Νίκη ή Μάθηση; Ποιος είναι ο σκοπός του νεανικού αθλητισμού;

Αν το επιθυμείτε πατήστε LIKE στην επίσημη σελίδα του Coachbasketball.gr στο  facebook και στηρίξτε την προσπάθεια μας H ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...!!!

Νίκη ή Μάθηση; Ποιος είναι ο σκοπός του νεανικού αθλητισμού;

 Ελεύθερη μετάφραση/επιμέλεια: Μίλτος Χειμωνίδης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής και ερασιτέχνης προπονητής στην https://www.akadimiabc.com/ 

 Του Alan Goldberg December 12, 2020

https://www.competitivedge.com/winning-or-learning-what-is-the-purpose-of-youth-sports/?fbclid=IwAR1zewmhhHgoavypsV6kD7n0C1-gBWxs0ymtaxTr1-6tT7sODemUM3jpHPw

Ξεκίνησα να γράφω για το ποιος θα πρέπει να είναι ο σκοπός του νεανικού αθλητισμού - Νίκη ή Μάθηση- με αφορμή το γράμμα ενός κηδεμόνα του οποίου ο δεκάχρονος γιος του που μέχρι εκείνη την στιγμή απολάμβανε την συμμετοχή του στην ομάδα του, ξαφνικά τα θετικά του συναισθήματα μετατράπηκαν σε αρνητικά, άρχισε να στεναχωριέται και να χάνει και την αυτοπεποίθησή του. Το θέμα του ξεκίνησε στην αρχή ενός τουρνουά, όταν έκανε κάποιο λάθος και ο προπονητής του απευθείας τον τιμώρησε πετώντας τον στον πάγκο και δεν τον ξαναέβαλε μέσα. Σε όλο το τουρνουά ο προπονητής του τον έβαζε να παίξει μόνο για 1-2 λεπτά, ενώ αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο πιτσιρικάς να είναι απόλυτα απορροφημένος μόνο στο «να μην κάνει κανένα λάθος» και αυτό τον ανάγκαζε να παίζει πολύ νευρικά και διστακτικά… 

Πρόσφατα έλαβα γράμμα από μια μητέρα, της οποίας η κόρη επέστρεψε από ένα παιδικό τουρνουά με την ομάδα της να κερδίζει την πρώτη θέση. Παρότι η μικρή φαινότανε ευχαριστημένη από το τελικό αποτέλεσμα, η μητέρα της δήλωνε δυσαρεστημένη από τον προπονητή που έδωσε ελάχιστα λεπτά συμμετοχής στην κόρη της, και μόνο όταν το αποτέλεσμα είχε ήδη κριθεί και η νίκη της ομάδας της ήταν εξασφαλισμένη. Σε προηγούμενο τουρνουά, αναφέρει η μητέρα, όπου η ομάδα της πήρε πάλι την πρώτη θέση, η κόρη της ήταν η μόνη παίκτρια που δεν πήρε καθόλου συμμετοχή στα παιχνίδια. Ενώ οι κηδεμόνες και οι αθλήτριες είχαν προειδοποιηθεί από το σωματείο πως μπορεί να μην συμμετέχουν όλες τους στα παιχνίδια, η μητέρα ένοιωθε πως κάτι θα έπρεπε να αλλάξει στους κανονισμούς συμμετοχής αυτών των τουρνουά και πως θα έπρεπε να δίνεται σε όλα τα μέλη της ομάδας η ευκαιρία να παίζουν σε αυτά…

Αναγνωρίζω πως όλοι οι προπονητές θέλουν να κερδίζουν, αλλά αξίζουν άραγε οι νίκες της ομάδας όταν με τον τρόπο που λειτουργείς καταρρακώνεις την ψυχολογία κάποιων νεαρών αθλητών που ανήκουν ακόμα στις αναπτυξιακές ηλικίες;

Η κατάσταση αυτή γεννάει το ερώτημα: 

Ποιος θα έπρεπε να είναι ο στόχος του νεανικού αθλητισμού;

Κάνεις τα πάντα για να φτιάξεις την καλύτερη δυνατή ομάδα ώστε να έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίζεις στα τουρνουά; 

Ή δίνεις προτεραιότητα στην μαθησιακή διδασκαλία ώστε να διδάξεις στα μικρά παιδιά τον τρόπο να παίζουν σωστότερα, να συμβιώνουν αρμονικά αναμεταξύ τους και να διασκεδάζουν περισσότερο στο παιχνίδι τους;

