείς να τα έχεις όλα.
Οι αντίπαλοι των Ρόκετς θέλουν να απομακρύνουν τη μπάλα από τα χέρια του πιθανότατα πληρέστερου επιθετικού παίκτη του ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια και ακολούθως προσαρμόζονται αντίστοιχα πάνω στον Γουέστμπρουκ, είτε αφήνοντάς τον να σουτάρει από την περιφέρεια (σουτάρει με 23.1% στα τρίποντα φέτος), είτε στέλνοντας παίκτη πάνω του όταν διεισδύει προς το καλάθι, αφήνοντας ελεύθερο κάποιον άλλο παίκτη (Τάκερ, Χάουζ από την αρχή πεντάδα, είτε κάποιον εκ των ΜάκΛεμορ, Ρίβερς από την περιφέρεια). Η σκέψη διττή: 1. Από την στιγμή που σουτάρει οποιοσδήποτε άλλος παίκτης εκτός του Χάρντεν το σουτ έχει μικρότερες πιθανότητες να είναι εύστοχο. 2. Οι υπόλοιποι παίκτες θα πρέπει να σκεφτούν πριν δράσουν και να κάνουν πράγματα που δεν έχουν συνηθίσει, κάτι που μπορεί είτε να οδηγήσει σε κακό σουτ, είτε σε λάθος.
ΟΙ ΡΟΚΕΤΣ KAI O ΧΑΡΝΤΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ
Στο Χιούστον βλέπουν αυτού του είδους την άμυνα περίπου ένα μήνα και κάτι πλέον. Ήταν λογικό λοιπόν να δημιουργήσουν... αντισώματα, κάτι που φάνηκε και στο τελευταίο παιχνίδι τους κόντρα στους (τι ειρωνεία αλήθεια) Νάγκετς, τους οποίους διέλυσαν με 130-104. Την βραδιά της 20ης Νοεμβρίου ακολούθησαν δύο ακόμα ήττες, αλλά έκτοτε το ρεκόρ του Χιούστον είναι 12-5. Σαφώς και υπάρχουν βραδιές που τίποτα δεν πάει καλά (όπως κόντρα στους Γουόριορς τα Χριστούγεννα), αλλά υπάρχουν και βραδιές που όλοι κάνουν αυτό που πρέπει.
Η αλήθεια είναι πως μία ομάδα με το μπασκετικό I.Q των Ρόκετς δεν γινόταν να μην προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ειδικά από την στιγμή που τα βλέπει να εκτυλίσσονται μπροστά της συνεχώς. Το γεγονός ότι πλέον επέστρεψε και ο καλύτερος σουτέρ, αλλά και τρίτος καλύτερος δημιουργός της ομάδας (Έρικ Γκόρντον) μετά τους Χάρντεν και Γουέστμπρουκ σίγουρα θα κάνει ακόμα πιο απλά τα πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι αντίπαλοί τους δεν θα δοκιμάσουν έναν διαφορετικό τρόπο για να σταματήσουν τον Χάρντεν, ή δεν θα εξακολουθήσουν να προτιμούν ένα ελεύθερο τρίποντο του Τάκερ ή του Χάουζ από ένα μαρκαρισμένο τρίποντο του “Μούσια” από τα 9 μέτρα.
Όπως και να έχει, το σίγουρο είναι ότι οι αγώνες των Ρόκετς αποκτούν όλο και περισσότερο ενδιαφέρον. Ο τρόπος που διαχειρίζεται ο Χάρντεν το γεγονός ότι έχει πάντα δύο παίκτες απέναντί του μοιάζει ώρες-ώρες με παιχνίδι πόκερ. Από το πώς θα διαχειριστεί αυτό το γεγονός θα κριθεί εν πολλοίς και το πόσο μακριά θα πάνε φέτος οι Ρόκετς.
About STARENTZIS SAKIS
.jpg)