Όλα αυτά τα περιστατικά υποδεικνύουν ένα από τα βασικά σφάλματα του νεανικού αθλητισμού. Μας απασχολεί υπερβολικά το αποτέλεσμα των αγώνων. Δίνουμε υπερβολική σημασία στην νίκη. Με τον τρόπο όμως αυτόν κλέβουμε από τα παιδιά μας αξιόλογες μαθησιακές εμπειρίες που θα τους έδιναν πολύ δυνατά εφόδια για την ζωή τους και θα τους έκαναν ακόμη καλύτερους ανθρώπους. Δίνοντας από τόσο νωρίς πολύ μεγάλη αξία στην νίκη σε αυτά τα ασήμαντα στην τελική παιχνίδια, βάζουμε τα παιδιά μας σε μια αχρείαστη ανταγωνιστική πίεση, η οποία δεν τους στερεί απλά την απόλαυση από την συμμετοχή τους στο παιχνίδι, αλλά παρεμβάλλεται και στην δυνατότητά τους να προοδεύσουν στο μέλλον και σε ανώτερο επίπεδο.

Οι προπονητές που από τον μεγάλο τους εγωισμό δίνουν στο αποτέλεσμα νίκη/ήττα την μέγιστη σημασία, στερούν από τους αθλητές/τριες τους τις σωστές αθλητικές εμπειρίες του νεανικού αθλητισμού. Η παραφουσκωμένη σημασία της νίκης ανήκει στον ενήλικο επαγγελματικό αθλητισμό και όχι στον νεανικό. Το βασικότερο πρόβλημα με αυτή την νοοτροπία είναι πως διδάσκουμε στα παιδιά μας μια λανθασμένη αντίληψη περί αθλητισμού και σωστής μαθησιακής διαδικασίας.

Εν κατακλείδι, κανείς δεν μπορεί να μάθει οτιδήποτε χωρίς να κάνει λάθη ή χωρίς να έχει αποτυχίες κατά την μαθησιακή διαδικασία. Τα λάθη και οι αποτυχίες μας εφοδιάζουν με την πολύτιμη ανατροφοδότηση για το πού κάναμε το λάθος και τι χρειάζεται να διαφοροποιήσουμε στην επόμενη προσπάθεια που θα καταβάλουμε. 

Δυστυχώς, αυτό που κατάφερε να διδάξει ο εν λόγω προπονητής στον 10χρονο νεαρό αθλητή -αλλά και στην υπόλοιπη ομάδα- ήταν πως τα λάθη είναι ανεπίτρεπτα και όποιος κάνει λάθος κάθεται στον πάγκο της ομάδας και δεν συμμετέχει στο παιχνίδι. Κατάφερε ακόμη να διδάξει προς τους νεαρούς αθλητές του πως για αυτόν, το πιο σημαντικό πράγμα είναι η νίκη και όχι εάν αυτοί διασκέδασαν από την συμμετοχή τους ή εάν τελικά διδάχτηκαν σωστά πράγματα δια μέσου αυτής.

Στα μάτια μου, αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί έως και «εγκληματικό». Δεν προπονεί Α’ εθνική κατηγορία. Δεν προπονεί επαγγελματίες αθλητές που ζουν από το άθλημα και μέσα από τις νίκες της ομάδας τους.  

Αντιθέτως, προπονεί ευάλωτα 10χρονα παιδάκια που έχουν ανάγκη να προπονούνται σε ένα υγιές προπονητικό περιβάλλον, έτσι ώστε να έχουν την σωστότερη δυνατή μάθηση και ανάπτυξη. 

Τι σημαίνει υγιές προπονητικό περιβάλλον; Είναι ένας συναισθηματικά υγιής χώρος προπόνησης που φτιάχνεται από συναισθηματικά υγιείς επιβλέποντες ενήλικες -προπονητές και κηδεμόνες- , ένας χώρος όπου τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή ώστε να τολμούν να κάνουν λάθη και να καταφέρνουν να αποτυγχάνουν χωρίς να νιώθουν αμηχανία ή να φοβούνται τον εξευτελισμό τους από τους επιβλέποντες. Εάν τα παιδιά μας δεν προπονούνται σε υγιές περιβάλλον τούς είναι πολύ δύσκολο να καταφέρουν να είναι χαλαρά, ώστε να τολμούν να παίρνουν τα απαραίτητα για την μάθηση ρίσκα, και έτσι να μαθαίνουν καλύτερα το παιχνίδι και να επιτυγχάνουν εν τέλη σε αυτό.

 Μίλτος Χειμωνίδης Μάιος 2021